ใช้เวลาเดินทางชั่วโมงนิดๆ ผมกับแม่ก็เดินทางมาถึงสนามบินนานชาติภูเก็ตโดยสวัสดิภาพ บรรยกาศคึกคักเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวหลากหลายเชื้อชาติ ซึ่งตอนนี้ถือว่าเป็นช่วงเวลาโลว์ซีซันของภูเก็ตด้วยซ้ำ.

     เราทั้งสองคนยืนมึนงงอยู่สองสามนาที เพราะไม่เคยมาที่นี่มาก่อน จึงยังจับทิศจับทางอะไรไม่ค่อยถูก แต่ก็อาศัยเดินตามคนส่วนใหญ่ไปเพื่อรอรับกระเป๋าเดินทาง ซึ่งรอไม่นานเราก็ได้รับสัมพาระครบถ้วนไม่มีสูญหาย หรือบุบสลาย.

      หลังจากนี้แหละครับหัวใจของผมเริ่มเต้นแรงขึ้นอีกครั้งด้วยความตื่นเต้นปนกังวล เพราะจะต้องไปรับรถเช่าที่ได้ทำการจองล่วงหน้ามาแล้วทางอินเทอร์เน็ต และบริษัทรถที่ผมเลือกก็คือ AVIS โดยที่เราจองเช่าทั้งหมด 6 วัน เป็นรถโตโยต้าวีออส.

ผ่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.

     เนื่องจากก่อนมา ผมได้หาข้อมูลในพันทิปว่าควรจะเช่ารถของบริษัทอะไรดี ที่ไหนไม่ดี หรือ ลองเปรียบทียบกันดูว่าที่ดีดีอย่างไร และที่ไม่ดีไม่ดีตรงไหน สรุปคือ มันมากๆ เพราะแต่ล่ะบริษัทก็มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไปตามแต่ล่ะประสพการณ์ของแต่ละคนว่าที่ได้เจอมาดีหรือไม่ดี  จากภาพรวมๆ ผมคิดว่ารถของ AVIS โดนวิจารณ์ทางด้านไม่ดี และท้ายที่สุดผมก็ได้เลือกบริษัทนี้มาแบบงงๆ.

    เมื่อเราเสพข้อมูลบางอย่างมากจนเกิดไปมันอาจจะทำให้เรา กังวล เครียด และจิตตกได้ ผมก็เหมือนกัน กังวลไปหมดว่า ได้ซื้อประกันเสริมอะไรครอบคลุมหรือเปล่า ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับรถ ยางจะระเบิดหรือเปล่า หรือจะมีการวางแผนสมรู้ร่วมคิดกันเพื่อเจาะยางหรือว่า ขูดรถหรือเปล่า.

    จิตใจเตลิดมาก แต่เมื่อลองค่อยๆตั้งสติคิดขึ้นมา ปัญญาก็เริมจุติทันที ว่าถ้าเราได้เตรียมการและป้องกันดีที่สุดแล้ว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด มันจึงทำให้ผมพาแม่เที่ยวสนุกขึ้นแบบไร้กังวล.

    หลังจากที่ติดต่อรับรถที่เค้าท์เตอร์ในสนามบินแล้ว เจ้าหน้าที่ของรถเช่าจะนำรถตู้มารับเราจากสนามบินไปที่ลานจอดรถ เพื่อไปรับรถอีกทอดหนึ่ง เมื่อได้รถเจ้าหน้าที่ก็จะแนะนำส่วนต่างๆ โนนนี่นั่น แบบมึนไปหมด ทั้งสำรวจรอยขีดข่วน ระดับน้ำมัน และ อื่นๆ บลาๆๆ.... 

    จนได้รถมาอยู่ในกำมือแบบมือชื้นเล็กน้อย เพื่อขับไปยังจุดหมายแรกของผมกับแม่คือ

 บ้านลายไม้ บีช รีสอร์ท หาดป่าตอง อยู่ห่างจากสนามบินประมาณ 40 กิโลเมตร ตลอดการเดินทางจากสนามบินถึงหาดป่าตอง เป็นไปด้วยความราบลื่นเพราะ GPS และ google map

     ถึงแล้วครับ ที่พักคืนแรกและอีกสามคืน ของแม่กับผม ที่  บ้านลายไม้ บีช รีสอร์ท หาดป่าตอง 

ไม่ได้ถ่ายภาพ font desk มา เพราะผมมองว่าไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ชุดเครื่องแบบพนักงานก็แสนธรรมดา เป็นเพียงแค่กางเกงสแล็คกับเสื้อโปโลเท่านั้น แต่ที่น่าสนใจคือ พนักงานต้อนรับของที่นี่ผมสังเกตุทั้งสามวันว่า จะมีพนักงานประจำเค้าท์เตอร์ 3 คน และสองในสามจะเป็นคนฟิลิปปินส์ที่พูดไทยพอได้ แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะผมไม่เจอคนไทยเลยตลอดระยะเวลาที่พักสามคืน เพราะที่นี่อุดมไปด้วยนักท่องเที่ยวจีนและรัซเซีย ขนาดว่าโปรโมชั่นต่างๆที่ติดอยู่ตามลิฟท์จะเป็นภาษา อังกฤษ รัสเซีย และ ภาษาจีน.

   เรามายลห้องพักกันครับ(ออกๆแนวนัวๆมืดๆ หน่อยๆ)