ตอนเย็นออนกับหนุ่มมาเยี่ยม เฮียกับเจ๊ฝากของมาเยี่ยมเยอะแยะเลย สักพัก อ้อ บี เอ้ พี่พูล ก็มาเยี่ยม พึ่งโทรไปบอกตอนบ่าย เลิกงานก็มากันเลย พอกลับกันหมด อี้ก็มาอีก อี้มาดูหลานกลับประมาณ 3 ทุ่มได้ แต่กว่าเราจะได้พักผ่อนก็ 5 ทุ่ม เฮ้อ! เหนื่อยจัง

ห้องพักวันที่ 3 (พ. 12 ม.ค. 54)

แม่ ตั้ม ลุงเปี๊ยกกับเมีย มาเยี่ยม เมียลุงเปี๊ยกใส่ซองรับขวัญหลานด้วย เอกพาลูกมาโชว์ตัวอีกแล้ว ลูกหลับสบายไม่ร้องไห้งอแง

วันนี้ลูกเริ่มดูดนมเก่งแล้ว ดูดจนหัวนมข้างซ้ายแตก หมอสั่งงดดูดข้างซ้ายแล้ว น้ำนมมีแต่ยังน้อยมาก เต้านมเริ่มคัดมาก เจ็บด้วย

ความพยายามยังคงอยู่กับการเดิน แผลยังเจ็บอยู่ แต่ก็ต้องเดินๆๆๆ แล้วก็เดินได้เยอะกว่าเมื่อวานอีก

ห้องพักวันที่ 4 (พฤ. 13 ม.ค. 54)

วันนี้ไม่มีใครมาเยี่ยมเลย เวลามาก็มาพร้อมกัน เวลาไม่มาก็ไม่มีเลย กิจกรรมวันนี้ของเรา ก็คือ ไปคลินิกนมแม่ เพื่อสอนการให้นมลูกอย่างถูกวิธี แล้วก็มีเรื่องให้ตกใจอีกจนได้ ก็พยาบาลบอกลูกเรามีพังผืดที่ใต้ลิ้น (มีกันทุกคน แต่มาก หรือ น้อย ต่างกัน) ถ้าลูกเราดูดนมไม่ดี กินไม่เก่ง ก็หมายความว่าปัญหาเกิดจากพังผืด ต้องขลิบ โดยการขลิบก็คือการป้ายยาชาแล้วขลิบ พยาบาลบอกว่าลูกจะไม่เจ็บ ขลิบแล้วก็กินนมต่อได้ ถ้าไม่ขลิบอาจมีผลตอนโต ทำให้พูดไม่ชัด ผลก็คือต้องรอดูอาการ กังวลใจนะเนี้ย ฟังครั้งแรกแล้วอยากจะร้องไห้สงสารลูก แต่จากการที่เราให้ลูกดูดก็ปกติดีนะ กินเก่งด้วย

แต่สุดท้ายก็ไม่ต้องขลิบเมื่อเราปรึกษาหมอดิฐการณ์ หมอบอกมีแค่นิดเดียวไม่เป็นไร เพราะถ้าเด็กมีเยอะจริงๆ ทางโรงพยาบาลจะต้องขลิบให้แต่แรกแล้ว (โล่งอก)

พยาบาลบอกวันนี้จะลองให้เลี้ยงลูกสักคืน เผื่อมีปัญหาอะไรจะได้ถามได้ ผลของการเลี้ยงลูกคนแรก คืนแรก ก็คือ ไม่ได้หลับกันเลย ทั้งเราและเอก ก็เรา 2 คน มัวแต่กังวล ว่าลูกจะหนาวไหม นอนสบายรึป่าว ฉี่ อึ รึยัง สารพัดปัญหา ทั้งๆ ที่ลูกเราก็หลับสบายไม่ได้ร้องเลย กังวลเกินเหตุจริงๆ พ่อแม่มือใหม่

ห้องพักวันที่ 5 (ศ. 14 ม.ค. 54)

กลับบ้านดีกว่าวันนี้ อยู่ไปก็เสียเงินเปล่าๆ ถึงแม้แผลจะยังเจ็บอยู่ก็ตาม ก่อนกลับก็ยังมีอีก 1 กิจกรรม คือการอาบน้ำให้ลูก พยาบาลเป็นคนสอน แต่คุณพ่อมือใหม่เป็นคนอาบ ก็เรายังทำอะไรไม่คล่อง เด็กคนอื่นที่อยู่ข้างๆ ก็มีคุณพ่ออาบน้ำให้อยู่ ร้องไห้เสียงดังเลย ส่วนลูกเราเงียบไม่ร้องซักแอะ สงสัยชอบอาบน้ำ เอกทำได้ดีทีเดียวถึงแม้จะดูเงอะง่ะไปบ้าง ก็ลูกตัวยังเล็กอยู่จับไม่ค่อยถนัดมือ

ก่อนกลับก็ต้องวัดความดัน แต่จู่ๆ ความดันก็ขึ้นสูงปรี๊ด สงสัยเป็นผลจากเมื่อคืนไม่ค่อยได้พัก เราเลยต้องนอนประมาณ 15 นาที แล้ววัดใหม่ ปรากฏว่าปกติ เฮ้อ! เกือบไม่ได้กลับบ้านซะแล้ว

เอกไปรับสูติบัตรลูก ดีนะที่โรงพยาบาลมีบริการรับทำสูติบัตรให้ด้วย ไปต้องยุ่งยากไปทำเองให้เสียเวลา แค่เตรียมเอกสารสำเนาบัตรประชาชน และทะเบียนบ้าน ของพ่อ-แม่ ทางโรงพยาบาลก็จัดการให้เสร็จ ดีจัง

อยู่โรงพยาบาลทั้งหมด 5 วัน 4 คืน หมดค่าใช้จ่ายไป 29,947 บาท ส่วนค่าใส่ซองหมอยังไม่รู้เลย ก็หมอไม่ได้เป็นคนผ่าคลอดให้ ก็คงใส่แค่นิดหน่อยเป็นสินน้ำใจที่คอยดูแลเรา

กลับบ้านเรา 3 คน พ่อ แม่ ลูก น้ำหนักลูกตอนออกจากโรงพยาบาล ก็ 2750 กรัม ลดลงไปหน่อยนึง หมอบอกเป็นเรื่องปกติ เพราะเด็กกำลังปรับตัวกับสภาพภายนอกอยู่ยังกินไม่เก่งเท่าไหร่ เดี๋ยวก็ชินแล้วจะกินเก่ง น้ำหนักก็จะขึ้นเอง ไม่ต้องกังวล

*ช่วงที่ต้องอยู่โรงพยาบาล ประทับใจเอกมากๆ มากที่สุด มากจนเราคาดไม่ถึง เอกดูแลดีที่สุด เป็นกำลังที่ดี เอาใจสุดๆ ดีจนเกินคำบรรยายใดๆ

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2554		0 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2554 16:42:40 น.
Counter : 1324 Pageviews.
Share Tweet