Group Blog
All Blog
|
เรื่องสั้น : จึงจะเชื่อว่า... หรือต้องให้ตายลงไปต่อหน้า (จึงจะเชื่อว่าเป็นความรัก) แรงเหวี่ยงเต็มกำลังที่ชกเข้ามุมปากอย่างแม่นยำทำให้อีกฝ่ายถึงกับหงายหลังลงไปกองกับพื้น และคนโดนชกเองก็ไม่มีทีท่าขัดขืน ไม่มีวี่แววที่จะลุกขึ้นสู้ ลุกขึ้นมา ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ อย่ามาทำสำออย เท่านี้มันยังเจ็บไม่พอหรอก หยุดนะ อย่าทำอะไรเขา ออกไปนะ ไอ้หมาบ้า ทำไม เธอเข้าข้างมันเหรอ ร่านนักหรือไง เดี๋ยวก็โดนอีกคนหรอก ไปตายเลยไป อย่ายุ่ง แล้วเขาก็กระชากคอเสื้อขึ้นมาอีก...ปลายคางเป็นหมัดต่อมา และตามมาด้วยการเตะเข้าที่ชายโครงจนจุกเสียด แน่ล่ะ มันยังไม่สมกับความคั่งแค้นในใจที่เขามี ถ้าหากเป็นไปได้ เขาก็คงจะเอาให้ถึงตายกระมัง สู้สิ ไอ้ขี้ขลาด สู้กับฉัน ลุกขึ้นมา ทำไมแกไม่สู้ ใช่สิ แกมันไอ้เด็กอ่อนแอ แกไม่เคยสู้ใครได้มาแต่ไหนแต่ไร ไอ้ขี้แย โดนเพื่อนรังแกก็เรียกหาแต่พี่ แกเคยคิดจะสู้พวกมันด้วยตัวเองมั้ย เธอร้องไห้อยู่ไม่ห่างและพยายามที่จะเข้ามาปกป้อง เหมือนแม่...แต่ตัวเธอเล็กเกินกว่าจะต้านทานแรงของผู้ชายตัวโตๆ ได้ เธอถูกผลักอยู่สองครั้ง แล้วทอดมองมาด้วยสายตาห่วงใย เธอร้องไห้ตลอดเวลาที่เกิดเรื่องขึ้น ภาพที่เขาเห็นพอดิบพอดีหลังจากที่เดินเข้ามาในบ้าน คือน้องชายคนเดียวของเขากับผู้หญิงของเขาอยู่ในท่าที่เป็นอื่นไม่ได้นอกจากทั้งคู่กำลังเสพสังวาสอย่างไม่ละอายแก่ใจ แล้วความโกรธก็ทำให้เขาพุ่งเข้าไปกระชากร่างของน้องชายออกมาจากเธอ หมัดแรกเข้าที่หัวคิ้ว... ต่อมา และต่อมาจนเหนื่อยหอบ โดยไม่มีการตอบโต้แม้สักนิดเดียว แล้วเขาจึงได้ผละไป ขอบคุณที่คุณไม่บอกเขา เธอใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเลือดที่มุมปาก เช็ดหัวคิ้วที่ปริแตกเป็นรอยแผล ฉันสงสารเธอ ฉันรู้ว่าพี่ชายเธอเป็นคนยังไง เขารับไม่ได้หรอก คุณก็เลยพลอยแย่ไปด้วย ถ้าเขายืนยันจะให้ฉันผิด ฉันก็ต้องผิด และตอนนี้ฉันกลายเป็นผู้หญิงร่าน และเป็นชู้กับน้องชายเขาไปเสียแล้ว คุณอธิบายกับเขาสิ บอกความจริงไปว่าเราไม่ได้มีอะไรกัน เขาจะไม่เชื่อ เพราะเขาไม่เคยเชื่ออะไร ไม่เคยเชื่อใครนอกจากตัวเขาเอง เขาเห็นเธอกับฉันอยู่ด้วยกันเขาก็หวาดระแวงแล้ว ถ้าฉันบอกเขาว่าเธอกำลังจะโยนงูตัวนั้นออกไปนอกบ้านผ่านหน้าต่างที่อยู่หัวเตียงโดยมีฉันนอนอยู่บนเตียง มันก็จะเป็นเพียงการแก้ตัวโง่ๆ ที่ฟังไม่ขึ้นเท่านั้น ผมขอโทษคุณจริงๆ คุณเป็นคนดีไม่น่าต้องมาเกิดเรื่องแบบนี้เพราะผม ขอบใจที่เธอฆ่างูตัวนั้น ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ในห้องได้ยังไง ด้านข้างเป็นป่า หน้านี้หน้าฝน กิ่งไม้ที่ยื่นเข้ามาในครัว อาจจะเป็นทางที่มันลอดเข้ามา ฉันอาจตาย ถ้ามันไม่ตาย นั่นเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้น ฉันคงต้องไปแล้ว เธอดูแลตัวเองให้ดีเถอะนะ ฉันเข้าใจเธอ ฉันเป็นพี่สาวของเธอเสมอ ถ้าเธอไม่มีใครให้เธอนึกถึงฉัน ความลับของผม จะอยู่กับคุณคนเดียวเท่านั้น อาจเป็นความบังอิญ หรืออาจเป็นเพราะโชคชะตาเล่นตลก น้องชายของคนที่เธอรักคือคู่รักของน้องชายเธอ เขาทั้งคู่เป็นผู้ชายที่รักผู้ชายด้วยกัน มีแต่เธอเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ แม้แต่เขาทั้งสองคนก็ยังปิดบังซ่อนเร้นจนไม่มีใครสังเกตหรือรับรู้ ในสังคมที่รักร่วมเพศเปิดเผยกว้างขวาง ถึงแม้ใครๆ จะบอกว่ายอมรับได้ แต่ในการแสดงออก แต่น้อยคนนักที่จะยอมรับได้จริงๆ จากความรู้สึก สายตาที่มองมายังคู่รักร่วมเพศก็ยังเป็นสายตาที่มองมาอย่างหมิ่นแคลน คำพูดอาจบิดเบือน หลีกเลี่ยงที่จะทำร้ายความรู้สึกได้ ไหนจะบอกว่า นั่นเป็นเรื่องส่วนตัว ความรักไม่ใช่สิ่งผิด เพศไหนๆ ก็รักกันได้ อะไรต่างๆ เหล่านี้ แต่สายแต่เหยียดหยาม และมองมายังคู่รักเหล่านั้นเหมือนเป็นความผิด ไม่สามารถที่จะปกปิดเอาไว้ได้ และความรักระหว่างเพศเดียวกันก็ยังคงเป็นรักต้องห้ามในสายตาของคนที่คาบกระดาษห่อศีลธรรมมาเกิด เธอเก็บข้าวของออกจากบ้านที่ไม่ต้องการเธอ กลับไปยังบ้านที่ต้องการเธอ เธอศรัทธาในความรัก ไม่ว่านั่นจะเป็นรักระหว่างเพศ หรือเพศเดียวกัน ดังนั้นเธอจึงปกป้องน้องชายของเขา...ปกป้องความรักอันบริสุทธิ์ ปกป้องศรัทธาของเธอ และถึงแม้เธอจะรักเขาเพียงใด แต่เมื่อภาพที่เขาเห็นทำให้เขาเข้าใจเธอผิด การอธิบายจะไม่เป็นผลดี เพราะเหมือนศักดิ์ศรีของเขาถูกทำลาย เหมือนหัวใจของเขาถูกเหยียบย่ำ เขาจะไม่มีวันให้อภัย และเช่นกัน เธอไม่คิดจะขอให้เขายกโทษให้ เธอยอมน้อมรับความผิดที่เขามองว่าผิดนั้นเป็นของเธอคนเดียว สำหรับน้องชาย, เธอรู้ว่าอย่างไรเสียเขาก็ตัดไม่ขาด เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ คนอื่นย่อมเป็นคนอื่น เธอนึกถึงน้องชายของเธอ เขาเป็นห่วงนักหนาว่าคนรักของเขาจะแสดงพิรุธออกมาให้พี่ชายจับได้ เขากลัวนักกลัวหนา เพราะพี่ชายคนนี้ เป็นคนดุ ตรงไปตรงมา เจ้าอารมณ์และใช้ความรุนแรงอยู่เป็นนิจ เขาไม่มีวันยอมรับได้แน่ถ้ารู้ว่าน้องชายที่เขารักปานแก้วตานั้นวิปริตผิดเพศ ความเป็นนักกีฬา ร่างกายกำยำแข็งแรงเหมือนชายอกสามศอกนั้นซุกซ่อนความนุ่มนวล สุภาพ ราวผู้หญิงเอาแนบเนียน ต่อเมื่ออยู่กับน้องชายของเธอเท่านั้นหรอก ทั้งคู่จึงปฏิบัติต่อกันอย่างคนรักทั่วไป คุณอย่าบอกเขานะว่าผมโดนพี่ชายทำร้าย เขาไม่อยากให้เธอบอกคนรักของเขา --น้องชายของเธอ แต่เขาก็ต้องเป็นห่วงเธอ สักวันเขาก็จะรู้ รู้ไปก็เสียใจเปล่า ทำอะไรไม่ได้หรอก พี่ผมเป็นแบบนี้ ไม่มีใครอยากมีเรื่องกับเขา ผมเป็นไอ้ขี้ขลาดอย่างที่เขาพูด นั่นแหละ ตั้งแต่เด็กมาแล้วที่เขาต้องคอยปกป้องผมจากการโดนรังแก ทั้งที่ผมตัวโตกว่าเขา แต่ผมไม่สู้คน ผมไม่เคยชกใคร เธอไม่ชอบใช้ความรุนแรงหรอก ฉันรู้ ผิดกับพี่ชายของเธอ น่าแปลกที่ฉันรักเขา... รักทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะทำให้เจ็บปวดได้เสมอนั่นแหละ นี่ล่ะนะเขาว่าความรัก มักไม่มีข้อแม้ ไม่มีเงื่อนไขจริงๆ ความรักของเธอ เป็นความรักแบบจงรักภักดี เหมือนหมาภักดีเจ้าของ มากกว่าความรักเฉกหนุ่มสาวทั่วไป เธอรักที่เขาปกป้องดูแลเธอได้ รักที่เขาเป็นผู้นำ รักที่เขาฉลาดเฉลียว เธอไม่เคยถามตัวเองว่าเขารักเธอบ้างหรือไม่และมากแค่ไหน แต่การที่เขาอนุญาตให้เธอมาหาที่บ้าน นั่นก็หมายถึงความสำคัญของเธอย่อมมีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน เธอมองในมุมนั้น มุมที่โง่ที่สุดของผู้หญิง... เขาไม่ลงมือกับผู้หญิงหรอก แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้เขาโกรธจนควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้ต่างหาก แต่ถ้าเป็นเธอ เธอก็จะไม่ทำอย่างนั้น ฉันรู้ เขาถูกสอนมาให้แข็งแกร่ง ปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า เขาเป็นพี่ชาย และผมก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะดูแลตัวเองได้ เป็นเพราะงูตัวนั้นแท้ๆ เธอรำพึงถึงต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เราคงโทษ อะไรไม่ได้ มันเกิดขึ้นแล้ว ฉันคงคิดถึงเธอ ถ้าไม่ได้เจอกันอีก ผมยังเป็นคนรักของน้องชายคุณอยู่ ถ้าเธอไปที่บ้านฉัน เขาจะไม่เข้าใจเป็นอย่างอื่น นอกจากเธอไปหาฉัน นั่นยิ่งจะทำให้เขาโกรธแค้นมากขึ้น ผมรักน้องคุณ ผมคงทำใจไม่ได้ที่จะไม่เจอเขา แต่เราสองคนคงเลือกสถานที่อื่นเพื่อพบกัน ฉันอิจฉาความรักของเธอสองคน ความรักที่ไม่อาจเปิดเผยได้ ต้องซุกซ่อนเหมือนเป็นความผิดนี่นะหรือ... มันเศร้ากว่าที่คุณคิดมากมาย ถ้าคุณเดิน บนถนนกับคนรักเพศเดียวกันแล้วกวาดสายตามองไปสิบคนข้างหน้า คุณจะไม่เจอสายตาชื่นชมเลยแม้แต่คนเดียว แต่คุณจะพบว่าทุกคนมองมาอย่างเคลือบแคลง สงสัย ดูแคลน และบางคนถึงเหยียดหยาม คุณจะรู้สึกเหมือนเดินอยู่ในนรกทีเดียว ไม่บ่อยครั้งนักที่เขาจะบอกเล่าถึงความรู้สึกของตัวเองในเรื่องของความรัก เธอรักเขาเหมือนน้องชายของเธอเอง ในความเป็นผู้หญิงเธอเห็นในสิ่งเดียวกันในแววตาปวดร้าวของเขา - แล้วก็อดนึกไปถึงพี่ชายของเขาไม่ได้ เธอเดินออกมา จากลาด้วยน้ำตาและความอาลัย หากถามถึงความเสียใจ เธอมีมากมายไม่น้อย แต่เธอเฝ้าวนเวียนถามตัวเองอยู่ร่ำไป เขาจะให้อภัยเธอหรือ? หรือในมุมกลับกัน เธอนั้นจะกล้าขอให้เขาอภัยให้หรือ? เธอจะอธิบายว่ายังไง ไม่มีผลดีเลยแม้สักเพียงนิด แค่คิดเอ่ยปาก ก็เป็นความผิดเสียแล้วแต่แรก เธอจำเป็นต้องเดินออกมาจากชีวิตของเขา... ปล่อยให้ความรักของตัวเองทลายลง เพื่อรักษาความรักของคนอื่นเอาไว้ ---------------------------------------- ผมเขี่ยแม่นั่นออกจากการเป็นก้างขวางคอคุณแล้ว พอดิบพอดีกับที่ผมกลับบ้านเจอน้องชายกำลังโยนอะไรสักอย่างออกนอกหน้าต่าง แต่ยืนคร่อมเธออยู่ ผมก็เลยตะบันหน้าน้องไปสองสามหมัด เขาโอบกอดด้านหลังของคนรักที่กำลังทำครัวอยู่ คุณไม่รักเธอแล้วเหรอ ฝ่ายนั้นวางมือจากงานครัวตรงหน้าแล้วจึงหันมาโอบรอบคอ... ผมเคยรักเธอเมื่อไหร่กัน ในท่วงทำนองที่ไร้บทเพลง ทั้งคู่เพียงมองตาโยนตัวไปตามจังหวะของหัวใจ ความรักลึกซึ้งซุกซ่อนอยู่ภายใน สงสารน้องคุณนะ คงเจ็บแย่ แค่นั้นไม่เป็นไรหรอก เขานึกถึงน้องชายขี้ขลาดของเขา... เจ็บแค่นั้นไม่ถึงตายหรอก นึกถึงหญิงโง่คนนั้น ป่านนี้ทั้งคู่คงประคบประหงมดูแลกันอย่างดี หึ, ก็เป็นได้แค่ชู้เท่านั้น เขาจะไม่มีวันยอมรับเธอเป็นแน่ ไหนดูมือคุณหน่อยสิ คงจะเคล็ด... เดี๋ยวจะพันผ้ากอซให้นะ จะได้ไม่เจ็บมากนัก เขาปลดมือฝ่ายหนึ่งออกแล้วเดินไปหยิบของที่ตู้ยา... เขานั่งหลับตา... ถอนหายใจแผ่วเบา ไม่นานนักคนรักจึงกลับมา เขาจึงได้เอ่ยถาม ภรรยาคุณจะกลับมาเมื่อไหร่ บนหลังทีวี วางรูปถ่ายครอบครัว พ่อแม่ลูกในกรอบสีขาว อีกสองวัน คุณอยู่เป็นเพื่อนผมนะ เธอไปไหนนะ ไปสัมมนา ต่อต้านการรักร่วมเพศ ยับยั้งการแปลงเพศ และจิปาถะ น่าสงสารเธอ น่าสงสารมันสมองของประเทศ © Chelie M. Harn Cooper, //arcturus.bloggang.com, magicdragon95@hotmail.com ปล. เขียนเรื่องนี้โดยที่นึกถึงเพื่อนป๋อง ณ ปารีส อยู่ทุกลมหายใจ ชีวิตที่คิดไม่ถึง บางครั้งก็คิดไม่ถึงว่ามันคือชีวิต
นึกถึงเพื่อนป๋องหรอกเหรอ
นึกว่านึกถึงคอนโดห้องตรงข้ามชั้นซะอีกนะแก  โดย: อาร์ต IP: 124.120.22.244 วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:19:45:49 น.
ง่ะ .... โดนพาดพิง...........
 ความรักที่ไม่อาจเปิดเผยได้ ต้องซุกซ่อนเหมือนเป็นความผิดนี่นะหรือ... มันเศร้ากว่าที่คุณคิดมากมาย ถ้าคุณเดิน บนถนนกับคนรักเพศเดียวกันแล้วกวาดสายตามองไปสิบคนข้างหน้า คุณจะไม่เจอสายตาชื่นชมเลยแม้แต่คนเดียว แต่คุณจะพบว่าทุกคนมองมาอย่างเคลือบแคลง สงสัย ดูแคลน และบางคนถึงเหยียดหยาม คุณจะรู้สึกเหมือนเดินอยู่ในนรกทีเดียว เขียนได้โดนมั๊กๆ เหมือนๆ ว่าเพื่อนดาริ เจอะมากะตัวเลยเนาะ หุหุหุ ถ่ายทอดออกมาซะ เห็นภาพ ทุกความรู้สึกเลยนิ ... หุหุหุ โดย: เพื่อนกาป๋อง IP: 90.24.230.225 วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:20:20:55 น.
โห....ตัวเอก นอกจากจะเป็นคนไม่ยอมรับความจริง ยังทำตัวน่าสมเพชโดยการหาเรื่องโยนความผิดให้ผู้หญิงกับน้องอีก....
 ปล.อ่านจบแล้ว แบบว่าอินจัด  โดย: PANDIN
 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:9:20:04 น. |
ดาริกามณี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] Just Do it : * มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้ * เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์ รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้) ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้) ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้) ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี) * เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์ * เป็นแฟน คาราบาว * เป็นกิ๊ก เฉลียง * ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง * การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต * หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส, รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ Friends Blog
|
||||||||||||
บางใจประจักษ์แท้แค่บัดดล
บางคนยากหยั่งแท้ ถึงใจ ~
สงสารผู้หญิง สงสารน้อง