|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
บังเอิญ...โลกกลม... หรือพรหมลิขิต?
คุณชาย
วันนี้เป็นวันที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นกับเราเยอะมาก
ขอย้อนกลับไปวันที่ 26 ม.ค.2556 ที่เราได้ไปร่วมงานแต่งงานเพื่อนที่พิษณุโลก
เพื่อนขอให้เราไปช่วยถ่ายรูปให้
เราก็เลยคิดเองว่าถ่ายรูป เพื่อความสะดวก เอางี้ละกัน
เสื้อยืด+กางเกงยีนส์เลยจ้าาาา
ทั้งงานเช้าและงานบ่าย
ปรากฏพอไปถึงงาน มีตากล้องเต็มไปหมด มือสมัครเล่นแบบเราเหวอไปเลย
ทำไมตรูไม่แต่งตัวสวยๆ ทำไมตรูต้องใส่เสื้อยืด+กางเกงยีนส์ด้วยว๊าาาา
โชคดีที่มีเพื่อนโยธาด้วยกัน คอยอยู่ข้างๆ แซวให้เราถ่ายรูปกันเองแบบขำขำ
ไม่งั้นเราคงจะเหวอและอายมากกว่านี้
อารมณ์ตอนนั้นคือแบบ ขอบคุณที่พวกแกมาด้วย
แต่ประเด็นสำคัญไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้
ประเด็นสำคัญคือ เพราะความเขิลล์อายทำให้เราไม่ได้มองคนอื่นๆเลย
อยู่แต่กับกลุ่มเพื่อนเรา
หลังจากกลับมาจากงานแต่ง 2-3 วัน
ก็มีคนคนหนี่ง แอดเฟรนเข้ามาในเฟสบุ๊ค
เราก็เข้าไปดูหน้าคนคนนั้น แล้วก็บอกตัวเองว่า ไม่รู้จักนี่หว่า
ก็เลย delete คำขอ
อีกสองสามวันเค้าคนนั้นก็แอดเฟรนมาอีก
เราเลยตัดสินใจกดตอบรับและพอเข้าไปดู อ๋อ เค้าไปงานแต่งด้วยนี่นา
คงอยากได้รูปที่เราถ่ายมั้ง
แล้วเราก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อ รับเป็นเพื่อนแล้วก็จบ
จนเค้าคงตัดสินใจได้และทักมาในเฟสบุ๊ค
12 ปี ที่เราไม่ได้เจอ ไม่ได้ติดต่อกันเลย
12 ปีที่เรากลับมาเจอกันเพราะเค้าเป็นเพื่อนเจ้าสาว และเราเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว
คำคำนี้โผล่ขึ้นมาในหัว บังเอิญ โลกกลม หรือพรหมลิขิต
ไม่น่าเชื่อมากๆ เพราะเค้าเปลี่ยนไปเยอะมาก
และถ้าเค้าจำเราไม่ได้และไม่ได้เข้ามาทักเราก่อน
เราก็คงจำเค้าไม่ได้อยู่อย่างนั้น
เหมือนเราเคยพูดให้คุณชายฟังว่า เหมือนเปิดกล่องเก็บของ
ความทรงจำค่อยๆ เพิ่มขึ้นทีละอย่างละอย่าง
เราเคยตามหาเพื่อนคนนี้ เคยพูดกับเพื่อนอีกคนว่า คนนี้หายไปเลยนะ
ไม่ได้ติดต่อกันเลย
แล้วอยู่ดีๆเค้าก็หล่นปุ๊ ตรงหน้าเรา คุณชายว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ไหมล่ะ
หลายคนที่เราทำเค้าหล่นหายตามระยะทางและเวลา
เหมือนเพื่อนอีกคนที่แอดเฟรนเข้ามา
และทักเราว่าเราจำเค้าได้ไหม
ตอนนั้นจำไม่ได้จริงๆ เข้าไปดูหน้าก็ยังนึกไม่ออก
คือเค้าเปลี่ยนไปเยอะมาก จากเด็กตัวอ้วนกลม กลายเป็นคนผอม หุ่นดีขึ้น ดัดฟัน หน้าเปลี่ยน
เราก็จำไม่ได้ แต่ก็กลัวเค้าเสียใจ เราก็บอกว่าจำได้ๆ และทักกันในเฟสบุ๊คไป 2-3 คำ
ผ่านไปหลายเดือน เค้าโพสรูปในบางมุม บางมุมที่เราคุ้นเคย และถึงกับร้องออกมาว่าคนนี้นี่เอง
หลังจากนั้น พอเข้าไปดูรูปอื่นๆ ก็มีเค้าหน้าของเขาจริงๆ รู้สึกผิดนะ ที่จำไม่ได้ เห่อๆ
แต่ก็ไม่ได้ทักอะไรแล้ว บอกตัวเองทุกครั้งที่เขาโพสเฟสบุ๊คว่า จำได้ๆๆ จำได้แล้ว แห่ะๆ
หลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรากลับมานีกว่า เราทำใครหล่นหายไปบ้างมั้ยนะ
มีใครที่ยังคิดถังเราอยู่ไหมนะ
มีใครที่ยังจำเราอยู่ในความทรงจำบ้างไหม...
มันก็เป็นเรื่องแปลกมากๆเหมือนกัน
โลกกลมนะ ว่ามั้ยคะ
เรื่องนี้ทำให้เรามีกำลังใจแล้วก็ไม่ท้อที่จะรอคุณชาย
รอให้คุณชายกลับมาทักทายกันอีกครั้งหนึ่ง
ถึงแมัในโลกแห่งความจริงมันจะโหดร้าย
แต่โลกเล็กๆในบล็อคนี้ ก็ยังรอคุณชายอยู่เสมอ
แล้วการที่เราได้เจอกัน จากกัน กลับมาเจอกัน จากกัน และกลับมาเจอกันอีก
คุณชายว่ามันเป็นเพราะ บังเอิญ โลกกลม หรือพรหมลิขิต คะ
คิดถึงเสมอ
^.^
| Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2557 |
| Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2557 23:14:53 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 784 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: คุณชาย IP: 171.101.90.66 วันที่: 28 มีนาคม 2557 เวลา:11:32:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [