จอมนางหริภุญไชย By กิตติ วัฒนะมหาตม์ จอมนางหริภุญไชย By กิตติ วัฒนะมหาตม์ ถ้ากล่าวถึงกษัตริย์นารีแห่งหริภุญไชยแล้วทุกคนต้อง นึกถึงชื่อนี้ค่ะ "จามเทวี" เจ้าแก้วเองก็ได้ยินชื่อจามเทวี มานาน แต่ไม่เคยรู้ประวัติ วันดีคืนดีเจ้าแก้วไป ตกค้างอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ด้วยความงี่เง่า ของตัวเองที่มาเช็คอินไม่ทัน...เซ็งเป็ด เลยต้องซื้อตั๋วใหม่...โฮๆๆๆ เมื่อซื้อตั๋วใหม่แล้ว ต้องเปลี่ยนไฟท์บินก็เลยไปซื้อหนังสือมานั่งอ่าน และได้ "จอมนางหริภุญไชย" นี่แหละค่ะ ฆ่าเวลาได้พอสมควรเพราะหนาดี เรามาดูเนื้อหาข้างในกันดีกว่าค่ะ "จามเทวี" เป็นชื่อที่ คุ้นหูคนไทยเป็นอย่างดี แต่น้อยคนนักจะรู้ว่าเธอเป็นใคร เพราะประวัติของจามเทวีนั้นไม่ได้สืบค้นได้ในประวัติศาสตร์ นอกเสียจากกษัตริย์นารีในนิยายปรัมปรา หรือนิยายพื้นบ้าน ประจำล้านนา และมีอนุสาวรีย์พระนางจามเทวีอยู่ที่จังหวัด ลำพูน ทว่าหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของพระองค์กลับไม่มี ให้สืบค้นนอกจากเรื่องเล่าที่โลดโผนดังเทพนิยายเท่านั้น "กิตติ วัฒนะมหาตม์"ผู้เขียนนั้นเป็นอาจารย์ทางด้าน ประวัติศาสตร์ จึงศึกษาค้นคว้าเรื่องราวของพระนาง มาทำการวิเคราะห์หาความจริง และเชื่อว่าพระนาง น่าจะเคยมีตัวตนจริงๆ เพื่อความสนุกในการอ่าน เจ้าแก้วขอเล่าประวัติพระนางจามเทวีย่อๆ ให้ฟังก่อน นะคะ ตามประวัติศาสตร์เชื่อกันว่า พระนางจามเทวี นั้น เป็นเจ้าหญิงเมืองละโว้ที่อภิเษกสมรสกับเจ้าชายรามราช เจ้าเมืองรามนคร(บางตำนานก็บอกว่า ราชบุรี,ลวปุระบ้าง) จากนั้นก็ถูกอัญเชิญไปปกครองเมืองที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ คือเมืองหริภุญไชย เป็นปฐมกษัตริย์แห่งลำพูน สร้างบ้านเจริญยิ่งใหญ่ และมีโอรสฝาแฝด คือ เจ้าชายมหันตยศ กับ เจ้าชายอนันตยศ อันนี้คือประวัติ ที่รู้กันทั่วไป ส่วนในหนังสือเล่มนี้ ผู้เขียนรวบรวมมาจากบันทึก ตำราวิชาการ และตำนานพื้นบ้านฉบับต่างๆ มาวิเคราะห์ และเชื่อว่าตำนานพระนางจามเทวีไม่ใช่แค่นิทานพื้นบ้าน แต่เป็นกษัตริยาที่มีตัวตนจริงๆ จึงดึงส่วนต่างๆ ของ ข้อมูลมาวิเคราะห์เปรียบเทียบกัน ฉบับที่ถูกดึงมา พูดถึงมากที่สุดในเล่มคือ "ฉบับวัดสามเงาตก" กับ "ฉบับนายสุทธวารี สุวรรณภาชน์" ซึ่ง 2 ฉบับนี้ มีข้อมูลมากที่สุด แต่ตำนานทั้งสองฉบับนี้กลับแตกต่างกันลิบลับ เมื่อฉบับวัดสามเงาตกนั้นออกแนวประวัติศาสตร์ ส่วนฉบับนายสุทธวารี นั้นออกไปทางอภินิหาร หรือเล่าได้อย่างวรรณคดีจักรๆ วงศ์ๆ จึงมีกฤษดาภินิหาร มากมาย จนผู้เขียนไม่ค่อยจะเชื่อถือนัก นายสุทธวารี นั้นอ้างว่าได้นิมิตมาจึงนำมาเขียน แต่คุณกิตติผู้เขียน กลับมองว่ามีความเป็นนวนิยายสูง เส้นทางเดินทาง ในตำนานเป็นลักษณะเส้นทางสมัยอยุธยามากกว่า จึงไม่ได้ความเชื่อถือนัก ซึ่ง...ข้อมูลออกแนวนิทานพื้นบ้านอ่านสนุก เจ้าแก้วก็ว่าสนุกดีเหมือนกันแต่รู้สึกไม่ชอบใจตรงที่ คุณกิตตินั้นค่อนข้างจะดูหมิ่นตำนานของนายสุทธวารี ไปสักนิด ซึ่งนายสุทธวารีจะโม้หรือจะจริง นายสุทธวารี ก็เสียชีวิตไปนานโขแล้ว มันอดรู้สึกไม่ได้ว่าคุณกิตติก็ นำข้อมูลของเขามาช่วยในการเขียนไม่ใช่หรือ? ถ้าเป็นยุคก่อนคงต้องบอกว่าเจ้าของข้อมูลหรืออ้างอิง เปรียบเสมือนเป็นครูคนหนึ่งในการเขียน การวิเคราะห์ ตีแผ่ข้อเท็จจริงด้วยวิชาการ เป็นเรื่องที่ดียิ่งและให้ความรู้ กับคนอ่านมาก ซึ่งคนอ่านก็คงไม่มีใครคิดว่าตำนาน ฉบับนายสุทธวารีเป็นเรื่องจริงหรอกค่ะ อภินิหาร เสียปานนั้น แต่การใส่อารมณ์ความรู้สึกส่วนตัวของ ผู้เขียนที่มีต่อผลงานของนายสุทธวารี ลงไปร่วมวิพากษ์ กับปะปนหลักวิชาการ ข้อเขียนจึงออกมาเกินความพอดี การที่นายสุทธวารีจะฝันเฟื่อง หรือจะไม่ใช่นักวิชาการทาง ประวัติศาสตร์เหมือนผู้เขียนก็ตาม แต่อย่างน้อย นายสุทธวารีก็เป็นผู้หนึ่งที่มีส่วนเผยแพร่เรื่องราวของ พระนางจามเทวีให้คนรุ่นหลัง รวมทั้งเป็นหนึ่งในข้อมูลที่ คุณกิตติได้ใช้ประโยชน์ด้วย น่าจะระวังข้อเขียนสักนิด มันสะกิดความรู้สึกคนอ่านอยู่เหมือนกันค่ะ ทางด้านการวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ของหนังสือเล่มนี้ ทำให้เรื่องราวของพระนางจามเทวีมีมิติมากขึ้น จนน่าเชื่อได้ว่าพระนางน่าจะเคยมีองค์จริง แต่เรื่อง ราวออกดราม่ามากกว่าอภิหารอย่างแน่นอน และ ก็ทำให้ผู้อ่านมองเห็นชีวิตความเป็นอยู่ของคนในยุคนั้น และเกมการเมืองต่างๆ ในประวัติของพระนางจามเทวี อีกด้วย เป็นหนังสือที่อ่านสนุกค่ะ และมีมิติในการใช้เหตุผล มาประกอบการวิเคราะห์ อ่านๆ ไปจะยิ่งสงสารพระนาง เกิดมาทั้งสวยทั้งเก่ง แต่โดนเกมการเมืองเล่นงานกระหน่ำ เรียกว่า Lucky in game but unlucky in love. ความรักของพระนางจามเทวีกับเจ้าชายรามราช ในมุมมองของผู้เขียนนั้นงดงาม และบอกกล่าว กับผู้อ่าน...ถึงเรื่องราวความรักนั้นยังมิเคยเปลี่ยน แม้มิอาจอยู่ร่วมกันก็ตาม...เศร้าปนโรแมนติกค่ะ อ่านแล้วสงสารเจ้าชายค่ะ... ถ้าใครอยากเขียนนิยายแนวโบราณ ลองมาดูการรบ ในเรื่องนี้ดูก็เข้าท่านะคะ จะเห็นภาพขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ แต่ถ้าไม่เขียนอ่านเล่นๆ ก็สนุกดีค่ะ ได้รู้เรื่องของกษัตริยา คนเก่งแห่งเมืองลำพูน(หริภุญไชย) แล้วคุณจะหลงรัก ความแข็งแกร่งของพระนางค่ะ   Create Date : 31 ตุลาคม 2551 12 comments Last Update : 31 ตุลาคม 2551 3:39:45 น. Counter : 1968 Pageviews. Share Tweet

จะลองไปหามาอ่านนะจ๊ะ จะได้มีพล็อตเพิ่มขึ้นบ้าง ขอบคุณมากเลยจ๊ะ   โดย: จันทร์กระจ่าง (ชนิตร์นันท์ ) 31 ตุลาคม 2551 8:41:48 น.

ส่วนตัวก็สนใจเรื่องราวของบรรพบุรุษ(บรรพสตรี?)ล้านนาอยู่ค่ะ เล่มนี้อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจมาก ต้องตามไปหามาอ่านบ้างแล้ว   โดย: แม่ไก่ 31 ตุลาคม 2551 11:53:56 น.

นิทานพื้นบ้านก็อ่านสนุกนะคะ ^^   โดย: piccy IP: 124.120.108.232 31 ตุลาคม 2551 14:02:43 น.

เค้าอ่านแล้วสนุกดีนะ ในแง่การหาข้อมูลประกอบ ก็ใช้ได้เลย แต่บางบทก็วกวนอยู่เหมือนกัน หนังสือแนวนี้มีค่อนข้างน้อยถ้าใครชอบก็หามาเก็บไว้นะจ๊ะ   โดย: moji IP: 58.9.36.182 31 ตุลาคม 2551 14:31:15 น.

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 31 ตุลาคม 2551 14:38:35 น.

กำลังคิดอยู่ว่าเคยซื้อหนังสือเกี่ยวกับพระนางจามเทวีหรือเปล่า มีช่วงนึง คล้ายกับคนฮิตเรื่องนี้นะ เห็นหนังสือออกมาสองสามเล่ม เราก็ไปเปิดอ่านในร้านสนุกไป   โดย: ยาคูลท์ 31 ตุลาคม 2551 19:46:30 น.

จะว่าไปประวัติศาสตร์ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานานแล้วอ่ะเนอะ เราก็คงต้องอ่านไปคิดตามไปด้วยอ่ะ เพราะไม่รู้ว่าเรื่องไหนกันแน่ที่เป็นเรื่องจริง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ ^^   โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง 3 พฤศจิกายน 2551 16:32:56 น.

จันทร์กระจ่าง : น่าจะช่วยเพิ่มไอเดียได้นะคะ แม่ไก่ : คุณแม่ไก่น่าจะชอบ piccy : สนุกดีค่ะ moji : บางจุดก็พูดซ้ำเหมือนกัน หวานเย็นผสมโซดา : หวัดดีค่ะ ยาคูลท์ : ส่วนตัวคิดว่าเล่มนี้โอเคสุดในบรรดาเรื่องพระนางจามเทวีค่ะ ดอกคูณริมฝั่งโขง : ก็ไม่มีใครเกิดทันนี่คะ นักประวัติศาสตร์ก็สันนิษฐานเอาจากสิ่งที่หาหลักฐานได้ ถ้าในอนาคตมีหลักฐานเพิ่มเติม ข้อมูลเก่าอาจจะโดนลบล้างก็ได้ค่ะ เอาแน่เอานอนไม่ได้   โดย: แก้วกังไส 9 พฤศจิกายน 2551 16:49:58 น.

อ.กิตติไม่ได้ดูหมิ่นตำนานของนายสุทธวารีไปซะทั้งหมดหรอกค่ะ ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่อ.กิตติอุทิศหลายหน้ากระดาษในหนังสือเล่มนี้ เพื่อแสดงให้เห็นว่าตำนานนายสุทธวารีมีอะไรที่ไม่ควรเชื่อ แต่เค้าก็ย้ำไว้ชัดเจนเช่นกันว่า ประเด็นที่นายสุทธวารีไม่ให้ความสำคัญมากนัก (เช่น เรื่องพระพี่เลี้ยงและเจ้าชายรามราชมาจากภาคใต้) นั้นเป็นประโยชน์ต่อการตีความ หาความเป็นไปได้กับเรื่องจริงของพระนางจามเทวีมากยิ่งกว่าตำนานอื่นๆ ที่ทางวิชาการยอมรับกันซะอีก การแสดงให้เห็นความน่าเชื่อถือของหลักฐาน ไม่ว่าในแง่บวก หรือแง่ลบ คงไม่อาจกล่าวได้ว่าเป็นการดูหมิ่นค่ะ เพราะอ.กิตติก็ทำอย่างเดียวกันกับหลักฐานทุกชิ้นที่เค้านำมาใช้ การเขียนหนังสือวิชาการ จะทำเป็นมองข้ามความบกพร่องของหลักฐานไป เพียงเพราะเกรงใจ ว่าเค้าเป็นครู เอาข้อมูลเค้ามาหากิน ก็ไม่ใช่หนังสือวิชาการสิคะ ^ ^ อีกอย่าง ที่ว่าไม่มีใครเชื่อตำนานนายสุทธวารี ที่จริงคนส่วนใหญ่ที่บูชาพระนางจามเทวีเชื่อตำนานนี้กันทั่วไปนะคะ เป็นหนังสืออ้างอิงในวงการตำหนักทรงเชียวหละ - -"   โดย: หนอนดาวเรือง IP: 202.5.87.149 10 มีนาคม 2552 1:58:03 น.

ชอบพระนางมาก   โดย: หนูมิว IP: 118.173.193.73 27 สิงหาคม 2552 10:47:17 น.

คุณหนอนดาวเรือง...ขอโทษที่มาตอบช้านะคะ ไม่ค่อยได้เข้าบล็อกเก่าๆ เลย การที่ อ.กิตติ หรือผู้เขียน นำมาวิเคราะห์ตีแผ่เป็นเรื่องดีค่ะ ข้อนี้ไม่คัดค้าน แต่การใส่อารมณ์ส่วนตัวลงไปต่างหาก ที่เจ้าของบล็อกติติงค่ะ เรากำลังพูดถึงการยกหนังสือของอีกบุคคลหนึ่งมาอ้างอิงถึง ซึ่งการเขียนแบบนั้นเป็นความเชื่อส่วนบุคคล เช่นเดียวกับที่คุณกิตติมีความเชื่อด้านประวัติศาสตร์มากกว่า มันขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนเขียน และเขียนขึ้นมาในแง่มุมไหนเพื่อใครต่างหาก จริงไหมคะ? และเจ้าแก้วแค่พูดถึงความรู้สึกตัวเอง ว่ารู้สึกไม่ชอบในส่วนที่ผู้เขียนใส่ความรู้สึกเชิงหมิ่นส่วนตัวลงไปอย่างชัดเจน มันทำให้เครดิตความน่าเชื่อถือลดลง เพราะอารมณ์มีส่วนเท่านั้น ถ้าหากว่า คุณกิตติ ไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่น ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณหนอนดาวเรือง ช่วยบอกอาจารย์ด้วยว่า หากมีการพิมพ์ซ้ำครั้งหน้า ลองทบทวนต้นฉบับดูสักหน่อยนะคะ ว่าส่วนไหนอาจทำให้คนอ่านเข้าใจเจตนาผู้เขียนผิดไปได้บ้าง เพระผู้เขียนคงไม่สามารถมาอธิบายให้ผู้อ่านทุกคนฟังข้างๆ ได้จริงไหมคะ? อย่างไรก็ตามหนังสือเล่มนี้ถือว่ามีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ขอบคุณกิตติที่เขียนออกมาให้ได้อ่านกันนะคะ   โดย: แก้วกังไส 18 เมษายน 2553 16:16:52 น.

จะหาหนังสือดีดีมาอ่านค่ะ   โดย: ฟ้า IP: 58.11.16.114 24 กรกฎาคม 2554 14:44:55 น.