...เสียงหัวใจของเธอเต้นดังไม่เป็นส่ำ...
อโณชาช้อนสายตามองชายหนุ่มที่กำลังประคองเธอให้ไปนั่งม้านั่งใต้ร่มไม้ ลมเย็นสบายที่พัดมาแผ่วๆ ทำให้ผมปอยเล็กๆ พลิ้วมาเคลียแก้มเนียนใสที่เป็นสีแดงระเรื่อด้วยความเอียงอายในสัมผัสใกล้ชิด...
พี่ติ...มีเรื่องอะไรจะคุยกับพายเหรอคะ
ร่างสูงที่นั่งเคียงระบายยิ้มอบอุ่น
ดวงตาพราวระยับดั่งดาวนับล้านล้วนมีจุดโฟกัสเดียวที่เธอ
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าคมสันลงใกล้จนปลายจมูกโด่งปัดผ่านแก้มนวลบางเบาราวสายลมพัด พลางกระซิบถ้อยคำเพียงเบาๆ แต่สะท้านใจคนฟัง
พี่...พี่ชอบพายนะครับ พี่รักพายนะ พายคิดเหมือนกันกับพี่รึเปล่า
หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง
พี่ติ...
พายล่ะครับ คิดเหมือนกันกับพี่รึเปล่า บอกพี่ให้ชื่นใจหน่อยได้มั้ยว่าเราสองคนใจตรงกัน
อติชาติรุกเร้าเอาคำตอบ
เมื่อเห็นหญิงสาวข้างกายยังดื้อรั้นไม่ยอมพูดคำรักออกมาง่ายๆ
มือเรียวจึงยกขึ้นเชยคางมนให้แหงนเงยสบดวงตาสีดำสนิทที่ฉายแววเว้าวอน
พี่ติ...
อโณชาพยายามเบี่ยงใบหน้าหลบ
แต่เจ้าของมือแข็งแรงกลับประคองดวงหน้าหวานไว้ด้วยสองมือ กักดวงใจของหญิงสาวที่กำลังดิ้นรนด้วยความอายไว้ในหัวใจรักของเขา
...อย่าค่ะ...พายจะบอกแล้ว พี่ติอย่าแกล้งพายเลยนะคะ
สัมผัสรุกเร้าจนหญิงสาวหวามไหวหยุดลง
แต่อติชาติกลับไม่ปล่อยมือที่ประคองดวงหน้านั้นไว้ อโณชากระแอมเสียงแผ่ว ก่อนพูดราวกระซิบ
พายรักพี่ติค่ะ
รอยยิ้มของคนข้างตัวขยายกว้างมากขึ้นจนหญิงสาวอดยิ้มตามด้วยไม่ได้ และพริบตานั้นเองชายหนุ่มก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากนุ่มตรงหน้า
พลางบดเบียดหาความหวานจากร่างบางที่กำลังอ่อนระทวยไปกับรสสัมผัสแปลกใหม่ ก่อนเธอจะรู้สึกเจ็บแปลบที่ริมฝีปากราวกับโดนกระแสไฟแรงสูงดูด
มือบางขยับผลักคนตรงหน้าทันที เป็นผลให้...
โอ้ย!
อโณชาผุดลุกจากเตียงรวดเร็วต่างจากดวงตาหรี่ปรือเต็มที่
ร่างบางที่โอนไปเอนมาถึงความไม่มั่นคงของลำตัวที่เจียนล้มลงกับที่นอนหนานุ่ม ก่อนส่งเสียงเขียวไปถึงคนที่โดนผลักจนเซถลาไปติดชั้นวางหนังสือที่กำลังยกมือคลำหัวป้อยๆ
เพราะเอาหัวไปกระทบกับชั้นวางของอย่างจัง
อะไรของแกเนี่ยผึ้ง คราวนี้แก ปลุก ฉันอีท่าไหนอีกล่ะ
คนนั่งบนเตียงถามเอาเรื่อง
ร่างบางที่ยังกุมหัวส่งเสียงเฮอะในคอไม่เบานัก
ก็อย่างแก ไม่หาสารพัดวิธีปลุกก็ไม่เคยตื่นนี่นา รอบนี้ก็แค่...
เสียงเขียวเพราะโดนผลักอ่อยลงนิด ...กิ๊บติดผม เอามาหนีบปากแก...
ไอ้บ้า!
คราวนี้คนบนเตียงกระโดดผลุงเดียวมาตะปบไหล่บางของอีกฝ่ายรวดเร็ว
ก่อนใช้มือเรียวจี้บริเวณเอวเพื่อน ทำเอามธุการีบิดตัวเร่าๆ
พร้อมเสียงหัวเราะที่ไม่อาจกลั้นได้เพราะความจั๊กจี้
คราวหน้าคราวหลัง...จะปลุกใคร...ก็ให้มันน้อยๆ หน่อยสิยะ!
คิดได้ไงเนี่ย...กิ๊บติดผมหนีบปาก...
ก็แกมันตื่นง่ายซะที่ไหนล่ะพาย
พอหญิงสาวสะบัดตัวหลุดออกจาก มือปอบ ของเพื่อนได้ก็รีบเบี่ยงกายหลบอยู่หลังประตูห้อง พลางทำหน้าคว่ำค้อนหญิงสาวอีกคน...แล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์...ล้อเลียน...เอ..ว่าแต่ก่อนที่ฉันจะปลุกแก
เหมือนฉันจะได้ยินชื่อใคร...ใครรักใครน้า...
ไม่ทันพูดจบประโยค หมอนสีขาวสะอาดที่อยู่บนเตียงดีๆ
ก็ลอยมาเกือบปะทะใบหน้า ดีที่หญิงสาวรับได้ทันก่อนที่มันจะมาปะเข้ากับจมูกโด่งๆ
ของเจ้าหล่อน มธุการีกอด ของกลาง ไว้ในอ้อมแขนก่อนเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง...
แกยังไม่เลิกรักพี่ติอีกเรอะยัยพาย
สวัสดีค่ะ
ลองเอานิยายที่แต่งลงใน hongsamut.com
มาลงให้อ่านที่นี่บ้าง อยากให้ช่วยวิพากษ์วิจารณ์ ติชมด้วยค่ะ
เพื่อเอาไปพัฒนาตัวเองต่อไป
ส้มเพิ่งหัดเขียนนิยายค่ะ
ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
นามปากกา ปณัชญา ค่ะ ^^
แนะนำตัวละครนะคะ
(ปกติไม่รู้ว่าจำเป็นต้องแนะนำมั้ย)
พยายามต่อไปนะคะ