| |
ป้องกัน 2-3 วันมานี้พาเหล่าลิงไป "ป้องกัน" วันก่อน (10 พย.) พามะลิไปฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าเข็มแรก จริงๆ เลยนัดไปแล้ว แต่เดือนที่แล้ววุ่นๆ เลยลืมไปเลย แล้วก็พาดีน่าไปรับวัคซีนเข็มแรกด้วย คือ ลิวคีเมีย เพราะเหมียวเป็นโรคนี้อยู่ และติดต่อได้ เลยอยากให้เด็กๆ ได้รับการป้องกันเร็วที่สุด ก่อนฉีดก็ตรวจเลือดก่่อนว่าเขาไม่ได้มีเชื้อ (เหมียวกับโซโรไม่ได้ตรวจ เพราะตอนนั้นที่ร้อยเอ็ดยังหาไม่ได้ พอรับวัคซีน กลายเป็นการกระตุ้นเชื้อให้แสดงอาการ  ) ชุดตรวจจะตรวจได้ 2 ตัวคือ เอดส์แมว (FIV) และลิวคีเมีย (FeLV) หมอจะเจาะเลือดแล้วหยอดลงไปในช่องกลมๆ ทั้งสอง แล้วรอผลประมาณ 20 นาที ในแถบแสดงผลจะมีขีดสีแดงปรากฎ ถ้ามีเชื้อก็จะมี 2 ขีด ถ้ามีขีดเดียวก็ไม่เป็นไร ในรูปเป็นผลตรวจของดีน่า เมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ถ้าเป็นตอนใหม่ๆ แถบแสดงผลจะเป็นสีขาว และมีขีดสีแดงชัดเจนเพียง 1 ขีด  ชุดตรวจที่เคยตรวจอีกแบบหนึ่งตอนพาเหมียว โซโร กับโอเลี้ยงไปตรวจที่ รพส.ปิยะมิตร ขอนแก่น ตัวแสดงผลจะเป็นช่องกลมๆ 3 ช่อง เป็นตัววัดความถูกต้องของชุดตรวจช่องหนึ่ง ผลเอดส์ช่องหนึ่ง และผลลิวคีเมียช่องหนึ่ง ในบรรดาแมวที่เลี้ยงมา 7 ตัว ดีน่าเป็นตัวที่เจาะเลือดยากที่สุด ดิ้นสะบัดเลย แต่ตอนฉีดยาไม่ดิ้นนะ เป็นเพราะยาไม่แสบหรือเปล่าก็ไม่รู้ กลับมาบ้านร่าเริงเป็นปกติ  วันต่อมา (11 พย.) พาส้มจี๊ดกับบุญมาไปทำหมัน  เลือกไปทำกับหมอดนัยเพราะที่เคยพาทั้งแมวจรและแมวตัวเองไปทำมาหลายครั้งไม่มีปัญหา แผลหายเร็ว แถมหมอคิดราคาถูกกว่าที่อื่นๆ ด้วย (เจ้าเหมียว แมวตัวแรกนะ ยังไม่ได้ไปหาหมอดนัย น่าสงสารสุดๆ แมวตัวผู้แต่โดนผ่าท้องอะ ผ่าไปแล้วค่อยเหลือบเห็นไข่  ตรูจาบร้า....)พาไปให้หมอดูตัวก่อนว่าทำได้หรือยัง พอหมอบอกโอเค ก็นัดวันรุ่งขึ้นเลย เย็นนั้นก็ให้อดข้าวและน้ำหลังสี่ทุ่ม พอเช้าก็พาไปส่ง บ่ายๆ แวะไปดู บุญมาฟื้นแล้ว ส่วนส้มจี๊ดผ่าทีหลังยังสลบอยู่ แต่ยืนคุยกับหมอสักพัก เขาก็ส่งเสียง พอทุ่มกว่าๆ ก็ไปรับ ส้มจี๊ดเหมือนยังไม่ฟื้นดี ส่งเสียงครวญครางตลอดทาง เหมือนเสียงไซเรนเลย  กลับถึงบ้านจัดการให้เขาใส่เสื้อกันแทะแผล ดูแบบมาจากคลังกระทู้ห้องแมว แต่ของเราทำออกมาแล้วดูน่าเกลียดพิลึก คงเพราะไม่ได้วัดตัวด้วย เพราะนางแบบไม่ยอม เลยให้ส้มจี๊ดใส่เสื้อเด็กแทน นอนสลบไสล  บุญมานอนซุก  มะลิขอมีส่วนร่วม  สักพักบุญมาก็กระดึ๊บๆ มาหาเพื่อนร่วมชะตากรรม  จี๊ดพยายามขยับตัว  พยายามอยู่หลายครั้ง แต่แรงสู้ยาสลบยังไม่ได้  เห็นสภาพแล้ว ทั้งขำทั้งสงสาร ยิ่งนึกถึงคราวเจ้าเหมียวก็ยิ่งสงสารเหมียว  รูปนี้ภาพรวมเหล่ามุมสูง  ดีน่ามีแอบเหล่  เจ้าตัวแสบ  ระหว่างสะลึมสะลือ ส้มจี๊ดจะเปิดไซเรน ส่วนบุญมาจะดุมาก แตะนิดแตะหน่อยเป็นขู่กรรโชก แว้งกัดด้วย จับเขาแยกมานอนบนเก้าอี้ สักพักมะลิก็ปีนมามีส่วนร่วมอีก  วันนี้จี๊ดลุกเดินได้แล้ว ถึงได้เห็นว่าจี๊ดเปลี่ยนไปมาก  (บุญมายังใส่เสื้ออยู่เลยยังไม่เห็น) หมอเอาอะไรออกไปมั่งเนี่ย มันยังมีไส้อยู่หรือเปล่า 
|
เที่ยงวัน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Link |
||||||||||||
