
 |
|
 |
 |
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
อาลัย
จากบัณทึกเล่มเก่า
หกโมงเช้าวันอาทิตย์ที่ 30 เมย.43
เช้านี้ ตื่นมาเพราะนอนไม่ค่อยหลับ ปรกติจะตื่นประมาณเจ็ดโมง
มีเรื่องราวมากมาย ในชีวิตของคนธรรมดา ที่ไม่เคยรบกวน หรือเบียดเบียนใคร
จำได้......... ตอนน้อง...เรา เกิด บ่ายๆใกล้เลิกเรียน น้าเราไปรับที่ รร.แล้วบอกว่า ไปดูน้องกัน
เรานั่งมอ,ไซด์ไปในด้านหน้า ไปหาน้องที่คลีนิก ที่แม่เราไปคลอด น้อง...เรา ฝนตกลงมากลางทาง จำได้....ว่า ฝนตกลงมาแรงมากจนเจ็บหน้า เราได้น้องสาวครับ
นับแต่นั้นมา ครอบครัวใหญ่ของเรา ก็สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามอัตภาพใน ช่วงเวลานั้น ส่วนมาก... ในความทรงจำตอนนั้นจะสุขซะมากกว่า เช่นได้หยอกล้อ,ดูทีวีเล่นเกมส์, เช่าการ์ตูน, อาบนําหมาที่ท่านํา, ขี่จักรยานเที่ยวกัน ฯลฯ มากมาย แม้วัยจะห่างกันถึง 10 ปี
ในช่วงที่โตเป็นสาวขึ้นมาหน่อย เราก็ได้ออกมามอง อยู่ห่างๆ ด้วยความยินดี ในการใช้ชีวิตที่ดีงาม, ถูถต้อง ที่ไม่ทำให้ทุกคนหนักใจ
บอกได้เลยว่า เขาเป็นที่รักของ พ่อ แม่ พี่ๆ เพือนๆ ครูและเพือนที่ทำงาน ทุกคนที่ได้อยู่ใกล้ชิด จะรักและห่วงใย เหมือนเป็นน้อง สาวที่ต้องได้รับการดูแล จากทุกคนที่ใกล้ชิด
และแล้ว...ในวันที่ 24 มีค. 2543 เป็นวันศุกร์ เวลาประมาณ 12.30 - 13.00 น.
น้อง...ของเราก็ได้เดินทางกลับมาบ้าน กลับมาหาพวกเรา และจะอยู่กับพวกเราชั่วนิรันดร์ หลังจากได้ใช้ชีวิตที่เริ่มจาก คลาน, เดิน, วิ่ง เรียนรู้,ศึกษา เริ่มทำงานใน กรุงเทพฯ ได้ใช้ชีวิตมาได้ 25 ปี
รถจาก รพ.รามา มาแล้ว
เรายืนรอน้อง...ที่บันไดวัดพร้อมร่ม ฝนตกนิดหน่อย แต่... เราก็เอาร่มมากางไว้รับ น้อง...เราขึ้นศาลา
น้องเรากลับมาบ้าน กลับมาหาพวกเราพร้อม"สายฝน"
Create Date : 31 มกราคม 2549 |
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2549 20:43:43 น. |
|
2 comments
|
Counter : 265 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: กานต์ (aryukarn ) วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:17:18:47 น. |
|
โดย: มีนรภัส วันที่: 9 สิงหาคม 2549 เวลา:21:00:43 น. |
|
| |
|
aryukarn |
 |
|
 |
|
เมื่อวันเสาร์ กับหม่อมตุ๊ก
นังปุ๊เล่าให้ฟังว่า
ไม่มีวี่แววเลย กลับมาจากที่ทำงาน แม่ก็ยังทำข้าวเย็นให้กินตามปรกติ แถมแม่ยังนั่งกินเป็นเพือนด้วย เพราะตามธรรมดาแล้ว แม่จะไม่ค่อยกินข้าวเย็น หมอสั่งไว้ให้ลดเดือนละขีด
แล้วในคืนนั้นเองแม่ก็จากไป ปุ๊บอกว่าเรามารู้ว่าท่านจากในตอนเช้า
เรากับหม่อมเลยบอกว่า ท่านมีบุญ ที่ไม่ต้องทรมาน