สกาย  เป็นนกเลิฟเบิร์ดตัวเล็กๆที่เราเลี้ยงมาตั้งแต่ตายังไม่ลืม ขนอ่อนยังไม่หลุด สกายเป็นนกสีฟ้าอมน้ำเงินส่วนคอเป็นสีขาว ส่วนหัวเป็นสีเทา สองเดือนแรกที่ยังเป็นลูกป้อน สกายเป็นนกเลี้ยงง่ายไม่ดื้อ ไม่หือ เอาแต่กินและนอน พอโตขึ้นเริ่มหัดบิน สกายจะไสหัวตัวเองไปข้างหน้าแล้ววิ่งเตาะแตะๆไปบนพื้นโซฟากางปีกเล็กๆ กระพือไปมา สกายไม่เคยอยู่ในกรง เราเลี้ยงเค้าให้บินอย่างเสรีในบ้านอยากเกาะตรงไหนเกาะ อยากอึตรงไหนก็ตามสะดวก เราคอยตามเก็บตามเช็ดโดยไม่รู้สึกว่าเป็นภาระ สกายเป็นนกฉลาด ยิ่งโตยิ่งเชื่อง เรียกชื่อก็มาหา ไม่เรียกก็จะมา และเกาะอยู่ตรงไหล่นั่นแหละถ้าเราจะออกจากบ้านเค้าจะบินตาม จนเราต้องแอบหลบ บางครั้งเราแอบหลบในห้องนอน เค้าจะร้องเสียงดังสองสามครั้งและไม่ว่าจะเกาะอยู่ตรงไหนของบ้าน ขอให้เรียกชื่อ สกายจะบินมาหาทันที – เวลาที่เราทำงานหนักๆเหนื่อยๆ กลับมาบ้าน แล้วสกายเข้ามาเกาะไหล่ กัดหู และคอยสังเกตว่าเราทำอะไรสกายจะไม่ไปไหนไกลจากเรา นั่นเป็นความสุขอย่างหนึ่งและทำให้เราหลงรักนกเล็กๆ ตัวนี้อย่างไม่มีเงื่อนไข

ตอนเลี้ยงสกายเข้าเดือนที่สอง เห็นว่ากำลังหัดบินก็เลยพาออกนอกบ้านไปทัศนศึกษาสักหน่อยพอสกายได้ยินเสียงดัง เค้าก็บินหายไปเลย นกเลิฟเบิร์ดเป็นนกขี้ระแวง และขี้ตกใจตอนนั้นเป็นกังวลมากว่านกจะเป็นอันตราย กลัวแมวกัด กลัวอดอาหาร กลัวโน่น กลัวนี่ที่สำคัญคือรู้สึกผิด และสงสารนก ตั้งแต่กลางวันยันค่ำที่เดินตามหานกเหมือนคนบ้าถามทุกคนละแวกนั้นว่าเห็นนกสีฟ้าตัวเล็กๆ บินมาแถวนี้บ้างหรือเปล่า ในดงไม้ในลังเก็บของ หรือกระทั่งหลังกำแพงรกๆ ก็ตามไปหา จนข้ามไปบ่ายของอีกวันสกายยืนเกาะสายไฟอยู่ใกล้ๆ กับที่เค้าบินหนีไป เค้าได้ยินเสียงเรา และเค้าพยายามส่งเสียงให้เรารู้ว่าเค้าอยู่ตรงไหน– เราต้องไปอุ้มลงมาเพราะเวลานั้นสกายหมดแรงแม้แต่จะบินหนีแล้ว ทั้งหิวและหนาวแต่ก็รู้สึกดีใจมากที่สกายรอดจากนกใหญ่ รอดจากแมวได้ สกายกลับมาเป็นเจ้านายเราอีกครั้งระหว่างนี้สกายดูจะซุ่มฝึกบินอย่างสม่ำเสมอ เพราะเวลาเรากลับมาจากทำงานแล้วเราเรียกให้เค้ามาหา เค้าจะบินฉวัดเฉวียนหลบสิ่งของ บินต่ำ บินสูงแล้วแลนดิ้งลงมาที่ไหล่อย่างสวยงาม บางครั้งสกายก็จะบินเล่นไปมาในบ้านโดยไม่เกรงกลัวบารมีเจ้าของบ้านแม้สักน้อยสกายเป็นนกที่กินดีอยู่ดีพอสมควร ผลไม้ของสกายล้วนเป็นผลไม้สด ไม่มีค้างคืนแต่บ่อยครั้งที่สกายคิดว่าตัวเองเป็นไก่ จึงชอบเดินตามพื้นคอยเก็บกินเมล็ดข้าวโพดที่เจ้าตัวนั่นแหละทำหล่นทิ้งไว้ สกายเป็นนกว่านอนสอนง่ายถึงเวลานอน แค่จับเค้าไปวางตรงที่ๆ เค้าเคยนอนแล้วปิดไฟ เค้าก็จะอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหนจนถึงเช้า--

ไม่กี่สัปดาห์ก่อนเราพาเค้าไปสุพรรณบุรีด้วยจำเป็นต้องจับใส่กรงที่เป็นตะกร้ามีฝาปิด พอเปิดตะกร้าพ่อก็บินเลยสู่ยอดไม้แล้วบินตามนกตัวอื่นไป เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ลงมา ไม่สนใจเราเลย จนกระทั่งบินตามนกเจ้าถิ่นไม่ทันนั่นแหละจึงได้หยุดให้ขึ้นไปจับลงมาแต่โดยดีตอนนั้นก็ทำใจได้ระดับหนึ่งแล้วว่า ถ้าสกายบินหนีไปแล้วไม่กลับมาเลยอย่างนั้นที่นั่นก็มีเพื่อนนกด้วยกันมากมายหลายประเภท มีต้นไม้เยอะมากพอที่จะให้หลบแดดหลบฝนแต่แทบไม่มีอาหารของนกเล็กๆ เลย แต่ก็อีกนั่นแหละ เราก็ยังแอบเชื่อเสมอว่า “สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตย่อมมีสัญชาตญาณในการมีชีวิตอยู่”ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่จะปล่อยให้ตัวเองอดตายหรอกอย่างน้อยที่สุดก็ต้องหาอาหารประทังชีวิตและปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมจนได้ –

แต่แล้ววันนี้ วันที่เราคิดว่าสกายแข็งแรงมากแล้วและบินได้เก่งมาก เราอยากลองให้สกายออกไปบินเล่นในโลกจริงบ้างเพราะเท่าที่เราฝึกมา คือ เรียกเค้าแล้วเค้าจะบินมาหาคิดว่าถ้าปล่อยออกนอกบ้านก็ไม่น่าจะบินไปไหนไกล ก็เลยพาไปลองบินที่ที่ทำงานซึ่งเป็นสนามหญ้าล้อมด้วยตันไม้สูงแต่พอเปิดตะกร้าเท่านั้นแหละ สกายบินขึ้นต้นขนุนสูงขึ้นไปเรื่อยๆพอมีอีกามาส่งเสียงดังใส่ สกายก็บินหายไปกับนกตัวอื่น เราพยายามเดินตามหาและแน่นอน เราเจอสกายบินอยู่ไม่ไกลหรอก เค้าบินตามนกกางเขนบ้านสองสามตัวไปเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมลงมา เค้ามองเห็นเราแต่สกายไม่สนใจที่จะลงมาเลยเหมือนตั้งใจที่จะไม่กลับมาอีก

ตลอดสี่เดือนที่เราเลี้ยงสกายมาเรารู้สึกว่าสกายเป็นส่วนหนึ่งของเรา เรารักนกตัวนี้ เราสามารถซื้ออาหารนกมาตุนไว้หาผลไม้ทุกอย่างมาให้กิน สละเสื้อบางตัวที่สกายอึใส่ มีพื้นที่ให้สกายกัดแทะและใช้ชีวิตอย่างราชาแต่สิ่งเดียวที่เราไม่เคยให้สกายเลยคือ “เสรี” อันที่จริงเราตั้งใจไว้ว่าถ้าสกายโตกว่านี้สักหน่อยสักหกเดือนเราอาจจะหานกมาให้เป็นคู่เพราะเลิฟเบิร์ดเป็นนกสังคม เค้าจะไม่ชอบอยู่ตัวเดียวยิ่งเวลาเราไปทำงานแล้วปล่อยเค้าอยู่ในบ้านตัวเดียว เรายิ่งรู้สึกสงสารถึงแม้สกายจะไม่ได้อยู่ในกรง แต่บ้านที่เค้าออกไปไหนไม่ได้ก็ไม่ต่างจากกรงขนาดใหญ่นั่นหรอกวันนี้เราตามหาสกายจนพระอาทิตย์ตกดิน คืนนี้สกายอาจจะหนาวหน่อย เพราะนอกบ้านไม่มีผ้าให้อุ่นอาจจะโดนลมโกรกจนหนาวสั่น แต่มันก็คือการใช้ชีวิตที่แท้จริงสกายจะแกร่งขึ้นกว่านี้ ถ้าไม่โดนแมวงับ หรืองูกัดตายไปก่อน หรืออาจจะมีใครใจดีเก็บไปเลี้ยงหรือบางทีพรุ่งนี้สกายอาจจะไปเกาะสายไฟรอเราอยู่ใกล้ๆ ที่ที่เค้าบินจากเราไปก็ได้

พรุ่งนี้เราจะไปตามหาสกายอีกครั้ง ถ้าสกายกลับมา เค้าก็จะอยู่กับเราต่อไปแต่ถ้าสกายไม่กลับมา อย่างน้อยเค้าก็อยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานเรานั่นแหละ บางทีเราเงยหน้ามองดูนกบนต้นไม้สกายอาจจะยืนรอที่จะอึรดหัวเราเหมือนตอนอยู่ที่บ้านก็เป็นได้

แต่ถ้าสกายไม่กลับมาเราก็จะไม่มีมีสกายตัวใหม่อีก เพราะเรารู้แล้วว่า –

ทุกชีวิตต้องการเสรี