Bloggang.com : NAUSICAA : หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว

หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว

ผู้เขียน: กาเบรียล การ์เซีย มาเกซ
ผู้แปล: ปณิธาน - ร. จันเสน

ครอบครัวบูเอนดิยา
กับวิถีชีวิต......
ในช่วงเวลา ๑๐๐ ปี

เหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นกับตระกูลนี้
และชาวเมืองมาคอนโด
ภายหลังจากที่ โฮเซ อาร์คาดิโอ บูเอนดิยา
แต่งงานกับน้าสาวของตัวเอง
กลายเป็นตระกูลที่ถูกสาป
ทายาทคนสุดท้ายมีหางหมูงอกขึ้นมา

เขาพาครอบครัวและพรรคพวก
เดินทางหาที่ๆจะตั้งรกราก
และมาคอนโดคือที่แห่งนั้น

เขาสร้างบ้านเมืองขึ้นมา...

มาคอนโดเป็นตัวแทนของเมือง
ที่ไม่ได้แตกต่างจาก มากมายหลายเมือง
ในโลกแห่งความเป็นจริง

หนึ่งร้อยปี....ที่จุดสุดท้าย
มีแต่ความว่างเปล่า....
โดดเดี่ยว

วังวนของกิเลสตัณหา...
ความขัดแย้ง ความหลงใหล

อำนาจคือยาพิษ

การเมืองนำมาซึ่งความเสื่อมทราม...
ของใจคน

ความเจริญทางวัตถุ คือ...
ตัวเร่งให้การทำลายล้างมาถึงไวขึ้น

แต่ละชีวิตต่างก็มีเหตุผลและแรงผลักดันของตน

จินตนาการที่ผสมปนเปกับความเป็นจริง
จนแยกไม่ออก....
และไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องโกหก
เหมือนกับว่าได้เข้าไปอยู่ในโลกแห่งนี้
ดำเนินชีวิตไปด้วยกัน
รับรู้ด้วยกัน

.......

สุดท้าย...
เมื่ออ่านถึงอักษรตัวสุดท้าย
เหมือนนั่งนิ่งอยู่คนเดียวในโลกที่่เวิ้งว้าง

อดีต ปัจจุบัน อนาคต...
ไม่ได้มีอยู่จริงเลย

ทุกอย่างคือสิ่งลวงตา

...........

ไม่รู้จะบอกอะไรมากไปกว่านี้
เพราะเมื่ออ่านจบ มันเหมือนไม่มีตัวเราอยู่เลย
นิ่งอั้น และอึ้งอยู่หลายนาที

รู้สึกว่าชะตากรรมของตัวละครในตระกูล
บูเอนดิยาในหนึ่งร้อยปีนี้
มันเหมือนชะตากรรมของเราด้วย

หยิบมาอ่านอีกครั้ง...
เกิดความรู้สึกว่า
ชีวิตมันก็แค่นี้ หลงมัวเมาไป
เวียนว่าย เป็นวัฏจักร
สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเลย

ว่างเปล่า....

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 25 มีนาคม 2548 15:04:28 น.

2 comments

Counter : 1317 Pageviews.

นี่แหล่ะมั๊ง .. ที่เค้าเรียกกันว่า "สีสันชีวิต"

คือหนึ่งชั่วชีวิตแต่ละคน มันมีทุกรสชาติ มีทุกรูปแบบ หลายหลายกันไป ..

โดย: อาราลียะ

วันที่: 6 เมษายน 2548 เวลา:22:50:16 น.

ได้ยินชื่อเรื่องนี้มานานแล้ว
สะดุดตรงชื่อนี่แหละค่ะ^^
แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านเลย...

=)

โดย: ฮัน (hunjang

) วันที่: 9 เมษายน 2548 เวลา:8:12:14 น.