Group Blog
All Blog
|
เรื่องสั้น : เรื่องสั้นวันแห่งความรัก Too much love will kill you  ตีสาม... ใช่ ตีสามเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด กับอารมณ์คว้างๆ ครึ่งหลับ ครึ่งตื่น คลับคล้ายกับว่าเรื่องราวของเมื่อวานเกิดซ้ำอีกครั้ง... เมื่อวานในห้องโล่ง เตียงคู่ที่ไม่มีผ้าปู ไม่มีหมอน ไม่มีผ้าห่ม หรือกาต้มน้ำ มีเพียง ไม้แขวนผ้าเก่าๆ และถุงพลาสติกชำรุดวางทิ้งบนพื้น เฟอร์นิเจอร์บิวท์อินฝุ่นจับขนาดพอเหมาะกับสองคนแขวนเสื้อผ้า ห้องไม่กว้างนัก และมันดูเวิ้งว้างยิ่งขึ้นเมื่อต้องอยู่คนเดียว... แต่ในท่ามกลางแสงสลัวรางของโคมไฟหัวเตียงนั้นก็ทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง อย่างน้อย.. ก็ไม่น่ากลัวในสิ่งที่กลัวโดยปกติ ให้ตาย - ไม่รู้เลยหรือไงว่ากลัวผีเนี่ย? บวกลบสองชั่วโมงในการขับรถร้อยกิโลเมตร และอีกสองชั่วโมงในการนั่งรอ... รอและคอย สี่ชั่วโมงไม่เนิ่นนานเกินไปเลย และยินดีรอ ถ้าหากคนที่รอเป็นคนที่เรารัก...หัวปักหัวทิ่ม, “นอนไม่หลับ” ข้อความส่งไปทางช็อตแมสเสจ ไม่อธิบายถึงเหตุผลของการนอนไม่หลับนั้น ในท่ามกลางความเงียบนิ่งของความมืดกลางเดือนกุมภา ปีที่แล้ววันนี้ เวลาเดียวกัน เราสองคนกำลังนมัสการพระธาตุจอมพูสี ศรัทธาศักดิ์สิทธิ์ของชาวหลวงพระบาง และเวลาเดียวกันของวันนี้มีหนึ่งคนโดดเดี่ยว “ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องดังสองสามครั้ง เขาขึ้นมา “อ่ะ อ่านให้จบ” หนังสือ ดูเหมือนจะเป็นยานอนหลับที่ทำให้ทุกคนอยู่หมัด... The bird of chronicle นวนิยายที่เขียนโดยนักเขียนญี่ปุ่นชื่อ มุราคามิ ฮารุกิ “บันทึกนกไขลาน” เป็นชื่อในภาษาไทย, เขาวางมันลงบนโต๊ะแล้วกลับออกไป... หนังสือหนาเท่าพจนานุกรมถูกเปิดขึ้นอ่านอย่างเชื่องช้า อ้อยสร้อย... และยานอนหลับก็ออกฤทธิ์ให้หลับไหลไปในที่สุด ตีสาม... ตีสามของเมื่อวาน ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ความเวิ้งว้างของห้องกว้างกัดใจกร่อนบางให้ชำรุด... เรามาทำอะไรที่นี่? มาเพื่อรอคอย และจบลงที่รอคอย? เก็บข้าวของ กดลิฟท์ลงไปชั้นหนึ่ง เดินไปที่รถพร้อมกับ “บันทึกนกไขลาน” คล้อยหลับในท่ามกลางเสียงลมดึกที่พัดแทรกกระจกซึ่งถูกไขลงเพียงเพื่อหายใจ... ในตอนเช้า... เสียงเคาะกระจกก๊อกๆ “อื้อ...ว่างาย” งัวเงียในแสงเช้าของวัน “เมื่อคืนนอนนี่เหรอ” “อือ...เอ่อ ซีดี เอาคืนมาเถอะ ไม่ให้แล้ว” “ลังเล? ทำไมเป็นคนลังเลแบบนี้ วันหน้าวันหลัง จะทำอะไร ตัดสินใจให้แน่นอน” “ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ก็คงไม่มา เชื่อเถอะไม่มีใครอยากรู้สึกว่าตัวเองเป็นอากาศธาตุ แม้ในการรอคอย” ในจังหวะแห่งความเงียบนั้น ทางออกที่ดีที่สุดคือการเอ่ยสักประโยค “นี่หนังสือ คืน” หนังสือที่เธอคนนั้นให้เขามา ให้ยืม หรือให้เลย แต่เมื่อมันมีเจ้าของมันก็ต้องอยู่กับผู้เป็นเจ้าของ เธอคนนั้นคงไม่ปลื้มนัก หากสิ่งที่เธอตั้งใจมอบให้ใครสักคนแล้วเขายกมันให้กับคนอื่น แม้เพียงแค่ ให้ยืม หรือให้เลย ก็ตามที... “กลับล่ะนะ” “อื้อ ขับรถดีๆ ล่ะ” บอกลาง่ายดาย และเดินจากไป อย่างไม่ใยดี “แล้วจะมาใหม่” ประโยคเบาหวิวเพียงในลำคอ เที่ยงสี่สิบห้า โทรศัพท์ดังตอนขับรถหลงทางอยู่บนมอเตอร์เวย์ “ดูซีดีแล้ว ขอบคุณนะ แต่คงไม่กล้าให้คนอื่นดู” “ถึงบอกไงว่าไม่อยากให้ แต่ก็ช่างเถอะ รู้น่ะว่ามันเป็นเอ็มวีที่ห่วยมาก เพราะใช้เวลานั่งตัดต่อแค่วันละสามชั่วโมงหลังเที่ยงคืน ทำอยู่อาทิตย์นึงได้มั้ง แต่นั่นเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ชิ้นแรกในชีวิตที่ทำเพื่อใครสักคน” วางสาย มองป้ายสีเขียวบนหัวก่อนที่จะขับรถผ่าน... ---------------- ตีสาม งัวเงียขึ้นมาในท่ามกลางความสว่างของแสงนีออนบนหัว, ใช่... ไม่เคยปิดไฟนอน ทั้งๆ ที่ไม่ชอบให้แสงแยงตาเวลานอน แต่เพราะความกลัวอย่างไม่สมเหตุสมผลบางอย่างทำให้เปิดไฟนอน จนเคยชิน ลืมตา นึกถึงชายหนุ่มในบันทึกนกไขลานผู้ที่ลุกขึ้นมารีดเสื้อเชิ้ตตามลำดับขั้นตอน...ทุกครั้งที่เกิดความรู้สึกหม่นมัว เราไม่เหมือนกัน เพราะอารมณ์นี้ ไม่ใช่อารมณ์อยากรีดเสื้อเชิ้ต ไม่มีความรู้สึกหม่นมัวในใจ แต่เป็นความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ได้ บรรยายไม่ถูก... ลุกจากเตียง สวมรองเท้าแตะพื้นสาน สายผ้าใยกันชง ของขวัญมิตรภาพจากเพื่อนสาวชาวเหนือ เดินออกมาเปิดประตูหลังบ้าน เปิดไฟ เดินไปเข้าห้องน้ำ ส่องกระจก มองหน้าตัวเองตอนตีสาม... สิบวินาทีไม่เกินนั้น แล้วจึงเดินออกมาเสียบปลั๊กกระทะไฟฟ้าสีแดง ต้มน้ำร้อน เดินเข้ามาในบ้าน กดปุ่ม เปิดคอมพิวเตอร์ ในเวลานี้คงไม่เป็นที่น่าปลาบปลื้มนักหากจะเปิด เรฟูจี หรือ เมดอินไทยแลนด์หลอนประสาทเพื่อนบ้าน โฟลเดอร์เพลงสากลจึงถูกลากมาวางที่โปรแกรมวินโดว์มีเดียเพลย์เยอร์ California dream in’ เป็นเพลงแรกที่ถูกกดเปิด เพลงโปรด โปรดถึงโปรดมาก มันเป็นเพลงประกอบหนังเรื่อง Chunking Express ไม่ใช่เพลงที่มีความหมายใดเป็นพิเศษ มันเพียงแต่มีความไพเราะเป็นพิเศษในบางเวลาที่เหงาดับจิตเท่านั้นเอง โปรแกรมคอมพิวเตอร์ยังทำงานตามหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ จบ California Dream in ตามมาด้วยเพลงที่ฟังแล้วชวนเจ็บกระดูกหูอย่าง Nemo -Night wish แล้วก็เพลงในลิสต์อื่นๆ ... Promise Me -Beverley Craven / Miss me blind, Do You Really Want To Hurt Me - Culture Club / The flight of the Bumble Bee - Maksim Mrvica / where you goin now, High Enough -DamnYankees / Hollow Years - Dream Theater / Little Lies - Fleetwood Mac / Crocodile Rock - Elton john / Last Christmas Dust in the Wind – Kansas / When the Children Cry - White lion / Aurora - Vanessa mae / Lahaina mahalo - Ciao Bravo / Kissing A Fool, I can't make you love me - George Michael / Nothin Great About a Heartache - Bad for good / Simply Red / Before The Dawn - Judas Priest Moonlight Shadow - Mike Old field / Honesty - Billy Joel / Child in Time - Blakemore’s Night / The Way It Is - Bruce Hornsby / Don’t dream it's over - crowded house / From the Inside - Def Leppard / Englishman In New York / Once In A Lifetime - Enigma / say it isn't so - Gareth gates Morning in Slag’s Ravine - Joe Hisaishi / Lady of Dreams - Kitaro / Love Is On The Way - Saigon Kick / Rudiger - Mark Knopfler / Space Dye Vest, Pull Me Under -Pipo&Elo / Who Wants to Live Forever - Queen… และปิดท้ายด้วย Too much love will kill you ในบางครั้งอารมณ์เพลง ก็ไม่ใช่อารมณ์ “คาราบาว” อย่างที่คุ้นชิน... ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผู้ชายบางคนไม่แน่ใจว่า เธอควรถูกปกป้องดูแล น่าเป็นห่วงเป็นใยหรือ ปล่อยให้เธอเป็นไปดั่งที่เป็นอยู่, เขาไม่อาจเดาอารมณ์และความรู้สึกของเธอออก... เธอ-ในบางคราวกร้าวแกร่งอย่างชายชาตรี และในบางทีอ่อนไหวเพียงจากถ้อยคำเล็กน้อย ก็บาดร้าวลึกลงถึงกลางใจ เธอเหมือนลมทะเล, ลมตะวันออกฤดูมรสุม เกินคาดเดา ยากเข้าใจ ---------------- ถ้วยกาแฟถูกวางลงข้างจอมอนิเตอร์ กลิ่นยวนใจ, เธอชอบกลิ่นหอมประหลาดของกาแฟ กาแฟที่ไม่ขมจัดจนเกินไป ไม่หวานเชื่อมชวนบ้วนทิ้ง และไม่จืดชืดเหมือนน้ำล้างถ้วยกาแฟค้างคืน นึกไปถึงเมื่อวาน เมื่อวาน หลังการรอคอยเนิ่นนานสี่ชั่วโมง เวลานั้นเที่ยงคืน “ไม่ให้กลับนะ ร้อยกิโลเมตรจากนี่ไป ถนนเส้นนั้นไม่มีไฟ ถ้ารถดับ โทรศัพท์ตายกลางทางจะทำยังไง ขึ้นไปนอนข้างบน สภาพมันแย่หน่อยแต่มันก็พอจะเป็นที่ซุกหัวนอนได้บ้างในยามคับขันน่ะ” บางครั้ง ถ้าเป็นคนที่ “ใช่” ก็ไม่นานเกินไปหากจะรอ สี่ชั่วโมงจะเป็นไรไป เพราะรู้ว่า Create by : Chelie M. Harn Cooper
 กิ๊กหนูตูนแวะมาสวัสดีวันแห่งฟามร้ากกก Happy Valentines day นะคะ มีความสุข สดชื่น สมหวังในความรักนะคะ โดย: Love U forever.
 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:42:28 น.เธอสวมรองเท้าที่ฉันให้ด้วย....
  ใช่เลยดาริ..... ฉันเองในบางครั้งก็ยังอดคิดไม่ได้ว่า เขาวางฉันไว้ถูกที่ถูกทางหรือเปล่า? ความรักที่เฝ้าเขาแต่ถนุถนอมเหมาะควรกับฉันหรือ ฉันกลัวว่าสักวัน ฉันจะทำมันพัง......ว่ะ  โดย: แด่ความรักในฤดูหนาว IP: 61.7.174.201 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:05:10 น.
แก้ไขพิมสลับที่กันจ้ะ...
"ความรักที่เขาเฝ้าแต่ถนุถนอมเหมาะควรกับฉันหรือ" เขา - เฝ้า ฮ่วย... โดย: แด่ความรัก IP: 61.7.174.201 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:09:31 น.
จดหมายจาก "เดอะแหลม" น้องนักเขียนคนนึง... ส่งมาทางเมลล์ อดไม่ได้ที่จะเอามาแปะให้อ่าน เพราะนานมากๆ ที่เค้าจะเขียนอะไรสักอย่างมาถึงเรา...และสิ่งที่เค้าเขียน มันทำให้เรารู้สึกดี มากทีเดียว
--------------------------------------------------- หวัดดีครับ.. เนื่องจากวันนี้ใครๆ ในที่ทำงานผมต่างพูดถึงดอกกุหลาบ พูดถึงความพิเศษของวันนี้...หลายคน(มีครอบครัวแล้ว) ต่างพูดกันว่าคืนนี้จะพาครอบครัวไปกินเลี้ยงที่ไหนกันดี บางคนก็ว่าอาจซื้อการ์ดเขียนข้อความดีๆ ส่งมอบให้กับคนที่ตนเองรักพร้อมดอกกุหลาบ ผมได้แต่ซาบซึ้ง ซาบซึ้งในแววตา เห็นดอกกุหลาบงามๆ ปักตรึงอยู่บนโต๊ะของเพื่อนร่วมงานสาว เธออาจได้รับมันเมื่อเช้านี้จากคนที่แอบสื่อความนัยผ่านดอกกุหลาบ ตอนกลางวันผมไปกินข้าวแถวๆ ที่ผมเคยพาพี่ไปนั่งกิน หลายคนถือดอกกุหลาบและหลายคนก็พูดถึงเรื่องดอกกุหลาบว่าเขาควรจะมอบดอกกุหลาบสีอะไรดีให้กับคนที่ตนรัก ผมได้แต่แอบฟังแม้เคี้ยวข้าวก็ต้องเคี้ยวเงียบๆ กลัวว่าเรื่องราวดีๆ ที่เขาเล่ากันจะขาดห้วง...นั่นสินะเราควรมอบดอกกุหลาบสีอะไรดีให้กับคนที่ตนรัก... เพื่อนของผมก็พร่ำพูดถึงแต่เรื่องนี้ ใช่..เรื่องราวแห่งความรัก วันนี้มันช่างวิเศษเสียจริง แต่สำหรับผม ผมกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้มีความหมายต่างจากวันอื่นๆ ที่ผ่านมาหรือยังมาไม่ถึง ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองมีอะไรผิดปรกติหรือเปล่า? ผมไม่ตื่นเต้นกับวันปีใหม่ ไม่ตื้นเต้นกับวันสงกรานต์ ไม่ตื่นเต้นกับวันเกิดของตัวเอง ไม่ตื่นเต้นกับวันแห่งความรัก ไม่รู้สึกอะไรกับนักการเมืองที่โต้เถียงกันคอเป็นเอ็น ฯลฯ ความไม่รู้สึกอะไรเลยที่เกิดขึ้นนี้ มันอาจเป็นสัญญาณเตือนถึงความเฉยเมย เอื่อยเฉือย หากมันรุนแรงไปกว่านี้ก็คงเป็นความไม่รู้สึกรู้สาต่อสิ่งกระทบทั้งปวง เอ่อ..ผมมันตายด้านแฮะ (แล้วด้านไหนล่ะ ฮา) พี่ล่ะครับเป็นอย่างไรและรู้สึกอย่างไรกับวันแห่งความรัก ในฐานะเป็นคนที่ผมรู้จักมักคุ้น (น้อยๆ) ไม่จำเป็นต้องตอบผมหรอกนะครับ เพียงพี่มีคำตอบให้ตัวเองผมก็พอใจแล้ว อิอิ...(ปรัชญาสักหน่อย) ลืมถามไปได้กุหลาบจากคนรักหรือยัง?.... มันแปลกนะครับมีแต่คนอยากได้ดอกกุหลาบ แต่คนที่คิดปลูกกุหลาบกับมีไม่มากนัก..นั่นสิทำไมเขาไม่ปลูกมันและเฝ้ารอดูดอกของมันผลิบาน และผมก็รู้ดีว่าพี่ก็มีความรักในสิ่งที่พี่ทำ สวนอักษรที่พี่เฝ้าบำรุงเลี้ยงมันมาเนิ่นนานนั้น ด้วยความรัก ความเอาใจใส่ ด้วยความทนุถนอม กำลังผลิช่อบานสะพรั่ง หลายครั้งที่ผมแวะเข้าไปในสวนอักษรของพี่...แค่ได้พบความสุขนั้นย่อมเกิดขึ้น ขอให้พี่มีความรักในสวนอักษรเนิ่นนานและเนิ่นนาน..... คารวะด้วยรากแห่งกุหลาบ เดอะแหลม โดย: ดาริกามณี
วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:56:19 น.ในความปากจัด ยังมีความเป็นห่วงนะเนี่ย
คุ้มกับการรอคอยนะ บางครั้ง ถ้าเป็นคนที่ ใช่ ก็ไม่นานเกินไปหากจะรอ สี่ชั่วโมงจะเป็นไรไป เพราะรู้ว่า ถ้าเป็นคนคนนี้แล้วก็ย่อมรอได้ ตลอดชีวิต..../ ชอบจัง------ซึ่งไปกับคำที่ใช้--ปล. อิจฉาเฟ้ย  โดย: ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน
) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:10:23 น.ให้รอไปตลอดชีวิตเลยเหรอ
รอนานไปไม่ดีน่ะ เดี๋ยวไม่ได้ไปอยู่ปราณบุรีน้า..... โดย: Link_conner55 (Link_conner55
) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:26:29 น.แฮ่ๆ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ คร๊าบบบ
สู้ๆ ปล. 55555 อย่านะๆๆๆ อย่าเข้าใจผิดดด อิอิ  เด๋ววันหลัง ไปแย่ง เม้นท์ใหม่ ฮะๆๆๆ มีความสุขมากๆนะครับ พี่ ดาริ  โดย: เดียฮะ IP: 125.25.79.69 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:59:10 น.
ชอบน้ำล้างถ้วยกาแฟนะครับ
แต่ควรเป็นน้ำร้อน จะได้รู้สึกเหมือนซดชาร้อนๆสักถ้วย โดย: กาแฟสอง IP: 210.1.0.122 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:03:26 น.
ชักติดเชื้อจากเพื่อนดาริแล้วซิ บล๊อกกาป๋องเด่วนี้เลยมีเรื่องสั้นลามมาบ้างแล้วงะ ฮ่าๆๆๆ
ตกลงว่าได้กลับมั้ยเนี่ย อิอิอิ โดย: กาป๋อง (canx
) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:07:08 น.เดอะแหลม เค้าเขียนดีเนอะ
 โดย: อนงค์นาง IP: 203.188.49.138 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:30:45 น.
เรื่องน่ารักจังงงง..
 น้ำมูกแหม่มยังหยดแหมะอยู่เยยอ่ะดาริ.. แวะมาส่งความรักให้ดาริช้าไปหนึ่งวัน เพราะเพิ่งสร่างไข้วันนี้เอง... มีความสุขมาก ๆ ในเทศกาลแห่งความรักและเทศกาลรับแต๊ะเอียนะจ๊า (ฮี่ ๆ อันนี้ของชอบบบ..) โดย: i'm not superman
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:00:10 น.วันละ 3 ชม. 1 อาทิตย์ กับระยะเวลาที่รอคอย
...แค่เค้าดูmv.ที่ตัดให้...บางทีก็รู้สึกดีในหัวใจแล้วเนอะพี่ดาริฯ ...แค่เค้าห่วงใยไม่ให้ขับรถตอนกลางคืนก็เต็มตื้นแล้วเนอะพี่ดาริฯ ...แค่เค้าหาหนังสือมาให้เพื่ออ่านให้นอนหลับก็ปลื้มแล้วเนอะพี่ดาริฯ ...หรือจริงๆแล้ว แค่เค้ามองเข้าไปในดวงตา แล้วเข้าใจสิ่งที่อยู่ข้างใน ก็พอใจแล้วเนอะพี่ดาริฯ โดย: PANDIN
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:09:52 น.ไว้มาอ่านนะป้า ตอนนี้พิมพ์งานอยู่ มึนไวน์ค้างอยู่เลยด้วย เอิ๊ก !!
 โดย: ShadowSurreal (ShadowServant
) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:16:06 น.เข้ามาอ่านจนจบแล้ว...มึน ๆ หน่อย
แต่ไอ่ List เพลงนั่น บ่งบอกอายุมากกกกก !!!! (เผ่น !!) (แว๊วกลับมา...) (เจ๊ใส่เพลงเป็นป่ะ ถ้าไม่เป็นเดี๋ยวไว้ให้ Code)  โดย: ShadowServant
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:20:00 น.เขียนอะไร...ก็น่าอ่าน...ทั้งนั้นเลย
....    โดย: Name.....Puk....No " 2 " IP: 58.9.123.165 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:08:24 น.
วาเลยไทน์ปีนี้ อิ่มว่ะ
มีคนทำอาหารให้กิน ทำเค้กให้ด้วย โดย: Kala_mydog
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:06:00 น."เขาสับสนในมิตรภาพเกินกว่าจะ "วาง" เธอ ไว้ถูกที่ ถูกทาง"
ชอบประโยคข้างบนเนี่ยค่ะ รู้สึกเหมือนต้องเก็บไปคิดต่ออ่ะ มาบล๊อกนี้ทีไร มีเรื่องให้เก็บไปคิดต่อเสมอเลย ขอบคุณนะคะ ปล.หลับฝันดีค่า... โดย: รักบังใบ
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:4:14:44 น."เขาสับสนในมิตรภาพเกินกว่าจะ "วาง" เธอ ไว้ถูกที่ ถูกทาง"
พอตอนหลังเค้านึกออกแย้วเราก็เจ็บคนเดียวเยย โดย: Love U forever.
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:32:21 น.https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=spiritwithin&group=3&month=02-2007&date=20&blog=1
ใช้หนี้ให้แล้วนะเฟ้ย..ตามสัญญา โดย: pooktoon
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:20:29 น.เห็นรายชื่อเพลงแล้วอยากบอกว่า
ชอบเพลง Once in a lifetime ของ Enigma เพราะดีน่ะ ความหมายดี * * * คุณคือครั้งหนึ่งในชีวิตฉัน  โดย: บรรน่ารัก (บรรน่ารัก
) วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:06:17 น.หูยยยยยยยย..
พี่ดา แอบมาอยู่นี่ อิอิ อ่านกระหน่ำ เที่ยวกระเจิง เต็มที่กะชีวิต  โดย: อ้อม IP: 203.150.84.221 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:25:31 น.
เพิ่งได้ว่างแวะเข้ามาคุณดาริกา ก็ตอนดึก ๆ งัวเงีย หลังจากร่างรูปชาวบ้าน
หลังงานหลวงเสร็จสิ้น ฮา เหลืออีกกี่คนเนี่ยที่ฉันยังไม่ได้แวะไปหา ละเมอแล้วกระโดดไปบล็อกถัดไป โดย: Crono
วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:54:23 น. |
ดาริกามณี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] Just Do it : * มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้ * เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์ รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้) ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้) ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้) ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี) * เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์ * เป็นแฟน คาราบาว * เป็นกิ๊ก เฉลียง * ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง * การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต * หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส, รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ Friends Blog
|
||||||||||||
บางใจประจักษ์แท้แค่บัดดล
บางคนยากหยั่งแท้ ถึงใจ ~
แวะมาอ่านค่ะ
มีความสุขมากๆ นะคะ
สุขสันต์วันแห่งรัก