|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
ละเลงบล็อค...ด้วยสีชมพู
อุแม่เจ้า ราวกับงานการไม่มีไม่ทำ... เขียนบล็อคอีกแระ...
จริงๆแล้ว เขียนงานทุกวันจ้า แต่เป็นโรคจิต ไม่พอใจ กับอะไรง่ายๆ แฟนนานุแฟนโปรดทราบว่า ป้าขยันโคตร เขียนได้วันละ 3-4 หน้าทุกวัน (ขยันสุดๆแล้วนะ ) (บางวันก็ 3-4 เหมือนกัน แต่เป็นบรรทัด แหะ แหะ)
เรื่องของเรื่องคือ...
วันนี้ไปเจเจมา เจออดีตแฟนเก่า สวนกันหน้าร้านขายเฟอร์นิเจอร์ ตอนแรกป้าก็เฉยๆ (จำ ไม่ได้ + กลัวหนอนในถุงจะหนีออก) ไม่ได้มอง รู้สึกแต่มี คนมาเรียกชื่อ หันไปป๊าบบบบบ~ ก็เจอ "..." สมมุติว่า ชื่อ "อุ้ย" แล้วกัน อิอิ
ไม่น่าเชื่อว่าเราไม่ได้เจอกันเป็นสิบปีแล้ว แต่หมอนี่ก็ยังจำ กันได้ (ส่วนชั้น ความจำปลาทองมากๆ) เรียกไปก็หัน แต่ยังโง่ๆอยู่ จนกระทั่งผู้ชายที่ดูดีคนนั้น บอกยิ้มๆว่า "อุ้ยไงล่ะ"
อุ้ยดูดีเหมือนเดิม ราศีอาเสี่ยจับกว่าเดิม แต่งตัวสุภาพ แม้จะมาซื้อของก็ยังสุภาพ ไม่เหมือนป้า กางเกงสามส่วน มอมๆ กับเสื้อยืด แถมเดินกินไอติมกะทิอีกแน่ะ (คงไม่คิดนิ ว่าป้าจะรักษาภาพพจน์ ฮี่ ฮี่)
อุ้ยมากับคนที่ดูปั๊บก็รู้ว่าเป็นครอบครัว คือเมีย (แหงๆ มอง ออกจะเป๋ง) อาม่า ที่ป้าคุ้นหน้า โหย... อายุยืนแฮะ ด้วย ความมีมารยาทต้องเดินเข้าไปไหว้ แล้วยิ้มทักทายภรรยา ของเขา
ดูล่ำซำอ่ะ ชีวิตคงมีความสุข ไม่น่าเชื่อเลยนิ ว่านี่จะเป็น 1 ในบรรดาผู้ชาย ที่ป้าเคยพาเข้าบ้าน... แต่พรหมก็ไม่ได้ลิขิตให้เราคู่กัน...
เราทักทายกันสัพเพเหระ 2-3 ประโยค เช่น... ดูดีนี่หว่า... อ้วนจัง... ( แดกดันที่โดนชั้นหักอกใช่มะ ห๊ะ...) มีลูกกี่คนแล้ว (ป้าแต่งก่อนสี่ปี ไม่มีซักคน มันปาไปสาม... )
ทักทายพอสมควรก็ลา อุ้ยทำท่าอยากชวนคุยต่อ แต่ป้า จะเผ่นแล้ว อุ้ยมองป้าอยู่นิ่งๆ (แบบจะลาละ แต่นึกอะไร ไม่ออก) แล้วเอ่ยว่า "คิดถึงนะ" โอวววว~ สีหน้า + น้ำเสียงหวานนะ เมียก็ยืนมองตาปริบๆ อยู่ไม่ไกล ป้าเลยเตะป๊าบเข้าให้ ยิ้มเผื่อเมียเขาด้วย เพราะเธอหัวเราะ ทันทีที่เห็นสามีโดนเตะ "เออ ไปละ"
เดินจากมายังขำ นึกถึงงานแต่ง ป้ากับยศจังเดินแจกของ ชำร่วย แล้วไอ้น้องคนถือพานบอกว่า ยังขาดอีกโต๊ะ "โต๊ะไหนวะ" (ยศจังถาม) "โต๊ะชุมนุมแฟนเก่า"
เพราะมันเป็นโต๊ะที่มีแต่ อดีตรักวัยเรียนทั้งน๊านนนนนน~ ที่ฮาก็คือ มันชุมนุมอดีตแฟนเราทั้งสองคน แหะ แหะ (โปรดนึกภาพโต๊ะนั่ง 10 คนอ่ะ เพราะแฟนๆส่วนใหญ่เป็น คนนอกกลุ่มเพื่อน ก็เลยไปกระจุกตัวกันได้ไงไม่รู้) ((ส่วนแฟนที่อยู่กลุ่มเพื่อนก็แทรกๆอยู่ด้วยกัน แหะ แหะ))
อุ้ยก็เป็น 1 ในนั้น อิอิ
และป้าจะละเลงบล็อคเป็นสีชมพู เพื่อเป็นเกียรติ แก่บรรดา อดีตหวานวันวานทั้งหลายค่ะ
หมายเหตุ 1 จะใช้ภาษาวัยรุ่นหน่อย เพื่ออรรถรส
หมายเหตุ 2 ไม่แน่ใจว่าจะครบ เพราะจะไม่อยู่อีกแล้ว
หมายเหตุ 3 ไม่รับรองว่าเป็นความจริง 100 % อดโม้ไม่ได้ ฮ่า ฮ่า และไม่ใช้ชื่อจริงใดๆ (เด๋วจับได้)
ขอบอกก่อน ว่าป้าไม่ใช่คนเจ้าชู้ และซื่อบื้อมาก ถ้ามีคน มาจีบ ถ้าไม่มาบอกโต้งๆว่า "ชั้นรักแกว่ะ" จ้างให้ก็ไม่รู้ หุหุ ดังนั้น โปรดมองป้าในเรื่องนี้ว่า ใสซื่อ(บื้อ)บริสุทธิ์ อิอิ
รักตอนเด็ก อนุบาล - ป. 4 ไม่มี เพราะป้าอยู่โรงเรียน สตรีล้วนๆ จะมีเพื่อนชายก็คือ "วรพจน์" (ชื่อเหมือนคนที่ ทำเวบพันติ๊ปนี่แหละ)
คนอื่นๆ จำไม่ได้ แต่จำวรพจน์ได้คนเดียว เวลาเดินซื้อขนม หน้าโรงเรียน (ขนมจะย้ายไปขายฝั่งคริสเตียน เพราะทาง ฝั่งป้า ฟุตบาทมันแคบ ก็เจอกัน ทักทายกันบ่อยๆ) เอ๊ะ... หรือจะเป็นปั๊บปีเลิฟ (puppy love) หว่า... คงไม่นะ ไม่ได้หวานไรเลย ตะโกนเรียกชื่อพ่อกันอย่าง บันเทิงมากๆ
เริ่มรู้สึกว่ามีคนมาจีบจริงจัง... ก็อี ป. 5 นี่แหละ เพราะป้าย้ายโรงเรียน เนื่องจากหอบจับบ่อยมาก ตื่นมา ตอนเช้าอาบน้ำที เล็บเขียว (น้ำอุ่นนะ) บางทีไม่ได้อาบ เพราะหอบจับ ผมนี่ไม่ได้สระเป็นอาทิตย์ (โดนห้าม) แพ้ อากาศในเมืองด้วย หมอให้พักผ่อนมากๆ จึงย้ายโรงเรียนมา อยู่ในหมู่บ้าน ที่เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่
โรงเรียนนี้ดีมาก ป้าขี่จักรยานไปโรงเรียนทุกวัน คุณย่า ซื้อจักยานให้สามคนพี่น้องคนละคัน จะได้ไม่กัดกันเวลา ขี่ แต่แอบเอาไปขี่ชนกัน คุณย่าไม่รู้ อิอิ (ถ้าตอนนั้น ไอ้เด่นไม่แขนหัก ความคงไม่แตกเป็นแน่)
โรงเรียนมันใกล้บ้าน ฮิตด้วย เปิดใหม่ เด็กๆในหมู่บ้าน ก็ขี่จักรยานไปโรงเรียนกันหลายคน ตอนเช้าๆพวกเราขี่รถ กันเป็นสายๆ มุ่งสู่โรงเรียน บางทีมีการห่อข้าวไปกินด้วย ป้านี่ บางวันสุดหรู ปิ่นโตเถา กับข้าวยังกะยกสำรับไปจาก บ้าน บางวันให้คนงานไปส่งอลังการมากๆ
เสื้อก็เปลี่ยนใหม่ จากเอี้ยม เป็นเสื้อกะลาสี รู้สึกว่าโตขึ้น เป็นสาวแว้วววว~ พี่เลี้ยงกรอกหูทุกวันว่า "เป็นสาวแล้ว ระวังเสื้อแสงหน่อยสิคะ" (ขี้เกียจซักเสื้อละสิ อิอิ)
สาวน้อยหนอน (ตอนนั้น) กลับจากโรงเรียน ขี่จักรยาน โดยนัดแนะกับน้องชาย (ซึ่งพี่เลี้ยงว่าเป็นหนุ่มแล้ว ให้ ระวังเสื้อเหมือนกันเปี๊ยบ) ไปช้อนปลากัดกัน (เด็กนรก บาปกรรม กรุณาอย่าเลียนแบบ )
เด็กนรกกับน้อง เจอแหล่งปลากัดที่ชอบ คือมีหวอดปลา ขึ้นเพียบ แปลว่าปลาชุมมาก ก็จัดแจงทำการเอาบุ้งกี๋ (ที่เอาไว้ตักทราย หรือปูน ทำเป็นหวายสานมีร่องเล็กๆ) ไปซุกไว้นอกบ้าน อย่าได้คิดกลับมาเอา เพราะถ้ากลับ จะออกไปอีก มันยากนัก...
พอตกเย็น โรงเรียนเลิก สองพี่น้องออกขี่แข่งกันไปยังบ่อ วุ๊ยยยย~ หวอดขาวฟู เพียบ วันนี้ละแม่จะช้อนให้เปรม
คนเคยช้อนปลากัดในธรรมชาติจะรู้ดีว่า พอช้อนแล้วต้อง หยุด ก่อนจะย่องลงไปช้อนอีก เพราะปลาพอหายตกใจ มันจะว่ายไปที่หวอด ทำไมก็ไม่รู้
วิธีช้อนก็เอาบุ้งกี๋ ช้อนสวบเข้าที่ใต้หวอด ยกขึ้น จะได้ ตัวประหลาดๆ ติดมาตรึม ลูกแมงปอ จิงโจ้น้ำ ลูกแมงดา ปลากิม กุ้งฝอย ปลาหัวตะกั่ว ฯลฯ ส่วนน้ำไหลลอดร่อง ไปหมด เราก็เอาขึ้นมาเลือกบนฝั่ง
หนอนน้อยกับน้อง เพลินกับการ ช้อนๆๆ ปลาโว้ย ปลาๆ อ๊ะ ตัวนี้ของชั้น แกเอาอีเขียวนั่นสิ นั่นมันปลากกิมว๊อย ไม่รุละ ชั้นจะเอาตัวนี้เห็นก่อน ฯลฯ มีการตบตีกันระหว่างพี่น้อง พอตกลงกันได้ ก็เอาปลา ของตัวเอง ใส่ปิ่นโตไว้ (ล้างรอไว้แล้ว ฮี่ ฮี่)
เด็กนะคะ อยู่ที่ไหนก็เสียงดัง สองพี่น้องตบตีกันอยู่ไม่นาน เพื่อนก็ขี่จักรยานผ่านมา และแล้ว... ฝูงเด็กนรกก็ลงย่ำบ่อ กันเป็นการใหญ่ ปลาๆๆๆ
บ่อปลานี้มันเป็นท้องนาเก่าค่ะ น้ำซักเข่าได้ แต่ลงไปคง จะลึกซักเอว พวกเราก็ช้อนปลากัดกันริมๆ เพราะมันมีหวอด อยู่แถวนั้น ช้อนไปใต้หวอด แบ่งกัน นัดมากัดกัน (แต่ ไม่เคยได้กัดนะ เพราะไปดูเค้ากัดทีเดียว ไม่กล้าอ่ะ)
กำลังช้อนไป แบ่งไป กัดกันไป(คนนะไม่ใช่ปลา) เพลินๆ ก็มีเสียงถามว่า "ทำอะไรกันน่ะ"
เสียงมาจากบ้านใกล้บ่อปลานั่นแหละ พวกเราคิดว่าเค้าเป็น เจ้าของบ่อด้วยซ้ำ แต่จริงๆไม่ใช่ มันคือที่จัดสรรติดบ้านเค้า เจ้าของเสียงเดินลงมา เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน ถ้าจำไม่ผิด ควรจะเป็น ม.1 สูง หน้าตาดี แบบไทยๆ ประมาณโป้ง วราวุธ บูรพาชยานนท์อ่ะ (ขอเข้าข้างตัวเองหน่อย อิอิ)
งั้นขอตั้งชื่อเค้าว่าพี่โป้งละกัน อิอิ... (เนียนซะ)
พี่โป้งเดินลงมาดูพวกเรา แล้วก็ชักสนุก เข้ามาช้อนกับ พวกเราด้วย บ่อโดนย่ำจนราบ ปลาเปลอไม่เหลือ และ ปลาโดนพวกเราแบ่งกันหมดแล้ว ประสาเด็กงก ใครจะ ให้กันล่ะ แต่ตอนนั้น พวกเรากะว่าจะเอาปลาไปผสม แล้วจะมาแบ่ง ให้พี่โป้ง ในฐานะเจ้าของที่ทีหลัง... มีการเข้าไปล้างมือล้างไม้ในบ้านพี่เขาด้วย เด็กน่ะ สนิทกัน ออกจะเร็ว แค่แป๊บๆ ก็รู้หมดว่าเป็นใคร ชื่ออะไร บ้าน อยู่ไหน (ก็หมู่บ้านเดียวกัน)
จากนั้นมาป้าก็เจอพี่โป้ง... ทุกวัน
ไม่ได้เจอเฉพาะที่โรงเรียน เจอกันตั้งแต่ตอนเช้า ขี่จักรยาน ไปโรงเรียนด้วยกัน (มันเป็นทางสายนึงที่ผ่านไปได้) บางวันพี่โป้งบังเอิญขี่ไปแถวซอยบ้านป้าซะงั้น ในโรงเรียนก็มีการทักทายกัน ซื้อน้ำให้ ขอยืมดินสอ (ป้า มีดินสอหลายแท่ง เหลาแหลมทุกวันแบบเด็กโรคจิต) สารพัด เอาเป็นว่าจะเจอพี่เค้าบ่อยมาก แต่ไม่ได้สังเกต
ตอนนั้นไม่ได้คิดว่าพี่เขามาจีบหรอก คิดว่าเค้ามารอปลากัด (โง่ชิป....)
เราก็คุยกันเรื่องซน-เรื่องปลาทุกวัน มีการขี่จักรยานกลับบ้าน พร้อมๆกัน ... กริ๊วววววว~ อย่าได้คิดว่าหวาน ออกแนวขี่แรลลี่ แข่งกันซะมากกว่า (สาวน้อยบ้าพลัง)
บางทีป้าก็จะไปแวะบ้านเค้า (เพื่อสำรวจหวอด) บ่อยๆ แล้ว พี่โป้งก็จะขี่มาส่งที่ปากซอยบ้าน ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร จริงๆ เวลาขี่จักรยานไปซื้อขนม แล้วเจอกัน (แบบร้านไอติม ร้านขนมในหมู่บ้านเดียวกัน เด็กก็ไปเจอกันน่ะ) จะนั่งกินด้วยกัน คุยๆๆ (เรื่องซนต่างๆ ไม่ได้หวานแหวว) ส่วนใหญ่คือเรื่อง การไปซนต่างๆ เช่นไปจิ๊กมะม่วงบ้านแม่เพื่อนตอนมืดๆ ริเป็นโขมย เด็กๆอย่าเลียนแบบ... (ลูกเจ้าของบ้านก็มาโขมยด้วย แถมดูต้นทางให้อีก) ไปช้อนปลากัดแหล่งอื่น ไปเล่นน้ำคลองกัน ไปเก็บฝรั่ง ที่สวนใกล้ๆ (เก็บเองแล้วมาจ่ายตัง) ไปนู่นนน มานี่ ฯลฯ พี่โป้งก็จะมาเข้าทีมเนียนด้วยตลอด ทั้งๆที่ไม่ใช่พวก ป. 5 ซักกะติ๊ด...
ไอ้มาๆไปๆแบบนี้ ดำเนินไปไม่นานัก ราวๆจะเทอมได้ มารก็มาทันที ไม่ใช่ใครอื่น พี่ชายคนโตเดี๊ยนเองค่ะ ตอนนั้นพี่ชายป้า ม. 2 แล้ว ย่อมรู้เรื่องทำนองนี้มาบ้าง และเริ่มหวงน้องสาว... (ดีนะ ตูไม่ขึ้นคาน)
พี่ชายเริ่มกีดกันค่ะ บังคับให้น้องชายกลับพร้อมกัน (จริงๆ เราแยกกันไปหาแหล่งปลากัด อิอิ) ตอนนั้นยังโง่อยู่ ก็จะไล่น้อง (กลัวมันแย่งแหล่ง)
ไอ้น้องก็แสนดี พี่ไล่ก็ไป (มันไม่อยากมาอยู่แล้ว) แต่ พี่ชายคนโตโมโหมาก เลยมาบอกว่า "ไอ้โป้งมันมาจีบแกไม่รู้เหรอ" "อารายนะ.... " "เออ...ถ้าไม่รู้ก็รู้ซะ ไอ้ที่มาตาม ขี่จักรยาน ไปกลับ ไปไหนมาไหนด้วยกันน่ะ... เค้าเรียกจีบ" (พี่ชายจะใช้คำประมาณนี้แหละ จำได้ว่าอึ้งเลย)
พอรู้ก็เกิดอาการเขินๆๆๆ หนีสุดฤทธิ์ เช้าก็ขี่จักรยานอ้อมโลก ไปออกอีกทาง จะได้ไม่เจอพี่โป้งมาดักอีก พี่เค้าก็รู้แกว มาดักถูกทางซะด้วย (ยังกะเดาใจออก) เย็นก็ดักหน้าโรงเรียน ป้าเอาจักรยานมุดรั้ว ขี่หนีออกไป อีกทาง (บ้ามั้ย) พี่โป้งก็ไปดักปากซอยบ้านเลย ต้องให้คนขับรถมารับ-ส่ง จบสิ้นชีวิตน้อยๆขี่จักรยานไปเรียน...
มาจนตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าหนีทำไม
ขอโทษนะคะ พี่โป้ง...
แต่มันคงเป็นการเขินประสาเด็ก เพราะพอเปิดเทอม พี่โป้ง ก็หายไป ป้าก็บ้าบอต่อไปตามเรื่อง เจอกันก็ยิ้มให้ราว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่ได้ไปช้อนปลากัดแถวบ้านพี่เค้าอีกเลย...
แล้วพอขึ้นเทอมใหม่ ก็มีไอ้บร้าอีกตัวโผล่มา...
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2549 |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2549 5:23:21 น. |
|
51 comments
|
Counter : 635 Pageviews. |
|
|
|
โดย: namit วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:7:09:34 น. |
|
|
|
โดย: peppy_ant วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:14:16 น. |
|
|
|
โดย: Batgirl 2001 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:25:16 น. |
|
|
|
โดย: เอลซ่า (Elza ) วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:46:59 น. |
|
|
|
โดย: RC'94 IP: 161.200.104.252 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:50:27 น. |
|
|
|
โดย: เด็กน้อยต่างดาว IP: 203.149.4.6 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:56:14 น. |
|
|
|
โดย: tutee IP: 61.90.187.249 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:31:54 น. |
|
|
|
โดย: เด็กทะเล (ลิปิการ์ ) วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:17:07:30 น. |
|
|
|
โดย: บุษบา IP: 203.144.187.62 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:19:11:36 น. |
|
|
|
โดย: เป้น้อย IP: 202.28.35.1 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:42:14 น. |
|
|
|
โดย: ป้าหนอน วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:2:07:33 น. |
|
|
|
โดย: NamPhet IP: 203.170.164.130 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:19:21:18 น. |
|
|
|
โดย: ไข่หวาน (ทะเลหวาน ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:5:29:44 น. |
|
|
|
โดย: หมวยอี๋ (zephyr_zilch ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:18:27 น. |
|
|
|
โดย: noonak (noonurse ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:52:54 น. |
|
|
|
โดย: namit วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:23:46:19 น. |
|
|
|
โดย: namit IP: 58.8.71.218 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:6:49:14 น. |
|
|
|
โดย: ป้าผู้น่ารัก IP: 58.9.15.230 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:15:37:22 น. |
|
|
|
โดย: หมวยอี๋ (zephyr_zilch ) วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:19:29:02 น. |
|
|
|
โดย: Clear Ice วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:31:12 น. |
|
|
|
โดย: catcry IP: 203.188.41.186 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:08:13 น. |
|
|
|
โดย: หมวยอี๋ (zephyr_zilch ) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:22:49 น. |
|
|
|
โดย: เด็กทะเล IP: 133.87.1.154 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:01:49 น. |
|
|
|
โดย: pinkwitch IP: 58.9.30.78 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:11:01 น. |
|
|
|
โดย: nontri (Nepatak ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:20:00:07 น. |
|
|
|
โดย: ไข่หวาน (ทะเลหวาน ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:5:04:16 น. |
|
|
|
โดย: nontri (Nepatak ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:58:49 น. |
|
|
|
โดย: Pang[i] (pangikung ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:2:03:06 น. |
|
|
|
โดย: (น้องเล็ก) (Unfair ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:20:50:44 น. |
|
|
|
โดย: ไข่หวาน (ทะเลหวาน ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:8:10:35 น. |
|
|
|
โดย: YUI_MUNMOO วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:16:19 น. |
|
|
|
โดย: น้าสือ (โสมรัศมี ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:11:18:04 น. |
|
|
|
โดย: อะไรดี วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:15:21:18 น. |
|
|
|
โดย: หมวยอี๋ (zephyr_zilch ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:18:38:44 น. |
|
|
|
โดย: บุษบามินตรา วันที่: 2 มีนาคม 2549 เวลา:15:51:38 น. |
|
|
|
โดย: omlette IP: 202.72.148.102 วันที่: 2 มีนาคม 2549 เวลา:21:57:16 น. |
|
|
|
โดย: ท้องฟ้า IP: 61.91.124.221 วันที่: 2 มีนาคม 2549 เวลา:22:31:11 น. |
|
|
|
โดย: ป้าหนอน วันที่: 3 มีนาคม 2549 เวลา:2:50:26 น. |
|
|
|
โดย: ป้าหนอน วันที่: 3 มีนาคม 2549 เวลา:3:01:35 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊ก IP: 203.147.53.54 วันที่: 14 มีนาคม 2549 เวลา:14:27:12 น. |
|
|
|
โดย: ป้าหนอน วันที่: 16 มีนาคม 2549 เวลา:23:02:57 น. |
|
|
|
โดย: l3aKa_poonZ IP: 60.231.245.21 วันที่: 24 มีนาคม 2549 เวลา:17:14:48 น. |
|
|
|
โดย: farm IP: 58.147.82.9 วันที่: 18 มีนาคม 2550 เวลา:11:29:31 น. |
|
|
|
โดย: ป้าหนอน วันที่: 22 สิงหาคม 2550 เวลา:2:35:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
อยู่ใต้เบื้องพระยุคลบาทในหลวง Svalbard and Jan Mayen
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?]
|
๐ คนข้างโลก อยู่เงียบๆ อย่างเรียบร้อย พูดไม่น้อย จึงเขียนมาก แก้ปากหมา สนใจสิ่ง รอบตัว ทั่วโลกา จักสรรหา มาสัมผัส วัดด้วยตน ขอเก็บความ-คิดไว้ ในบันทึก สนุกนึก ย้อนมาอ่าน กันอีกหน ได้รำลึก ความคิด ในจิตตน คงได้ยล ยิ้มบ้าง ในบางวัน...
|
|
|
|
|
|
|
แสดงว่าป้าแอบมีตอนเตรียมอนุบาลหละสิ.... ฮา
รออ่านเรื่องของ "ลุงไอ้บร้าอีกตัว" ที่แอบมาชอนไชในใจป้าต่อนะครับ..
ผมพึ่งจะนัดเลี้ยงรุ่น ป.6 กันไปเอง หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมา 18 ปี... ก็เกิดจากการเจอกันโดยบังเอิญและบังเอิญอีกที่ผมดันจำหน้าเค้าได้... (ก็แอบชอบมาตั้งแต่ป.1) พอทักว่า.... "เมจิรึเปล่าครับ" เสียงหวานๆตอบกลับมา "Namit นี่นา".... สุดปลื้มเลยครับ.. คนที่เราแอบปลื้มยังจำเราได้อยู่...