มีแค่หัวใจ

แล้วเวลานี้ ฉันก็ไม่ได้เป็นคนที่เธอเลือกจะรัก จะไปด้วยกัน

ฉันเดินไปคนเดียวก็ได้ เพราะฉันคนไม่มีอะไร เทียบกับคนที่เธอเลือกเก็บไว้ไม่ได้

เธอบอกว่า ได้ของดีแล้ว แล้วฉันคือคนไม่ดีหรือไง

คิดแล้วมันก็น้อยใจที่สุด อะไรก็ไม่เข้ากัน ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ





เพลงนี้อ่านเนื้อหาแล้ว มันเข้าใจตัวฉันมากขึ้น ตรงใจฉัน

เราเจอกัน เพราะคู่กันหรือกรรมแต่ชาติไหน
มาเจอคนที่ฝันไว้ แต่ใยกลับเกินเอื้อมมือ
มาเจอเธอ ให้ชื่นใจแล้วช้ำกลับไปนะหรือ
ทางที่ดีก็ คือ เราต้องเจียมหัวใจ

เหมือนดังแก้วกับหิน ดินกับดาว ไม่มีวันจะเท่าทัน
ฉันคงจะเป็นอะไร ที่ต้อยต่ำ
ย้ำตัวเองให้ฟังเหตุผลและความจริง

ว่าฉันจะรักเธอได้อย่างไร เมื่อใจรู้ดีว่าดีไม่พอ
ไม่อาจขอ… แม้เพียงให้เธอสนใจ
แล้วฉันจะรักเธอได้อย่างไร
ยิ่งคอยถามใจก็ยิ่งว่างเปล่าเรื่อยไป ฉันควรจะหยุดใช่ไหม
หรือควรจะเก็บเธอไว้ รักเพียงในใจ

เหมือนดังแก้วกับหิน ดินกับดาว ไม่มีวันจะเท่าทัน
ฉันคงจะเป็นอะไร ที่ต้อยต่ำ
ย้ำตัวเองให้ฟังเหตุผลและความจริง

ว่าฉันจะรักเธอได้อย่างไร เมื่อใจรู้ดีว่าดีไม่พอ
ไม่อาจขอ… แม้เพียงให้เธอสนใจ
แล้วฉันจะรักเธอได้อย่างไร
ยิ่งคอยถามใจก็ยิ่งว่างเปล่าเรื่อยไป ฉันควรจะหยุดใช่ไหม
หรือควรจะเก็บเธอไว้ รักเพียงในใจ

เธอเป็นคนแรกที่สอนให้ฉันรู้จักรัก
เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันได้เข้าใจ
เธอเป็นคนแรกที่ทำให้รู้ว่าการักใคร
ข้างเดียวมันเจ็บเพียงไหน….โฮ

ก็ฉันจะรักเธอได้อย่างไร เมื่อใจรู้ดีว่าดีไม่พอ
ไม่อาจขอ…แม้เพียงให้เธอสนใจ
แล้วฉันจะรักเธอได้อย่างไร
ยิ่งคอยถามใจก็ยิ่งว่างเปล่าเรื่อยไป ฉันควรจะหยุดใช่ไหม
หรือควรจะเก็บเธอไว้ รักเพียงในใจ



บางทีเพลงก็อยู่เป็นเพื่อนเราได้จริง ๆ ไม่ว่าอนาคตจะเกิดขึ้นแบบไหน ผลที่ส่งไปเกิดจากการทำปัจจุบันนี้ให้มันดีที่สุดยังไง ฉันคิดเยอะแยะไปหมด ไม่มองไกลมาก เอาระยะนี้ก่อน
ความรักก็ไม่ได้เลวร้ายที่สุด เปลี่ยนแนวคิดได้ เปลี่ยนใจได้ ฉันก็ดีขึ้นมาก ไม่มีใครเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่จะไปด้วยกันในวันข้างหน้าในเวลานี้ คงไม่แปลก เพราะคงจะมีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนกัน
ฉันก็คนทั่วไป ปกติ วันๆ ได้เจอกับคนที่ทำงาน คนที่บ้าน คนที่ติดต่อ แล้วมาเจอกัน แต่น้อยคนที่จะสนิทใจ คุยได้บ่อยขึ้น น้อยคนที่ไปกินข้าวบ่อยกว่าใคร ยังไม่มี กินข้าวคนเดียว ตามใจตัวเอง ก็ดีนะ

การทำงาน ไปตามระบบ มันก็มีขั้นตอนที่ถูกตีกรอบไว้ชัดเจน ตามนั้น

เงิน ก็เงินเดือนไง มาพร้อมกับงาน

พูดเรื่องความรัก ไม่รู้จักจบ ไม่ลงเอยที่ใครสักคน คงจะอีกยาวไกล จะเจอไหมที่ว่าใช่ ๆ คุยอะไรไป ก็ใช่ ก็ได้ ไม่มีติดใจกัน กินข้าว อยู่บ้าน ใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว มันใช่ เธอก็เป็นเธอ ฉันก็เป็นฉัน รักกันแบบเข้าใจ ไม่ทิ้งกัน ฉันขี้เหงา จะพอมีคนเข้าใจคนเหงาเหมือนกันรึเปล่านะ

ในช่วงเวลาหนึ่งที่ได้มีเธอมาอยู่ข้างกาย เธอให้ค่าให้ความสำคัญดี ฉันก็รักมาก ติดมาก ขาดไม่ได้ ไม่รู้เป็นอะไร จะไม่ชอบก็แค่มาทำให้น้อยใจ โดยเฉพาะคำพูด การกระทำก็ด้วย แต่ก็อยู่คนเดียวมาได้ ผ่านมันได้แล้ว โล่งใจที่สุด บทสรุป ถูกโยนทิ้ง ถูกเปลี่ยนให้ใช้ชีวิตคนเดียว ค่อนข้างเหงา รู้สึกไม่มีใครเลย แต่ก็อยู่ได้ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แค่ว่าตอนนั้น กับตอนนี้ อารมณ์ที่ไม่เหมือนกัน ความรู้สึกก็ไม่เหมือนกัน คุยก็ไม่เหมือนกัน เวลาเปลี่ยน จะทำให้คนเปลี่ยนได้จริง ๆ ใช่ไหม ให้เป็นแบบนี้นานก็เหงาเหมือนกัน พอไม่มีใครก็อิสระดี เพราะเป็นคนเอาแต่ใจ ไปไหนไม่มีใครมาเกี่ยว มายุ่งชีวิต ไม่มีเธอ ก็มีความคิดถึง คิดถึงคนเดียว แต่ก็ไม่แสดงออกไปนะ เหมือนในตอนนี้ มีอะไรจะเก็บกับตัวเอง จะเก็บไว้ที่ใจได้แล้ว สักพักก็ลืม บางทีเราก็ไม่ชอบนิสัยพวกนั้น แต่ก็ไปด้วยกันได้ ไปแบบที่ไม่เหมือนกันนั่นแหละ

อ่านหนังสือช่วงนี้ ก็พัฒนาใจไปมาก ไม่ค่อยได้สาระความรู้เท่าไหร่ ที่ได้ก็แค่กำลังใจจากหนังสือ มันอยู่เป็นเพื่อน แค่ฉันเปิดดูมัน มันคงดีใจมากที่ฉันอ่านมัน ส่งผลต่อจิตนาการ ความคิด แนวโน้มฉันคงจะชอบเชื่ออะไรง่าย ๆ ไปเสาะแสวงหามาอ่าน ก็จริงตามหนังสือ บางครั้งก็ไม่ได้เชื่อตามจนไม่เป็นตัวเอง แต่ก็มีส่วนพัฒนาความคิดไปมาก แล้วมันก็ไปขัดแย้งกับความคิดบางคนที่ไม่ได้อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน

คนต่างความคิด คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง คนต่างความรู้สึก ก็ไปกันไม่ได้ จูนหากันยาก ไม่ค่อยใจกัน อีกอย่างไม่ลดฑิฐิ แน่นอนที่สุด ไม่มีใครแพ้ใคร ทั้งที่จริง ก็ไม่มีถูกผิด แต่มันอาจเป็นศักดิ์ศรีของคน ที่ไม่ยอม ไม่มีทางให้คนนั้นมาเปลี่ยนเราง่าย ๆ
แต่ฉันเชื่อคนอื่น ในที่สุดเชื่อ แต่ว่าก็กลับมาเป็นความคิดตัวเองอยู่ดี ชั่ววูบเดียวที่คล้อย อาจจะไม่ใช่นะเวลานั้น อาจจะไม่เร็วไป ช้าไป ถ้าหากนึกถึง มันสะท้อนเวลาที่เปลี่ยน ถ้าไม่เปลี่ยนก็อย่างเก่า แปลว่าไม่ได้ใส่ใจ


ถ้าเกิดว่าฉันไม่มีคู่ขึ้นมา แล้วเวลาที่ผ่านไปเรื่อย ๆ ไม่รู้อนาคตว่าตัวเองไม่มี ยังรอเรื่อย ๆ แล้วก็ไม่มี ฉันคงลืมไปล่ะ ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้วที่อยู่คนเดียว
ฉันไม่ชอบขาดความรักไป ไม่ชอบการอยู่คนเดียว ที่ว่าไม่ชอบแล้วได้ ก็จริง ๆ ด้วยล่ะ ได้หมด เข้าฉันหมด

รู้ตัวเองนะเนี่ย ว่าเหงา ว่าต้องการ หาคนตรงใจทำไม ไม่เจอก็ไม่รู้ ไม่ได้เลือกด้วย

หรือว่าจะไม่มีเพื่อนจริง ๆ ไม่มีคนที่อดทน ไม่มีคนนั้นที่เข้าใจ เราก็แค่หวังจะได้ที่ถูกใจ ไม่ใช่ทั้งหมด สักเรื่องที่เข้าใจ

ไม่รู้ว่าจะมีแต่ฉันที่รู้จักตัวเอง เข้าใจตัวเอง แต่ไม่มีเธอ ก็ไม่มีใครเข้าใจฉัน ก็ยังต้องการคนเข้าใจ

เวลาเท่านั้น ............................................



เธอพยายามให้ฉันเปลี่ยนอะไร แล้วฉันเปลี่ยนไหมนะ ไม่รู้เหมือนกันนะ มันคงเป็นอัตโนมัติเองรึเปล่า

แล้วตอนนี้ฉันก็ต้องอยู่คนเดียว

พูดให้ไปก็ไป บอกว่าจบ ก็จบ ว่าไปฉันก็ง่าย ๆ ดี ที่จริงฉันก็เก่งที่เข้มแข็งได้ รู้วิธีเอาชนะใจตัวเอง ก็มีความสุขได้ปนๆไปกับความเจ็บปวด ก็อยู่กับมัน ไม่เป็นอะไรเลย แขนขา ก็ไม่ได้หัก อวัยวะก็อยู่ครบ ไม่ทำอะไรไม่ได้ไปทำร้ายร่างกายตัวเอง ก็ไม่ไร อยู่ดีทุกอย่าง

ไม่อยากไปหรอก ใครจะอยากไป แต่ด้วยความจริง ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ใช่คนที่จะต้องมาเดินทางไปด้วยกันในวันข้างหน้า ไม่ใช่คนที่ใช่
พูดง่าย ๆ คือไม่ทำให้ใช่ มันก็จะไม่ใช่ สักอย่าง
อยากเปลี่ยนว่าเป็นใช่จัง จะจบที่สุดท้าย ไปด้วยกัน มีอนาคตด้วยกัน
ต้องมีสำหรับฉันสักคนแน่ ๆ (ถ้าเกิดไม่มีจะไปว่าใครได้)

Create Date : 08 กันยายน 2554 Last Update : 8 กันยายน 2554 21:07:09 น. Counter : 1746 Pageviews.		1 comments
Share Tweet