ตอนทึ่เอาอาหารที่ May เตรียมมาให้ ซึ่งวันนั้นเป็นข้าวผัดแบบจีน ออกมากิน พนักงานของร้านมีเดินมาบ่นนิดหน่อย คงประมาณว่า ร้านนี้ห้ามเอาอาหารภายนอกเข้ามากิน แต่Stefan ก็ทำหน้าที่รับแขก ด้วยการบ่นกลับไปจนพนักงานเลิกยุ่งกับเรา (เดาว่า Stefan คงพูดไปประมาณว่า ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเค้าก็สั่งอย่างอื่นให้ May กิน ไม่ต้องกลัวทางร้านจะไม่มีรายได้หรอก)
Stefan เคยคุยเรื่อง May ให้ฟังบ่อยมาก แต่จะเป็นในทางเดียวเสมอ คือ May เป็นคนที่ขี้บ่นมากๆ ชนิดที่ผิดปกติเลยทีเดียว คงชนิดที่ เห็นอะไรก็บ่นไปหมด วันนั้นก็เลยออกจะเกร็งๆ ไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรให้ขวางหูขวางตาเค้ารึเปล่า
ก่อนไปมิวนิคได้ซักสามสี่เดือน Stefan เพิ่งได้ลูกสาวคนแรก ชื่อ Michaella (เยอรมันออกเสียงว่า มิค-คา-เอล-ล่า) วันนั้นเค้าเลยพาลูกสาวมาอวดด้วย
คุยกับ Stefan ที่ร้านวันนั้นไม่ค่อยเต็มที่เท่าไหร่ เพราะมีโทรศัพท์เข้ามากวน Stefan ตลอด เพราะว่าเค้าเพิ่งลาออกจาก Siemens แล้วเพิ่งไปได้งานที่ Karlsruhe อพาร์ทเม้นต์ที่อยู่ก็เลยมีคนจะเช่าห้องต่อ แวะเวียนมาขอดูห้องอยู่เรื่อยๆ แล้ววันนั้นก็ไม่ต่างกัน หลังจากรับโทรศัพท์ได้ไม่กี่ครั้ง Stefan ก็ต้องขอตัวแวะกลับไปบ้าน ให้เรานั่งรออยู่ที่ร้านนั่นแหละ คงใช้เวลาซักครึ่งชั่วโมง
พอ Stefan กลับมา เราก็เริ่มเบื่อตรงร้านอาหารนี่แล้ว ก็เลยตกลงกันว่า เราออกไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่า ถึงอากาศไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร แล้วก็เดินออกมาด้านนอกได้สองก้าว แค่สองก้าวจริงๆนะ May ก็เริ่มบ่นแล้ว บอกว่าลมแรง หนาว ไม่ไหวแล้ว กลับบ้านกันดีกว่า.. Stefan ก็เลยออกปากชวนผมกับหนุ่ม ให้ไปนั่งคุยกันต่อที่บ้านของเค้า
ลป. หนึ่งปีกว่าผ่านไป ได้เมล์คุยกับ Stefan เค้าก็เล่าว่า Michaella เริ่มเดินแล้วนะ ผมก็ยังแซวอยู่ว่า "Your daugther starts walking even before your wife" แซวๆเมียเพื่อนเล่น
กลับบ้านกันดีกว่า.. Stefan ก็เลยออกปากชวนผมกับหนุ่ม ให้ไปนั่งคุยกันต่อที่บ้านของเค้า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [