บันทึกไม่ลึกลับ ...หน้าที่ 14     สวัสดีค่ะ หมดหน้าร้อน เริ่มฤดูใบไม้ร่วงมาครึ่งเดือนละ อะไรๆมันก็วนไป วนมาเป็นวัฏจักร แต่ที่แตกต่างไปบ้างก็มี เช่นดนมีอายุก็แก่ลงๆ เด็กน้อยๆก็เติบโตขึ้นๆ ความจริงมันก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว ไม่ใช่ของแปลกใหม่ 555 ไม่ได้มาพูดมาบ่นอะไรหรอกค่ะ บางทีอยู่คนเดียวเงียบเหงา มันก็เกิดมีอารมณ์ปลงๆขึ้นมาเสียงั้น ที่บ้านชวนออกไปเดินยืดเส้นยืดสายที่งานประจำปี ไม่ไกลจากบ้านนัก ซึ่งเราก็ไปมาแล้วแทบทุกปี ความจริงก็ไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไร แต่มาคิดได้ว่า ลูกคงอยากจะให้เราไปด้วย ชวนแล้ว ชวนอีก อืม!! ไปก็ไปเนอะ     ปีนี้มีกิจการแถมมาอีกหนึ่งรายการ คือมีการละเล่นเต้นโชว์ ของเจ้าของถิ่นดั้งเดิมของแถบนี้ Native American Indian ทำเอาเราแอบคิดว่า ถ้าไม่ได้มา คงจะเสียใจแย่ พูดเล่นน่ะค่ะ ความจริงเราชอบการแสดงของเขามาก ไม่ว่าเมี่อใด ที่ไหนมีเต้นแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นเผ่าไหน เราจะต้องดั้นด้นไปดู ไปชมจนได้ แต่ระยะหลังๆจะห่างเหินไปหน่อย ด้วยว่า คนข้างเคียงทีเคยไปด้วยกัน ทิ้งเราไปแอบดูคนเดียวอยู่ข้างบนโน้น     ตามประวัติศาสตร์ ถ้าเราทำใจให้เป็นกลาง ก็สงสารเห็นใจพวกเขานะ ถูกรุกล้ำที่อยู่อาศัย ถูกไล่ฆ่า ดูให้วุ่นวายไปหมด แต่ฝ่ายผู้รุกล้ำ ก็ยังสำนึกในประวัติศาสตร์ที่บรรพบุรุษของตัวเองทำไว้ เมืองที่เราอยู่ ตามสถานที่ราชการมักจะมีภาพ และประวัติความเป็นมาของพวกเขาแขวนให้เห็น ให้ระลึกถึงว่า ก่อนจะมาเป็นบ้านเป็นเมืองแบบนี้ ต้องมีการเสียเลือดเสียเนื้อ เจ็บปวดกันมากแค่ไหนมาก่อน จากประสพการณ์ของเราเอง เมื่อตอนที่ย้ายไปอยู่ใหม่ๆ เวลาจะเข้าไปเรียนต่อตามมหาวิทยาลัย และไปสมัครงาน จะมีข้อความตอนท้ายๆถามว่า คุณเป็น Native American หรือเปล่า เพราะเขาจะให้สิทธิพิเศษนั่นเอง เราก็ว่าดีนะ สมควรอยู่แล้ว ลูกหลานของบรรพบุรุษเหล่านั้น สมควรที่จะได้อะไรๆกันบ้าง ที่เล่าที่เขียนมาทั้งหมดนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัว โปรดใช้วิจารณญาณด้วยค่ะ เราไม่ได้ติดตามเข้าไปแชะภาพนักเต้นไว้ทั้งหมด เพราะดูจะเป็นการไม่สุภาพ แชะเท่าที่โอกาสจะอำนวย เดี๋ยวจะเป็นการข้ามหน้า ข้ามตาผู้ชมที่นั่งอยู่บริเวณรอบๆ น้องๆก็น่ารัก มายืนให้แชะภาพทั้งด้านหน้า และด้านหลัง โชว์สุดท้าย จะเชิญชวนผู้ชมเข้าร่วมแสดงด้วย ถ้าไปกับเพื่อน เราต้องเข้าไปร่วมด้วยแน่ แต่นี่ไปกับลูกหลาน เลยต้องเก็บความซ่าไว้หน่อย เขินน่ะค่ะ 555 เต้นก็ง่ายดาย แค่สามจังหวะ อิอิ แต่ไม่ใช่แบบสามช่าของเรา เรื่องราวบางตอนเกี่ยวกับพวกเค้า ที่เราเคยนำมาแปะไว้ การเล่นหวาดเสียวของผู้ที่ไม่กลัวความสูง ใครแข้งขาแข็งแรง อยากจะทดลองความแกร่ง และยืดหยุ่น ก็ซื้อตั๋วเข้าไปปีนได้   อดไม่ได้อีกละค่ะ ที่จะเอาขนมที่ทำเองมาลงไว้ดูเล่น การที่อยู่ไกลบ้านนั้น ทำให้เราต้องขวนขวายช่วยตัวเอง ในยามที่กิเลศของการรับประทานเข้าครอบงำ ทำแล้วไม่ได้ทานมากมายอะไร แค่อิ่มสองอิ่มก็หายอยากแล้ว ที่เหลือก็แช่แข็งเอาไว้สนองกิเลสกันคราวหน้า คงจะเป็นแรมหลายเดือนกันไปเลยละ     วัตถุดิบมีสำรองไว้สม่ำเสมอ สำหรับยามฉุกเฉิน ขนมชั้นแก้ขัด ที่เติมเต็มให้กิเลสของตัวเอง ยามนึกอยาก โยเกิต และข้าวหมาก ข้าวหมาก เราทดลองทำดูแล้ว ปรากฏว่า ใช้เครื่องทำโยเกิตทำได้ สบายเราเลย 555 โยเกิตนั้นจำเป็นสำหรับเรามากเรื่องขับถ่าย และทำเอง ต้นทุนถูกกว่าไปซื้อมามาก   ปีนี้ปลูกดอกทานตะวันช้าไปมาก กว่าจะได้เพาะเมล็ด และเอาลงดินเพาะต้นอ่อน คิดว่าจะมีดอกไม่ทันให้ได้ชื่นชมเสียแล้ว เตรียมลงดินไม่ทัน เลยต้องลูกในกระถางใหญ่ไว้สองข้างประตูหน้าบ้าน พอดอกบานเต็มที่ ให้ได้ชม อากาศเย็นก็มาเยี่ยมเยียนกันทันที มีดอกตูมลูกหลานอยู่หลายดอก แต่โชคไม่เข้าข้าง ไม่ทันได้มีโอกาสได้ผลิกลีบรับแสงตะวัน ก็มีอาการหมดแรง ป่วยไข้ก้มหน้าลงมองดิน แล้วจากไป       สนามหญ้าข้างบ้าน พอหมดหน้าร้อนแล้ว พวกดอกไม้สวยสด ไปจนถึงสวยหวาน ก็ร่วงโรยไปตามกาลเวลา ทันกันกับดอกไม้พุ่มนี้ ได้เบ่งบานส่งท้าย เราก็ไม่ได้ไปค้นหาชื่อว่า เค้าชื่ออะไร แต่ทราบแต่เพียงว่า เค้าจะออกดอก และบานในต้นๆฤดูใบไม้ร่วงของทุกปี ดอกกำลังบานคงจะมีน้ำหวานมากมาย พอที่จะต่อหล่อเลี้ยงชีวิตแมลงกินน้ำหวานทั้งหลาย ให้ได้มีชีวิตไปอีกสักนิด มากันหลากหลาย Monarch butterfly, ตัวผึ้ง ตัวต่อ ตัวแตน แมลงวันทอง แมลงวันหัวดำ หัวเขียว รวมทั้งเหล่าแมลงภู่ ถ้าใจไม่ถึงคงไม่กล้าเข้าใกล้แน่ แต่เรารู้ว่า เค้าคงไม่ทำร้ายหรอก ต่างคนต่างอยู่ และเวลาของพวกเค้าก็เหลือน้อยแล้ว จะมาทะเลาะกันทำไม สำหรับแมลงภู่นั้น เค้าจะยึดเอาดอกที่เลือกไว้เป็นที่อยู่อาศัยไปเลย ไม่บินไปไหนอีกแล้ว กลางวัน กลางคืนก็อยู่ที่ดอกนั้น มีอาหาร มีที่ให้พัก ก่อนจะเปลี่ยนภพภูมิ ลาไปจากสภาพแมลงภู่ที่เป็นอยู่ในชาตินี้ ไปเกิดในที่ไหม่ เมื่อคืนก่อน มีลมพายุค่อนค้างแรง ฝนตกด้วย พอตอนเช้าเราออกไปดู พวกเค้าก็ยังอยู่เหมือนเดิน และเมื่อสองคืนที่แล้ว อุณหภูมิลดลงเกือบจะถึงจุดเยือกแข็ง พวกเค้าก็ยังเกาะอยู่ แต่ไม่เคลื่อนไหว รอจนแดดออก และอาอาศอุ่นขึ้น ถึงจะฟื้นตัวหันมาดูดกินน้ำหวานกินกันใหม่ หลังจากโดนอากาศเย็นจัดไปหลายคืน ร่างกายสุดจะทนไหว ในที่สุด สองแมลงภู่ได้เปลี่ยนภพภูมิตามกาลเวลา ดอกสีม่วงอ่อนชุดนี้ ขึ้นเป็นทางยาวแนวเขต Wetland หลังบ้าน มีกลิ่นหอมมาก เป็นดอกไม้ที่บาน ในต้นฤดูใบไม้ร่วง หน้าร้อนจะไม่ออกดอก จะรอจนดอกอื่นร่วงโรยไปหมดแล้ว จึงจะถึงเวลาของตัวเอง วันพระข้างขึ้น ดวงจันทร์ลอยขึ้นจากขอบฟ้า ขอเก็บภาพเสียหน่อย ได้เท่าที่ความสามารถของกล้องกระป๋องเก่าแก่ของเราจะทำได้ ผลไม้ป่าข้างบ้าน ก็แข่งกันเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนที่ใบจะเปลียนเป็นสีแดงๆส้มๆบ้างตามกาลเวลา ปีนี้ ปลูกดอก Cosmos ไว้สิบกว่าต้นหน้าบ้าน ปลูกเค้าช้าไปหน่อยตามเคย สงสัยจะไม่ได้ชื่นชมยามดอกบาน ถ้าอุณหภูมิลงต่ำถึงจุดเยือกแข็ง แม่ต่อตัวใหญ่ สำรวจหาอาหารจากช่อตูมของดอก Cosmos จำพวกตัวหนอนหรือตัวแมลง ไปให้ลูกน้อยไว้เป็นเสบียงในหน้าหนาว นี่ถ้าไปต้นดอกไม้ขาวอีกด้านหนึ่งของบ้าน ก็จะพบแหล่งอาหารเพียบ Blue bird สมาชิกใหม่ชุดที่สองของปีนี้ น้องเค้าไม่ได้อยู่แถบแถวบ้านหรอกค่ะ คงจะผ่านแวะเวียนมาพักชั่วคราว ชอบมาเยี่ยมเยียนกันตอนที่ฝนตกปรอยๆ สังเกตุดูมาลายครั้งแล้ว เวลาดินฟ้าอากาศแจ่มใส จะไม่ค่อยมา ระยะนี้ แถวบ้านออกจะเงียบเหงา เพราะหมดหน้าออกไข่ ออกลูกกันแล้ว พวกเด็กๆที่พ่อแม่เคยพากันมาเยี่ยมเยียน สมัยที่ยังหัดบินกันยังไม่ค่อยจะแข็ง มาเพือป้อนอาหารสำรองชั่วคราวกันไปก่อน ก็ได้เวลาเติบโต จากบ้าน จากรังกันไปหมดแล้ว แบบว่า ปีกกล้า ขาแข็ง ต้องออกไปใช้ชีวิตกันเอาเอง และไม่มีตัวไหนเลย จะอยู่เป็นเพื่อน หรือคอยดูแลพ่อแม่ คอยป้อนน้ำ ป้อนข้าว ให้พ่อแม่ยามแก่เฒ่า 555 คิดเล่นๆไปเท่านั้น น้องหนูเห็นเรายืนถือกล้องอยู่ จ้องมองด้วยความสงสัย เลยแชะภาพมาเสียเลย แค่ไม่ถึงเสี้ยวนาที ที่แสงแดดยามตะวันจะลับขอบฟ้า สาดทอสีทองเหลืองอร่าม ไล่ละลิ่วมาตามขอบฟ้า ส่องเอาใบไม้ที่เปลี่ยนสีแล้วให้สวยจับตา มัวแต่วิ่งหากล้อง เสียเวลาไปหลายอึดใจ เกือบจะพลาดไม่ได้แชะภาพมาแปะเสียแล้ว       มีโอกาสไปเดินซ้ำรอยอดีตจากเมื่อ 9 ปีที่แล้วอีกครั้ง ดินฟ้าอากาศเป็นใจ ถึงแม้จะไม่มีแดด แต่ฟ้าเปิด ไม่มืดครึ้ม Quabbin Reservior เป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ในรัฐ Massachusetts ที่สร้างขึ้นจากการมองการณ์ไกลของฝ่ายรัฐ ที่เล็งเห็นความต้องการน้ำจะมีเพิ่มขึ้น พร้อมๆกับจำนวนของประชาชนที่เพิ่มขึ้นในอนาคต และฝ่ายที่ต้องเสียสละบ้านช่อง ที่อยู่อาศัยของประชาชน 4 เมือง เพื่อให้ลูกหลาน,พลเมืองของรัฐ Boston และเมืองข้างเคียง ได้มีน้ำกิน น้ำใช้ เราเคยนำเรื่องราวมาแปะไว้ ครั้งหนึ่งแล้วเมื่อปี 53 มาครั้งนี้ จะมา Up date ต่อจากที่แปะไว้เมื่อครั้งนั้นอีกนิด เปิดดูได้ที่นี่ค่ะ ปัจจุบันนี้ หลายสิ่งหลายอย่างมีการเปลี่ยนแปลง ปรับปรุงไปตามความเหมาะสมของยุคสมัย   แวะข้างทาง แชะภาพ มีเรือไว้ขับไล่กลุ่มนกนางนวลที่ชอบมาบินโฉบเล่น มีการเร่งเครี่อง บีบแตร ทำเสียงดังรบกวนให้ตื่นตกใจ จะได้หวาดกลัว ไม่กล้ามาพักอยู่ เพราะจะมาทำให้น้ำและสิ่งแวดล้อมมีการปนเปื้อน ระหว่างที่่ผ่านเข้ามาในเขตของอ่างเก็บน้ำ เราเห็นป้าย No Dog ปักอยู่สองข้างทางอยู่หลายแผ่น จุดประสงค์ก็เพื่อห้ามนักท่องเที่ยวนำน้องหมาเข้ามาเดินเล่นด้วย เพราะแน่นอน น้องหมาจะต้องเดินฉี่ หรืออึไปด้วย และถ้าฝนตก หรือหิมะละลาย น้ำจะชะฉี่ และอึของน้องหมาลงไปปนเปื้อนในน้ำ แต่ เอ๊ะ นั่นเราตาฝาดไปหรือเปล่า นั่นมันน้องหมาชัดๆ ของใครกันหนอ ซูมเข้ามาดูเสียหน่อย อืม!! นั่นมันน้องหมาปลอมนิ มาวางไว้ทำไมหนอ ถึงบางอ้อ เอาน้องหมาปลอมมาตั้งไว้ เพื่อกันพวกห่าน ที่บินอพยพหนีหนาวมาจากทางประเทศ Canada ลงไปทางไต้ บินผ่านมาบริเวณเหนืออ่างเก็บน้ำนั่นเอง ทุกๆปีของต้นๆฤดูใบไม้ร่วง พวกห่านหล่านี้ จะอพยพหนีหนาวจากถิ่นเดิมกันไปชั่วคราว พอถึงหน้าร้อนปีหน้าแล้วค่อยบินกลับมากันใหม่ ห่านพวกนี้ อึก้อนใหญ่กว่าอึน้องหมามาก ระยะนี้ กำลังเป็นฤดูอพยพ ฝูงแล้วฝูงเล่า มาแวะพักแถวๆบ้านเรา เพราะมีหนองน้ำ และตอข้าวโพดแห้งๆที่ทางฟาร์มตัดฝักไปแล้วเป็นจำนวนหลายไร่ ให้ได้กินเป็นเสบียงระหว่างเดินทาง จ่าฝูงนี่จดจำเส้นทางบินได้อย่างแม่นยำ เวลาจะลงพัก มีส่งเสียงคุยบอกกันจ๊อกแจ๊กให้ลั่นฟ้าไปหมด ขับรถไปดูบ่อเพาะลูกปลา บ่ออนุบาลลูกปลา มีอยู่ร้อยกว่าบ่อ เลี้ยงลูกปลาไว้ให้เติบโต แข็งแรง แล้วจึงนำไปปล่อยตามทะเลสาบ หนอง คลอง บึงทัวรัฐ ให้ไปเจริญเติบโตตามแหล่งน้ำธรรมชาติ ที่นี่ จะไปตกปลาต้องมีใบอนุญาติ จะถือเบ็ดไปตกโดยพละการไม่ได้ จะโดนจับปรับ และติดคุกด้วย เวลาให้อาหาร จะใช้รถปิคอัพเปิดกระบะหลัง ขับไปช้าๆ มีคนถือพลั่วใหญ่ตักอาหารจนเต็มโยนสาดลงไป ทริปนี้ ไม่ได้เข้าไปเดินป่า เพราะแค่วะมาชมสถานที่เท่านั้น หลานคนเล็กก็มาด้วย ไม่สะดวกในการเดิน ก่อนกลับ แวะมาที่หอคอย สำหรับผู้ที่หัวเข่ายังไม่สึกหรอ ได้ปีนขึ้นไปชมวิวด้านบน เราตะกายขึ้นไปได้สามชั้น ก็ไม่เอาละ ความจริงจะขึ้นไปจริงๆก็ทำได้ แต่ไม่เอาดีกว่า เปลืองพลังงาน อิอิ แอบมานั่งชมวิว พักเบรคสักนิด คิดถึงอดีตที่เคยแข็งแกร่งของสังขาร แต่ตอนนี้ถอดไจแล้วจร้า        ปลายเดือนตุลาคม ฝนตกปรอยๆทุกคืน พายุเร่งตามมา ใบไม้ที่เปลี่ยนสีและอ่อนแอ หลุดร่วงปลิดปลิวไปตามแรงลม มีพยากรณ์จากผู้เชี่ยวชาญทางดินฟ้าอากาศกล่าวไว้ว่า ถ้าปีไหนไบไม้มีสีแดงจัด จะเป็นการบ่งบอกว่า ปีนั้นจะหนาวมาก สำหรับเรา หนาวมาก หรือหนาวน้อย มันไม่ค่อยต่างกันเท่าไร มันก็หนาวเหมือนกัน สงสารก็แต่สมาชิกรอบๆบ้านเท่านั้น     สีใบของต้น Blackberry หลังบ้าน Cosmos ลุ้นกันแทบแย่ กลัวจะบานไม่ทัน แต่ในที่สุด ก็ได้ชื่นชมดอกบานกันบ้างแล้ว 11/2/2019 จากไปแล้ว ภายใต้อุณหภูมิที่หนาวเหน็บช่วงลางคืน ฝูงนกที่กำลังอยู่ในขั้นตอนการเดินทางลงใต้่ เพื่อหนีหนาว แวะเข้ามาพักชั่วครู่ ได้อาหารและน้ำเป็นพลัง หนทางยังอีกไกล ขอให้โชคดี เดินทางถึงแถบที่มีอากาศอุ่นโดยปลอดภัยนะ อุณหภูมิช่วงกลางคืนต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง แปลกใจที่เห็น Bluebirds คู่หนึ่งแวะมากินอาหารเมี่อวาน ซึ่งก็ออกจะแปลกๆ คิดว่าจะไม่เห็นกันอีกแล้ว         -----------------------------------------   รู้สึกว่า ปีนี้อะไรๆมันก็เร่งรีบ รุดหน้าไปเสียหมด ไม่ต้องเอาเรื่องไกลตัวเลย อย่างเช่นดินฟ้าอากาศ ก็รีบเร่ง จะเปลียนแปลงตัวเองให้มาเร็วขึ้น เทศกาลประจำปีต่างๆก็เร่งให้ผู้คนรู้สึกว่า จะมาถึงเร็วขึ้น ดังเช่นปีนี้ ปกติ การเฉลิมฉลองในเทศกาล Christmas จะเริ่มโฆษนาประดับตกแต่งกันหลังจาก Thanksgiving แต่ปีนี้ แค่วัน Halloween จบลง ตามร้านค้าต่างๆเอาของที่ต้องใช้ในเทศกาล Christmas ออกมาวางจำหน่าย และตกแต่งบรรยากาศ Christmas เฉลิมฉลองกันอย่างออกหน้าออกตา เฮ้อ! จะรีบเร่งกันไปถึงไหนกันหนอ ทำเอาเราต้องวางแผนส่วนตัวล่วงหน้าไปด้วย เช่นเตรียนหาซื้อของขวัญมาเตรียมไว้ให้ลูกหลาน ซึ่งตอนนี้ก็เตรียมเสร็จไปกว่าครึ่งแล้ว ซุกซ่อนเอาไว้ก่อน พอเอาต้น Christmas มาตั้ง แล้วจึงค่อยเอาไปวาง แถมด้วยแบงค์แนบไปในการ์ดอวยพรของแต่ละคน พอให้ชื่นอกชื่นใจกันไป ซึ่งก็เช่นกันกับแบงค์ใส่ซอง ให้กำลังใจ ขอบใจ บุรุษไปรษณีย์ และรถเก็บขยะ ที่มาให้บริการบ้านเรา ถึงแม้ว่าพวกเค้าจะทำตามหน้าที่ แต่การมีน้ำใจเล็กๆน้อยๆต่อกัน ม้นก็เกิดสุข และมิตรภาพ ดังที่เขารียกกันว่า เทศกาลแห่งการแบ่งปัน นั่นเอง   ส่วนภาพทางด้านซ้ายมือนั้น สื่อความหมายเป็นนัยว่า ทุกอย่างบนโลกนี้ ล้วนตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ตามคำของครูบาอาจารย์ท่านกล่าวไว้ เตือนตัวเองอยู่เสมอว่า อย่าเป็นเพียงแค่แก่กระโหลก กะลา แต่จงเป็นแบบว่า ยิ่งแก่ยิ่งเห็นสัจธรรม Thanksgiving ปีนี้เหมือนเช่นทุกปี สมาชิกในครอบครัวพากันไปเฉลิมฉลอง รวมญาติกันที่บ้านแม่ย่า อาหารก็เป็นเมนูเดิมๆ เราเลยขอตัวไม่ไป ตั้งหลักไว้แล้วว่า วันนี้จะทำอะไรเมื่ออยู่เฝ้าบ้านคนเดียว 555 ไม่ได้จัด Party หรอกค่ะ จะทำขนมเข่งข้าวเหนียวดำมะพร้าวอ่อน พอดีเมื่อวันก่อน ลูกสาวคนเล็กส่งกระทงใบตองแห้งมาให้ ชุดนี้ดีหน่อย กระทงไม่ค่อยมีรา ทำเอง อร่อยเอง ทานไปนิดหน่อยพอหายอยาก ที่เหลือก็ฝากไว้ในตู้แช่แข็งชั้นใต้ดิน นึกอยากอีกเมี่อไร ก็ค่อยเอาออกมาอุ่นทานอีกได้ 2 ธันวาคม หิมะเเรกของปีมาแล้ว อีก 3 อาทิตย์จึงจะเริ่มเข้าหน้าหนาว นึกหวังในใจว่า มาไวแล้ว ก็ขอให้ไปไวๆด้วยนะ ตกสองวันสองคืน ประทับใจหายคิดถึงไปเลย โรงเรียนหลานหยุดสองวัน พอหายตกแล้ว ก็ทำความสะอาดกันไป อุปสรรคใหญ่คือ ถนนและทางเดินลื่นมาก เดินไม่ดีมีหวังลื่นล้ม ได้กระดูกหักเป็นของแถม ไม่ใช่แค่เดิน ขับรถยังต้องระวัง จะเลี้ยวตรงไหนต้องแตะเบรกมาแต่ไกลๆ ขืนขับแบบหน้าร้อน รถจะลื่นไถล แถมไม่ได้เลี้ยวเข้าจุดที่ต้องการอีกต่างหาก ต้องหาที่กลับรถแวะมาเลี้ยวเข้าใหม่ ยำปลาดุกฟูตามประสาคนไกลบ้าน วัตถุดิบที่พอมีอยู่ใกล้มือ จับหั่นๆ ขูดๆ หั่นฝอย ผสมคละเคล้ากันไป มะม่วง ฝรั่ง แตงกวา แครอต และยอดผัก Microgreen โรยด้วยปลาดุกฟูสำเร็จรูป มาในซองจากบ้านเรา เป็นเครี่องเคียงกับข้าวต้มร้อนๆ ได้ความอบอุ่นให้กับร่างกายพอชื่นใจไปบ้าง สมาชิกขาประจำ จะทะยอยกันมาตั้งแต่เริ่มสาง และจะอยู่จนถึงช่วงเย็น อาหารที่บ้านจะเติมไว้ให้ทุกเช้า ไม่ว่าจะมีภูมิอากาศแบบไหน เราแบ่งปันกันไป ขนมเปี๊ยะ ทำทุกปีช่วงคริสต์มาส แจกน้องๆ และลูกหลาน ความงามที่แอบให้ชื่นชมในยามเช้าช่วงหน้าหนาว ยามตะวันเริ่มพ้นจากขอบฟ้า ขอบคุณของแต่ง Blog จากเพื่อนๆชาว Bloggang รักษาสุขภาพ อยูดีมีสุขค่ะ.   ---------------------------------   Create Date : 16 ตุลาคม 2562 13 comments Last Update : 27 มิถุนายน 2563 23:35:30 น. Counter : 1275 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณkae+aoe, คุณสองแผ่นดิน, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก

สวัสดีค่ะ คุณพิม ดีใจที่คุณพิมอัพใหม่ พี่เพิ่งเห็น กำลังยุ่งๆเพราะได้ส่งคนข้างๆเข้าร.พ.อีกครั้ง แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ตอนนี้ดีแล้วค่ะ เดี๋ยวค่ำๆพี่กลับมาอ่านบล็อกนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 17 ตุลาคม 2562 14:24:21 น.

หายไปนานเลยครับ... นั่งดูการใช้ชีวิตที่โน่น เพลินดีมีอะไรทำเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่จะให้เล่นเครื่องโยนสูง ๆ มะอาวนะครับ 555 แต่ทำข้าวหมากนี่น่าสนใจ หาลูกแป้งไม่ได้ ใช้โยเกิตทำได้ด้วยเหรอครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 19 ตุลาคม 2562 9:14:25 น.

กลับมาอ่านแล้วค่ะ สายตาฟางๆไปสองสามวัน คงเพราะเหนื่อย ไว้กลับมาคอมเม้นท์บางเรื่องราวที่สนใจ แต่สะกิดใจตรงที่คุณพิมบอกว่า เมื่อเหลืออยู่คนเดียว ไปที่ไหนที่เคยไปก็คิดถึง คนที่แอบไปมองอยู่บนฟ้า เศร้าจัง แล้วพี่ก็ต้องขอบคุณสวรรค์ที่ยังยอมให้ พี่สองคนยังคงประคับประคองกันต่อไปก่อน สักวันก็ต้องเป็นเหมือนคุณพิมค่ะ ใครจะไปก่อนยังไม่รู้เลย พี่ไม่อยากเป็นคนถูกทิ้ง คุณพิมรับสภาพได้อย่างน่าชื่นชมนะคะ ไว้มาอีกค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 20 ตุลาคม 2562 8:44:22 น.

สวัสดีค่ะ เพิ่งได้เข้ามาทักทายกันค่ะ มีภาพสวยๆ เยอะเลยด้วยนะคะ มีเรื่องราวหลากหลายดีจังค่ะ   โดย: kae+aoe 24 ตุลาคม 2562 8:47:01 น.

ขอบคุณที่ไปทักทางที่บล็อกนะคะ ยินดีมากๆ ที่ได้รู้จัก ชุดนักเต้นจัดเต็มมาก   โดย: kae+aoe 25 ตุลาคม 2562 12:47:10 น.

สวัสดีค่ะ คุณพิม ขอบคุณที่ไปเยี่ยมและให้กำลังใจนะคะ พี่ใช้ขิงอ่อน ก็ไม่ต้องอ่อนมากหรอกค่ะ อย่าให้ถึงกับเปลือกเริ่มเป็นสีน้ำตาล เอามาปอกเปลือก ล้างให้สะอาด ซับน้ำให้แห้ง แล้วจึงหั่นบางๆหรือจักตามแต่ชอบ เอาเรียงใส่ชาม บีบมะนาวให้ชุ่มแล้วแช่ทิ้งไว้ ในตู้เย็นค่ะ ขิงจะเริ่มมีสีแดงเรื่อๆ จากนั้นผสมน้ำตาลทราย น้ำส้ม เกลือ เคี่ยวให้รสเข้มขึ้น ต้องประมาณให้เข้ากับรสเปรี้ยวมะนาวด้วยนะคะ เอาลงวางไว้ให้เย็น จึงราดลงในชามขิงค่ะ จะปิดฝาไว้หรือเอาใส่ขวดปิดฝาก็ได้ค่ะ ทิ้งไว้ในตู้เย็นสักสองสามวันก็จะได้อย่างของพี่ ถึงตอนนี้จะเทน้ำดองออกมาปรับรสใหม่ก็ได้นะคะ ว่างๆก็ลองใหม่ค่ะ อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยค่ะ อากาศแปรปรวนทั้งโลกเลย   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 30 ตุลาคม 2562 19:50:39 น.

สวัสดีค่ะ คุณพิม ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมและส่งกำลังใจค่ะ พี่แวะมาเดินตามเที่ยวไปกับคุณพิม ดูนี่นั่นโน่นเพลิดเพลินมาก ไว้กลับมาคุยแต่ละเรื่องอีกนะคะ คุณพิมมีโอกาสทำขิงดองหรือยังคะ ได้ความยังงัยบ้างเอ่ย พี่ทำใหม่ ไม่ได้จักขิง และขิงแก่มากไป แช่ไว่เป็นอาทิตย์แล้ว ยังไม่ค่อยแดงค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 12 พฤศจิกายน 2562 8:55:19 น.

ชวนไปพุ้ยข้าวต้มค่ะ สำรับที่ 2 แล้ว ลืมมารับไปชิมสำรับแรก หญิงขราก็เบ๊อะบ๊ะไปเรื่อยค่ะ 55   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 22 พฤศจิกายน 2562 15:20:21 น.

สวัสดีครับ เมืองไทย เริ่มเข้าฤดูหนาวแล้วครับ ชุดอินเดียนแดงสีสัน สีสด สวยมากครับ ขนมชั้นก็น่ารับประทานครับ ดอกไม้หลากหลาย สีสวย+แมลง ชมเพลินเลยครับ ชอบนกบลูเบิรด์ตัวลายครับ อีก 1 เดือน ก็หมดปีแล้ว ปีๆหนึ่งไวจริงครับ   โดย: สองแผ่นดิน 30 พฤศจิกายน 2562 22:29:01 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ วันก่อนมาแล้วเข้าบล็อกไม่ได้ ไม่รู้สาเหตุด้วย คุณพิมสบายดีนะคะ หนาวมากไหม   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 17 ธันวาคม 2562 14:59:17 น.

สุขสันต์เทศกาลแห่งความสุขช่วงนี้ค่ะ คุณพิม ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข สุขภาพดีงามนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 24 ธันวาคม 2562 9:20:01 น.

ตอนนี้อยู่บ้านป่าค่ะ แขกของลูกเยอะมาก ตัวพี่เองเหลือเพื่อนอยู่ไม่กี่คนแล้วค่ะ แทบไม่ได้ พบกันเป็นปีๆแล้ว ล้วนแต่ลูกๆไม่ยอมให้ออกไป ไหนคนเดียว พี่กลับมาลากดูเอนทรี่นี่ใหม่แล้วก็พบว่า เพราะ เน็ตแถวนี้ช้ามาก เลยรู้สึกว่า บล็อกยาวมากจริงๆ และภาพแทบไม่ขึ้นเลย มีเวลาก็อัพใหม่ก็ดีนะคะ พี่ได้แวะมาเที่ยวชมอะไรแปลกๆใหม่ๆอีก ลาทีปีเก่าและสวสัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะ ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 28 ธันวาคม 2562 14:43:01 น.

สวัสดีปีใหม่2020ครับ พี่พิม ปีใหม่นี้ ขออวยพรให้พี่พิมและครอบครัวมีความสุขตลอดปีและตลอดไปครับ   โดย: สองแผ่นดิน 2 มกราคม 2563 14:03:35 น.