เดินเป็นการออกกำลังกายที่ง่ายที่สุด   แค่มีรองเท้าที่ใส่สบาย   เสื้อผ้าที่ใส่สบายแต่ไม่ถึงขั้นอนาจาร   คุณก็ออกกำลังกายด้วยวิธีนี้ในเบื้องต้นได้แล้ว

ข้อดีของการเดินก็คือ   เป็นการออกกำลังกายที่มีแรงกระแทกน้อยจนแทบไม่มีโอกาสที่จะก่อให้เกิดการบาดเจ็บกล้ามเนื้อและกระดูกได้   ต่างกับการวิ่งที่มีเหตุให้บาดเจ็บได้เนืองๆ   ในอีกทางหนึ่งถึงจะมีแรงกระแทกน้อย   แต่แรงกระแทกที่เกิดขึ้นก็มากพอที่จะรักษาความหนาแน่นของกระดูก   ไม่ให้เป็นโรคกระดูกพรุนอันเป็นผลสืบเนื่องมาจากการที่เ0hาตัวอยู่เฉยนานเกินไปได้

การเดินเป็นการออกกำลังกายแบบที่สมัยนี้เรียกกันว่า คาร์ดิโอ (cardio)    คำนี้ย่อมาจาก cardio-vascular exercise    ซึ่งแปลเป็นไทยให้เข้าใจง่ายๆ ว่าเป็นการบริหารระบบหัวใจและเส้นเลือด   ซึ่งอันที่จริงคำอธิบายนี้ยังขาดไปข้อหนึ่งคือ   มันเป็นการบริหารเพื่อเพิ่มสมรรถนะของปอดด้วย   ซึ่งการออกกำลังกายแบบนี้จะทำให้หัวใจและปอดแข็งแรงขึ้น   ไขมัน ความดัน เบาหวาน สารพัดโรคที่มากับชีวิตที่สุขสบายและอาหารการกินที่อร่อยปากจะค่อยๆ ทุเลาลงได้

แต่ก็นะ   มันใช้เวลามากโขอยู่กว่าจะถึงจุดนั้น

มากแค่ไหนหรือ   สมาคมแพทย์โรคหัวใจของอังกฤษให้คำแนะนำว่า   เพื่อจะให้ได้ประสิทธิผลในการป้องกันโรคหัวใจ   คุณควรจะเดินให้ได้สัปดาห์ละ 1 มาราธอน

คิดแบบตัวเลขกลมๆ ไม่มีทศนิยมก็เท่ากับ 42 กิโลเมตร

 โดยเฉลี่ยแล้วถ้าคนเราเดินแบบเร่งฝีเท้ากดดันตัวเองพอสมควร   จะได้ความเร็วอยู่ที่ประมาณ 6 กิโลเมตร/ชั่วโมง   นั่นคือถ้าจะเดินให้เท่ากับที่หมอโรคหมอโรคหัวใจอังกฤษบอก   ก็ต้องเดินอาทิตย์ละ 7 ชั่วโมง หรือวันละชั่วโมง

ข่าวดีก็คือ   ในแต่ละวันคุณไม่จำเป็นต้องเดิน 1 ชั่วโมงติดต่อกันก็ได้   ขอให้เดินเร็วๆ ให้ได้รวมกัน 1 ชั่วโมง   เช่นเช้าครึ่งชั่วโมง   เย็นอีกครึ่งชั่วโมง   และทำให้ได้อย่างนี้ทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ   แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

การจะเดินให้เร็วจนกระทั่งมีผลต่อสุขภาพในเวลาหนึ่งชั่วโมงนั้น   คุณไม่จำเป็นต้องทำท่าประหลาดอย่างนักกีฬาเดินทนที่ผู้สื่อข่าวกีฬาตั้งฉายาให้ว่านักบิดสะโพกหรอก   กว่าจะทำถึงขนาดนั้นได้มันต้องผ่านการฝึกฝนกันพอสมควร   และบ้านเราก็ใช่ว่าจะหาที่ฝึกสอนกันได้ง่ายๆ ที่ไหน

การจะเดินให้เร็วนั้นคุณต้องรักษาสมดุลระหว่างการสืบเท้าให้ยาวและการสาวขาให้เร็วให้ได้   

การจะสืบเท้าให้ยาวทำได้โดยใช้สะโพกช่วย   ด้วยการสร้างเส้นสมมุติขึ้นตรงหน้าคุณตรงกลางระหว่างเท้าทั้งสองข้างพอดี   และก้าวเท้าไปข้างหน้าเพื่อเหยียบลงบนเส้นนั้นให้ได้ใกล้ที่สุดโดยไม่ล้ำมาอีกฟากหนึ่ง   อย่างเช่นก้าวเท้าขวาก็อย่าวางเท้าให้ล้ำมาทางซ้าย    และไม่จำเป็นต้องพยายามสืบเท้าให้ยาวกว่าที่เคยทำ   

ถ้ายังงงๆ อยู่ให้ไปที่สนามกีฬาแล้วลองเดินเหยียบเส้นข้างสนามฟุตบอลหรือเส้นแบ่งลู่วิ่งดู

ลองทำดูแล้วคุณจะพบว่าเดินท่าบิดสะโพกน้อยๆ แบบนี้มันเหมือนจะมีแรงส่งให้ตัวคุณเคลื่อนไปข้างหน้า   ถ้าอยากจะก้าวให้เร็วขึ้นให้แกว่งแขนช่วย   หลักการก็อย่างเดียวกันคืออย่าให้มือล้ำแนวเส้นกลางลำตัวมาอีกฟากหนึ่ง   และถ้าจะให้เร็วกว่านั้นอีกก็งอแขนแล้วแกว่งท่าเดียวกับที่คุณทำตอนวิ่ง

หากจับจังหวะได้ถูก   แขนจะทำหน้าที่เหมือนลูกตุ้มที่รั้งตัวคุณไปข้างหน้า   บวกกับการก้าวที่ให้เท้าเข้าใกล้แนวโมเมนตัมของลำตัว   คุณจะเดินได้เร็วจนหอบน้อยๆ ได้ทีเดียว   

ขอบอกว่ากว่าจะครบชั่วโมงเหงื่อไหลไคลย้อยใช่น้อย   ไม่เหมือนเดินเที่ยวบนห้าง   และไม่จำเป็นต้องง้อลู่วิ่งไฟฟ้าในฟิตเนสด้วย   ทำที่ไหนก็ได้ในเวลาที่คุณสะดวก

ลองดูนะครับ