เรื่องวุ่นวายของชีวิตในแต่ละวัน
Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
13 กรกฏาคม 2552
 
All Blogs
 
สุดสายปลายรุ้ง บทที่ 4

บทที่ 4
เก็จถวาขับรถไปตามถนนที่คลาคล่ำไปด้วยรถยนต์ ผู้คนสัญจรผ่านไปมาอย่างเร่งรีบ ทุกคนดูจะมีจุดมุ่งหมายไปเสียหมดยกเว้นเสียก็แต่เก็จถวานี่ละ เธอถอนใจขณะเลี้ยวรถเข้าหมู่บ้านหรูหราที่เธออยู่บนถนนเลียบทางด่วน รถแล่นเลยผ่านบ้านหลังโตจนถึงเขตบ้านเธอ แม้เก็จถวาจะซื้อบ้านในหมู่บ้านหรูแต่บ้านเธอก็เป็นพวกบ้านหลังเล็กๆในกลุ่มบ้านใหญ่ที่เจ้าของไม่สามารถจัดสรรแปลงใหญ่ได้จึงซอยเป็นแปลงเล็กให้พวกที่ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังพอจะกัดฟันซื้อได้

อร เด็กรับใช้วิ่งมาเปิดประตูรั้วเมื่อเก็จถวาเลี้ยวรถเข้ามา

“คุณเก็จกลับเร็วจังค่ะ” อรทักทายร่าเริง เจ้าหล่อนเป็นเด็กสาวช่างพูดช่างเจรจาอย่างน่าเอ็นดู

“อือ อรเอากระเป๋าพี่ไปเก็บในห้องนะ” เธอยื่นกระเป๋าถือส่งให้เด็กสาว “คุณป้าอยู่ไหนจ๊ะ”

“อยู่ในสวนค่ะ เห็นบ่นๆถึงคุณอินอยู่ค่ะ” อรตอบ

“ยัยเก็จกลับมาแล้วเหรอลูก” เสียงทักดังขึ้นจากประตูบ้าน เก็จถวายกมือไหว้แม่

“กลับมาแล้วค่ะ” เธอบอกเสียงเนือย

“กินข้าวมารึยังละลูก แม่ทำแกงส้ม ลูกจะกินเลยไหม” แม่ลูบหลังลูบไหล่อย่างเอาใจ

เก็จถวาเดินไปทรุดตัวนั่งบนโซฟาสีขาวนุ่ม หลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน “ยังละค่ะเก็จมีงานต้องทำก่อน”

“เก็จ...แม่เอ้อ...” แม่อึกอัก เก้จถวาลืมตาขึ้นมองแม่ที่ยืนบิดมือตัวเองไปมาด้วยท่าทีไม่สบายใจ

“มีอะไรคะ” เธอถาม

“เก็จสัญญาว่าอย่าโกรธนะ” แม่ต่อรอง “ค่อยๆพูดกัน”

เก็จถวามองหน้าแม่ ทำไมพวกแม่ๆและเจ้านายช่างมีสัมผัสที่หกที่จะเลือกเวลาบอกข่าวนักนะ

“แม่จะพูดอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ”

“เรื่องยัยอินน่ะ” แม่บอกเสียงเบา

“ยัยอิน” เก็จถวาทวนคำ มองแม่ที่มีท่าทีกระอักกระอ่วนใจ เก็จถวาเชื่อเสมอมาว่าแม่ส่งข้อความเป็นนัยที่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยให้เธอรู้ว่า เธอจะต้องไม่เป็นแบบแม่ เป็นแม่บ้านเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตต้องพึ่งพาผู้ชายโดยเฉพาะผู้ชายเหมือนพ่อ เก็จถวาน่าจะเติบโตขึ้นมาด้วยการโกรธแม่ แม่ที่นอนแซ่วบนที่นอนทั้งวันแม่ที่ไม่รับภาระอะไรสักอย่างนอกจากการนอนแซ่วแบบนั้น แน่นอนว่าตอนนั้นแม่เป็นโรคซึมเศร้าแต่สมัยนั้นก็ไม่มีการวินิจฉัยให้ความรู้อย่างกว้างขวางที่จะบอกอธิบายถึงโรคนี้แต่เธอรักแม่มากมายจนมองข้ามภาระทั้งหลายที่โยนใส่บนไหล่เล็กๆเธอมาได้ แม่เคยเป็นสาวสวยมีเสน่ห์พอๆกับความฝันแบบผู้หญิงทั้งหลายที่เชื่อว่าผู้หญิงจะแสดงตัวตนผ่านทางลูกและสามีเท่านั้น

“ใช่จ๊ะ น้องอาจจะยังเด็กแล้วก็สับสน...” แม่ถอนหายใจ

“ยัยอินทำอะไรคะแม่” แม่มักจะออกตัวแทนอินถวาเสมอ ไม่เคยติเตียนต่อว่าเลย

“ยัยอินจะแต่งงานกับแฟนเขา แม่รู้แล้วว่าสักวันหนึ่งจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ แม่เตือนยัยอินเสมอ”

เก็จถวาอ้าปากพะงาบพูดไม่ออก อินถวายังเรียนไม่จบ ย้ายมาสองมหาวิทยาลัยแล้ว “เป็นไปได้ยังไง”

“ก็เพราะยัยอินน่ะซิแสนจะหัวอ่อน แม่ก็อยากจะบอกลูกหลายทีแล้ว แต่ไม่อยากให้ลูกโกรธ”

“ตอนนี้แม่ก็ทำให้หนูโกรธแล้วละค่ะ หนูถามแม่บ่อยๆว่ายัยอินไปไหน แม่ก็บอกว่าไปติวหนังสือกับเพื่อน” เก็จถวาบอก “หนูพยายามถามว่าเพื่อนคนไหนแม่ก็บอกว่าแม่รู้จักดี แล้วเพราะอะไรจึงเป็นเรื่องแต่งงานขึ้นมาได้”

“แม่แค่ไม่อยากให้ลูกไม่สบายใจ อีกอย่างตาภูก็เข้ามาหาแม่ถึงบ้าน พูดจาท่าทางดีแม่ก็หวังว่ายัยอินก็จะได้คบคนดีๆไว้จบออกมาจะได้แต่งงานแต่งการมีครอบครัวไปจะได้ไม่ต้องทำงานหนักอย่างลูก”

“หนูนึกว่าแม่จะรู้ว่าการแต่งงานไม่ได้ช่วยอะไรเราได้ หนูคิดว่าแม่อยากให้ลูกๆประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานมากกว่าเอาชีวิตไปฝากในมือใคร” ดวงตาเก็จถวาแสบรื้น

“อยากสิ แม่น่ะอยากให้ลูกแม่ประสบความสำเร็จแต่ไม่จำเป็นที่ลูกจะต้องครองโลกเพื่อจะให้สำเร็จแบบนั้น แม่อยากให้ลูกมีความสุขและลูกน่าจะมีความสุขได้ถ้าได้แต่งงานกับผู้ชายดีๆ มีลูกมีเต้าแล้วทำงานได้ถ้าอยากจะทำ”

นี่คืออนาคตที่แม่วาดไว้ให้ลูกๆอย่างนั้นหรือ ทั้งที่ชีวิตแม่เองก็ล้มเหลวจากการแต่งงานดีๆตามที่แม่คิดเอาไว้

“แม่คิดว่าผู้หญิงจะมีความสุขได้แค่จากการแต่งงานแค่นั้นรึคะ” เธอถามแม่เสียงแหลม เจ็บจิ้ดไปทั่วร่าง นี่แม่กำลังทอดทิ้งเธอใช่ไหม แม่ปล่อยเธอไว้ในโลกที่สับสนและไม่พึ่งพิงเพื่อกลับไปสู่โลกผู้หญิงแบบแม่

“อย่าเข้าใจแม่ผิดซิ แม่แค่คิดว่าผู้หญิงโชคดีกว่าผู้ชายตั้งมากที่มีความสุขได้มากมายจากการมีลูกมีบ้านแต่พวกผู้ชายมีแค่โลกของงานอย่างเดียวเท่านั้น แล้วถ้าพวกผู้ชายรู้สึกถูกแย่งชิงโลกเขาไป พวกเขาก็คงเกลียดและขมขื่นมากทีเดียว”

นี่ใช่แม่ของเธอหรือเปล่า แม่พูดถึงสิ่งที่เก็จถวากำลังเผชิญอยู่อย่างไม่รู้ตัว เป็นไปได้เหรอว่าสารที่เก็จถวาได้รับจากแม่ตลอดระยะเวลาหลายปีในเรื่องความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่เธอเข้าใจผิดมาตลอด

“แม่รู้ไหมว่าความคิดของแม่แบบนี้ทำร้ายเรามาตลอด” เธอเอ่ย

“แม่แค่ไม่อยากเห็นลูกเอาชีวิตแม่ไปตัดสินว่าการมีครอบครัวเป็นเรื่องผิดพลาด” แม่พูดเสียงเบา “แม่จึงไม่เห็นว่าจะเป็นอะไรถ้ายัยอินจะมีคนรัก น้องน่ะต้องหลบๆซ่อนๆไม่อยากให้ลูกรู้ว่ามีแฟน ลูกน่ะโกรธเสมอเวลาที่น้องมีแฟน”

นี่เป็นเรื่องที่เกินกว่าจะเข้าใจความคิดของคนบ้านนี้ เก็จถวาชิงชังที่รู้ว่าแม่และน้องแอบทำอะไรลับหลัง มันเจ็บปวดรวดร้าวเกินกว่าจะคิดได้ ตลอดเวลาหลายปีหล่อนทำงานหนักแทบล้มประดาตาย เพื่อสามารถเลี้ยงแม่และน้องให้สุขสบายและที่สำคัญหล่อนอยากให้แม่ภาคภุมิใจที่เธอเอาชนะพวกผู้ชายได้แต่มาถึงตอนนี้มันไม่สำคัญอะไรสำหรับแม่เลยนอกจากการแต่งงาน

“แล้วแม่ก็รู้เห็นมาตลอด” เธอกล่าวลอยๆ

“แม่ก็บอกยัยอินให้มาบอกลูกแต่ยัยอินก็บ่ายเบี่ยง จนกระทั่ง...” แม่สะดุดกึก

“จนกระทั่งอะไรคะ”

“ยัยอินกำลัง...กำลังท้อง” ท้ายประโยคแม่แผ่วลง เก็จถวาอ้าปากค้างมองแม่ แม่เองก็คงไม่มีความสุขสักเท่าไหร่หรอกที่จู่ๆลูกสาวสุดที่รักท้องยังไม่ได้แต่งงานถ้าดูจากสีหน้าหมองหม่นร้อนรน

โธ่เอ้ย ยัยอิน อายุยี่สิบสามเรียนหนังสือก็ไม่จบ แล้วนี่ยังมาตั้งท้องอีก เป็นความเป็นจริงอันน่าอึดอัดเลี่ยงไม่ได้เสียนี่กระไร แล้วเจ้าหล่อนจะเอาปัญญาอะไรหาเลี้ยงตัวและลูกถ้าผู้ชายคนนั้นทิ้งหล่อนไปเหมือนที่พ่อทำ เก็จถวาชิงชังความคิดที่ว่าน้องสาวของหล่อนต้องบอบสลายจากความเจ็บช้ำเช่นที่แม่เคยเป็น

เธอนั่งอึ้งอยู่นานกว่าจะหลุดคำพูดออกมาจากปากได้อย่างยากเย็น “ยัยอินอยู่ไหนคะตอนนี้”

“น้องออกไปข้างนอก ประเดี๋ยวเย็นๆก็คงกลับ” แม่บอก ดูท่าว่าอินถวาคงกะให้แม่เป็นคนบอกข่าวนี้แก่หล่อนแล้วรอเวลาอีกซักครู่ให้เก็จถวาอารมณ์เย็นก่อนจึงค่อยกลับเข้าบ้าน

“ถ้าน้องกลับมาให้ไปหาหนูที่ห้องก็แล้วกันค่ะ” เธอบอกเสียงเรียบก่อนจะลุกเดินขึ้นไปข้างบน เก็จถวาชิงชังการทะเลาะกับแม่เพราะพุดให้ตายแม่กับหล่อนก็คงคิดและเข้าใจคนละแบบ ที่ผ่านมาเก็จถวาเชื่อว่าผู้หญิงบนโลกนี้มีสองแบบ คือแบบที่ผู้ชายอยากให้เป็นและแบบที่ผู้ชายไม่อยากให้เป็น
เก็จถวาคิดอย่างขมขื่น หล่อนคอยเฝ้าสอนและดูแลน้องสาวอย่างสุดความสามารถ ไม่ว่าอินถวาจะมีสารพัดเหตุผลที่จะอธิบายถึงสาเหตุที่หล่อนโดนรีไทร์จากมหาวิทยาลัยเอกชนค่าเล่าเรียนแสนแพงสักเพียงใด ลึกๆเก็จถวาก็รับรู้ว่าน้องสาวไม่ได้มีนิสัยแบบหล่อนแม้สักกระผีก อินถวายังคงเป็นอินถวาที่ไม่รู้สึกรู้สม อินถวาที่ยังคงขี้เกียจเรียนเสมอแต่เก็จถวาเชื่อว่าถ้าหล่อนเข้มงวดกับน้องมากขึ้นจะทำให้อินถวาได้สำนึกขึ้นมาสักวันหนึ่ง ในที่สุดการเข้มงวดของเก้จถวาก็เป็นดาบที่ย้อนกลับมาทิ่มแทงเธอเมื่อน้องแอบทำอะไรเหลวไหลลับหลัง

เธอซบหน้าลงกับฝ่ามือ ทำไมชีวิตที่ดูท่าว่าจะไปได้ดีของเธอจึงเละตุ้มเป๊ะแบบนี้นะ ก็ใช่ว่าเธอจะเข้มงวดอะไรกับอินถวาอย่างที่แม่ว่าสักเท่าไหร่กัน หล่อนพยายามไต่ถามและเกื้อหนุนทุกสิ่งที่น้องต้องการแล้ว ปัญหาก็คือว่าอินถวาไม่เคยยอมรับคำติและซักถามได้ อีกทั้งยังวางท่ายโสเวลาที่เก็จถวาสั่งสอน พร้อมบอกเธอว่าแม่เองก็ไม่เคยว่าอะไรขนาดนี้ แล้วจะให้เก็จถวาพูดอะไรได้อีกเล่า

เอาละสิ่งแรกที่เธอควรจะทำตอนนี้คือสงบจิตใจ บางทีมันอาจจะเป็นโอกาสอันดีสำหรับอินถวาก็ได้ เพราะถึงอย่างไรเก็จถวาก็คงทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้มากมายนักหรอก ด้วยความคิดแบบนี้เก็จถวาจึงเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คเสียบแฟลชไดรฟ์ลงไป เอกสารที่ได้มาไม่สมบูรณ์นัก เก็จถวาไล่เปิดดูไปเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นเรื่องที่เธอได้รับรู้มาบ้างแล้วแต่มีสองสามแฟ้มงานที่เก็จถวาไม่เข้าใจสักเท่าไหร่นักแต่นั่นไม่สำคัญเท่าเอกสารฉบับนี้

“บริษัทมีความเสียใจที่ขอประกาศการลาออกของ นางสาว เก็จถวา สุวภรณ์ ผู้อำนวยการฝ่ายการลงทุนต่างประเทศ ความทุ่มเทและมีวิสัยทัศน์ของเธอมีค่าอย่างมหาศาลต่อบริษัท แต่เธอขอลาออกด้วยเหตุผลส่วนตัว โดยมีผลนับแต่บัดนี้เป็นต้นไป โดยจะมีการแต่งตั้งผู้รับตำแหน่งแทนไม่ช้านี้”

เก็จถวามองประกาศนั้นอย่างตะลึง ไอ้คนเลวเอ้ย ! หล่อนรู้สึกอยากฆ่าตาแก่นั่นขึ้นมา หลังจากที่ผ่อนคลายจากความเจ็บปวดจากเรื่องอินถวามาสักครู่ ความปวดรวดร้าวก็กลับมาพร่างพรูทั่วร่างเก็จถวาอีกครั้งหากทว่าครั้งนี้ท่วมท้นมากยิ่งขึ้น ความโกรธ ตระหนกและสับสนแล่นพล่านไปทั่วร่างราวเข็มนับพันเล่มแล่นไปตามสายเลือดทุกเส้นในร่าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องเลวร้ายนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง ร้ายมากๆร้ายจนสุดจะทน





Create Date : 13 กรกฎาคม 2552
Last Update : 13 กรกฎาคม 2552 11:08:39 น. 3 comments
Counter : 270 Pageviews.

 
เครียดแทนเก็จถวา


โดย: peerisa IP: 124.120.207.209 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:51:40 น.  

 
555 อย่าเครียดค่ะ คนเขียนเครียดกว่า สุดสายปลายรุ้ง แทนความฝันในจุดหมายที่เก็จถวาทะเยอทะยานอยากจะไปให้ถึงค่ะ แต่จะพยายามให้หวานขึ้นอีกนิดแล้วกันค่ะ ยังไงลองอ่านต่อไปก่อนนะคะ


โดย: สาวช่างถาม วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:53:44 น.  

 
เข้มข้นดีค่ะพี่ อิอิ


โดย: พริมภิพัทรา วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:25:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สาวช่างถาม
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




Friends' blogs
[Add สาวช่างถาม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.