วันนี้วันอาทิตย์ เพื่อนโทรมาแต่เช้า (สำหรับเรา) ชวนไปดูนิทรรศการงานแสดงภาพถ่ายของ 'รงค์ วงษ์สวรค์'

ใครเหรอ ในใจเราแอบถามตัวเอง ไม่รู้จัก แต่ไปดีกว่า ขี้เกียจนอนอยู่บ้านเฉย ๆ ไปหาไรกินนอกบ้านด้วย

เราออกเดินทางกันประมาณ 11.00 กว่า ๆ สถานที่ที่เราจะไปกัน คือ PS Gallery แพร่งภูธร (มันอยู่ตรงไหนอ่ะ)

ระหว่างทางที่ไป เพื่อนได้ introduced ถึงคุณรงค์ว่า เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ถ่ายภาพขาวดำสวยมาก ๆ เพื่อนเคยซื้อหนังสือสมุดภาพของคุณรงค์นี้มาดูก่อนหน้านี้แล้ว และเราก็เคยเห็นแล้วด้วย (อ้าว เหรอ) แสร้งทำเป็นว่าจำได้ไว้ก่อน ....

ถึงแพร่งภูธร แถว ๆ เสาชิงช้า บรรยายกาศแถวนี้วันอาทิตย์ดูช่างเหงียบเหงาพิกล เราเดินงม ๆ อยู่ในแพร่งนั้นไม่นาน ก็เจอ gallery ที่ว่านั่น อยู่ติดกำแพงสุดทางเลย เป็นบ้านที่มีลักษณะคล้าย ๆ คูหา 1 ห้อง แต่เล็กกว่าตึก 1 คูหานะ สูงแค่ 2 ชั้นเห็นจะได้

พอก้าวเข้าไป ก็เห็นภาพขาวดำแสดงอยู่สองข้างกำแพงบ้าน มีหนังสือที่เขียนและเกี่ยวกับคุณรงค์ วางขายในราคาพิเศษอยู่ด้วย มีโต๊ะวางริม ๆ กำแพงอยู่โต๊ะหนึ่ง มีภู่กัน สี และรูป เห็นคนไม่มีผมที่ยังหนุ่ม ๆ อยู่ (เสียดายเหมือนกันที่วันนี้เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เราจึงไม่ใส่ contact lens และไม่ได้ใส่แว่น รู้สึกว่ามัน spoil my look 555 เลยทำให้เห็นอะไรไม่ชัดนัก) กำลังทำท่าเหมือนระบายสีรูปภาพถ่ายนั้นอยู่ ไม่รู้ความเป็นจริงเป็นอย่างไรนะ แต่สิ่งที่ตา (เวลาที่ไม่มีแว่น) มันเห็นอย่างนั้น อ้อ นี่ล่ะมั้ง ที่เค้าบอกว่า บางสิ่งที่ก็ไม่เป็นอย่างที่ตาเห็นเสมอไป

ได้รับคำตอบตอนหลังว่า เป็นการตกแต่งภาพของเค้า อ้อ อย่างนี้นี่เอง

ภาพที่ติดสองข้างกำแพง พอจะทำให้รู้จักคุณรงค์ ได้คร่าว ๆ ว่า

1. เป็นผู้ชายใส่แว่นตาชอบสูบบุหรี่

2. เป็นคนรุ่นเก่า (เก่าพอ ๆ ที่จะเป็นคนถ่ายภาพ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ในวัยหนุ่มได้อ่ะ)

3. น่าจะมีอาชีพเป็นนักเขียน (เพราะมีหนังสือกองโตวางรอบห้องทำงาน) และน่าจะเป็นช่างภาพที่ชอบถ่ายภาพขาวดำ (หรือว่าตอนนั้นมันยังไม่มีภาพสีก็ไม่รู้) ที่เดาว่าน่าจะเป็นช่างภาพ เพราะเมื่อขึ้นไปดูงานที่ชั้น 2 ก็ทราบว่าคนถ่ายภาพเหล่านั้น คือ คุณรงค์นี่ล่ะ

4. มีครอบครัวแล้ว (และพ่อหนุ่มที่ไม่มีผมน่าจะเป็นคนที่สนใจงานของคุณรงค์หรือไม่ก็เป็น his next generation)

5. มีสวนอะไรสักอย่างด้วย

6. เป็นโรคเกี่ยวกับไต ต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล เวลากินอาหารต้องชั่งด้วย

7. บั้นปลายชีวิตน่าจะอยู่ที่ภาคเหนือ เห็นนั่งเกี้ยวแบบทางเหนือ ๆ

8. ชีวิตคงไม่ค่อยชอบแมว แต่ต้องมาอุปการะแมวเมื่อแก่ เพราะมันพลัดหลงมาอยู่ด้วย หลังจากนั้น บ้านนี้เลยปฏิเสธไม่ได้ที่จะไม่อุปการะแมวที่หลงมา

ภาพที่เอามาแสดงมี 2 ส่วน ส่วนหนึ่งเป็นภาพที่พ่อหนุ่มคนที่ไม่มีผมเป็นคนถ่ายคุณรงค์ไว้

ส่วนชั้นที่ 2 เป็นภาพที่คุณรงค์ถ่ายไว้เอง ก็จะมีภาพวิถีชีวิตของคนทั่ว ๆ ไป ภาพสะพานพุทธตั้งแต่สมัยเพิ่งเริ่ม ๆ ใช้กันเลยมั้ง ภาพคุณคึกฤทธิ์ในวัยละอ่อน แต่ภาพที่ชอบมากที่สุด คือ ภาพถ่ายรูปผู้หญิงบ้าน ๆ คนหนึ่ง ที่อาบน้ำเพิ่งเสร็จ ยังมีผ้าขนหนูพันรอบคออยู่เลย กำลังบรรจงทาปากด้วยลิปสติกอย่างตั้งใจ ...ดูแล้วนึกถึงคนใกล้ตัวเรา สมัยก่อนเราก็เห็นภาพนี้อยู่บ่อย ๆ เห็นทุกวันแต่ไม่รู้สึกว่ามันสวยเหมือนอย่างวันนี้เลย

หลายภาพที่เห็นในวันนี้ พ้องกับชีวิตจริง ๆ ของตัวเราและคนรอบตัวเรามาก รวมถึงภาพที่กำลังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วมีซาวเบาท์ฟังวิทยุและข่าวสารของคุณรงค์ แต่คนใกล้ตัวเราเราเอา mp3 ไปให้เค้าฟัง เอามือถือเราเปิดทีวีให้เค้าดู ไม่น่าเชื่อเลย ตอนนี้ มันจะไม่มีภาพนั้นแล้ว ...คิดถึงจัง

มีคำพูดหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นของคุณรงค์เพราะมันแปะไว้ที่ข้างฝา ประมาณว่า ไม่เคยเบื่ออาชีพนักเขียน เพราะเราเลือกแล้วที่จะเป็นนักเขียน เจ๋งอ่ะ เลือกแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุด ก็จริงอ่ะ

ดีใจที่ได้รู้จักคุณนะ คุณรงค์ ขอบคุณเพื่อนด้วย ที่พาไปดูอะไรดี ๆ ในวันอาทิตย์แบบนี้ ขอบใจ ขอบคุณภาพจากเว็บ tuneinthegarden ด้วยนะคะ

Create Date : 31 พฤษภาคม 2552
Last Update : 31 พฤษภาคม 2552 17:51:12 น.		0 comments
Counter : 729 Pageviews.
Share Tweet