นี้หรือคือ"มะเร็ง"ภาค3 วันนั้นเป็นวันไหว้ครู ได้ถือพานด้วย ฮิฮิ เลยต้องขอทางร.ร. ลาครึ่งวัน พอไปถึงร.พ. ศิริราช ภาพแรกที่เราคิดคือ ร.พ.เก่าๆ น่ากลัวๆ ลิฟท์โย๊กเย๊กๆ มีซีอุย(ที่กินเนื้อเด็ก) เพราะมะตอน ป.3 - 4 เคยไปเยี่ยม อากง ที่นั้นบ่อยๆ น่ากลัวมาก สกปรกด้วย แต่... ทำไมปลี่ยนไปมากกกก ร.พ. สะอาดมาก พี่ๆพยาบาล ใจดีพูดจาเพราะทุกคน แบบมีพี่พยาบาลคนนุงใส่ชุดคลุมสีม่วง คอยเดินคุยตามคนที่มารอหมอ เหมือนเขาเปนแพนกนี้โดยเฉพาะ ชวนคุยอะรัยเงี่ย ชวนทุกคนเลยค่ะ สักพักก้อเรียก เราเข้าไปพร้อมกับ แม่ แล้วก้อลุง หมอเขาก้อบอกว่า หมอ : ก้อนที่ได้ผ่าตรวจมาเป็นเนื้องอกชนิดนุง แม่ : เขาก้อถามว่าแล้วมันเป็นยังงัยหรอค่ะ หมอ : คือเนื้องอกมันก้อมีหลายแบบน่ะครับ คุณแม่ มีทั้งแบบ แพร่กะจาย และไม่แพร่กระจาย คือที่น้องเขาเป็นเนี่ย เป็นแบบแพร่กระจาย ตอนนั้นเราก้อยังซื่อบื่ออยู่เช่ยเคย แม่ : แล้วเนื้อนี้มันจะกลายเป็นมะเร็งได้มั๊ยค่ะ หมอ : จริงๆแล้วหมอไม่อยากเรียกว่ามะเร็งน่ะครับ เพราะคำว่ามะเร็งฟังแล้วจะตกใจกัน(จริงๆก้อคือมะเร็ง เวณกรรม - -*) สรุปให้ดีก่าน่ะค่ะ มันยาว หุหุ............ คือ ไปตรวจพบว่า อุ๋มเนี่ย เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง คือต้องส่งไปยังแผนก โรคเหลือดและมะเร็งค่ะ (คลีนิคเด็กด้วยน่ะค่ะ แบบว่าเรายังไม่ถึง 15 เลยตอนนั้น) และต้องไป สแกนหาเชิ้อมะเร็งทุกที่บนร่างกายของเรา ตั้งแต่หัวจรดเท้า ว่าขึ้นตำแหน่งไหนบ้างอ้ะค่ะ คือช่วงแรกๆจาเหนื่อยหน่อย ต้องไปๆกลับๆ ร.พ. หาที่ๆนู๊นนั้นไม่เจอบ้าง ลำบากและเหนื่อยมากเลยค่ะ ตอนนั้นสงสารแม่มาก **ไม่อยากจาบอกว่าช่วงนั้น แอบปิ๊งรุ่นพี่ ม.6 ที่ร.ร.อยู่ เอิ๊กส์ๆ ก้อโทรคุยกัน ส่งเมสเสรจ ฮิฮิ เขิลๆ แล้วเรื่องที่เราไม่สบายก้อ สะบึมไปทั้งร.ร. รู้กันไปหมด เอ้าเข้าเรื่องๆ - -* ตอนที่ไปสแกนหา เชื่อน่ะค่ะ อยู่ร.พ. เกือบเดือนเลย พูดตรงๆ ว่าเหงา แล้วเบื่อมาก กินทั้งวัน อ้วนมกจน น้ามหนักขึ้น อิก3 กิโล ผิดกับแม่ที่กินน้อยลงๆ รักกกกแม่ที่สู๊ดดดดดดดดดด พี่ๆ พยาบาลใจดีมาก ดูแลเราแบบสบายเลยค่ะ บางครั้ง มีการเอารถเข็ญ วิวแชร์มาพาเราออกไป ร้านหนังสือข้างล่าง ไปลานนู๊นนี้ พูดจาเล่นกับเรา ตลกๆ น่ารักมากใจดี ตามใจเรา ผลออกมาน่ะค่ะ สรุปว่า มีก้อนเนื้อไปขึ้นที่"ข้างปอด"ก้อนประมาณ 6 ซ.ม. ในใจคิดว่ามันเข้าไปอยู่ได้งัย - -* หมอเขาเข้ามาในห้องประมาน 5-6 คน โอ้วว O_o นู๋ตกจัย คร่า... เขามาบอกว่า......... ยาที่เราต้องใช้ในการให้คีโมบำบัดอ้ะค่ะ มี2ตัว ตัวที 1 เบิกได้ ตัวที่ 2 เบิกไม่ได้ ถ้าทำครบครอส ก้อ ประมาน 9 แสน แม่ : แล้วมันต่างกันยังงัยค่ะ หมอ : ถ้าพูดถึงการรักษาไม่ต่างกันค่ะ เปอร์เซนการหายเท่ากัน แต่ต่างตรงที่ว่า ยาที่เบิกไม่ได้มัน แพงกว่า และ ผลข้างเคียงน้อยกว่าด้วยค่ะ ยังงัยก้อจะให้คุณแม่ปรึกษาก้ะคุณพ่อก่อนก้อด้ายน่ะค่ะ สรุปให้คร่า.... คือคุณแม่เขา ก้อลองไปปรึกษา คุณหมอว่า แล้วคุณหมอจะเขียนให้กรมบัญชีกลาง(ผู้ที่ออกคำสั่ง เบิก)ว่า ให้ยาตัวเนี่ยเบิกได้ คุณหมอทำได้มั๊ย (เพราะแม่เขาคุยกับพ่อ พ่อเขาบอกว่าถ้าคุณหมอเซนไป ยังงัยก้อน่าจะเบิกได้ เพราะถ้าไม่ใช่ยาตัวนี้แล้วเป็นอะรัยขึ้นมาหล่ะ อะรัยแบบนี้ค่ะ) หมอเขาก้อเลยให้เรากลับบ้านก่อนระหว่างรอ ที่หมอเขาช่วยค่ะ กลับมาถึงบ้าน แอบได้ยิน ป๊าก้ะแม่คุยกัน ป๊าบอกว่าถ้าเบิกไม่ได้จริงๆ เขาจะจ่ายเองก้อได้ เขายอม ซึ้งมั๊ยค่ะ T^T ,,,,,,,,,,,,,,,,หุหุ เด๋วไว้จะมาต่อค่ะ พรุ่งนี้ รับลองว่า มีรูป ก่อนให้คีโมมาให้ดูแน่นอน หุหุ ^^   Create Date : 22 เมษายน 2551 1 comments Last Update : 22 เมษายน 2551 15:41:31 น. Counter : 568 Pageviews. Share Tweet

โหยยยย เป็นมะเร็งมันต้องใช้เงินขนาดนี้เลยหรออุ๋ม พี่ฟังแล้วสยองเลย แต่ตอนนี้นู๋อุ๋มโอเคแล้วแม่นบ่ คนเป็นพ่อแม่น๊อ แพงก็ไหนก็ลูกเรา ไม่มีเกี่ยง รีบๆมาเล่าอย่าหายไปนาน ตามมาอ่านอยู่เด้อ   โดย: มดน้อยในไร่ส้ม จิ๊บๆ 22 เมษายน 2551 21:44:28 น.