|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
@@กระตุ้นศักยภาพภายในออกมาใช้งาน ปลุกศักยภาพภายในตนให้ตื่นขึ้น@@
คัดจาก "พัฒนาตัวเองแบบเซน"
เหลี่ยวหันจวีซือ เขียน
สมจิตร ฟูสกุล แปล
ทุกคนล้วนมีพลังความสามารถอันไร้ขอบเขตจำกัดอยู่แล้ว
นี่ไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อเลยแม้แต่นิดเดียว ความสามารถของมนุษย์เรานั้นมีอยู่อย่างกว้างขวาง ไร้ขอบขีดจำกัด ถึงแม้จะดึงเอาความสามารถออกมาใช้จนหมดสิ้น ไม่เพียงแต่จะไม่เหือดแห้งหายไป กลับจะยิ่งพวยพุ่งขึ้นมาเหมือนน้ำพุร้อน
ฉะนั้นน่าเสียดายที่คนเราส่วนมากมักไม่คิดอย่างนี้ บ้างก็เชื่อว่าพลังความสามารถในตัวนั้นก็เหมือนกับทรัพยากรธรรมชาติ อย่างแก๊สหรือน้ำมันที่พอขุดออกมาใช้เรื่อย ๆ แล้วในที่สุดก็จะหมดไป จึงควรรักษาส่วนที่เหลือไว้อย่างระมัดระวัง คิดเหมาเอาเองว่าส่วนที่เหลือนั้นจะงอกเงยขึ้นมาได้
ความสามารถของคนเราไม่เหมือนกับทรัพยากรธรรมชาติ และไม่เหมือนกับพลังกายที่พอเราโหมแรงกายลงไปเต็มที่หรือเกินกว่าขีดที่ร่างกายจะทนทานได้แล้ว ร่างกายจะทรุดโทรม สิ้นแรง หามิได้ แม้เราจะใช้กำลังความสามารถเต็ม 100 ส่วน ความสามารถก็มิได้สูญหายไปเหมือนพลังงานทั่วไป กลับจะยิ่งแตกหน่ออ่อน ๆ อันเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิตออกมาอีกมากมายด้วย
ว่ากันว่า ในการดำเนินชีวิตประจำวันของคนเรานั้น ใช้เซลล์สมองที่มีอยู่เพียง 1 ใน 10 ส่วนเท่านั้น ฉะนั้นเซลล์สมองส่วนที่เหลืออีกตั้ง 9 ส่วนนั้นก็เท่ากับไร้ค่า น่าเสียดายยิ่ง เปรียบได้กับการมีร้านค้าอันอุดมสมบูรณ์ด้วยสรรพสินค้านานาชนิด แต่ไม่ยอมเปิดบริการนั่นเอง
จะทำอย่างไรเพื่อปลุกให้เซลล์สมองส่วนที่มิได้ใช้ให้เป็นประโยชน์หรือเปรียบเหมือนกำลังหลับอยู่นี้ให้ฟื้นตื่นขึ้นมา น่าเสียดายที่คนฉลาด ๆ รู้จักใช้สมองทั่ว ๆ ไปนั้น แม้จะพยายามเพียงไร ก็สามารถกระตุ้นการใช้งานของเซลล์สมองได้เพิ่มขึ้นจากเดิมเป็น 2 ส่วน แค่นี้ผู้คนรอบข้างก็แทบจะเห็นเป็น "บุคคลอัจฉริยะ" ผู้มีผลงานโดดเด่นไปเสียแล้ว
นับประสาอะไรกับเซลล์สมองของคนเรา เรายังนำมันมาใช้ประโยชน์แก่เจ้าของไม่ได้เลย อย่างนี้จะพูดกันเรื่องความสามารถไม่จำกัดอย่างไรได้ บางคนบอกว่าตนนั้นมีความสามารถแต่ไม่มีโอกาสแสดงออก เลยดูเหมือนไร้ความสามารถ บ้างก็มีอยู่เต็มเปี่ยมแต่ไม่เชื่อมั่น มัวแต่คิดว่าตนนั้นไม่เอาไหน บ้างก็ขลาดเขลาที่จะนำความสามารถออกมาแสดงให้ชาวบ้านได้รับรู้ กลัวว่าทำตัวให้เด่นจะเป็นภัย อย่างนี้เองความสามารถที่ติดตัวมากับมนุษย์เรา นับวันมีแต่จะอับเฉาเหี่ยวแห้งโรยราไปในที่สุด
พวกเราได้รับมอบหมายงานที่มีความยากกว่างานที่ทำอยู่ในปัจจุบัน เราลังเล ไม่รู้จักตัวเอง ไม่เชื่อมั่นในความสามารถที่มีอยู่ หรือไม่กล้าแสดงออกจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ผลก็คือเราปฏิบัติงานที่ว่ายากนั้นไม่ได้ผล เพราะจิตใจที่ลังเล พะวักพะวน ขี้ขลาดเป็นต้นเหตุ มิใช่ว่าเรามีฝีมือไม่ถึงแต่อย่างใด ยิ่งเราหมกมุ่นครุ่นคิด กลัวทำไม่ได้ ก็ยิ่งทำให้งานที่ออกมาล้มเหลวมากขึ้นเท่านั้น สภาพจิตใจเยี่ยงนี้ก็คือสภาพจิตใจของผู้แพ้ตลอดกาล สภาพจิตใจของผู้ที่คอยเป็นฝ่ายถูกกระทำและผู้ที่หวังพึ่งจมูกคนอื่นหายใจ
ความคิดว่า "ตัวเราไม่ทำก็ต้องมีคนอื่นทำแทนอยู่แล้ว" ก็เหมือนกัน หากมีคนลักษณะที่ว่ามาอยู่ในองค์กร ไม่เพียงแต่องค์กรขาดความก้าวหน้า กลับจะถอยหลังเข้าคลอง เพราะคนเหล่านี้จะส่งอิทธิพลกระแสความเฉื่อยชา ลักษณะที่ชอบพึ่งพิ่งผู้อื่น ความคิดที่ท้อถอย หมดอาลัยตายอยาก ให้แผ่ซ่านไปทั่วโครงสร้างขององค์กร จนกระทั่งสามารถสั่นคลอนรากฐานให้พังทลายลงมาได้
เราทุกคนย่อมไม่หวังจะให้ตัวเองมีสภาพเยี่ยงปลาตายตัวหนึ่งแน่นอน เราทุกคนย่อมอยากเป็นเจ้าของความสามารถไร้ขีดจำกัด เราอยากมีความฮึกเหิม ห้าวหาญในการบุกตะลุยไปข้างหน้า แต่จะทำได้อย่างไรล่ะ
ก่อนอื่นต้องทำความเชื่อมั่นให้ลงลึกไปทั่วดวงจิตว่า เราสามารถสร้างและเป็นเจ้าของศักยภาพอันยิ่งใหญ่ได้ ความตระหนักในข้อนี้จะดึงดูดให้พลังความสามารถพวยพุ่งออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จะต้องคิดอยู่เสมอว่าเรื่องที่ทำไม่ได้ต้องทำให้ได้ ด้วยท่าทีของจิตใจเช่นนี้ เราจึงจะอยู่รอดและอยู่อย่างสง่าผ่าเผยในสังคมได้ พูดให้สั้น ๆ ง่าย ๆ ก็คือเราต้องทำความรู้จักกับพลังวิเศษในตัวตนเสียก่อน@
|
|
|
|
|
Create Date : 27 พฤษภาคม 2549 |
|
8 comments |
Last Update : 27 พฤษภาคม 2549 11:24:14 น. |
Counter : 905 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: asariss 27 พฤษภาคม 2549 23:43:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า
เวลาเปลี่ยน..... อะไรอะไรก็เปลี่ยน
เป็นกฎของการหมุนเวียนบนโลกใบนี้
แต่มีบางสิ่งที่ยังอยู่คงดี
ไม่เปลี่ยนแปลงตามเวลาที่หมุนเวียนไป
นั่นคือความคิดถึงจากฉัน
ที่ยังคงมั่นไม่ว่าจะนานแค่ไหน
ยิ่งนานก็ยิ่งรู้สึกถึงความห่วงใย
และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปฉันสัญญา
** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า **