Indy India - ตอน 1

Indy India #1: Indy vehicles

Last year I went for business trip at India. All the books about India I have read, all the Bollywood movies I have seen can’t clearly illustrate me the true India but this single journey.

Here comes the series of lovely country – Indy India.

ปลายปีก่อน ฉันมีภารกิจต้องไปอินเดีย ชั่วชีวิตของฉันอ่านหนังสือเกี่ยวกับประเทศนี้มาเป็นสิบๆเล่ม ดูหนังแขกที่ตัวเอกวิ่งไล่จับข้ามเขาเป็นลูกๆก็หลายเรื่อง แต่ตัวหนังสือหรือภาพยนตร์ไม่อาจถ่ายทอดจิตวิญญาณของอินเดียที่แท้ เท่าการมาสัมผัสด้วยตนเอง

จนต้องมอบตำแหน่งเด็กแนว สุดยอดอินดี้ให้อินเดียโดยไม่ต้องลังเล

เนื่องจากฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเดินทาง กว่า80%ของภาพที่ฉันถ่ายมาจึงถ่ายได้ขณะนั่งโยกเยกเอยบนรถ แถมตอนจัดของ ฉันพกแต่เลนส์ซูมไปตัวเดียว เพื่อให้สัมภาระน้อยที่สุด ทำให้เวลาจะถ่ายภาพแต่ละครั้งต้องเล็งวิถีไกล กระชับข้อมือมั่นเหมือนพรานส่องสัตว์ ภาพที่ฉันจะนำมาเล่าต่อไปนี้จึงมีเบื้องหลังที่ทรหดพอใช้

ประชากรอินเดียมหาศาล บนถนนจึงมีรถราคับคั่ง ดูเหมือนชาวอินเดียใช้รถกันสมบุกสมบันชนิดเหนือความคาดหมายของวิศวกรยานยนต์ กระจกมองข้างไม่ต้องใช้ เพราะถึงมีก็ไม่มอง ฉันชอบสีสันรถบรรทุกเป็นพิเศษ จัดจ้านแต่แจ่มแจ๋ว และส่วนมากจะติดป้าย TATA กันทั้งนั้น ไม่น่าเชื่อว่า ทาทา ยัง สาวน้อยมหัศจรรย์ของเราออกเทป/ซีดีมาหลายปีแล้ว แต่ที่นี่เขาก็ยังฮิตทาทากันไม่เลิก…

Indvy India #2: Horn Please / โปรดบีบแตร คุณแม่ขอร้อง

Honking seems to be fundamental on every Indian roads. Those truck chauffeurs even decorate a creative ‘ Horn Please’ sign visibly to other drivers. Beating and rhythm of honking made in India are also innovative – sometime mambo, sometimes soft rock, feeling like an amusing music festival on roads. Amazing!

ไม่แน่ใจว่ากรมขนส่งทางบกของอินเดียมีกฎหมายบัญญัติไว้หรือเปล่า ว่าผู้ขับขี่ยวดยานทุกชนิดต้องบีบแตรทุกช่วงเสาไฟฟ้า ไม่อย่างนั้นอาจโดนปรับ

ถนนทุกสายจึงมีเสียงแตรขจรประเสริฐกันไปทุกย่าน (เอ่อ หมายถึง เสียงสนั่น….) ถึงขนาดต้องติดป้ายเตือนคันหลังด้วยว่า โปรดบีบแตร

แถมจังหวะการบีบของพี่เขาก็สุดล้ำ มีทั้งชะชะช่า และซอฟร็อคแล้วแต่อารมณ์

ความสนุกอย่างหนึ่งของฉันเลยเป็นการถ่ายภาพบั้นท้ายรถบรรทุก แม้หลังรถสิบล้อสัญชาติอินเดียจะไม่มีภาพพี่เช กูวารา หรือคำคมเท่ๆแบบสิบล้อเมืองไทย แต่การสร้างสรรค์คำ Horn please ของพี่แขกเขาก็ศิลป์ไม่หยอก

Indy India #3: Only a sec / อ๋อ แป๊บนึงน่ะ

As there was no domestic flight direct to my destination, I needed to catch a van from Mumbai to Pune. It took more than 4 hours for the journey. Along the way, the driver pulled over at the busy highway telling me ‘ Go Washroom. I’ll be back.’ I looked around and there was no such building but parades of cars passing by on the highway. 

Finally I saw his ‘ open air washroom’ not far from the van. Once he was back, I asked anxiously

‘ Well, is there a lady washroom – I mean ,with a door – before we get to Pune ?’ He replied ‘ Sure. Only a sec, ma’m ‘

PS : His ‘only a sec’ = 2 hours later…

เมืองที่จะไป ไม่มีสนามบิน ฉันจึงต้องต่อรถจากมุมไบไปเมืองปูเน ใช้เวลาราวสี่ชั่วโมงกว่า สองข้างทางที่ผ่านมีทั้งย่านธุรกิจ ชุมชนแออัด ป่าโปร่ง ทะเลสาบ หุบเขา ถนนสายเล็ก และถนนไฮเวย์ ช่วงที่ผ่านถนนไฮเวย์ โชเฟอร์ประจำรถหักพวงมาลัยเข้าข้างทางและบอกว่า ขอไปห้องน้ำเดี๋ยว (คำว่าห้องน้ำเขาให้คำว่า washroom)  

ฉันมองไปรอบๆ สุดสายตา มีแต่รถวิ่งสวนกันขวักไขว่ ไม่มีสิ่งก่อสร้างใดบอกว่าจะเป็นห้องน้ำได้เลย แต่พอหันไปข้างหลังก็เจอพี่เขายืนแอ่นยิงกระต่าย ข้างทางนี่ล่ะ!! เฮลโลไฮเวย์มากๆ พอเขากลับมา ฉันถามอย่างจิตตก ‘ เอ่อ washroomแบบที่เป็นห้องมีประตูนี่อีกไกลไหมคะ’ เขาหันมาตอบหน้านิ่ง ‘อ๋อ แป๊บนึงน่ะ’ แล้วก็ออกรถต่อไปโดยทิ้งหลักฐานวันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองเต็มไฮเวย์ไว้เบื้องหลัง

ปล. ‘อ๋อ แป๊บนึงน่ะ’ ในนิยามแขก = อีกสองชม ต่อจากนั้น …

Indy India #4: sideway oasis / ลูกไม้ไฮเวย์

A sideway fruit stall beckoned us to share attention. Extremely hot weather seemed to torture the seller but she suddenly revealed a smile when we stopped by for a quick shopping. I was not yet familiar with lots of 00000 rupia currency but I didn’t mind paying her high price for custard apples without the changes, hoping those small banknotes could a bit make her day.

ก่อนถึงเมืองปูเน่ มีเพิงขายผลไม้เป็นระยะอยู่ข้างทาง แม้จะมีคำเตือนว่าห้ามกินของริมทางทุกชนิด แต่เราเห็นตรงกันว่าผลไม้คงไม่เป็นไร อากาศข้างนอกร้อนแสบผิว แม่ค้าในชุดส่าหรีลุกต้อนรับเราพร้อมรัวภาษาแขกเป็นชุด ฉันทันเห็นใบหน้าอมทุกข์ของเธอเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง แต่นัยตายังเศร้าเหมือนเดิม ฉันเลือกน้อยหน่าหกเจ็ดลูกส่งให้ ทึ่งเมื่อเห็นว่าเธอยังใช้ตาชั่งแบบโบราณอยู่  เงินรูปีเต็มไปด้วยเลขศูนย์เรียงต่อกันเป็นรถไฟ

ฉันไม่สนิทกับตัวเลขหลักเยอะๆแต่ยินดียื่นแบงค์ส่งให้เธอโดยไม่ต่อสักคำ  คิดเอาเองว่าเงินเล็กน้อยที่เธอรับไปจะทำให้อากาศใต้เพิงขายผลไม้ของเธอเย็นลงบ้าง

Indy India #5: Publically yours / ขนส่งมวลชน

Castes seemingly exist in Indian society, yet on the roads, everybody has an equal right in the public transportation. From the rishes to the poors, the men to the cows. For sure there were traffic rules but the road users here amazingly compromised to each other.

ถึงระบบวรรณะจะยังคงอยู่ในสังคมอินเดีย แต่ดูเหมือนถนนหนทางที่นี่จะเป็นของทุกชนชั้นและเรียกได้ว่าเป็น ‘ขนส่งมวลชน’อย่างแท้จริง ไม่มีพรมแดนใดๆ แม้แต่เส้นประบอกเลนก็ยังทำอะไรพวกเขาไม่ได้ คุณชัชชาติควรมาดูงานที่อินเดียแล้วจะรู้ว่าระบบเราน่ะก้าวหน้า แต่ก็ยังอ่อนหัด…

ฉันได้ภาพนี้ขณะนั่งก้นระบมผ่านเส้นทางชนบทสายเล็กๆ กลุ่มนักแสวงบุญกำลังเคลื่อนขบวนเพื่อจาริกไปสักการะเทพเจ้าสักองค์  หน้าขบวนมีเกวียนเทียมวัวตัวขาวผ่องเดินเนิบๆสวนเราไป จังหวะเดียวกับรถบรรทุกจากเลนตรงข้ามกำลังแซงมาที่เลนเรายังกับว่าถนนฝั่งเขามีสองเลนสบายๆอย่างนั้น ชั่ววินาทีที่ฉันลุ้นว่ามันจะชนรถเราไหม พี่สิบล้อก็หักเบี่ยงไปเข้าเลนเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์ แซงกันแบบหน่วยมิลลิเมตรจริงๆ (โปรดสังเกตตรงไฟหน้า เขาติดขนตาปลอมให้รถบรรทุกเขาด้วยนะ: )

Indy India #6: Lean on me / เหลียวหลังแลหน้า

A family with quite a cute gesture on scooter. สองแม่ลูกบนฟีโน่สไตน์อินเดีย น่าเอาภาพนี้ไปส่งรายการ เหลียวหลังแลหน้า จัง

Indy India #7: Classic shops / กาเรต ชิดซ้ายเมื่อเจอป๊อบคอร์นสูตรอินเดีย

ฉันมันสาวโบราณ ชอบอะไรเก่าๆ เจอร้านรับรีดผ้าแบบเตารีดเตาถ่าน กรี๊ด… จักรยานคร่ำคร่าหน้าร้านยาสูบฝาหรั่ง กรี๊ด… แถมไปเจอป๊อบคอร์นรส ‘ราเขียว’สูตรคลาสสิกด้วย เอ้านี่ก็กรี๊ด… (ตรงขอบตู้ มีคราบเขียวเหมือนเอาผงมัตชะกรีนทีไปโรยเก๋ๆ อินเทรนด์กระแสญี่ปุ่นกับเขาด้วยนิ)

Indy India #9: Highlight of Mumbai / ไฮไลท์ของวัน

I only had several hours in Mumbai before the midnight flight back to BKK. So I just took my VIP guests to visit Gateway of India, one of the must-see places in Mumbai . Some said if you didn’t come to this place, you hadn’t yet arrived Mumbai. To me, though, the highlight of the day was to meet my good old high-school friend and enjoyed our short but memorable chit-chatting.

ก่อนเดินทางกลับฉันมีเวลาสามสี่ชั่วโมงที่มุมไบ เพราะเที่ยวบินกลับกรุงเทพมีเที่ยวดึกเที่ยวเดียวเท่านั้น ฉันพาแขกชาวไทยที่ไปด้วยชม Gateway of India หนึ่งในสถานที่ที่เขาว่าถ้าไม่มาก็เหมือนมาไม่ถึงมุมไบ แต่สำหรับฉันไฮไลท์ของวันคือการได้นัดเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนม.ปลายต่างหาก ได้คุยกับเธอไม่นานนักแต่ได้ฟังเรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับมุมไบและอินเดียเหมือนดูรายการเอเชียโฟกัสจนจบซีซั่นเลยทีเดียว

Indy India #10: Indy lemonade / น้ำมะเน็ดอินเดีย

Exotic lemonade made in Mumbai is quite a fantastic formula. Fridge is not necessary to run a lemonade business here as long as you have a middle-size cube of ice at hand. So cool!

คนออสซี่เรียกสไปรท์ว่าเล มอ นาด ส่วนคนไทยเรียกน้ำมะเน็ด สูตรน้ำมะนาวทั่วโลกคงมีหลายสูตร แต่สูตรที่อินดี้ที่สุดในชีวิตฉันหาได้ที่มุมไบ ส่วนผสมไม่มีลวดลายอะไรมาก แต่ที่เด็ดคือทำยังไงให้มันเย็น

ที่นี่มีตู้เย็นมันไม่ขลัง ถังแช่ก็ไม่เท่ ยอดนิยมอันดับหนึ่งคือน้ำแข็งก้อนแบบเดียวกับแผงขายหวานเย็นบ้านเรา ผสมน้ำมะนาวเสร็จก็รดลงไปบนก้อนน้ำแข็ง  (ท่องยะถาสัพพีตามด้วยจะเพิ่มรสชาติ)  ก็จะได้น้ำมะเน็ดสูตรอินเดียเย็นชื่นใจให้ลูกค้า แหมมันช่างแนว และช่างเปรี้ยว…เชียวนะเธอ

Create Date : 20 มีนาคม 2557		13 comments
Last Update : 20 มีนาคม 2557 9:27:54 น.
Counter : 1458 Pageviews.
Share Tweet