ได้ฤกษ์
ตอนนี้ไม่จับไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน...มาชาติเศษ ถ้าจะว่ากันให้ถูกต้อง ก็เดือนกว่าแล้ว... ที่ไม่ทำอะไรเลยเกี่ยวกับเรียน
ไม่รู้ทำไมนะ... มันถึงได้หมดใจได้ขนาดนี้... เบื่อและก็เซ็งไปหมดทุกอย่าง แค่หันไปมองมัน ยังไม่มองเลย
โชคดีว่ามาฝังตัวอยู่ที่บ้าน ก็ไม่ค่อยจะเครียดเท่าไหร่ อาชีพหลักของอาเจ้ฯ ตอนนี้ ก็คือ...ไปรับ-ส่งคุณพ่อที่วัด
ใกล้วันมาฆบูชาแล้ว คุณพ่อกับญาติธรรม..ทำบายศรีถวายวัดในวันมาฆบูชานี้ ก็ค่อยๆ ทำกันวันละนิดละหน่อย ตามประสาคนแก่น่ะค่ะ... ทำกันไป..คุยกันไป
10 โมงเช้าก็ไปแล๊ะ... ดิฉันก็ต้องไปส่งไว้ที่วัด พอ 16.30 ก็ไปรับกลับ มาถึงบ้านก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรงมาเลย
เพราะนั่งทำใบตองกันทั้งวัน ทั้งเม้าท์แตก...ทั้งทำงานกันอย่างมีความสุข จริงๆ..วัดอยู่ออกนอกเมืองไป 17 กิโลนู่นแน่ะ เป็นวัดใกล้บ้านคุณตา..คุณยาย แต่บ้านเราชินกับการทำบุญที่วัดนี้ ก็จะไปทำบุญและทำกิจกรรมทางศาสนาที่วัดนี้ประจำ
น้องชายที่อยู่เมืองชลก็เหมือนกัน มันก็ชิน...ที่จะต้องมาทำบุญในวันสำคัญที่วัดนี้ จริงๆ น้องชายเป็นลูกของน้าชาย หลังจากเจอมรสุมในเรื่องงาน...น้องชายเลยหันมาปฏิบัติธรรม ก็เลยสนิทสนมกับฝั่งทางบ้านอาเจ้ฯ โดยเฉพาะจะสนิทกับคุณพ่อของอาเจ้ฯ
น้องชายมันก็เล็งจะมาวันมาฆบูชานี้ ให้อาเจ้ฯ ส่งรูปทางไลน์ให้ดูทุกวัน ว่าเค้าทำบายศรีกันไปถึงไหนแล้ว...
อยู่ดีๆ วันนี้ก็อยากทำงานวิจัยขึ้นมา.. เอ้อ......ก็แปลกดี คงได้ฤกษ์กลับมาทำงานซักทีเนาะเรา...
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2557 |
|
2 comments |
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2557 11:33:35 น. |
Counter : 983 Pageviews. |
|
|
|