เป็นการทำงานชิ้นใหญ่มากๆคร้้งแรก  
แต่ทุกครั้งพ่อภูมิจะเริ่มด้วยงานพื้นฐาน 
คิอการปั้นต้นแบบด้วยดินน้ำมันก่อน

หลังจากนั้นก็มาแกะโฟมในตัวแรกๆนั้น
ใช้การแกะด้วยมือทำคนเดียวค่ะ
โรงปั้นเล็กๆที่ไม่ได้มีเงินทุนมาก
และไม่ได้ราคาที่สูงมากนักเพราะ
เป็นโรงปั้นไม่มีชื่อเสียง
แต่เราก็ทำเพื่อให้เป็นพื้นที่แสดงฝีมือ
ขอเพียงแค่ "พออยู่ได้" 

ถ้าเราไม่ได้มีชื่อเสียงไม่ได้มีเงินทุนเราต้องสู้ด้วย
อดทน เวลาและฝีมือ จนกระทั่งมีการเปิด
พิพิฑธภัณฑ์ เราได้จัดแสดงงาน
5  ตัว ในเวลา 2 ปี 

ในวันเปิดพิพิฑธภัณฑ์เมื่อ 2  ปีที่แล้ว
สมเด็จพระเทพทรงเป็นผู้เปิดพิพิฑธภัณฑ์
และทรงเยี่ยมมงาน ตอนที่ดูข่าวนั้น
เห็นงานเรา เห็นพระองค์ทรงเดิน
ผ่านงานเรา เป็นความปลื้มปิติเป็นล้นพ้น 

แม้เราไมได้มีชื่อเสียง
แม้เราไม่ได้ค่าตอบแทนที่สูงลิบลิ่ว
แต่สุดท้ายเมื่องานออกมา
เราก็ภูมิใจ เพราะความภูมิใจ
เกิดจากเราได้ทำ ไม่ได้เกิดจาก
ผลของการกระทำ
และความภูมิใจนั้น
ก็ยังอยู่กับเราตลอดไป

ปัจจุบันเราก็ยังทำงานปั้นกับพิพิฑธภัณฑ์ค่ะ
แต่ก็มีโครงการว่าจะกลับไปสานฝัน
ทำเซรามิคส์เช่นกัน
ไม่รู้ว่าจะได้ทำอะไรได้แค่ไหน
เราได้แต่เพียงคิดว่า
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
และมีความสุขในแต่ละวัน
ไว้โอกาสหน้า จะนำส่วนอื่นๆ
มาเล่าให้ฟังอีกนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาในบล็อกนี้ค่ะ