|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
น้องพิมพ์วัย 11 เดือน กับอาการป่วยหนัก เบื่อนม แถมตกเตียง
สืบเนื่องจากวันอาสาฬบูชา(7 ก.ค. 52) ที่พ่อกับแม่ไม่ได้พาน้องพิมพ์ไปทำบุญที่วัด เพราะน้องพิมพ์ตัวร้อนรุมๆ และมีน้ำมูกไหล พ่อกับแม่ก็ชะล่าใจ คิดว่าคงไม่เป็นไรมาก ให้ทานยาพารา สักพักก็คงหาย
จนกระทั่งเช้าวันเสาร์ ที่ 11 ก.ค. เวลาประมาณตี 5 น้องพิมพ์ก็ตื่นมาร้องโยเย นอนกระสับกระส่ายไปมา น้องพิมพ์ตัวร้อนมากๆ คุณยายต้องรีบเช็ดตัวให้ เช็ดตัวกันอยู่พักใหญ่ ไข้จึงลดลง
พอสายๆ คุณน้ากับคุณยาย พาน้องพิมพ์ไปคลีนิคเด็ก ตอนที่นั่งรอพบหมอ น้องพิมพ์ยังมีไข้สูง แต่ด้วยความที่เป็นเด็กขี้สงสัย เมื่อพาไปสถานที่แปลกๆ ก็จะชี้นิ้วถามโน่น ถามนี่ ด้วยภาษาต่างดาวของเค้า
คุณหมอ ตรวจ วัดไข้ เช็ดตัวและป้อนยาลดไข้ทันที คุณหมอบอกว่า ไข้สูงมาก ตัวร้อนขนาดนี้อาจจะชักหรือช็อคได้ เด็กที่เคยมาหาหมอด้วยไข้สูงขนาดนี้ ส่วนใหญ่จะชักแล้ว โชคดีมากเลยที่ น้องพิมพ์ไม่ถึงขั้นนั้น คุณหมอกำชับว่า ถ้าให้ทานยาแล้ว ภายใน วัน สองวัน ยังไม่หาย ให้รีบพาไปเจาะเลือดที่โรงพยาบาล
หลังจากกลับจากคลีนิค น้องพิมพ์ก็นอนหลับหลายชั่วโมง คงเพลียและง่วงด้วยฤทธิ์ยา ไข้ก็เริ่มลดลงแล้ว...
แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ พอพลบค่ำ อาการตัวร้อนก็กลับมาเหมือนเดิม ต้องเช็ดตัวและป้อนยาลดไข้ทุกๆ 4 ชั่วโมง เหมือนกับว่า ยาที่ทานเข้าไปจะต่อสู้รับมือกับเชื้อโรคไม่ไหว บางทีป้อนยายังไม่ครบ 4 ชั่วโมงเลย ไข้ก็ขึ้นสูงอีกละ คุณน้าต้องนั่งเฝ้า คอยเช็ดตัวให้น้องพิมพ์ทั้งคืน ไม่ได้หลับได้นอน
ตอนเช้าวันอาทิตย์ คุณน้ากับคุณยายตัดสินใจพาน้องพิมพ์ไปหาหมอที่คลีนิคอีกครั้ง บอกหมอว่า ทานยาแล้วอาการไม่ดีขึ้นเลย ควรทำอย่างไรดี หมอแนะนำให้ทานยาที่หมอจ่ายให้เมื่อวานไปก่อน วันรุ่งขึ้น (วันจันทร์) ถ้าอาการไม่ดีขึ้น ให้รีบพาไปเจาะเลือด ตรวจหาสาเหตุที่โรงพยาบาล...
สีหน้าเป็นกังวลและคำตอบของหมอ สร้างความทุกข์ใจและกระวนกระวายใจให้แม่ยิ่งนัก ถ้าเป็นโรคอะไรร้ายแรงแล้วจะรักษาทันเวลามั๊ย??? ช่วงนี้หวัด 2009 ก็กำลังระบาดหนัก , ไข้เลือดออกก็มีคนเป็นกันเยอะ บริการด้านสาธารณสุขของบ้านเราช่างไม่ทั่วถึงซะเลย อำเภอเล็กๆในชนบทห่างไกล ต้องรอวันราชการจึงจะไปรับบริการจากโรงพยาบาลได้ (โรงพยาบาลเอกชนก็ไม่มี) ครั้นจะพาลูกนั่งรถมารับการรักษาที่กรุงเทพ ระยะเวลา 5-6 ชั่วโมงในการเดินทาง จะทำให้ลูกเพลียแล้วอาการจะหนักกว่าเดิมหรือปล่าว??
ช่วงนั้นแม่ทำได้เพียงรอ... และสวดมนต์ ภาวนาให้สิ่งศักดิ์คุ้มครองลูกให้ปลอดภัย แม่ได้แต่บอกลูกว่า "น้องพิมพ์จ๋า หายป่วยเร็วๆนะลูก เจาะเลือด เจ็บนะลูก" แม่นึกถึงภาพเด็กน้อยที่ต้องโดนเจาะเลือด ต้องห้อยสายให้น้ำเกลือที่แขน... เป็นภาพที่พ่อแม่ทุกคนไม่อยากให้เกิดขึ้นกับลูกของตนแน่นอน
น้องพิมพ์ป่วยครั้งนี้ ไข้ขึ้นสูงมาก นับว่าเป็นอาการป่วยที่หนักสุดตั้งแต่ลืมตาดูโลกมา 10 เดือนกว่า ตัวร้อนมาก แต่มือและเท้ากลับเย็นเฉียบ
คุณยายนึกถึงตอนที่แม่ยังเด็ก แม่มักจะมีอาการไข้ มือ-เท้าเย็นเหมือนกัน ทานยาแผนปัจจุบันมักจะไม่ได้ผล ส่วนใหญ่จะหายไข้จากยาสมุนไพรแทน คุณยายรีบเอายาสมุนไพร (รากไม้ 2-3 ชนิด) มาแช่น้ำแล้วเอารากไม้นั้นขูดกับหินให้เยื่อไม้ออกแล้วเอามาละลายน้ำ ป้อนให้น้องพิมพ์ทานน้ำสมุนไพรแทนน้ำเปล่า ควบคู่กับการป้อนยาแผนปัจจุบัน
ป่วยครั้งนี้ ทานยาไม่ยากเหมือนครั้งก่อนๆ เพราะน้องพิมพ์โดนคุณน้าหลอกว่า "น้องพิมพ์จ๋า หม่ำขนมหวานๆ กันเถอะ" น้องพิมพ์ก็เชื่อยอมให้ป้อนและกลืนอย่างว่าง่าย เวลาป้อนน้ำสมุนไพร น้องพิมพ์ก็จะทำเสียงซู่ซ่า เหมือนคนดื่มน้ำอัดลมเลย
ทำให้แม่ได้เรียนรู้ว่า เด็กก็เหมือนผู้ใหญ่ที่ไม่ชอบให้บังคับ ถ้าถูกบังคับให้ทานยา จับมือ จับเท้า ง้างปาก ป้อนยา กดลิ้น ลูกจะต่อต้าน และพยายามจะคายยาทิ้ง... แต่ถ้าเราสามารถทำให้เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องสนุก ทำให้การทานยาเหมือนการป้อนขนมหวานๆ ลูกก็จะไม่ฝังใจและไม่ต่อต้าน กลับให้ความร่วมมือแต่โดยดี คุณน้านี่ หลอกเด็ก เก่งจริงๆเลย :-) นับถือๆ
เย็นวันอาทิตย์ น้องพิมพ์ไข้ลดลง และไม่มีอาการไข้กลับ หรืออาการตัวร้อนขึ้นมาอีกเลย ทุกคน(คุณน้า คุณตา คุณยาย พ่อ แม่)ลุ้นกันตัวโก่ง กลัวเป็นหวัด 2009 หรือไข้เลือดออก พอไข้ลดลง ทุกคนต่างถอนหายใจ ด้วยความโล่งอก สีหน้ากังวลใจและเคร่งเครียด เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
และหันมาแซวน้องพิมพ์ว่า "สงสัยน้องพิมพ์จะกลัวโดนเจาะเลือด รีบหายป่วยเลย"
หลังจากหายป่วย น้องพิมพ์ก็มีอาการเบื่อนมอย่างรุนแรง จากเดิมทานนมวันละ 24 ออนซ์ ก็ทานได้เพียงวันละ 10 - 12 ออนซ์เท่านั้น เดิมทานนมครั้งละ 6 ออนซ์ ใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที ตอนนี้ชงนมมา 6 ออนซ์ ทานไปแค่ 1-3 ออนซ์เท่านั้น และใช้เวลาดูดนมแต่ละครั้งนานมากๆ ข้าว และผลไม้ ก็ทานได้นิดๆหน่อยๆ
วันเสาร์ อาทิตย์ แม่กลับไปหาลูก น้องพิมพ์ดีใจมากๆ เกาะติดแม่แจเลย หม่ำข้าวเอาใจแม่ แต่ก็ยังเบื่อนมเหมือนเดิม เย็นวันเสาร์ ด้วยความประมาทของแม่ ทำให้น้องพิมพ์ตกเตียง (แคร่ไม้) หัวไปครูดกับโคนมะม่วง มีแผลถลอกที่หัว ข้างใบหู และแก้มข้างขวา........ คุณตา คุณยายตกใจมาก เทศน์แม่จนหูชาเลย.........
แม่รู้สึกผิดมาก ตกใจจนน้ำตาซึมและโทษตัวเองที่ประมาท เลินเล่อ.... แม่อาจจะทนุถนอมลูกได้ไม่ดีเท่าที่คุณตา คุณยายทนุถนอม แต่แม่คนนี้ก็อยากดูแลลูกและมีความรักที่ยิ่งใหญ่ไม่น้อยกว่าใครมอบให้ลูกเสมอ
คืนวันเสาร์ แม่ต้องตื่นมาสำรวจบ่อยๆ ว่าลูกตัวร้อนหรือปล่าว กลัวไข้จะกลับมาอีก โชคดีที่ ไม่มีอาการใดๆ............... แต่ได้เห็นว่าลูกจะกลัวและสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงหมาเห่า-หอน แม่ต้องไปโอบกอด และลูกจะนอนกระสับกระส่าย น่าจะเกิดจากความหิว เพราะว่ากลางวัน ทานอาหารและนมน้อยมาก ตอนตี 5 ของวันอาทิตย์ น้องพิมพ์ลืมตาขึ้นมา แม่ถามว่า "หิวใช่มั๊ยลูก รอแป็บนึงนะ เดี๋ยวแม่ไปชงนมมาให้" น้องพิมพ์นอนรอนิ่งเลย พอแม่กลับมาพร้อมขวดนม น้องพิมพ์รีบลุกขึ้นนั่ง และเอาขวดนมมาหม่ำโดยเร็ว แต่ก็หม่ำแค่ 3 ออนซ์เท่านั้น
ตอนป่วยน้องพิมพ์อายุ 10 เดือนครึ่ง ชั่งน้ำหนักที่คลีนิค น้ำหนัก 8.5 กก. ซึ่งเท่ากับน้ำหนักตอนอายุ 9 เดือนครึ่งพอดีเด๊ะ แม่ได้แต่หวังว่าอาการเบื่ออาหาร และเบื่อนมของลูก จะเป็นเฉพาะช่วงที่กำลังฟื้นไข้เท่านั้น........ น้องพิมพ์ป่วยหนัก 2 วัน และเบื่อนมอีก 7 วัน ทำให้น้องพิมพ์ดูผอมลงอย่างเห็นได้ชัด (น้ำหนักน่าจะน้อยกว่า 8.5 กก.)
ภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังป่วย
วันจันทร์ที่ 20 ก.ค. แม่ก็ได้รับฟังข่าวดีที่สุดคือ น้องพิมพ์เริ่มหม่ำนมได้เหมือนเดิมแล้ว (ทั้งปริมาณและความเร็ว) คุณน้าบอกว่า ช่วงนี้น้องพิมพ์กำลังทำน้ำหนัก เพื่อกลับมาขึ้นชกเหมือนเดิมแล้วค่ะ เฮ้อ.....โล่งอกไปที.................
21 ก.ค. 52 น้องพิมพ์อายุครบ 11 เดือน แล้วนะค่ะ ขอให้ลูกสาวแม่ ร่างกายแข็งแรง อย่าเจ็บ อย่าไข้อีกเลยนะค่ะ คนดีของแม่
ช่วงนี้น้องพิมพ์ชอบพูดคำว่า อ้ำๆ เหลือเกิน จะหม่ำก็อ้ำ... จะนอนก็อ้ำ... สงสัยว่ากินกับนอน ความหมายคือๆกันหรือจ๊ะ พิมพ์ชณกจ๋า.........
Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 |
Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 22:53:10 น. |
|
13 comments
|
Counter : 1317 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พ่อเพ้ง IP: 61.19.144.194 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:31:39 น. |
|
|
|
โดย: แม่หนูดี (random-4 ) วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:08:11 น. |
|
|
|
โดย: พี่หนูหริ่งกะลุงใหม่ IP: 212.183.134.129, 130.88.197.243 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:25:57 น. |
|
|
|
โดย: misspommy IP: 58.8.10.2 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:05:37 น. |
|
|
|
โดย: แม่น้องตาตั้ม (SonSmile ) วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:51:19 น. |
|
|
|
โดย: CrystaL_32 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:30:12 น. |
|
|
|
โดย: somphoenix วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:5:31:05 น. |
|
|
|
โดย: BabyBravo วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:00:51 น. |
|
|
|
โดย: nam_sila วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:02:13 น. |
|
|
|
โดย: nam_sila วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:20:04:47 น. |
|
|
|
โดย: nam_sila วันที่: 21 สิงหาคม 2552 เวลา:21:06:26 น. |
|
|
|
โดย: แม่น้องไอซ์ IP: 58.137.36.195 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:10:34:27 น. |
|
|
|
โดย: เด็ก IP: 203.144.144.165 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:20:00:50 น. |
|
|
|
|
|
|
ขณะนี้มี
บุคคลทั่วไป ออนไลน์
|
|
|
|
|
|
|
ถ้าเป็นไปได้พ่อขอเจ็บหรือป่วยแทนลูก....................................
ดวงใจของพ่อ