HOPE

ตื่นเช้าขึ้นมากูก็เกิดอาการเบลอๆเหมือนคนเพิ่งแดกเหล้ามาหมดไห

เปรียบเหมือนว่าวน้อยยังลอยละลิ่วค้างเติ่งอยู่บนท้องฟ้าโน่น

แต่กูจะทำเหี้ยไรได้ไปมากกว่า........หันไปมองหน้าเมียแล้วจับกดอีกรอบ

จะได้เก็บว่าวเข้ากางเกงซะทีอ่ะดิวะ

บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ะ....ว่าเวลาที่มีใครซักคนแม่งทำให้คนเรามันจำได้แล้วเนี่ย

ถ้าจำได้กูว่าแม่งก็ไม่มีทางลืมละ

บางคนบอกว่าถ้าไม่คบกันแล้วก็ลบออกจากความทรงจำแม่งไป

แต่กูว่าไม่ใช่หรอกว่ะ

ถ้ามึงเคยใช้คำว่า “จำได้” แล้ว

จะนานแค่ไหนมึงก็ไม่มีทางลืมอ่ะ
.
.
.
.
.
ไม่รู้เหมือนกันว่ะ

อยู่ๆกูก็รู้สึกสงสารและรู้สึกผิดขึ้นมาในใจกูว่ะ

มึงเชื่อมั้ยว่าในใจกูน่ะ

คิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องของไอ้ห่าจารึกคนเดียวเลย

ที่มันเย็ดตูดอีหวานแล้วพูดจาดูถูกแบบนั้น

มันก็ถือว่าเหี้ยอยู่

แต่อีดอกหวานแม่งก็ดอกทองจริงๆนี่หว่า


ศีลธรรมนำความคิด.....

พวกกูทำกับมันเกินไปป่าววะเนี่ย

ไอ้เหี้ยปืนอ่ะตัวยุเลย

กูคิดเอาเรื่องอีหวานเป็นข้ออ้างเพื่อจะหาเรื่องจับแม่งเย็ดตูดรึป่าววะเนี่ย

หรือว่ากูควรทำกับมันแบบนั้นจริงๆ



ห่าเอ๊ย...


ยิ่งคิดแม่งยิ่งปวดประสาท

เกิดแม่งไปบอกพ่อแม่เอาเรื่องขึ้นมาทำไงวะ
ไอ้กลัวน่ะกุไม่ได้กลัวหรอก
แต่แม่งไม่รู้ยังไงว่ะ


รู้สึกผิดเล็กๆและเกิดละอายใจขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ว่ะ


อาจจะเป็นเพราะว่าความระยำทั้งหลายแหล่ที่ผ่านมา

กูลงมือเองทุกทีอ่ะดิเลยไม่รู้สึกเป็นคนดีขึ้นมาเท่าไหร่

แต่ตอนนี้ดิกูนะไม่ได้ทำเหี้ยไรเลยว่ะ

จับแขนแม่งขึงพืดอย่างเดียว

บาปกรรมแท้ๆ..


เฮ้อออออออออออ.....



“เก่งเป็นไรอ่ะ คิดถึงใครเหรอ” ไอ้เหี้ยเหยินเอามือท้าวคางสลอนหน้าถามอยู่ข้างๆ
“ไอ้ชิบหายตกใจหมด คิดถึงหน้าโคตรแม่มึงมั้ง” สัดทักมาได้คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ
“โห....ไรอ่ะถามแค่เนี้ย” ไอ้เหี้ยเหยินทำท่าเสียอารมณ์

ไม่รู้แม่งจะอยากคุยอะไรกะกูนักหนา
หาเรื่องโดนส้นตีนขยี้หน้าซะมากกว่า

“เก่ง......... เจี๊ยวแข็งเหรอ” ไอ้เหี้ยแสบถามพลางเอานิ้วจิ้มเป้ากางเกงกู

“คิดถึงชู้แน่เลย” อีดอกหวานแทรก
ยังพยายามสร้างความชิบหายให้คนรักกันเหมือนเดิมเด๊ะ


“โถ....... อีดอกปากดีนะมึง ควยแข็งนี่กูต้องคิดถึงชู้เหรอวะ อากาศหนาวก็ควยแข็งได้ ปวดเยี่ยวก็ควยแข็งได้นะอีดอก”

กูพยายามอธิบาย


จิงว่ะ

ทำไมคิดถึงไอ้เหี้ยจารึกแล้วควยต้องแข็งด้วยวะ

นี่ขนาดเมื่อคืนก็น้ำแตก

เมื่อเช้าตะกี๊น้ำก็เพิ่งแตกไป

ทำไม


ทำไม


จะควยแข็งทำเพื่อห่าไรวะเนี่ยกู

“คิดถึงเรื่องอย่างว่าแน่เลย” ไอ้สัดเหยินยังไม่เลิกอยากให้กูเล่าเรื่องจัญไรเมื่อคืน

“เรื่องอย่างพ่อมึง” กูด่า

“คนมีแฟนแล้วก็งี้แหละ” เช้านี้รู้สึกไอ้เหี้ยเหยินจะปากดีเป็นพิเศษ

“แฟนพ่อมึง ไอ้สัดเป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาเสือกเรื่องควยๆ ไปหาจับแย้ไปไอ้สัด” กูด่า

“แหม๋......... ไม่มีใครเล่าเรื่องเมื่อคืนนี้ให้ฟังบ้างเลยอ่า อยากรู้” มันยังไม่เลิก


“ไอ้เหี้ยเหยินมึงเลิกฝันเปียกเมื่อไหร่กูจะเล่าให้ฟัง แหมไอ้สัดฝันเปียกน้ำแตกเต็มกางเกง” กูเบรกมันอย่างแรง

“เก่งเว่อ ไม่จิงซะหน่อย” มันทำท่าไม่ยอมรับ

“มึงอย่ามาเถียงกู มึงตื่นมารีบซักเกงในเอาไปตาก พอแห้งแล้วแข็งยังกะชุบแป้งทอดเลยไอ้สัดเหยิน” กูหาหลักฐาน


มันอึ้งแดก

“มีเหี้ยไรจะเถียงกูอีกมั้ย” ......?


“ไปเหอะเก่ง เดี๋ยวไม่ทันพิธีปิด” ไอ้แสบลุกขึ้นนำขบวนไปร่วมเดินพิธีปิด
.
.
.
.
.


พิธีปิดกีฬาเครือก็ไม่มีเหี้ยไรมากอ่ะ

แจกรางวัลกองเชียร์

เอาพวกกูมาตากแดด

ประธานมาพล่ามเหี้ยไรไร้สาระถ่วงเวลาให้กูยืนตากแดดนานขึ้น

และก็รอนกนางแอ่นมารุมเยี่ยวใส่คบเพลิงให้ดับมั้ง

แหมไอ้สัดเอาน้ำสาดให้แม่งดับๆไปซะก็สิ้นเรื่อง

จะเอาพวกกูมาแห่ทำเหี้ยอะไรวะ

ร้อนยังกะเอาควยไปจิ้มเตาถ่าน


“เก่งลองหาไอ้จารึกซิว่ามันยังมีหน้ามาให้เห็นอีกรึป่าวอ่ะ” ไอ้ห่าแสบแม่งแค้นฝังหุ่นจิงๆ

“มึงทำเหี้ยไรอยู่ไม่หามันเองวะ” สัดกูอารมณ์เสียดีคนกำลังร้อนๆอ่ะ


แต่สายตาก็เสือกแอบมองหา

“เจอป่ะ” ไอ้แสบถาม

“เจอเหี้ยไรล่ะ กูไม่ได้มองหามันนี่หว่า มึงหาไปคนเดียวเหอะ ไร้สาระ” กูพูดแล้วก็ทำเป็นไม่สนใจ

เหี้ยเอ๊ยแม่งไม่มาจิงๆด้วยว่ะ

ไม่รู้แม่งไม่กล้ามาหรือว่าตูดฉีกไข้ขึ้นเดินไม่ไหวเลยไม่ยอมมาให้กูเห็นหน้ารึป่าววะเนี่ย

แม่งเอ๊ย......
เสือกรู้สึกผิดมากขึ้นมาอีกนิดนึง


คนแม่งชอบพูดว่า

ถ้าย้อนเวลาได้นะกูจะไม่ทำแบบนั้น

ซึ่งกูก็คิดแบบนั้นจริงๆว่ะ

ไม่น่าทำแบบนั้นกะแม่งเลย

เกิดซักวันนึงข้างหน้ากูโดนแบบนั้นขึ้นมา

สภาพจิตใจกูจะเป็นยังไงวะ

หนีไปบวชตลอดชีวิตยังไม่ทำให้กูรู้สึกดีขึ้นมาซักนิดเลยมั้ง



กูปล่อยให้จิตใจกูหดหู่เนิ่นนาน

จนลืมความร้อนจากแดดเผาของพิธีปิดไปเกือบหมด

นักกีฬาทั้งหลายแม่งก็พากันถอดเสื้อแลกกัน

ไอ้เหี้ยแสบก็ไปแลกกับใครก็ไม่รู้หน้าตายังกะส้นตีน

ไม่รู้ไปแลกกับมันทำเหี้ยอะไร

แลกคนที่แม่งหน้าตาน่าแดกหน่อยก็ไม่ได้

เผื่อทำให้กูกระชุ่มกระชวยขึ้นมาบ้าง

อีนรก..
.
.
.
.
.


ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ


รถของโรงเรียนต่างๆในเครือก็กลับไปกันแทบจะหมด

เหลือเพียงเจ้าภาพอย่างพวกกูเดินหัว(ควย)ห้อยกันเป็นแถว

“กระรอกเดี๋ยววันนี้เราให้พ่อพาไปนอนบ้านกระรอกดีกว่า” เสียงไอ้เหี้ยชิ้นใสแจ๋ว

“เก่งไปด้วยกันป่าว” มันหันมาชวน คงอยากมีกิจกรรมกระชับมิตรเหมือนเมื่อก่อน


“มึงจะไปนอนนรกไหน รังหมาไหนมึงก็ไปหานอนเหอะไอ้สัด” คนแม่งเซ็งอ่ะ จะให้กูตอบว่าไง


“ไปด้วยๆ ดีใจจังเลย ชอบมากเลย” แบบนี้เหรอ



ตลกละสัด

จะบอกลาแทนคำขอโทษกับไอ้ห่าจารึกซักคำยังไม่มีโอกาส

เกิดแม่งผูกคอตายล้างอายขึ้นมาทำไงวะ

กูคงรู้สึกผิดไปอีกนาน

“เก่งเป็นไรหน้าเบื่อๆ ไปนอนบ้านเราป่าว” ไอ้แสบถาม

“กูขี้เกียจไปว่ะ เบื่อๆไงไม่รู้อยากอยู่คนเดียวซักพัก” กูตอบจากใจเลย

“เก่งม๊าไม่มารับเหรอ” อีหวานแทรก อีดอกนี่ขอให้ได้สอดขึ้นมาเหอะ

ผัวเมียเค้าคุยกันเมื่อไหร่


อีช้างยิ้มนี่เอียงหูฟังตลอด

“มันเดือดร้อนแม่มึงรึไง” กูตอบพร้อมหันไปทำหน้าอยากตบปากมัน

“แหวะ เค้าคุยด้วยก็ดีแค่ไหนแระ” มันพูดเสียงเบาพร้อมกับทำปากแบะหน้ากระแดะ

“พวกมึงกลับบ้านกันไปเหอะ เดี๋ยวม๊ากูมารับเองแหละน่า” กูไล่แม่งส่ง

บางทีกูก็อยากอยู่เงียบๆบ้าง

อยู่กับพวกแม่งตลอดเวลา

ตอนตื่นมาเช้าจะขี้อย่างมีความสุขซักหน่อย

อีดอกพวกนี้ก็ยังมานั่งขี้ห้องข้างๆ

นั่งคุยเล่นกันไปมาส่งเสียงข้ามห้องกูไป

จนแทบไม่มีความเป็น “ส่วนตัว”

ทีหลังกูจะชวนแม่งมานั่งขี้ห้องเดียวกันให้หมด

จะได้ไม่ต้องหากปากข้ามห้องคุยกันแบบนี้

“ให้อยู่เป็นเพื่อนก่อนป่าว รอให้ม๊ามาแล้วค่อยไป” ไอ้แสบมานั่งอยู่บ้างๆ แอ๊บเป็นนางเอกเต็มที่

“พวกมึงไปๆกันซักทีเหอะ เซ้าซี้อยู่ได้น่ารำคาญว่ะ” แม่งไม่ไปกันซักทีวะ

เจอคำขาดไปแบบนี้แม่งวงแตกกระจาย

พากันเดินไปขึ้นรถกันหมด

“เฮ้ยเก่ง.....ปลงๆซะมั่งมึงอ่ะ” ไอ้เหี้ยถึกเดินมาเอามือตบไหล่ แล้วยัดดันฮิลล์ของโปรดกูใส่กระเป๋าเสื้อ

กะให้กูดูดคลายเครียด

ดีเหมือนกันว่ะ

แก้กลุ้ม

ล่อแม่งให้หมดซองนี่แหละ

ว่าแล้วก็รีบลุกขึ้นเดินไปหาที่เปลี่ยวมือก็เคาะซองบุหรี่ไปเรื่อย


“เฮ้ยไอ้ถึก ใจว่ะ กลับมาวันอาทิตย์เผื่อกูด้วยสองคอต” กูหันกลับไปตะโกนบอกเพื่อนด้วยความโลภ

“เก่งแม่งตลอดอ่ะ” มันบ่นแล้วเดินขึ้นรถไป

ทำไมวะ


กูทำไมวะ


กูตลอดหมายความว่าเหี้ยไรเนี่ย

“เก่งน่ารักตลอด”

หรือว่า

“เก่งแสนดีตลอด”

น่าจะเป็นอะไรแบบนี้แน่ๆเลยว่ะกูว่า

555+

แหม๋



บุหรี่แค่สองคอตขนหมอยพ่อมึงไม่ร่วงหรอก

“เก่งขึ้นรถ” เสียงม๊ากูแหกปากเรียก

“มาจอดใกล้จนรถจะชนตูด ม๊าจะตะโกนทำไมเนี่ย แต่งตัวเป็นคุณนายไม่อายเค้าไง” ชิบหายคนกะลังอารมณ์ไม่ดี กูลามแม่งหมดอ่ะ



“อ้าว มึงเป็นลูกหรือเป็นพ่อกูเนี่ย” อ่ะ เห็นมั้ยม๊ากูเวลาของขึ้นเนี่ยคราบคุณนายหายวับ

“เหอะๆๆ อาทิตย์นี้ไม่กลับดีกว่าม๊า ม๊าไปเล่นไพ่กับอี๊ย้งที่พัทยาเหอะ” กูบอกปฏิเสธแม่ที่แสนดีไปพร้อมแนะนำสถานที่ผ่อนคลายให้พร้อมสรรพ

“ไอ้เก่ง ไอ้ลูกบ้า เดี๋ยวคนอื่นได้ยินเข้าม๊าเสียหมด” ม๊ากูเอามือปัดๆในอากาศอายกลัวคนอื่นได้ยิน

คนเรานี่ก็แปลกวะ

อายแล้วจะเล่นทำห่าไร

ชอบจังนะไพ่นกกระจอกเนี่ย เล่นบ่ายสามโมงจนถึงสิบโมงเช้าของอีกวัน


เสียบ้านเสียรถไม่มีบ่น

ทีเวลาเดินเก็บแชร์ตามตลาดอ่ะบ่นดีจิงๆ


เวลากูขอซื้อรถบ่นเป็นเดือน

แปลกว่ะคนเรา

“ไม่กลับจิงอ่ะเรอะ” ม๊าย้ำกลัวกูแกล้งพูดประชด

“เออ.... ไม่กลับดีกว่าม๊า” กูตอบ


“แน่นะ” ยังจะย้ำ

“ถ้ามาถามอีกทีนะ จะไปบอกเตี่ยว่าม๊าชอบแอบไปเล่นไพ่กะอี๊ย้งที่พัทยา” กูตอบ



“ไอ้เก่งถ้าเตี่ยมึงรู้นะ มึงโดนม๊าเฉ่งเละแน่” ม๊ากูรีบขึ้นรถตู้พร้อมทิ้งคำขู่เอาไว้

อ่ะ.... ยังกะกูกลัวตายห่าแหละ


กลัวก็อย่าไปเล่น


รึว่าม๊ากูนิสัยเหมือนกูวะ

ยิ่งท้าทายยิ่งอันตราย

ยิ่งชอบยิ่งตื่นเต้น

555+

ก็แม่กูนี่หว่า


.
.
.
.
.
.
.
.
จนบ่ายจัดแล้ว

กูก็ยังนั่งมองไรไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนเหงา


ในใจแม่งห่อเหี่ยวชิบเลยเลยว่ะ

กูฆ่าคนตายยังไม่รู้สึกเหี้ยได้ขนาดนี้

ตอนนี้คนเหลือน้อยมาก

เพราะแม่งแห่กลับบ้ากันไปจะหมดแล้ว

เหลือแต่....

เด็กเดนซะเป็นส่วนมาก(กูคือข้อยกเว้น)

เหี้ยจัดจนไม่มีหมาตัวไหนต้อนรับให้แม่งกลับบ้าน


พ่อแม่ไม่รัก


ลูกเมียน้อย


ลูกกำพร้า


นักเรียนทุนจนๆที่ต้องมานับถือคริสต์เพื่อให้ได้เรียนหนังสือ


ระยำเวรจริงๆเลยวะกู


ยิ่งมองหน้าไอ้เหี้ยพวกนี้

ยิ่งทำให้กูหดหู่หนักกว่าเดิมเข้าไปอีก



ขืนอยู่แบบนี้กูคงควยไม่แข็งไปอีกนาน

ซึ่งไม่ดีอย่างแรง

อาจทำให้กล้ามเนื้อฝ่อ

สมองตายด้าน

และจิตใจอ่อนแอได้


ว่าแล้วก็ไปหาไรใสๆทำดีกว่าว่ะ

“ไปว่ายน้ำกันเถอะ”

กูชวนตัวเองในใจ

ฟังดูแล้วออกจะเหมือนปัญญาอ่อนไปนิดหน่อย

แต่กูก็ชวนตัวเองจริงๆ

นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กูจะได้อยู่คนเดียวซักที

อย่ารอช้าให้รีบไป


ลงสระก็เปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำลงสระ

มันเป็นสระที่กูมาซ้อมประจำอยู่แล้ว

ใครที่ไหนจะมาจมน้ำตายห่ากูไม่เคยสน

เพราะกูว่ายแต่ตอนกลางวัน


กลางคืนจะมาว่ายทำส้นตีนอะไรให้ผีทะเลดึงขา


ซึ่งมันอันตรายมาก


สู้กูดำน้ำอึดไปดึงกางเกงว่ายน้ำชาวบ้านลงดูร่องตูดแม่งซะยังจะดีกว่า

ในสระซึ่งก็คนน้อยกว่าปกติมาก


ปกติจะมีลูกเด็กเล็กแดง


วิ่งไล่จับ


เล่นลูกบอลโดดน้ำกันโครมคราม


ยังกะสระว่ายน้ำในหมู่บ้านเอื้ออาทร
ซึ่งไม่น่าว่ายเป็นอย่างยิ่ง
นอกจากตอนซ้อมที่ห้ามคนที่ไม่ใช่นักกีฬาเข้าว่าย

และตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรเท่าไหร่นัก
มีบราเดอร์แก่ๆ หัวล้านๆดำผุดดำว่ายอยู่1คน

มองตอนแรกถ้าไม่สังเกต
กูคงเข้าใจผิดคิดว่าหัวบราเดอร์เป็นทุ่นช่วยชีวิตแหงๆ

แต่ไม่ใช่


“หัวล้านแดงเถือกนั่นเอง”

และก็มีคนอื่นอีกไม่ถึงสิบคน

.
.
.
.
กูจะทำอะไรได้นอกจากว่ายน้ำให้เวลามันผ่านไปเรื่อยๆ

กบ

ฟรีสไตล์


กรรเชียง

ลอยตัวไปเรื่อยเปื่อย


ช้าๆ


ใช้เวลาอยู่กับตัวเองให้ได้มากที่สุด

แต่.....


ไม่รู้กูไปทำกรรมเอาไว้แต่ชาติปางไหน

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“โดดเลยค่า.........”

ทำไมช่วงเวลาแห่งความสุขของกู

ต้องมีอีพวกเห็บหมาปลิงควายพวกนี้มากัดกินความสุขนิดๆหน่อยๆของกูไปด้วยวะ

มันพูดจบก็โดดลงสระ

น้ำที่มันกระจายจากแรงโดดของมันกระเด็นมาสาดหน้ากู

ที่กำลังนอนหงานลอยอยู่ในน้ำ

ซึ่งอาจทำให้คนบอบบางอย่างกู

สำลักน้ำและถึงแก่ชีวิตได้

ฉะนั้น


สิ่งที่อีดอกพวกนี้ทำ

คือสิ่งที่ผิดและอันตรายแก่สาธารณะชนเป็นที่สุด


“กูต้องกำจัดมึง”

กูคิดในใจอย่างแน่วแน่

กูรีบยืนในน้ำแล้วเอามืดปาดน้ำที่กรอกเต็มเบ้าตากูออก

“มึงเล่นเหี้ยไรเนี่ย อีปัญญาอ่อน บ้านนอก เล่นแต่น้ำคลองเหรอพวกมึงน่ะ” ถึงกูจะไม่รู้จักแม่ง

แต่กูรู้ว่ามันไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนเดียวกะกู

แล้วจะไปสนแม่งทำไมด่าได้เต็มที่

“อุ๊ยเทอ....เปคเลยอ่ะ” อีกระเทยควายเอาแขนสะกิดเพื่อน

แหมอีดอก


มึงว่ากูเปคมึง

ถามกูมั่งมั้ยว่ามึงน่ะเปคกูรึป่าว

นั่นสิวที่หน้า

หรือมึงเอากระยาสาร์ทมาแปะหน้าเอาไว้วะอีเหี้ย

อุดมไปด้วยธัญพืชเม็ดถั่วเม็ดงาเต็มหนังหน้าไปหมด

เอาตีนเหยียบหน้ามึง

กูยังแขยงตีนเหยียบขี้หมาดีกว่า

อีกสองคนหนังหน้าแม่งหยาบยิ่งกว่าหนังกระโปก


แล้วดูแม่งใส่กางเกงว่ายน้ำ

จะดึงขึ้นไปถึงสะดือทำส้นตีนอะไร

แถมแม่งยังพยายามดันกระโปกเข้าไปในง่ามตูด

โถ.......

กระเทยเหี้ยอาราย

กระโปกใหญ่เท่าไข่แพะ

นี่ขนาดแม่งหนีบเอาไว้นะยังทะลักออกมาขนาดนี้

แปลกใจกระเทยไทย

ทำไมควยใหญ่เท่าแขนทุกคน

กางเกงแม่งรั้งเข้าง่ามตูดไปครึ่งตัว

มึงหวังจะโชว์เนินสะโพกด้านๆดำๆของมึงน่ะเหรอ

ชิบหาย

ช่างไม่อายฟ้าดิน

แค่มึง3ตัวเนี่ย

น้ำก็เกือบเน่าละ

กูแอบอึ้งเล็กน้องที่เห็นหน้ามันชัดๆ

อยากจะโดดขึ้นจากสระในทันที

กูรังเกียจแม่งว่ะ

กลัวเชื้อโรคจากตัวแม่งละลายลอยมาถูกตัวกู


หยี


อี๋

แหวะ

รีบไปดีกว่า

เพราะอีกเหตุผลนึงก็คือกูรู้สึกตุ๊ยตุ่ย

พวกมึงมันโง่คงจะไม่รู้อ่ะดิว่าตุ๊ยตุ่ยคืออะไร

ตอบ.. รู้สึกตุงๆในรูตูด เหมือนมีบางอย่างกำลังเดินทางออกมานั่นเอง

ว่าแล้วก็อย่ามายืนแช่น้ำให้ขนลุกอยู่เลย

รีบไปขี้จะดีกว่า

อีกระเทยคลองหลอดสามคนนั่นถ้ามึงจะมองควยกูนะ

เชิญจ้องให้เต็มตา

มึงเอากลับไปบ้านมึงไม่ได้หรอกควยกูน่ะ

คนจองเยอะว่ะ
อิอิ



ว่าแล้วหย่อนตูดลง

ดึงกางเกงแทบไม่ทัน

หน้าตาอีสามคนนี่มันยาระบายขี้ชั้นดีเลยจริงๆว่ะ

อิอิ


ใครขี้ไม่ออกบอกกู

จะพามาดูหน้าอีเงือกสามตัวนี้ (เงือกมึงอย่าได้นึกถึงเมอร์เมดแสนสวยนะ ให้มึงนึกถึงอีเงือกเหงือกปลาละกัน)


ขี้หมดใส้...

คงจะเป็นความสุขที่สุดของกูแล้วในวันนี้

ไปเหอะว่ะ

อาบน้ำล้างควยไปนอนสางหมอยเล่นจะดีกว่า

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด............ (เอฟเฟกเสียงเปิดประตู ซึ่งของจริงไม่มีเพราะบานประตูไม่ได้สนิมแดงเกรอะขนาดนั้น)


ด้วยความที่คนมันน้อยมากๆ

ยังไง๊ยังไงมันก็ต้องหันมามองว่าใครวะขี้สนั่นส้วม

ไม่รู้ว่ามันอายแทนกูรึป่าว

เป้ที่มันกำลังหยิบของออกเพื่อเปลี่ยนชุดลงว่ายน้ำ


มันหยิบเข้าหยิบออกอย่างลนลาน

จนกูยังงงแทนมันว่ามึงจะลงว่ายน้ำหรือว่ามึงจะกลับบ้าน

สีหน้าเลิ่กลั่กอย่างบอกไม่ถูก

อายทำไม


อายแทนกูน่ะเหรอ

จะอายทำไม

ขนาดกูเป็นคนขี้เองแท้ๆกูยังไม่อาย

แล้วมึงจะอายเพื่อ

ก็ส้นตีนไรอีก

คนปวดขี้จะให้ทำไงวะ

จะขี้ให้อร่อยก็ต้องสบายๆอย่าเกร็ง

กูคงไม่มานั่งบีบตูดรีดขี้ออกมาทีละนิดๆเพราะกลัวเสียงดังหรอกนะ

กูอัดแม่งเต็มที่แหละ

ตูดกูขี้กู

จะเสือกเหี้ยไร

ให้กูไปขี้บนหัวมึงก่อนค่อยเดือดร้อน



แต่คนที่อึ้งแดกมากกว่า

กลับเป็นกูซะเอง

สัดหมา

เนื้อเรื่องชักจะคล้ายละครเกาหลีเข้าไปทุกที

สัดเอ๊ย

แต่แม่งก็เป็นความจริงวะ

ไอ้ห่าจารึกหน้าหล่อ

ยืนลนลานหน้ายับเหมือนเพิ่งตื่นนอนอยู่ตรงหน้า

กูไม่รู้ตัวว่ะ


ว่ายืนง่อยแดกแบบนั้นอยู่นานแค่ไหน

รู้อยู่แค่คำเดียว “อยากหยุดเวลาไว้ที่เธอ” อิอิ


มันก้มหน้าควานหาของในเป้อย่างไม่มีจุดหมาย

ไม่รู้แม่งจะรื้อเหี้ยไรนักหนา

กูเข้าใจคนแม่งกำลังทำอะไรไม่ถูก


“เฮ้ย..............มาว่ายน้ำเหรอ” กูหลุดถามมันไปได้ไงไม่รู้ว่ะ


ทั้งๆที่สมองกูยังไม่ทันคิดที่จะถามมันเลยนะเว้ย

มันยิ่งล่กแดกหนักไปกว่าเก่าอีก


หันมามองหน้ากูแค่เสี้ยววินาทีแล้วหลบสายตาไป

กูดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ

“อ้าวเฮ้ย...ถามไม่ตอบวะ” กูถามแบบไม่รู้จะถามยังไงให้มันดูใสๆอ่ะ

กูก็ถามตรงๆตามปกติ

จะให้กูถามว่า

“มาว่ายน้ำคนเดียวเหรอฮะวันนี้” กูลืมดัดจริตทำไปว่ะ

ไอ้ห่า

ถามคนอื่นเหมือนจะชวนต่อย

มันยังเงียบไม่ยอมตอบ

แต่ก็ไม่เดินหนี

กูเดินเข้าไปใกล้มันแล้วดีดตัวขึ้นนั่งบนอ่างล้างหน้า

“เป็นไงมั่งวะ” กูถาม


กูว่าคำถามนี้ตรงมาจากความรู้สึกกูที่สุดแล้วอ่ะ


มันคงรับรู้และเงยหน้ามาสบตากูนิดนึง


“จะให้เป็นไงได้” มันตอบ


ตอบแบบเย็นชาอ่ะ

กูเงียบอึ้งแดกเหมือนกัน


ไม่รู้จะยิงคำถามไหนต่อ

นี่ถ้าไม่รู้สึกผิดนะ

ได้แจกตีนกันไปแล้ว


“ที่ทำลงไป กูขอโทษแทนเพื่อนกูด้วยละกัน แต่มึงก็ทำเกินไปว่ะ” กูพยายามชวนคุยให้มันผ่อนคลายและเป็นมิตรกับกูมากกว่านี้ซักนิดก็ยังดี


“อย่าพูดถึงมันอีกได้ป่าววะ ให้มันจบๆไปซะทีเหอะ” ไอ้จารึกตอบแบบตัดบท

กูเงียบ

ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆว่ะ

ตากูเริ่มสังเกตร่องรอยตามร่างกายของมัน

รอยแดงที่คอ

รอยเขียวที่หน้า

ยิ่งตอกย้ำความละอายและรู้สึกผิดหนักขึ้นไปอีก

กูเหี้ยเกินไปป่าววะ


บางทีกูเองก็ยังคิดนะ

หรือว่าที่กูทำไปมันเหมาะสมแล้ว

กูสับสนว่ะ

“งั้นกูกลับล่ะ ไม่ว่ายแม่งแล้ว” มันคว้าเป้กำลังจะหันหลังกลับ

“ถ้ามึงอยากว่ายน้ำ เดี๋ยวกูกลับไปเองก็ได้ มึงว่ายเหอะ” กูตอบ ไม่รู้ตัวเองว่ากูประชด น้อยใจ หรือ “งอน” ที่แม่งไม่คุยด้วยกันแน่

“แล้วเพื่อนมึงล่ะ” มันถาม

“กูมาคนเดียว พวกมันกลับบ้านไปหมดแล้ว” กูตอบมือก็ไขล็อคเกอร์ไปด้วย

.
.
.
.
.
.
.
มือกูก็ไขกุญแจอยู่นั่นแหละ

แต่ไม่เปิดซักที

ใจน่ะยังหวังว่าแม่งจะเอ่ยปากชวนกูซักคำ


แต่
.
.
.
.
.
.
.

“งั้นว่ายเป็นเพื่อนกันก่อนก็ได้ มาคนเดียวเหมือนกัน” มันพูดประโยคนี้ออกมา


กูล่ะอยากทรุดลงไปนั่งกับพื้นด้วยความดีใจ


โปรคติดตามตอนต่อไป..

อิอิ

Create Date : 25 กันยายน 2553		13 comments
Last Update : 25 กันยายน 2553 21:55:43 น.
Counter : 1825 Pageviews.
Share Tweet