Bloggang.com : NAUSICAA : เจ้ามี่สามขา...1

เจ้ามี่สามขา...1

เรื่องราวของปู่มี่เริ่มมาจากอีเหมียวสามสีตัวนึง
ตอนแรกก็แค่แวะเวียนไปๆมาๆ แต่สุดท้ายก็ถึออภิสิทธิ์
เข้ามาอยู่ในบ้านฉันโดยไม่ได้เชิญแม้ว่ามาม้าจะพยายาม
ไล่มันออกไปจากบ้านขนาดไหน มันก็ดื้อด้านไม่ยอมไป
มันกำลังท้องแก่และมองหาที่คลอดลูกนั่นเอง
อันที่จริงลูกครอกแรกของนางเหมียวตัวนี้ก็
ถือกำเนิดในบ้านของฉันนี่แหละ
นั่นจึงเป็นสาเหตุว่าทำไมม้าจึงไม่อยากให้มันเข้าบ้าน
เพราะลูกๆครอกแรกของมันทั้ง 4 ตัวซนสะบัดเลย
บ้านที่เคยสงบเรียบร้อยก็กลายเป็นสมรภูมิให้พวกมัน
ตะกุยตะกายจนยับเยินไปหมด
แต่เป็นเรื่องที่น่าเสียใจมากๆที่เราต้องทำตามคำสั่ง
ให้นำพวกมันไปปล่อย และคงเพราะความน่ารักของมัน
จึงมีคนอุ้มไปเลี้ยง ..แต่
มีเหลืออยู่ตัวที่หน้าตาผิวพรรณมันคงดำน่าเกลียดเกินไป
จึงไม่มีใครสนใจ ฉันจึงเอามันกลับมาและขอเลี้ยงไว้
และตั้งชื่อว่ามัม ครอกแรก ฉายาเจ้าแมวลิ้นดำ
ถึงตอนที่อีเหมียวสามสีตั้งท้องครอกทีี่สองนั้น
เจ้ามัมอายุเกือบปีแล้ว เพราะตัวมันดำจึงมักถูก
คนเดินเตะโดยไม่ตั้งใจเสมอ

ในที่สุดม้าก็ทนเสียงออดอ้อนของลูกๆทั้งสามตัว เอ้ย!
สามคนไม่ไหวยอมให้มันเข้ามาคลอดลูกที่บ้าน
เราจึงได้หากล่องทำเป็นโรงพยาบาลให้มันฝากท้อง
นี่เป็นแมวตัวที่สามที่ได้เข้ามาอยู่ที่บ้าน....
แล้วก็ถึงวันที่ถือว่าตื่นเต้นสำหรับพวกเราอีกครั้ง
แต่คราวนี้ฉันไม่ได้อยู่บ้านดูตอนที่มันคลอดลูก
เหมือนตอนครอกแรก เพราะต้องไปเรียนหนังสือ
พอกลับมาป๊าก็บอกว่าลูกมันเกิดแล้ว ทั้งหมด 4 ตัว
(อีกแล้ว) ฉันเลยไม่สามารถรู้ได้ว่าตัวไหนเกิดก่อน
เกิดหลัง แต่คาดเดาเอาว่าปู่มี่คือลูกตัวแรกของครอก
มี่มีลายเสือทั้งตัวเป็นผู้ชาย ตัวที่สองสีดำสนิททั้งตัว ชื่อโม่ง
มันตายตังแต่เกิดได้ไม่นาน นี่คือเรื่องเศร้าเรื่องแรก
ตัวที่สามสีขาวตัวผู้เช่นกันมีลายแต้มดำ ชื่อมอม
ตัวสุดท้ายชื่อแมมเป็นผู้หญิง ซนที่สุดในกลุุ่ม
ท่าทางแข็งแรงที่สุดด้วย
คงเพราะอีเหมียวมันไม่ไว้ใจเรา จึงพยายามจะคาบลูก
ไปไว้ที่อื่น แต่ฉันไม่อยากให้มันทำอย่างนี้น
เลยหาแผ่นกระดาษลังไปวางปิดบนกล่องให้โดยที่ไม่ทัน
คิดว่าเป็นการสร้างเรื่องเศร้าเรื่องที่สองขึ้นมา

ประมาณวันที่สามฉันแวะไปดูห้องของนางเหมียวแม่ลูกอ่อน
สิ่งที่ได้เห็นคือเจ้ามี่มีแผลสาหัสที่ขาหน้าซ้าย จึงหายาทาให้
แต่วันต่อมาแผลยังคงไม่ดีขึ้น ซ้ำร้ายดูท่าทางเหมือน
กระดูกมันขาดจากกันเสียด้วย เราจึงรีบพามันไปหาหมอ
ปรากฏว่ากระดูกมันหักจริงๆ ฉันตั้งข้อสันนิษฐานว่า
คงเป็นเพราะอีเหมียวกระโดดขึ้นกระโดดลงกล่อง
ทำให้ฝากล่องที่ฉันนำไปปิดด้านบนไว้หล่นไปทับขามัน
นี่เป็นเรื่องที่ฉันโทษตัวเองมาตลอด
หมอวินิจฉัยว่าต้องผ่าตัดขาหน้าซ้ายของเจ้ามี่ทิ้ง
ไม่อย่างนี้นแผลเน่าจะลามไปเรื่อยๆและมันอาจตายได้
แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะรอดหรือเปล่าเพราะตัวมี่มันเล็กมากๆ
น้ำหนักน้อยเกินไปที่จะให้ยาสลบ แต่ก็ต้องทำ
แล้วการผ่าตัดก็ผ่านไปด้วยดี
เจ้ามี่ยังไม่ฟื้น แต่ลืมตากลมป๊อกทีเดียว
คืนนั้นฉันไม่ได้นอนเลยนั่งเฝ้ามันทั้งคืน
เวลาที่มันร้องขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่หมดฤทธิ์ยาสลบ
ฉันร้องไห้ทุกครั้งและคอยอุ้มมันไว้ในฝ่ามือ
หรือไม่ก็วางบนตัก บางทีก็พยายามป้อนนมให้
เพราะกลัวมันจะหิว...
เสียงร้องของเจ้ามี่แสดงได้อย่างชัดเจนถึง
ความเจ็บปวด ฉันอยากให้มันหลับตลอด
จนกว่าแผลจะหายจะได้ไม่รับรู้ความรู้สึกใดๆ
แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเพราะมันหลับๆตื่นๆ
ทุกครั้งที่เจ้ามี่ผู้โชคร้ายตื่น
มันจะร้องอย่างโหยหวน
เสียงร้องในตอนนั้นของมัน
ยังฝังอยู่ในความทรงจำของฉันจนบัดนี้
....

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2548 14:53:12 น.

1 comments

Counter : 412 Pageviews.

อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ
เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความผิดพลาด
ที่เกิดจากความหวังดีโดยแท้

ป้าจาย (สมาชิกห้องแมวท่านหนึ่ง) เล่าว่า
น้องแมวของป้าจายตัวนึงชื่อน้องสาม ต้องตัดขา
ตั้งแต่เล็กๆ เหมือนกัน เพราะแม่แมวเค้าชอบ
เอาลูกย้ายที่ คาบไปคาบมาจนลูกตกลงมาขาหัก
คุณหมอเลยแนะนำว่าต้องตัดขาข้างที่อักเสบ
ไม่อย่างนั้นแผลจะลามไป และอาจตายได้
กรณีนี้ก็คล้ายๆ เจ้ามี่เลยนะคะ
ลูกแมวเล็กๆ นี่น่าสงสารมากจริงๆ

โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight

) วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:11:51:33 น.