ให้สิ่งที่ให้ได้ แม้เล็กน้อยแต่เป็นประโยชน์ก็สุขใจ
ไหนๆก็กลับมาเขียนบล๊อกแล้ว วันนี้ขอบันทึกเรื่องราวการแบ่งปันของตนเองไว้ ในอดีตนั้นเราเคยเป็นครูแนะแนะค่ะ แต่ปัจจุบัน ออกมาช่วยสามีดูแลกิจการงานปั้นของตนเอง แต่เครือข่ายครูแนะแนวนั้นยังผูกพัน มีครูรุ่นน้อง ที่สนิทและรู้จักกัน และครูต่างโรงเรียนที่ยังคบหากัน
และเมื่อต้นปีนี้ช่วงเดือนมกราคม ได้มีโอกาสช่วย รุ่นน้องในการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมประสบการณ์ ให้กับนักเรียนในชมรมชุมนุมแนะแนว
กิจกรรมแนะแนวเป็นกิจกรรมที่ช่วยส่งเสริมศักยภาพ ของผู้เรียน ที่มักจะถูกมองข้ามเสมอ ครั้งนี้น้องที่รู้จักกัน ต้องการจัดกิจกรรมให้กับเด็กนักเรียนมัธยมปลาย ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของเด็กๆและชุมชนใกล้เคียง ส่งเสริม การแบ่งปัน จึงได้แนะนำน้องครูแนะแนว ให้รู้จักกับ เพื่อนครูที่ทำงานด้านการส่งเสริมให้เด็กๆมีกิจกรรม รายได้ ด้วยการ "นวดเท้า" ที่โรงเรียนวัดหนองกร่าง
เป็นโอกาสดีดีที่พี่ๆ จะไปมอบของและจัดกิจกรรมสันทนาการให้น้อง และน้องๆ ได้แบ่งปันความรู้ วิถีชีวิตเกษตรท้องถิ่นให้พี่ๆฟัง ที่โรงเรียนบ้านหนองกร่าง เด็กๆถูกฝึกให้ "นวดเท้า" เพื่อหารายได้ ช่วยผู้ปกครองในวันเสาร์ และอาทิตย์ มีคุณครูที่สละเวลาในการดูแล
นอกจากนี้เด็กๆยังมีผลิตภัณฑ์ที่จำหน่ายด้วยคือ ยาดม และเราก็ได้มีส่วนในการจัดกิจกรรมในฐานของการสร้างสรรค์ ผลิตภัณฑ์ ให้เด็กๆ ได้ลองตั้งชื่อยาดม เป็นของตนเอง เพื่อเด็กๆจะนำไปต่อยอดว่า เมื่อกลับไปที่โรงเรียนนั้น ตนเองจะสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ หรือ บริการใดๆได้บ้าง
เด็กๆคิดและนำเสนอออกมาได้ดี การจัดกิจกรรมเพื่อการแบ่งปันครั้งนี้ จึงได้เห็นภาพพี่มัธยมนำสิ่งของมาให้น้อง จัดกิจกรรมเพื่อมอบความสนุกให้น้อง และน้องๆก็แนะนำ แสดงความสามารถที่ตนเองมีให้พี่ๆได้เรียนรู้
 กิจกรรมสุดท้าย คุณครูได้จัดให้เด็กๆ ทั้ง 2 โรงเรียนไป ทัศนศึกษาดูงานที่ ไร่คุณมน ดูวิถีของเกษตรกร การแปรรูปสินค้าเกษตา เรียนรู้ถีเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อในไปประยุกต์ใช้
กิจกรรมครั้งนี้เราไม่ได้อะไรตอบแทนเป็นเงินทอง หรือ วุฒิบัตร เกรียติบัตร ได้เพียงรอยยิ้ม ขนม น้ำ ที่น้องๆนักเรียนเตรียมต้อนรับ และความอิ่มเอมใจที่ได้ มีส่วนร่วมในการแบ่งปัน
ได้เห็นเด็กๆได้เรียนรู้จากการแบ่งปัน และการปฏิบัติ เป็นการเรียนรู้ที่เสริมจากในตำรา และห้องเรียน
Create Date : 27 มิถุนายน 2561 |
Last Update : 27 มิถุนายน 2561 15:23:01 น. |
|
14 comments
|
Counter : 950 Pageviews. |
 |
|
งานแนะแนวเป็นอะไรที่ได้บุญค่ะ
ส่วนใหญ่ครูแนะแนวจะใจดีมีเมตตา
เท่าที่พบมาในชีวิตนะคะ
ไม่เคยเห็นครูแนะแนวใจร้ายเลย
ภูมิอาจซึมซับ(ศิลป)เป็นน้ำซึมบ่อทราย
ขุดมาเมื่อไหร่ก็เจอน้ำ(ศิลป)ค่ะ