Group Blog All Blog
|
ท้อได้..ล้มได้...แต่ต้องกลับมาลุกขึ้นอีกครั้ง....ให้ได้... โอ้แม่เจ้า....หายไปนานจริงๆเลยค่ะ.. นานจนมีคน..แวะเข้ามาทักทาย..แล้วก็เยี่ยมเยียนอยู่..เนืองๆ อยากจะบอกว่า...ไม่ได้ห่างหายไปไหนหรอกค่ะ.. แต่บางครั้ง...ชีวิตมันก็ไม่ได้ราบรื่น...เสมอไป.. งั้นก็เล่าเลยล่ะกัน..ดีกว่า... ตอนแรก...ได้งานใหม่แล้ว...ก็ออกจากงานเก่าเรียบร้อย พอไปเริ่มทำ...คนเก่าก็มามั่ง...ไม่มามั่ง...สอนมั่ง..ไม่สอนมั่ง ลูกค้าก็ตามงาน...ไม่สนใจเลย..ว่าชั้นเพิ่งเข้าไป.. นายก็ออกแนว..งี่เง่า...ไม่รู้ด้วยซ้ำ..ว่ารับตรูมาแทนคนเก่า...(ไม่มีใครบอกแก) ปัญหาภายในสุดฤทธิ์ ตรูจบภาษา...แต่ให้ตรูดูแบบ...และเขียนแบบ บอกตรูว่า..ให้ทำแค่นี้..แต่พอเข้ามาแล้ว...ให้ทำซะเกินไปแล้วววว เยอะเกิน เงินเยอะจริง...สวัสดิการ ดีจัด..แต่ตรูไม่ทน....ออกเลยแค่ 3 อาทิตย์ ไม่สนใจ กลับบ้านดีกว่า พักผ่อน.. ไม่เคยคิด...เลยว่า...ชีวิตนี้..จะตกงานนนนน เดือนนึงพอดี ช่วงนั้น ก็เริ่มคิดถึงอดีตตตต...ทั้งหลาย ทั้งปวง คิดถึงนายเก่า เพื่อนเก่า งานเก่าที่ทำมานาน..ว่า แล้วตรูออกมาทำไมเนี่ย แต่ทว่า....ทำไงได้ ยังไงชีวิตต้องเดินหน้า..ต่อไป เริ่มหางาน...เรื่อยๆๆๆ ที่แรก...รับเลย แต่คำถามแรก...ถามแต่เรื่อง...มีแฟนยัง...เอ่อ แบบให้เงินเยอะเว่อร์ แต่น่ากลัว ที่สอง บริษัทใหญ่มากกกกก....คาดหวัง อยากไปสัมภาษณ์ แต่ดันเลื่อนนัดตรูซะงั้น ที่สาม...ที่ที่ทำอยู่ ณ ตอนนี้ วันสัมภาษณ์ รถหม้อน้ำแตก.. ต้องนั่งมอไซด์ช่างซ่อมรถ....เข้าไปสัมภาษณ์ หัวฟูเลยยยยยอ่ะ แล้วก็ได้...งงเหมือนกัน กำลังจะไปเริ่มงาน...บริษัทใหญ่ที่เลื่อนนัด โทรมาจะนัดสัมภาษณ์...แต่ก็ต้องปฏิเสธไป โอ้ววววว....ชีวิตมีอะไรต้องเยอะแยะ มีเกิดแก่ เจ็บตาย คล้ายๆกัน แต่สิ่งหนึ่ง..ที่ไม่เหมือน..คือความฝัน.. อยู่ที่ใครจะคว้ามัน..ให้อยู่มือ.. เออ ในที่สุด ก็มีงานทำ ...บริษัทใหม่มาก ไม่มีสวัสดิการไรเลย แต่ได้ตังค์มากกว่าที่เก่า นายก็โอเคอยู่ ได้ไปเปิดหูเปิดตา เป็นอีกก้าวหนึ่ง..ของชีวิตเหมือนกัน.. ล้มได้..ท้อได้..เสียใจและก็ผิดหวังได้.. แต่เชื่อเถอะว่า...สักวันมันต้องลุกขึ้นมาได้.. ไม่มีใครล้ม...และตกต่ำ..ไปตลอดชีวิต อย่างน้อย..กำลังใจที่ดีที่สุดคือ..ครอบครัว เพื่อนฝูง พี่น้อง และตัวเอง แม้แต่...ที่ทำงานเก่า ยังติดต่อ ส่งกำลังใจกันเสมอๆๆๆๆมาเลย ซึ้งมากมาย ทำให้รู้ว่า..มิตรภาพ..เกิดขึ้นได้ตลอด..และจะยังคงอยู่..เสมอ แม้ว่า..เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน.. บางครั้ง..มันก็เป็นกำลังใจให้เรา...อย่างดีทีเดียว.. มันทำให้เรา...รู้ว่า..เราไม่ได้สู้เพียงลำพัง.. แต่ยังมีคน..ข้างหลัง..อยู่เป็นเพื่อน มันมีค่ามาก...จริงๆค่ะ บัดนาว...กลับมาแล้ว...แต่ไม่รู้ว่า..อนาคตจะเป็นยังไง แต่จะพยายาม...ยอมรับ..และยืนอยู่กับมันให้ได้... สู้ๆๆๆๆนะคะ....ทุกคน Free TextEditor 
มาเป็นกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งดวงค่ะ สู้ สู้
โดย: ภูผา กะ วาริน
 วันที่: 2 มิถุนายน 2554 เวลา:15:48:31 น. *~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*  ..HappY BrightDaY.. โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
วันที่: 16 มิถุนายน 2554 เวลา:16:37:20 น. |
หมีพูห์บลูเบอร์รี่
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Try to live & learn our life and always accept everything which happen..... เข้าใจ...เรียนรู้....ทบทวน....พิจารณาชีวิตของเรา..ด้วยสติ..และปัญญา ไม่ว่า...ปัญหาหรืออุปสรรคใดๆก็ตามที่ผ่านเข้ามา...ระลึกไว้เสมอว่า....เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เพื่อน...ไม่เน้นปริมาณ...แต่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพ...กัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะคะ... ขอบคุณที่มาทักทาย...มิตรภาพที่ดี...เกิดขึ้นที่นี่ค่ะ
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
