Bloggang.com : แก้วกังไส : ทะเลทราย-หิมะ-และการหาข้อมูล

ทะเลทราย-หิมะ-และการหาข้อมูล

บันทึก[เกือบ]ไร้สาระ[แสดงว่ามีสาระนิดหนึ่ง]

เจ้าแก้วเกิดอาการสงสัยว่า ทำไมเรื่องรักในทะเลทรายถึงได้ฮิตกันจัง
เป็นที่นิยมชมชอบ และต้องมีฉุดนางเอกเกิดขึ้นเสมอๆ อันเชิญไปดีๆ
ไม่ได้หรือไง?ทำไมพระเอกต้องเป็นชีคเสมอ ทำไมพระเอกต้องทำ
ตัวเผด็จการ ทำไมต้องมีฮาเร็ม ทำไมต้องเลิฟซีนในโอเอซิส(แต่เนอะ
ถ้าไม่เลิฟในโอเอซิสจะไปเลิฟที่ไหนกันล่ะ

)

นิยายทะเลทรายเป็นนิยายที่เจ้าแก้วไม่เคยคิดจะเขียน
และไม่เคยคิดอยากไปเที่ยวประเทศที่มีทะเลทรายมาก่อนเลยในชีวิต
เพราะว่า........มันร้อน!! (น่ะสิไม่น่าถาม)

เนื่องด้วยเป็นคนขี้ร้อนระดับปานกลาง(ที่ว่าปานกลางเพราะเจอคนที่
ขี้ร้อนระดับจักรวาลมาแล้ว) เป็นคนที่ทนอากาศร้อนไม่ได้
เหงื่อออกง่ายมาก และเป็นพวกแปลกเหงื่อจะไม่ออกหน้า
จะออกแค่ในล่มผ้าเท่านั้น ทำให้เกิดอาการเน่าในตัวเองสูง
พอเหงื่อออกมากๆ ก็จะคันๆๆๆ ต้องการน้ำและแป้งตางู(มิตรรัก)
แถมผื่นขึ้นง่ายผิดมนุษย์มนา ดังนั้นเลยเกลียดอากาศร้อน
ไม่ชอบไปชอปจตุจักร(เพราะสิ้นลมก่อนชอปเสร็จทุกที)
เลยชอบไปสวนลุมไนท์แทนก็กลางคืนมันร้อนน้อยกว่านี่นา
แล้วคนแบบนี้หรือจะไปทะเลทราย

แค่คิดว่าหากตัวเองจะเขียนเรื่องทะเลทราย
ก็เผลอจินตนาการถึงความร้อนของทะเลทรายไป
แล้วต้องใส่ชุดปิดๆ ทั้งตัวแบบนั้น...มีหวังผื่นขึ้นตลอดตัว
พระเอกเปิดมาแล้วผงะ...นึกว่าซอมบี้แหงๆ
แค่คิดก็หาความโรแมนติกไม่เจอแล้ว
แถมคิดเผลออะไรไร้สาระ...ว่าถ้าหากว่า
นางเอกงอนพระเอกแล้วจะหนีไปไหนกันล่ะ?
ข้างหน้าก็ทราย ข้างหลังก็ทราย ออกไปก็หลงทางสิ
ทำให้ตันมุกคิดอะไรไม่ออกเกี่ยวกับทะเลทราย
จินตนาการหดหายหมด....ลาก่อนโลกมนุษย์

แต่ว่าพอคุยกะคนอื่นๆ แล้วเขาบอกว่า
ทะเลทรายคือโลกแฟนตาซีที่อยู่บนโลกมนุษย์จริงๆ
พล็อตนางเอกจากโลกมนุษย์(หมายถึงมาจากประเทศที่ไม่มีทราย
แต่มีตึกสูงๆ แบบทั่วๆ ไปแทน) ไปเจอโลกที่มีแต่ทราย
มันก็เหมือนไปหลงอยู่ต่างมิตินั่นแหละ ด้วยเหตุนี้จึงเกิดเรื่อง
โรแมนติกขึ้นมากมายและยังแฟนตาซี+อีโรติก(เนื่องจากมันมีแต่
ทรายไม่รู้จะทำอะไรกันดีเลยป่ามป๊ามแก้เบื่อ ดังนั้นชีคทุกคนจึง
เป็นเซ็กซ์จัด

)

หลังจากฟังแล้วก็ตัดสินใจ...กลับไปอยู่ในที่หนาวๆ อย่างเก่าดีกว่า
หนาวๆ นี่แหละทำให้เกิดบรรยากาศโรแมนติก และอารมณ์แมวๆ ได้ดี
อารมณ์แมวๆ ที่ว่าคืออารมณ์ที่อยากขดตัวซุกอยู่กับอกใครสักคนน่ะ

แต่ก็มีคนแย้งอีก อากาศหนาวทำให้ผิวแตก!! นางเอกอาจจะผิวลอก
ทั้งตัวเหมือนหิมะตก(แบบที่เจ้าแก้วชอบเป็น) พระเอกอาจเข้าใจผิดได้ว่า
นางเอกเป็นขี้กลาก

ดังสุภาษิตที่ว่าดูนางต้องดูหน้าร้อน!!
แต่ว่าหน้าร้อนเจ้าแก้วตกมัน ไม่มีอารมณ์เขียนนี่นา
อีกอย่างถ้าผิวลอกก็ต้องทาครีมไม่ใช่เหรอ?
หนุ่มๆ ไม่อยากช่วยทาครีมให้สาวๆ มั่งเหรอคะ?
อนุมานเอาว่าคล้ายๆ ช่วยทาซันบล็อคให้ก่อนลงทะเล
ซึ่งแบบนั้นไม่ใช่วัฒนธรรมไทย ต้องไปเกิดเหตุที่ญี่ปุ่น หรือ
ฮาวายแน่ะๆ ไม่เหมาะกับคนไทยหรอกนะจะบอกให้

ดังนั้น...ไม่เอาทรายดีกว่า ร้อนเว้ย!!

และผิวลอกง่ายไม่เอาหิมะด้วยดีกว่า
แค่เอาฤดูหนาวที่ลมหนาวบักโกรกแถวเอเชียบ้านเราก็พอแล้ว
ไม่เห็นรึว่าหนังเกาหลี ที่เป็นหนังรักโรแมนติกทุกเรื่อง
จะต้องเหตุเกิดในฤดูหนาว หิมะตกกราวขาวจนไม่เห็นอะไร
ยกเว้นกันและกัน และอยากทำให้อีกคนอุ่นขึ้นไงเคอะ!!

นอกจากนั้นแล้วหิมะและทราย....มีนักชอบเขียนหลายคน
มักจะไม่หาข้อมูลในการเขียน แต่จดจำเอาจากภาพในหนัง
หรือการ์ตูน จำไม่ได้แล้วนักเขียนสาวรุ่นเยาว์คนหนึ่งที่เป็น
ในประเทศทะเลทรายชื่ออะไร เธออายุ 16-17 ออกมาบ่นว่า
ทำไมอ่านนิยายทะเลทรายของคนต่างประเทศทีไร
จะต้องมีฮาเร็ม ชีค ต้องฉุดผู้หญิงเข้าฮาเร็ม ประเทศเธอไม่ได้
มีแค่นั้นนะยะ แต่มีอีกหลายๆ อย่าง...ทำให้เสียความรู้สึก
เหมือนว่าผู้ชายประเทศเธอลามกและชอบฉุดคร่าอนาจาร
ฟังแล้วก็เห็นด้วยแถมแอบขำ

นอกจากทรายแล้ว...หิมะก็เช่นกัน ส่วนใหญ่จำจากหนังเกาหลี
หรือภาพยนตร์อื่น มักบรรยายถึงความขาวโพนความสวยงาม
ซึ่งพออนุโลมได้เพราะไม่ใช่จุดหลักในเรื่อง แต่เป็นสิ่งที่ทำให้
เรื่องดำเนินไป ทว่า...พอมาเปรียบเทียบกับตัวเอง
ตอนที่เห็นหิมะครั้งแรก สมัยยังเป็นเด็กน้อย...ทำไมมันไม่สวยวะ?
น้ำแข็งไสชัดๆๆ มีดำๆ ด้วย(เออสิแกหิมะในเมืองนี่หว่า)
ด้วยความเสร่อของเด็กน้อย วิ่งทะเล่อทะล่าออกไปโดยไม่มี
เครื่องกันหนาว....หิมะกัดสิคะ แถมไอ้การเอาหิมะปาใส่กันนี่
มันเจ็บนะเว้ย!! เปียกด้วย แล้วยิ่งให้เด็กเจี้ยบางคนมันเอาหินใส่หิมะ
ปากคนอื่น

มีเจ๊หนึ่งเคยเล่าว่าตอนไปเรียนโทที่ออสซี่
เห็นหิมะตกครั้งแรกสิ่งที่เธอทำคือ ชิม!! หิมะนะค้าไม่ใช่ของกิน
จะชิมทำไม? และอีกอย่างคือ...ตอนนั้นคุณเธอสูงวัยแล้ว
ไม่ใช่เด็กน้อย อายุเกือบ 30 แล้วดันชิมหิมะจนป่วย ให้ฝรั่งมันหัวเราะเล่น
เจ๊แกบอกว่าเคยจินตการถึงหิมะตกไว้ก่อนไป ว่ามันช่างเหมือนสายไหม
สีขาวที่ร่วงมาจากสวรรค์(เป็นคนช่างจินตนาการดี) ก็เลยอยากชิม
อารามมันเป็นหิมะในเมือง มันก็เหมือนกินฝนกรดเข้าไปนั่นแหละ
ผลก็คือป่วยสิคะถามได้ แถมโดนหมอด่าอีกต่างหาก...ยูอายุเท่าไรแล้ว
ขนาดเด็กเล็กๆ ยังรู้ว่ากินไม่ได้น่ะหา?...(อายง่ะ

)

จะผิดไหมที่เป็นผู้ใหญ่หัวใจเด็ก มีความฝันถึงจินตนาการที่งดงาม
ในแบบที่เข้าใจ บางครั้งการใส่ความจริงลงไปอาจจะลดทอนความ
สวยงาม อารมณ์เพ้อฝัน และความโรแมนติกลงก็ได้
แต่ว่านะ...กรุณาอย่าเพ้อเจ้อคิดไปเอง แล้วเขียนจะได้ไหม?
มันแสดงความมักง่ายและไม่ใส่ใจของผู้เขียน ถือได้ว่า
เป็นการดูถูกวิชาชีพอย่างหนึ่ง(ซีเรียสไปไหม?)

กาลครั้งโน้น...เจ้าแก้วเคยเข้าไปอ่านเรื่องสั้นในบอร์ดฟิคบอร์ดหนึ่ง
ซึ่งที่คนที่นั่นแค่อยากเขียนร่วมสนุกกัน ไม่ใช่การเป็นนักเขียนอาชีพ
แต่อย่างใดจึงไม่ซีเรียส แต่ช่วยกันจรรโลงความฝันให้สวยงาม
ฟิคทั้งหมดจึงเป็นแฟนฟิค เกิดจากจากชายหนุ่มที่เราอยากร่วมฝันด้วย
พูดง่ายๆ ก็คือไอดอลของสาวๆ นั่นเอง

แต่...ด้วยความที่เจ้าแก้วเริ่มต้นเป็นนักเขียนแล้วจึงจำเป็นต้องซีเรียส
เมื่อพบว่าอ่านไปแล้ว ได้เห็นฉากที่พบเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่น
บ่อยๆ 4-5 ฉาก เอามายำรวมกันในเรื่องเดียว ทำให้ฉากงดงาม
เหล่านั้นไม่งดงามอีกต่อไปเพราะมันไม่ใช่ไคล์แม็กซ์ดังที่เคยเป็น
และที่อ่านแล้วร้องกรี๊ดไปกว่านั้นคือ การไม่หาข้อมูล
คนเขียนส่งพระเอกนางเอกไปลุยหิมะกันในเกาะแถบร้อน
เอ่อ...ตัวเอง ประเทศนั้นน่ะไม่ได้หิมะตกทั้งประเทศนะ
ที่ตัวเองส่งไปน่ะ มันก็เหมือนบอกว่าจะไปเล่นเจทสกีที่เชียงใหม่นั่นแหละ
เลยทำให้กรีดร้องกัน

เป็นระยะๆ ระหว่างอ่าน การอยากเขียนเป็นสิ่งดี
แต่ช่วยหาข้อมูลหน่อยก็ดีนะ

ระดับการหาข้อมูล มี 3 ชั้น ซึ่งถ้ามักง่ายอาจทำให้เกิดปัญหาการลอกเกิดขึ้น
เป็นการแสดงความโง่ของคนลอก และทำลายซึ่งความเป็นนักเขียนในตัวเอง

ขั้น 1 ประสบการณ์จริง เห็นด้วยตา สัมผัสด้วยมือ รู้สึกด้วยใจ
ใช้วิธีถามจากคนที่มีประสบการณ์จริงก็ได้ช่วยได้เยอะเหมือนกัน
แต่อาจเป็นไปไม่ได้ทุกคน จึงต้องหาด้วยขั้นที่ 2

ขั้น 2 ข้อมูลท่องเที่ยว และจากหนังสือต่างๆ หาได้ตามอินเทอร์เน็ต
และร้านหนังสือ แต่ว่าไม่ควรอ่านเล่มเดียว ควรอ่านเปรียบเทียบกัน
เพื่อความชัวร์ เผื่อข้อมูลอัพเดทด้วยค่ะ

ขั้น 3 ขั้นนี้ไม่แนะนำให้ทำ คิดเสียว่าต้องห้ามจะดีกว่า
เพราะว่าถ้าคุณแยกแยะไม่เป็นจริงๆ หรือเป็นคนมักง่าย
อาจเสี่ยงต่อคดีอาญา นั่นคืออ่านนิยายของคนอื่น
ที่มีเนื้อหาถึงเรื่องที่ต้องการ เน้นย้ำว่าเพื่อเอามุมมอง
และเปรียบเทียบจากข้อมูลข้อ 1-2 ที่หามาเท่านั้น
เพราะว่าข้อมูลขั้น 3 เป็นข้อมูลที่จริงแค่ 60-70% เท่านั้น
เนื่องจากพอนำมาเขียนแล้ว ข้อมูลพวกนั้นจะถูกนักเขียน
ปรุงแต่ง เพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่องของตนเอง จึงเอาแน่เอานอน
ไม่ได้ และบางครั้งอาจจะติดกับดักที่เจ้าของเรื่องวางไว้
หรือไม่ได้อธิบายถึงเหตุที่ทำลงไปซึ่งอาจจะขัดกับประเพณีจริงๆ ก็ได้
เคยเจอกรณีหาข้อมูลในนิยายคนอื่นแบบคนขี้เกียจ แล้วมาเถียงคอเป็น
เอ็นว่าหาเองให้อนาถใจ

เช่น เรื่องทะเลทราย เสื้อผ้านั้นมีลักษณะเรียกเฉพาะตัว
และแยกใส่ผู้ชายผู้หญิงชัดเจน บางคนหาข้อมูลจากนิยายคนอื่น
แล้วให้พระเอกใส่ชุดคาฟตาน (คาฟตานมันเป็นชุดแบบ กรุยกราย แนวๆ
ชุดพื้นเมือง ประจำชาติ) ซึ่งไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเจ้าของเรื่องเขาให้พระเอก
ของเขาปลอมตัวเป็นผู้หญิงจึงได้ใส่ชุดคาฟตาน แต่ว่าคุณเธอเอาไปให้
พระเอกตัวเองนุ่งแล้วมาบอกว่าหาจากข้อมูลท่องเที่ยว....

เล่มไหนเนี่ย
จะได้ไม่ซื้อ เพราะว่าจริงๆ แล้วชุดผู้ชายเรียกว่า กาลาไบยา(เป็นกางเกงขา
ยาว กับเสื้อกรอมเท้า แขนกระบอก)

การหาข้อมูลจึงเป็นสิ่งสำคัญ...

ข้อมูลชั้น 3 จึงเป็นข้อมูลที่ควรเอามาใช้เด็ดขาด

นอกจากอ่านเอาอารมณ์เท่านั้น ถ้าคุณขี้เกียจชอบข้อมูลชั้น 3 ในไม่ช้า
ความเป็นนักเขียนในตัวคุณจะเสื่อมลง ถ้าหากไม่พัฒนาตนเอง
และคาบเกี่ยวระหว่างการดึงข้อมูลและการลอก ถ้าพลาดจะกลายเป็นลอก
ไปในทันที แน่นอนคุณจะกลายเป็นต้องหาคดีอาญา เสียชื่อเสียง
และทำความลายความรู้สึกคนอื่นทันที

นักเขียนเป็นอาชีพขายอารมณ์ ความรู้สึก เราใช้จินตนาการ
และความคิดอ่านรวมถึงความอ่อนไหวในตัวเอง กลั่นออกมา
เป็นเรื่องราว ถ้าหากความรู้สึกถูกทำลาย เพราะความมักง่าย...
จะเขียนหนังสือได้หรือ?

ไม่เข้าใจแฮะ....ขึ้นต้นด้วยเรื่องทะเลทรายไหงจบด้วยเรื่องนักเขียนไปได้หว่า

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2550 4:14:47 น.

11 comments

Counter : 1445 Pageviews.

อ่านเพลินดี แต่ขำดี ขึ้นต้นด้วยทะเลทรายแต่จบด้วยนักเขียน 5555

โดย: มูนนี่ IP: 202.28.62.245 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:14:56 น.

กำลังเหี่ยวเพราะร้อนได้ที่ หลงมาอ่านเรื่องทะเลทราย คิดตามแล้วร้อนมาก
ส่วนตัวแล้วนิยมความเย็นเพราะฉะนั้นชั้นขอนิยายที่มีฉากในเมืองหนาวดีกว่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!

อย่างน้อยๆ ก็น่าจะดีกว่าจินตนาการว่าตอนฉาก... แล้วเหงื่อไหลใส่กัน โอ้วไม่

หมดความสามารถในการจิ้นต่อฟ่ะ

โดย: fuku IP: 58.9.29.248 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:13:20 น.

ชอบแต่ในนิยายนะ คิดว่าถ้าเป็นเรื่องจริงคงโรแมนติคไม่ออก เหม็นเหงื่อพิลึก เคยไปเที่ยวอิตาลี มันไม่มีแอร์ เดินเที่ยวทั้งวัน ขอบอกว่าตัวเหม็นมากกกกกกกกกก

คือมันไม่เหมือนเมืองไทยเพราะเมืองไทยมันมีแอร์ แต่ที่นั่นไม่มีแอร์? ไปเที่ยวที่ไหนก็ร้อนนนนนนนนนน

ไม่กล้าเค้าใกล้ใครเลย กลัวเดี๋ยวส่งกลิ่น

โดย: JingleJ IP: 125.24.144.254 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:16:04 น.

อยากให้น้องนัก(อยาก)เขียนหาข้อมูลให้แม่น ๆ จัง และที่สำคัญว่าเวลาเขียนให้คิดแบบมีสามัญสำนึกง่าย ๆ เช่น มีอยู่เรื่องนางเอกต้องไปเป็นแม่ครัวจำเป็นให้ครัวหรู (นางเอกจะได้แสดงความสามารถอันเลิศเลอได้) แต่ในครัวนั้นไม่มีผู้ช่วยให้นางเอกเลยแม้แต่คนเดียว เอ่อ มันเป็นไปไม่ได้เพราะครัวหรูนะ ไม่ใช่ร้านกระจอกข้างทาง แสดงว่าคนเขียนไม่รู้จักโลกจริงเลย
เลยอยากให้คนเขียนคิดให้ได้ ตีโจทย์อาชีพของตัวเอกให้แตกด้วย ไม่งั้นความไม่สมจริงมันจะตามมาได้

โดย: ผู้สาวเมืองยศ

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:19:22 น.

อืมๆ ต้องทำไงมั่งอะ ถึงจาเขียนอะไร ๆ ได้ยาว ๆ หน่ะ .....^^

โดย: zMee

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:39:55 น.

เห็นด้วยทุกกรณีค่ะ
เล่าได้ลื่นไหล
สนุก และเห็นจริงค่ะ

โดย: ลมแผ่นดิน IP: 202.28.180.201 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:54:35 น.

เคยอ่านแล้วเรื่องที่ให้พระเอกใส่ชุดคาฟตาน...ฮือๆๆๆๆ เกือบเข้าใจผิดแล้วง่ะ....

โดย: ซาฮาร่า IP: 61.91.153.222 วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:15:10:46 น.

แวะมาดูเจ้าแก้วครับ

โดย: ตานนท์ (คนไม่หวาน

) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:53:12 น.

เรื่องเกือบไร้สาระก็สนุกดี
ชอบ^_^

โดย: เพียงฝันไป IP: 202.91.19.192 วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:20:19:08 น.

อ่านบทความของเจ้าแก้วแล้วทำให้ย้อนมองตัวเองค่ะ อยากให้เจ้าแก้วอ่านนิยายที่อินเขียนไว้บ้างจัง คงจะมีข้อติชมอะไรเยอะแยะมากมายไปหมด อินใช้เวลา ร่วม 8 ปี ในการอยากเป็นนักเขียน แต่ไม่เคยสำเร็จ อยากรู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เริ่มจากผลงานที่เขียน ว่าทำไมมันแย่ขนาดนั้น หรือเพราะแนวเรื่องที่เขียน ทำให้ตัวเองไม่มีคุณสมบัติพอ...อินเจ้น

ingen_2004@hotmail.com

* ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะว่าให้เมล์ไว้ทำไม แค่อยากให้เจ้าแก้วเมล์ไปบอกอะไรหน่อย สักนิด เป็นกำลังใจให้หน่อยค่ะ ถึงอาจจะดูไร้สาระ แต่มีคุณค่าทางจิตใจสูง

โดย: ingen IP: 203.153.166.116 วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:11:45:08 น.

ชอบอ่านของโสภาค สุวรรณ อยากทราบข้อมูลในประเทศอียิปต์มากในส่วนชีวิตประจำวัน และการท่องเที่ยว แค่คิดเท่านั้นเอง คงเป็นไปไม่ได้

โดย: ส้ม IP: 61.7.136.128 วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:10:46:56 น.