ตะลุยเดี่ยว! เที่ยวเกาะหมาก-เกาะขาม จ.ตราด 23-27 เมษายน 2555

      เมื่อวันและเวลาลงตัว ก็ได้เวลาแบกเป้ออกตะลอนทัวร์ตัวคนเดียวแต่ไม่เปลี่ยวใจอีกครั้ง


      ผมเริ่มออกเดินทางจากจังหวัดเชียงรายเย็นวันที่ 22 เมษายน 2555 ด้วยรถ วีไอพีของบริษัทสมบัติทัวร์ ราคา 720 กว่าบาท ที่ต้องเน้นว่า วีไอพีเพราะไม่ได้ตั้งใจว่าจะไปรถของบริษัทนี้แต่อย่างใด แต่อยากไปของอีกบริษัทมากกว่าเพราะว่ามีจอโทรทัศน์ส่วนตัวให้เลือกชมเลือกฟังแถมราคายังถูกกว่าของบริษัทนี้
      อาจจะเนื่องจากอาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ต่อเนื่องของวันสงกรานต์ทำให้ตั๋วรถเต็มถึงวันที่ 24 ของเดือนนี้ ยังโชคดีที่ไปช่วงชิงตั๋วมาได้หนึ่งใบสุดท้ายถึงแม้ว่าจะจ่ายแพงหน่อยก็ตามที่
      รถวีไปพีของสมบัติทัวร์คันที่ผมไปไม่มีโทรทัศน์ส่วนตัว แถมยังขับรถไปถึงตากโน่นก่อนที่จะเข้ากรุงเทพ แต่ที่พิเศษที่ผมไม่เคยรู้เพราะไม่เคยนั่ง นั่นก็คือ เขามีห้องอาหารเป็นบุฟเฟต์ข้าวต้มให้เลือกกินอย่างไม่อั้น...



     เลือกกินไม่ถูก(ตะกละออกสื่อ...)


     แต่สรุปแล้วถึงแม่อาหารจะน่ากินและมากมายเพียงใด ก้กินได้นิดเดียวก็เพราะตอนเวลา เกือบจะตีหนึ่งแล้ว สภาพร่างแต่ล่ะคนที่ลงมาจากรถเหมือนตัวลอยๆลงมาตามวาระให้มันเสร็จๆไปซะ กะเพราะกำลำใส้มันเข้านอนหมดแล้วเลยเวลากิน..




              รถมันถึงหมอชิตใหม่ตอนตีสี่ครึ่งเวลาเลทไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับผม ภาระกิจแรกที่จะต้องทำคือเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้เข้ากับบรรยกาศทะเล้ทะเล 555555+++ เข้าห้องน้ำห้องท่า ล้างหน้าล้างตา ทำธุระหนักเบาให้เข้าที่ อิิอิ จะได้ไม่มีปัญหาเวลาเดินทางยาวๆ เพราะระยะเวลาจาก กรุงเทพไปตราดใช้เวลาประมาณ 5 ชั่วโมงถือว่าไกลพอสมควร
         ออกมาจากอาคารปุ๊ปฝนห่าใหญ่ตกลงมาปั๊ป(ห่าจิก จริงๆ) ตกหนักมากๆ งานเข้าโครมเบ้อเริ่มเลยครับ มันทำให้การเดินทางลำบากมากขึ้นเพราะผมต้องหอบร่างและสัมภาระไปขึ้นรถตู้ที่อนุสาวรีย์ชัย แค่เดินไปขึ้นรถเมล์ก็รองเท้าผ้าใบเปียกไปหมดแล้ว ต้องเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะแทน กว่าจะไปถึงอนุสาวรีย์ก็ทุลักทุเลมากได้ขึ้นรถตู้ไปแหลมงอบเที่ยว 6 โมงเช้า ที่เด็ดกว่านั้นรถตู้คันนี้วิ่งออกมาจากหมอชิต ... อยากจะกรีีดดดดดดดร้องให้กับความหน่วงของตัวเองซะจริง แต่ก็ดีเหมือนกันเราก้ได้ความรู้ใหม่ในความผิดพลาด 5555+++ คิดบวกสุดริด ฮิ้ววววววววววว...

        นั่งรถตู้แบบครึ่งหลับครึ่งตื่น อากาสขมุกขมัวเจอฝนตลอดทาง หนักบ้างเบาบ้าง ได้แต่ภาวนาว่า "มึงอยากจะตกมึงตกไปเลยแต่ขอให้หยุดตอนกูไปถึงท่าเรือได้ไหม" แล้วคำขอก็... ไม่สำเร็จ(เห็ดสดจริงๆ) มิหนำซ้ำพี่แกตกกระหน่ำซัมเมอร์เชลล์หนักกว่าเดิมอี๊กกกกกกกกกกก...



         มาถึงท่าเรือลีลาวดีประมาณเที่ยงพอดี บรรยกาศไร้ร้างผู้คนมากๆ ดูเหงาๆพิกล เพราะเวลานี้ไม่มีเที่ยวเรือออก จะมีตอน บ่ายสองโมงหนึ่งรอบและบ่ายสามโมงเป็นเที่ยวสุดท้าย  แต่ถ้าเดินไปอีกหน่อยจะเป็นท่าเรือปาหนัน จะมีเที่ยวเที่ยงครึ่ง และอื่นๆ(ลืมไปแล้ว แต่เวลาเรือเร็วของสองบริษัทนี้จะออกสลับเวลากัน) สาเหตุที่ผมเลือกไปเที่ยวบ่ายสองเพราะว่า เรือของลีลาวดีจะจอดที่อ่าวขาวแล้วที่พักของผมก็อยู่ที่อ่าวนี้ ส่วนเรือปาหนันจะจอดอีกด้านหนึ่งของเกาะที่อ่าวสวนใหญ่  นั่งเบลอๆได้สักพักฝนก้หยุดตก แดดเริ่มออกมาแล้วววววว เย้ๆๆๆ ถือว่าเป็นนิมิตรหมายที่ดี และเหลือเวลาตั้งเกือบสองชั่วโมงก็ต้องซอกแซกทำความรู้จักกับสถานที่รอบๆสักหน่อย...

        ถึงแล้วครับท่าเรือลีลาวดี(แต่คนขับรถตู้จะพูดกันว่า ท่าเรือกรมหลวง หรือไม่ก็ท่าเรือไปเกาะหมาก)



       และนี่คือเรือสปีดโบ๊ตที่ผมจะนั่งไปเกาะหมากใช้เวลาประมาณ 45 นาที



       แต่ถ้าลำนี้ ก็นั่งรากออกตูดไปเลย เพราะใช้เวลา 3 ชั่วโมง



       สองสาวนี้จะพักที่หาดไหนน๊าาาาาาาาาา...



       ฟ้าหลังฝนมันช่างงดงามนัก...



       ประภาคารสีขาวแดงที่เห็นลิบๆโน่น ก็คือท่าเรือแหลมงอบ แดนดินถิ่นตะวันออกสุดของประเทศไทย และเราจะไปที่นั่นกัน...



      คนขัยรถบอกว่าถ้าฝนไม่ตกจะส่งคนคงที่หน้าทางเข้านี้ และให้นักท่องเที่ยวเดินเข้าไปท่าเรือเอง โหยใจร้ายอ่ะ ถ้าเดินตัวเปล่าก็โอเคอยู่ แต่ต้องแบกสัมภาระด้วยนี่ เหงื่อท่วมเลยนะนั่น...



       แต่ผมก็เดินออกมาทางนี้แหละเืพื่อไปที่แหลมงอบ ระหว่างสองข้างทางก็จะมีชุมชนอยู่ตลอด มีร้านของฝาก ร้านอาหาร หน่อยงานราชการ ร้านอาหารทะเล บลาๆๆ...

      ร้านนี้อยู่ตรงทางเข้าท่าเรือเลย




      ร้านของฝากอย่างใหญ่ อยู๋ตรงข้ามกับร้านอาหาร ริมทะเลซีฟู๊ด


      ร้านนี้สงสัยจะดังเพราะรถจอกกินเยอะมาก แต่อร่อยหรือเปล่าไม่รู้ ต้องไปชิมกันเองนะครับ



      หากข้อมูลท่องเที่ยวใครยังไม่แน่น แวะเข้าไปได้เลยครับท่าน...



      มาถึงจนได้เล่นเอาเหงื่อซึมเหมือนกันนะนี่











     หากต้องการโชว์วามาถึงแหลมงอบแล้วจริงๆ อย่าลืมแวะเข้าไปซื้อ "งอบ" ร้านนี้ด้วยนะครับ



       โอ่ยเรือใกล้จะออกแล้ว ต้องเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย...5555+++(อาการเสียวตูดมันเป็นแบบนี้นี่เอง ฮิ้ววว)


     การเดินฆ่าเวลาแบบนี้ก็เพลินไปอีกแบบทำได้เราได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ๆมากขึ้น ได้เห็นสถานที่ ได้เห็นผู้คนท้องถิ่น หรือแม้นักท่องเที่ยวด้วยกันก็ตาม มีเสน่หืและสีสันไปอีกแบบ ระหว่างทางเดินกลับไปลงเรือนั้นได้แวะซื้อขนมครกของคุณป้าท่านนึ่งชิมดูเพราะท่าทางมันจะอร่อยมาก แกยังคงใช้เตาถ่านอยู่เลยมันจะอร่อยก็ตรงหนี้หละ แถมซื้อมังคุดแกมาอีกสามกิโล ป้าแกบแกว่าเก็บมาเมื่อตอนเช้าจากสวนแกเองวางในกระจาดใบเขื่อ แถมลุงยังให้ความรู้วิธีการจะดูว่ามังคุดมีกี่เม็ดนั้น ดูได้จากจำนวนแฉกรูปดอกไม้ที่อยู่ตรงส่วนก้นของมังคุด  ผมยังสงสัยไม่จบว่าทำไมมังคุดป้าแกจึงมีทั้งสีม่วงเข้มและม่วงอ่อนๆ ป้าแกเล่าว่าเพราะมังคุดมันจะไม่สุกงอมพร้อมกันทั้งต้นหรอก ก็มีคละๆกันไป ลูกไหนม่วงเข้มก็กินได้เลย ลูกไหนม่งอ่อนๆ หรือจางๆก็กินได้ข้างในมันสุขแล้วแต่ยังไม่จัด ทะยอยกินไปเรื่อยๆ 
...อันนี้เด็ดสุด ตามร้านมังคุดที่เราเห็นว่ามีสีม่วงเข้มน่ากันเท่ากันทุกลูก แต่เพราะบิจะกินกลับไม่สุก คุณป้าบอกว่า "เพราะเขาย้อมสีเอาไงลูกจะได้ขายดี" เวรกรรม! อย่าบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมากูได้กินสารก่อมะเร็งแถมมาตลอดๆๆๆๆๆ


        ถึงแล้วครับ เกาะมาก ที่ใคร่ครวนหา...



       ผมเลือกพักที่ บ้านเกาะหมากรีสอร์ททั้งสี่คืนเลยครับ เราตามไปดูที่พักกันครับ



      หน้าหาดที่พักด้านขวา


     ด้านซ้าย...


    ทางเข้าด้านหน้าหาดก็จะเจอ บาร์เหล้าให้เมาก่อนเลย...อิอิ


    ตอนกลางคืนน่านั่งมากกกกกกกก ถ้ามีคนเยอะๆนะ แป่ว...


    อีกมุม ใครเมาแล้วอยากดับร้อนด้วยน้ำทะเลก็วิ่งลงไปได้เลย แต่อาจจะได้ขึ้นอีกสามวัน เพราะอืดลอยขึ้นมาแล้วไง 555555555+++



     ด้านในหลังคาสีส้มนั้นเป็นที่แผนกต้อนรับและห้องอาหาร...



     ต้องเช็คอินกันก่อนะครับ...



      บ้านเกาะหมาก เป็นรีสอร์ทเล็กๆ ตั้งอยู่บนอ่าวขาว ใกล้ๆกับโรงแรม มะกะธาณี และถ้าเดินเลยไป ก็จะเป็น มังกี้ ไอร์แลนด์รีสอร์ท

      มีห้องพักทั้งหมด 17 หลัง ราคาคืนล่ะ 1350 บาท มีแอร์และห้องน้ำในตัว


      ที่พักติดชายหาดเลยทรายขาวดีด้วย ลักษณะห้องพักจะวางตัวกันเป็นรูปครึ่งวงกลม หรือลักษณะคล้ายๆตัวยู คือทุกห้องสมารถมองเห็นทะเลได้



      บางห้องมีเปลหน้าห้อง ส่วนบางห้องมีชิงช้าชาลีไว้นั่นเบาๆๆ

      จะมีอยู่สองหลังมั้งที่มีสองห้องในหลังเดียวแต่ไม่มีประตูเชื่อมกันนะ...













      มาดูห้องพักของผมบ้างดีกว่า...


      ห้องพักหมายเลขสอง ติดทะเลมากๆๆ เอาเป็นว่าถ้าซึนามิมาตายก่อนห้องอื่นแต่วิวสวยโคตรรรรรรรรรรรรรรร.. และผมก้ได้เล็งต้นคูณหน้าห้องหรือไม่ก้ต้นมะพร้าวไว้แล้วเผื่อฉุกเฉิน อะไรก้เกิดขึ้นได้ อิอิ..


     ห้องพักมีผนังห้องสามด้านเป็นกระจก ดูเซ็กส์ซี่มาก พื้นเป็นแบบปูนเปลือยๆ มีเตียงให้หนึ่งเตียง ห้องน้ำในตัว ไม่มีโทรทัศน์และตู็เย็น

     แต่มีแอร์ให้หนึ่งตัว แค่นี้ผมก็ว่าสวรรค์ย่อมๆแล้ว...



    ส่วนห้องน้ำจะอยู่ด้านบนหัวนอน แปลกดีเหมือนกันนะ...






     หากอยู่หลายคืน ก็พยายามอย่าเรี่ยราดกันมากนะครับ เพราะเขาทำห้องให้ผมแค่วันเดียวที่เหลือออออออออ ก็วันเช็คอินเลย อจ๊าก!



     ไอ้เราก็ลุ้นนึกว่าจะอาบน้ำแบบไม่มีหลังราคา แต่เขามีหลังคาใสๆคุลมไว้อีกที... และผมคิดว่าน้ำที่นี่กลิ่นแปลกๆเหมือนใส่คลอรีนไม่พอ แต่ไม่เป็นปัญหาครับเพราะน้ำบนเกาะไม่มีถือว่าหยวนๆกัน...



     หลังจากเวิ่นเวิ้อมาทั้งวันก็ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ มื้อนี้ผมฝากท้องที่บ้านเกาะหมากครับ ดูห้องอาหารเขาน่านั่งดีเปิดโล่งรับลมทะเลสุดๆๆ






ต้องเปิดต้วด้วยอะไรที่มันเย็นๆๆ เพื่อเรียกน้ำย่อยก่อน ชิมิๆๆ..



     หากใครไม่อยากนั่งในตัวอาคารจะออกไปนั่งกินลมทะเลด้วยที่โตีะบนหาดก้ไม่ว่ากันครับ เห็นพนักงานบอกว่าถ้าช่วงไฮซัซั่นนี่จะมีพวก บาร์บีคิวซีฟู๊ดให้เลือกรับประทานด้วย แป่ว อด...






อีกมุมๆๆ...



     และอาหารมื้อแรกบนเกาะหมากของผมก้คืออออ.. ผ่างงงงงงงงงงงงง!




     ขอยืนยันว่าทั้งหมดนี้กินคนเดียว(ไม่ค่อยตะกละเลยตู อิอิ)



     เริ่มด้วยกระเพราปลาหมึก จานนี้สั่งเป็นจานแรกบนเกาะเลยนะนี่ เพราะผมชอบกินมาก รสชาติก็พอใช้ได้นะครับ แต่ผมว่ามันออกรสหวานแหลมมามากเกินไปและไม่เผ็ดเ่ท่าที่ควร ยังไม่อูมามิเท่าไหร่ ได้ 6 คะแนน ครับ



     จานที่สองเป็นต้มยำซีฟู๊ด ถ้วยนี้จี๊ดดดดดดดดดจาดมากมาย จนต้องสั่งเบียร์เพิ่ม 55555555+++ ถ้วยนี้ได้ 9 คะแนนครับ.



      และจานสุดท้ายเป็นปลาอินทรีย์แดดเดียวสามรส ภาพที่ผมคิดไว้คือน่าจะประมาณทอดกรอบๆแล้วราดด้วยน้ำราดแบบเหนียวๆเผ็ดๆ(หรือนี่เขาเรียกว่าราดพริกหว่า) แต่พอเขายกมาเสริ์ฟ ก็ตะลึงไปสามวินาทีเพราะมันกลายร่างมาเป็นอีก อย่าง แต่รสชาติอร่อยดีครับได้ครบสามรส เปรี้ยวหวาน(ถือว่าเป็นรสเดียวกัน 55++) เผ็ด เค็ม ได้ 8 คะแนนครับ ที่แรกจะให้9 แต่ภาพไม่ตรงกับที่คิดไว้(แอบเกรียน)555555555+++



      ไม่น่าเชื่อว่าจะกินเกือบหมด ที่ไม่หมดนี่คือไอ้พวกผักประดับจานน่ะครับ อิ่มมากๆๆ และค่าความสำราญเมื่อนี้หมดไปทั้งสิ้น 600 บาท นอนฝันดีเลยตู

      ราตรีสวัสดิ์ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุยต่อ...

Create Date : 29 เมษายน 2555 Last Update : 29 เมษายน 2555 14:56:20 น. Counter : 6128 Pageviews.		7 comments
Share Tweet