สรวลเสเฮฮา ข้าราชการ......คนฝรั่งเศสเขาล้อกันเองนะอย่าคิดมาก

ช่องทางฟาสต์แทรค
ข้าราชการศุลกากรมีอยู่สองจำพวก พวกแรกชอบใช้คู่มือ พวกที่สองชอบใช้สมอง
พวกใช้คู่มือให้สัญญาณ(ผ่านการตรวจ)ด้วยการโบกมือ พวกใช้สมองให้สัญญาณด้วยการพยักหน้า

ชอบมากกกผู้ตรวจราชการกระทรวงศึกษาถามผู้สมัครเข้าทำงานเป็นครูคนหนึ่งว่า “คุณลองบอกเหตุจูงใจที่ทำให้อยากเป็นครูมาสักสามข้อซิ”
ผู้สมัคร “เดือนธันวา กรกฎา และสิงหา”
( เดือนธันวาคมมีวันหยุดเทศกาลคริสต์มาสและสิ้นปียาวหลายวัน เดือนกรกฎาคมและสิงหาคมเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่....อุษา)

เคยทำงานมั้ย
ข้อแตกต่างระหว่างข้าราชการและคนตกงาน
คนตกงานอย่างน้อยยังเคยทำงาน

ไม่เหนื่อย








คุณรู้ไหมทำไมข้าราชการฝรั่งเศสชอบเดินขบวนประท้วงจากจัตุรัสลาเรพือบลิกไปยังบาสตีย์
อ๋อ ก็มันเป็นทางลงไง

สูงเกินไป
พวกข้าราชการเปรียบเหมือนหนังสือในห้องสมุด แต่เป็นหนังสือที่อยู่บนชั้นวางชั้นบนสุด คนก็หยิบมาใช้ประโยชน์น้อยที่สุดเหมือนกัน

ขอชนะไว้ก่อน
คุณรู้ไหมเกมที่ข้าราชการชอบเล่นกันมากที่สุดตอนเช้าวันจันทร์คือเกมอะไร
อ๋อ ก็เกมแปดโมงเช้า ใครขยับตัวก่อนแพ้

เอาไว้ค้ำ ไม่ใช่ขุด



รถเก๋งเรโนลท์ ของสำนักงานโยธาธิการแล่นไปจอดที่ถนนเล็กๆในชนบทแห่งหนึ่ง สักครู่ก็มีรถบรรทุกเล็กอีกคันหนึ่งตามมาจอดใกล้ๆ ชายห้าคนลงมาจากรถบรรทุก คนหนึ่งเดินเข้าไปหานายซึ่งนั่งอยู่ในรถเก๋ง พร้อมเอ่ยว่า
“หัวหน้าครับ พวกเราลืมเอาพลั่วมาด้วย”
“ไอ้...ง่าเอ้ย เดี๋ยวอั้วโทรไปที่คลังเครื่องมือก่อน” หัวหน้าบ่นก่อนหันไปคว้าโทรศัพท์มือถือในรถ “ฮัลโหล มาร์เซล ลื้อมีพลั่วเหลืออยู่ในคลังมั้ยวะ”
“มีๆ” เสียงปลายสายตอบกลับมา “ลื้อต้องการเท่าไหร่ล่ะ เพื่อน”
หัวหน้าหันกลับไปที่รถบรรทุก “พวกเรามีกี่คนวะ”
“ห้าครับ” พวกลูกน้องตอบ
“ห้าคนโว้ย” หัวหน้าตอบโทรศัพท์
“โอเค ลื้อจะได้ตอนบ่ายนะ” คนปลายสายพูด
“โอเค ขอบใจเพื่อน” หัวหน้าวางสาย แล้วหันกลับมาที่กลุ่มลูกน้อง
“เอาละ พวกเราจะได้พลั่วห้าอันตอนบ่ายนี้”
“ครับหัวหน้า ระหว่างรอจะให้พวกเราทำอะไรล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกันโว้ย ก็หาอย่างอื่นค้ำตัวไปก่อนซิวะ”



(ปกติคนทำงานชอบใช้เครื่องมือโยธา เช่นพลั่วยืนค้ำตัว เวลาพักเหนื่อย เรื่องนี้ก็คือว่าเมื่อได้พลั่วมาแล้วก็ไม่ได้ใช้ทำงานอะไรเว้นแต่ค้ำตัว หรืออาจหมายความว่ายังไม่ได้ทำอะไรก็เหนื่อยเสียแล้ว....อุษา)

งานเบาๆ
ข้าราชการชายเป็นสามีชั้นยอด กลับถึงบ้านตอนเย็นก็ไม่เหนื่อย และหนังสือพิมพ์ก็อ่านมาแล้ว

พ่อเราสุดยอด
ในสนามเด็กเล่น เด็กเล็กสามคนกำลังถกกันเรื่องพ่อ
เด็กคนที่หนึ่งเอ่ยว่า “พ่อเรานะ เป็นคนที่เร็วที่สุดในโลกเลย”
เด็กอีกสองคน “เหรอ เหรอ”
เด็กคนแรก “แหงอยู่แล้ว พ่อเราทำเวลาจากปารีสถึงลียงแค่ ๒ ชั่วโมงเท่านั้น”
เด็กอีกสองคน “ได้ไง”
เด็กคนแรก “ก็พ่อเราเป็นคนขับรถไฟ เตเจเว ไง”



เด็กอีกสองคน “อ๋อ” เงียบและครุ่นคิดอะไรกันอยู่
เด็กคนที่สอง “เอ้อ พ่อเรา เป็นคนเร็วสุดสุด”
เด็กที่เหลือ “ไม่เห็นจะเร็วเลย”
เด็กคนที่สอง “ เร็วซิ พ่อเราทำเวลาจากปารีสถึงนิวยอร์คใน ๒ ชั่วโมง เท่านั้น”
เด็กที่เหลือ “ได้ไง ”
เด็กคนที่สอง “ จริงจริงนะ พ่อเราเป็นนักบินเครื่องบินคองคอร์ดไงล่ะ” เสียงเงียบลง



เด็กคนที่สามกังวลนิดๆ กล่าวว่า “เอ้อ พ่อเราเร็วที่สุด เร็วกว่าพ่อพวกนายแน่ๆเลย”
เด็กคนที่หนึ่งและสอง “ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ แล้วพ่อนายเป็นอะไรล่ะ”
เด็กคนที่สาม “อ๋อ พ่อเราเป็นข้าราชการ พ่อเลิกงานตอนห้าโมงเย็น แต่สี่โมงเขาก็กลับถึงบ้านแล้ว”

ไม่ทำอะไรเลย
นี่แน่ะโตโต้ พ่อนายทำงานอะไร
ข้าราชการ
แล้วแม่นายล่ะ
แม่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน


(คลายเครียดและอย่าคิดมากเลยครับ เรื่องพวกนี้ผมนำมาจากเว็บฝรั่งเศสเว็บหนึ่ง ระบบราชการของเขาก็คงไม่เลวร้ายอย่างที่เล่าแน่ๆ .....อุษา)

Create Date : 04 กันยายน 2555 Last Update : 4 กันยายน 2555 17:26:03 น. Counter : 1978 Pageviews.		0 comments
Share Tweet