ตาย ตาย ตายแน่ ! คำบางคำคนส่วนมากไม่อยากกล่าว ยินแล้วหนาวจับจิตคิดสังหรณ์ เกรงลางร้ายมาถึงจึงอาวรณ์ ห้ามไว้ก่อนพูดไปลางไม่ดี คำที่ว่านั่นหรือคือ "ความตาย" ทุกหญิงชายต้องล่วงลับดับเป็นผี ไม่อาจพ้นความตายวายชีวี ทางที่ดีควรคิดพิจารณา "หมั่นนึกถึงความตายไว้เนืองเนือง" นับเป็นเรื่องเตือนใจในศาสนา อย่าประมาทปล่อยผ่านกาลเวลา "มรณาสติ"ตรึกรำลึกพลัน เมื่อความจริงสิ่งนี้หนีไม่พ้น เราทุกคนควรเตรียมใจอย่าไหวหวั่น เพื่อพร้อมที่จะตายได้ทุกวัน ทำดีกันให้มากก่อนจากไป ก่อนวางวายควรทำใจให้สงบ เพื่อสู่สุคติภพแดนเกิดใหม่ อย่าประมาทปล่อยเวลาช้าร่ำไร หากทำใจเตรียมตัวไม่กลัวตาย   Create Date : 23 กรกฎาคม 2548 7 comments Last Update : 23 กรกฎาคม 2548 22:45:59 น. Counter : 769 Pageviews. Share Tweet

ไม่คิดจะอยู่ทนจนเป็นย่า ทั้งไม่ค้าความฝันแบบมั่นหมาย ไม่ยึดเหนื่ยวเกี่ยวเล่ห์เพทุบาย ไม่วุ่นวายขายค้ายาบ้อบอ อยู่เพื่อรอวันนั้นวันสุดท้าย ช่วงก่อนตายหมายตาแค่มาต่อ และร่วมอุดมการงานถักทอ ทำนองล้อเลียนรู้อยู่ชาชิน ช่วงสุดท้ายปลายทางย่างมาสู่ ทบทวนดูรู้ผิดติดหนี้สิน เคยฆ่าหอย-ปู-ปลาเป็นอาจินต์ คงมิสิ้นนิวรณ์ก่อนหลับตา พยายามทำใจไม่ยึดติด ทางชีวิตผ่านไปไม่หวนหา จะปล่อยว่างวางไว้ในเวลา นั่งรอท่าตรงนี้ทุกวี่วัน จะตายเช้า-ตายเย็นไม่เป็นห่วง อาจถูกลวงไปฆ่าต้องอาสัญ อยู่ที่บาปบวกกรรมหนุนนำทัน ถ้าหลายวันว่างเว้น"เน้น"ตายแล้ว :   โดย: รจนา (Augustman ) 23 กรกฎาคม 2548 22:50:37 น.

สมคิดได้ขออยู่รอดูหลาน แม้เนิ่นนานขอยินเสียงเพียงอย่าแห้ว แต่ทั้งเขยทั้งสะใภ้ไร้วี่แวว หวนคิดแล้วถึงเวลาคงมาเอง เมื่อยังอยู่ทำหน้าที่ให้ดีสุด โลกสมมุติทำไปไม่เครียดเคร่ง ขอมองโลกแง่งามตามบทเพลง เลิกหวั่นเกรงวันสุดท้ายที่หมายมอง อย่างที่ว่าจัก"ทำใจไม่ยึดติด" เคยทำผิดแก้ไขให้ถูกต้อง อยู่อย่างไม่ประมาทพลาดทำนอง คอยประคองด้วยใจมั่นฝันเฝ้ารอ เราจะตายเมื่อไหร่ไม่อาจรู้ เมื่อยังอยู่หมั่นสร้างเสริมเติมดีต่อ ในภพนี้มีเสบียงมากเพียงพอ ภพหน้าหนอสุขสมหวังดังต้องการ   โดย: Augustman 23 กรกฎาคม 2548 23:08:44 น.

เรื่องภพหน้าภพไหนไม่คิดหวัง แค่ชีพยังดำรงคงสถาน ยังไม่หมดความฝันแต่วันวาน จะสร้างสานสืบเนื่องเรื่องกลอนกล ไม่อาจเป็นย่ายายต้องตายเปล่า ไม่มีหรอกลูกเต้าเนาเหตุผล เจ้าตัว"หมัน"บั่นทอนให้ร้อนรน เป็นแม่"คน"มิได้ใครก็รู้ แต่ก่อนจะสิ้นใจไปต่างภพ ก่อนจะจบชีพไปไกลเกินกู่ จะอยู่ในศีลธรรมเชื่อคำครู ไม่ลบหลู่ชูชิตคิดบูชา จะตายเร็วตายช้าใครกล้าขัด ไม่อาจนัดวันจองมองค้นหา ถ้าเจ็ดวันผันไปไม่ย้อนมา ฝากคำลาไว้ด้วยช่วยจดจำ จาก : รจนา - 20/11/2003 22:13   โดย: รจนา IP: 203.113.80.140 24 กรกฎาคม 2548 12:34:50 น.

ภพนี้มิสิ้นหวังเมื่อยังอยู่ ระลึกรู้ระวังใจมิใฝ่ต่ำ สิ่งใดดีถูกครรลองต้องจดจำ เพื่อรีบทำก่อนเวลา"นาทีทอง" ภพหน้าเป็นอย่างไรไม่อาจรู้ ยามชีพอยู่สงบใจไม่เศร้าหมอง จวบวาระสุดท้ายที่หมายมอง คงสมปอง..สุคติหวัง..ดังเฝ้าคอย รำลึกถึงความตายไว้เนืองนิจ กรรมสุจริตเพียรทำย้ำบ่อยบ่อย กุศลกรรมทำไปใช่เลือนลอย ขืนมัวปล่อยประมาทอาจเสียการ วันสุดท้ายถึงเมื่อไรไม่รู้แน่ มิเชือนแชลุ่มหลงในสงสาร จึงรีบเร่งทำบุญสุนทรทาน อยู่คิดอ่านมิอาจฝืน"สามหมื่นวัน" จาก : Augustman - 22/11/2003 10:59   โดย: Augustman IP: 203.113.80.140 24 กรกฎาคม 2548 12:37:32 น.

"สามหมื่นวัน"จิ๊บจ๊อยน้อยไปนิด ยังมีสิทธิ์คิดใหม่ได้ดังฝัน หากคิดเอื้อเฟื้อนองทำนองนั้น จะไปไหน-ไปกันผูกพันจูง น้องเริ่มนับถอยหลังตั้งกำหนด อนาคตไม่มีที่หมายสูง ยึดสายกลางทางรอดใช่ยอดยูง ขาดเพื่อนฝูงแลเหลียวอยู่เดียวดาย มีบ้านกลอนนอนนั่งชั่ง-มันเผือก พอจะเลือกทำกิจที่คิดหมาย ไม่ต้องห่วงกังวลจนวุ่นวาย ไม่ท้าทาย-ไม่หนีอยู่ที่เดิม ยังมีมันสมองไว้ตรองตริ ยังไม่วิปริตคิดสร้างเสริม ยังมีแรงทำได้ใคร่ต่อเติม ดีกว่าเริ่มต้นช้าชะล่าใจ จาก : รจนา   โดย: รจนา IP: 203.113.80.143 24 กรกฎาคม 2548 21:15:17 น.

"สามหมื่นวัน"คิดไปใช่เรื่องเล็ก ผ่านจากเด็กเริ่มต้นพ้นสมัย ข้ามหนุ่มสาวคราวรุ่นดรุณวัย จากนี้ไปอีกมิน้อยร้อยปีเกิน อายุยืนมากนักมักลืมหลง ใจพะวงหวั่นวิตกดูงกเงิ่น นึกเห็นภาพคนชราพาจูงเดิน ไม่เพลิดเพลินเหมือนสมัยวัยฉกรรจ์ ก็แล้วแต่บุญกรรมน้อมนำส่ง มาคิดปลงปล่อยวางย่อมสร้างสรรค์ กาลภายหน้าไยคนึงคิดถึงวัน ปัจจุบันสติตั้งระวังใจ ลิขิตกลอนถึงกันพลันเกิดสุข มิก่อทุกข์ตอบความคอยถามไถ่ เรื่องความตายเล็กน้อยปล่อยมันไป คิดอย่างไรย่อมถึงซึ่งกองฟอน จาก : Augustman :   โดย: Augustman IP: 203.113.80.142 26 กรกฎาคม 2548 14:24:27 น.

เกิดมาร้อย-ตายร้อยไม่ลอยค้าง มิเลือกข้างผู้ใหญ่-วัยละอ่อน จะช้านานเพียงไหนไม่แน่นอน เชิงตะกอนที่หมายอาจไม่พบ เช่นตายก่อนลืมตามาดูโลก ไม่รู้โศก-รู้เศร้าเรื่อง"เรา"จบ ไม่ต้องหาโลงใส่ให้เปลือง"งบ" เป็นซากศพน้อยนิดไม่คิดปลง และบางรายหายลับกับน้ำหลาก เห็นมีมากจากกันไม่ทันหลง ที่แก่เฒ่าเข้าขั้นนับวันงง มิเจาะจงว่าใครให้ขุ่นเคือง จะตายเช้า-ตายเย็นไม่เป็นห่วง ไม่คิดท้วงทวงถามติดตามเรื่อง จะเขียนกลอนฝากไว้ให้เนืองเนือง และต่อเนื่องอาจินต์ก่อนสิ้นใจ จาก : รจนา   โดย: รจนา IP: 203.113.80.142 26 กรกฎาคม 2548 14:27:46 น.