‘ตัวอักษร’ ที่มนุษย์สรรค์สร้างขึ้น เป็นสื่อบอกเล่าถึงความยาวนานของอารยธรรมในแต่ละแผ่นดิน อีกทั้งยังซุกซ่อนหลายเรื่องราวในประวัติศาสตร์เอาไว้ ซึ่งไม่ต่างจาก ‘หัวใจ’ ที่ให้กำเนิดสายใยบาง ๆ ของ ‘ความรัก’ และยังเป็นที่หลบซ่อนเก็บงำ ‘ความรู้สึก’ เอาไว้อีกมากมาย

หนึ่งภพบนแผ่นดินสีทราย แม่ทัพใหญ่ ‘ทาวอเรส’ มอบหัวใจให้หนึ่งหญิงครอบครอง ‘อะเมทิส’ บุตรสาวนักบวชชั้นสูง หญิงสาวเปรียบเสมือน ‘สายน้ำ’ ที่นำพาความชุ่มชื่นมาสู่ ‘ผืนดิน’ หาก ‘ภาระแห่งแผ่นดิน’ ทำให้ต้องวาง ‘ภาระแห่งหัวใจ’ อย่างไร้เงื่อนไข

เมื่อมาถึงภพบนแผ่นดินมังกร แม่ทัพใหญ่ ‘อู่ต้าตี้’ มอบคำมั่นที่หนักแน่นเสมือน ‘แผ่นดิน’ ตามความหมายของชื่อ ให้ไว้กับหญิงสาวที่เปรียบเสมือน ‘สายน้ำ’ แสนสวย ‘หยังฉางเจียง’ สำหรับความห่างไกลยามไกลกัน แม้ทุกภาระได้ถ่วงดุลอย่างเท่าเทียมกัน แต่วันที่สายลมจากแดนไกล พัดมากระทบจนเกิด ‘รอยร้าว’ ทำให้เวลาที่ขอไว้ไม่อาจชดเชย ‘ภาระแห่งหัวใจ’ ได้

จวบจนภพที่ “ธรา” และ “สริดา” ได้กลับมายืนบนแผ่นดินเดียวกันอีกครั้ง หาก ‘ร้าวลึก’ ที่ตามติดจากผลพวงของภพที่ผ่านมา ก็ยังเสมือนแผ่นบาง ๆ ที่คอยกั้นสองหัวใจของ “แผ่นดิน” และ “สายน้ำ” เอาไว้

ถ้า ‘หัวใจ’ ได้ก่อกำเนิด ‘ความรัก’ ที่มั่นคง แม้วันเวลาของ ‘ความรัก’ จะผันผ่านมาอย่างยาวนาน หากแต่ ‘รักแท้’ ย่อมมีหนทางข้างหน้าเสมอ ทำให้การกลับมาของ ‘หัวใจ’ จะย้ำชัดไม่ต่างกับการเดินทางของรอย ‘อารยธรรม’

แค่เพียงหนึ่งหยดจากสายธารของอารยธรรม ก็สามารถก่อริ้วคลื่นปั่นป่วนสายน้ำให้ซวนเซ บอบช้ำ อีกทั้งยังก่อระลอกเล็ก ๆ กระทบแผ่นดินให้สั่นไหว ถ้าหาก ‘หัวใจ’ จะเป็นสิ่งเดียวที่ย้ำชัดถึงความมั่นคง...ความแปรปรวนจากสายธารที่ยาวนานย่อมไม่อาจนำพา ‘ความรัก’ ให้ห่างไกล