ตลอดชีวิตของฉันไม่ค่อยวุ่นวายกับเรื่องเส้นผมมากนัก อาจเพราะประชากรผมไม่ได้มีมากจนทำหยิ่งได้

การดัด ย้อม โกรกหรือสรรพวิธีในร้านซาลอนเลยนานๆทำสักครั้ง

ฉันเกิดมามีผมสีดำ และคิดว่าสีผมที่แม่เลือกให้ติดตัวก็สวยดีกระทั่งเจอเพื่อนสาวชาวฝรั่งเศสที่มีผมหยิกโทนส้มแดงเข้มๆ สีเหมือนพระอาทิตย์ตกดิน… ฉันชมเธอจริงจังว่าเธอโชคดีจัง ผมสวยเหมือนดัดและย้อมโดยไม่ต้องทำอะไร

เพื่อนแย้งว่า ‘ฉันเกลียดผมตัวเองที่สุด โดนล้อแต่เด็กว่าไอ้หัวสนิม ฉันล่ะอยากมีผมเหยียดตรง ดำสนิทอย่างเธอที่สุด!’

ฉันไม่เคยย้อมผมเลย แต่มีครั้งหนึ่งต้องจำนนกับช่างทำผม เพราะถูกชวนแกมบังคับว่า ผมดำน่ะทำให้หน้าหม่นรู้ไหม แถมเวลาน้องหน้านิ่งๆ หน้าดุ๊ดุ ย้อมผมสีอ่อนๆ หน้าสว้าง สว่าง เชื่อพี่ (กรุณานึกน้ำเสียงสูงๆแบบเซลล์ขายของ ประกอบ)

วันนั้นฉันเดินออกจากร้านตัวปลิว เพราะคุณพี่ชวนปฏิบัติดูแลเส้นผมเพิ่มไปอีกหลายรายการ เวลาส่องกระจกเห็นตัวเองผมสีแปลกตาก็คิดในใจว่า อืม เราคงเป็นลมยากขึ้นล่ะเนอะ หน้าสว่างแล้ว หน้าไม่มืด…

เนื่องจากประสบการณ์การย้อมผมเป็นศูนย์ จึงไม่รู้ว่าเมื่อผ่านไปสักพัก ผมของเราจะแบ่งขั้วทางการเมือง หมายถึงแบ่งข้างระหว่างสีผมแม่ให้มา กับสีที่ย้อม ฉันเลี้ยงยาวจนถึงระดับหนึ่งแล้วไปร้านเพื่อตัดเอาผมสีแปลกๆออก และแก้ไขให้เส้นผมทั้งหัวมีสีเดียวกัน

ช่างคนเดิมชวนย้อมผมอีกรอบ เหมือนฉายหนังซ้ำยังไงยังงั้น

วันนั้นฉันเดินออกจากร้านด้วยผมที่สั้นลง และสีดำเหมือนเดิม ฉันรู้แล้วว่าฉันจะมีหน้าสว่างและไม่ดุ โดยไม่ต้องย้อมผมอีกต่อไป

เคล็ดลับก็แค่ยิ้มให้เยอะๆ

Create Date : 30 กันยายน 2556
Last Update : 30 กันยายน 2556 16:39:25 น.		12 comments
Counter : 2108 Pageviews.
Share Tweet