ถนนสายนี้.....มีตะพาบ : ไม่มีเขา ฉันจะเหลือใคร โจทย์ให้ตะพาบทุกท่าน เขียนงานเขียนในรูปแบบที่ตัวเองถนัด โดยให้ในเอนทรี่นั้น มีประโยคห้าประโยคนี้ อยู่ในงานเขียนด้วย นั่นคือ 1.“ ไม่มีใครดีเกินไป เกินกว่าที่เราจะรักได้ “ 2. “โลกนี้ อาจจะไม่มีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับเราทุกคน” 3.”การจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่” 4.”เราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้” 5.”ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า” ไม่ยากไม่ง่ายเลยใช่ไหมล่ะ? เป็ดสวรรค์ . . . มีน กุสุมา เขียนคำ “โลกนี้ อาจจะไม่มีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับเราทุกคน” แต่วินาทีนี้ ฉันกำลังร่ำร้องขอพรต่อพระเจ้า โปรดประทานสติปัญญา ให้ฉันผ่านพ้นความทุกข์เศร้านี้ไปได้ด้วยเถิด ฉันสะดุ้งตกใจ ฉันผู้ที่เชื่อมั่นในตนเองมาโดยตลอด ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนั่นคือคติประจำใจ กลับร้องเรียกหาปาฏิหาริย์ขอพลังชีวิต ให้ฉันลุกขึ้นสู้ได้ใหม่ ณ วินาทีที่ฉันกำลังตัดสินใจ ระหว่างความเป็นกับความตาย ฉันยืนอยู่บนดาดฟ้า ฝ่าเท้าห่างจากขอบระเบียงไม่ถึงฟุต จู่ๆเสียงเพรียกจากภายในใจ กระซิบ แต่ดังราวเสียงตะโกน ”ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า” ฉันแทบผวา ถอยหลังกลับมาสามก้าว .”เราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้” นี่คล้ายเสียงสวรรค์ ที่แล่นผ่านสมอง รู้สึกตีบตันจนหายใจไม่ออก ใจหวิวๆเบาโหวง คล้ายคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ เหมือนชีวิตไม่เหลืออะไรอย่างนั้น วินาทีนั้น ฉันทรุดลงนั่งกับพื้นแล้วปล่อยโฮ น้ำตาไหลพรากราวท่อน้ำประปาแตก ฉันคล้ายได้รับการปลดปล่อย สะอื้นไห้จนพอใจ บอกกับตัวเองว่าร้องเถอะร้องไป ฉันจะร้องให้เธอเป็นครั้งสุดท้าย นับจากวันนี้ผ่านพ้นไป ฉันจะต้องแข็งแรง . . . . ฉันกับเขา เรารักกันตั้งแต่อยู่ในวัยเรียน เราต่างทำงานไปเรียนไป เป็นกำลังใจให้กันตลอดมา เมื่อครั้งที่เจอวิกฤติครั้งใหญ่ ฉันยอมหยุดเรียนเพื่อให้เขาได้เรียนต่อ ” เหยียบบ่าฉันไปเลยนะ ไม่ต้องห่วง หากว่าเธอไปถึงบนโน้น แล้วยังคิดถึงกัน ส่งมือมารับฉันด้วย” นั่นคือคำที่ฉันเคยบอกกับเขา ฉันยอมทุกอย่างเพื่อให้เขามีอนาคต จนลืมตัวเอง ยอมอดออม เพื่อความต้องการของเขา และเหมือนสวรรค์แกล้ง เราห่างกันไปเรื่อยๆ ด้วยหน้าที่การงาน ส่งเขาให้ไปไกลจากฉันทุกที แต่ด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่ ฉันยอมทุกอย่าง อยู่เงียบๆรอเขาอย่างเหงา ๆ ที่ทำงานเขาฉันไม่เคยไปเห็น กลัวว่าเขาจะอายเพื่อนๆ สังคมของเขาดูต่างจากฉันราวฟ้ากับเหว ฉันอยู่ในฐานะอะไรนะ ฉันเคยตั้งคำถามกับตัวเอง แต่เธอก็ทำให้ฉันลืมจนหมดสิ้น ทุกครั้งที่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน เธอทำให้ฉันฝันไปไกลถึงอนาคตที่สวยงาม มีเธอมีฉันและตัวเล็กๆที่จะเป็นโซ่ทองคล้องใจ ฉันหลงคิดว่านั่นคือความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ ครอบครัวของเรา ฉันไม่เคยโทรหา ได้แต่รอ เพราะเธออ้างเหตุผลมากมาย ว่างานยุ่ง เธอเล่าถึงแฟนเพื่อนๆว่าไม่ดีเหมือนฉันสักคน โทรมาวุ่นวายที่ทำงานเป็นประจำ ฉันจำคำเธอไว้ จะไม่ทำให้เธอวุ่นวายใจ ฉันจะเป็นในแบบที่เธอชอบ แล้วตัวฉันล่ะ สิ่งที่ฉันชอบ คืออะไร เธอไม่เคยถาม เขาใจร้ายมากหรือเปล่า ฉันมักจะเข้าข้างเขาว่า เปล่า ก็ฉันรักเขาโดยไม่มีเงื่อนไข ในวันที่เรานอนกอดก่ายกันในวันหยุด เขาเคยเลียบเคียงถามว่าฉันยังรักเขาไหม ฉันบอกออกไปทำไมต้องถาม เขาบอกว่าเห็นฉันไม่เคยสนใจ ว่าเขาจะอยู่หรือจะไปที่ไหน ฉันก็งงงัน ที่ผ่านมานั้นกลายเป็นฉันไม่สนใจ ฉันถามเขาว่าแล้วฉันต้องทำยังไงเขายกเหตุผลสารพันมากมาย ฉันพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อยื้อความสัมพันธ์นั้น แต่ดูเหมือนว่าฉันพยายามเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อย เขาบอกว่าเขาไม่ดีพอ แต่อยากขอให้เราจากกันด้วยดี ”การจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่” ฉันตอบเขาออกไป เขาลอบถอนใจ เรานั่งนิ่งตกอยู่ในความเงียบ ฉันได้แต่แอบเสียใจ นี่มันเกิดความผิดปกติในความสัมพันธ์ของเราเช่นนั้นหรือ ดวงตาของเขาแห้งผาก คล้ายมีอะไรในใจ “คุณดีเกินไป” เขากล่าวเสียงแผ่ว “ ไม่มีใครดีเกินไป เกินกว่าที่เราจะรักได้ “ ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเดียวกัน ฉันเก็บก้อนสะอื้น ฝืนไว้ ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา “อย่างที่เคยบอกเอาไว้ หากคุณพบใครใหม่ ก็ไม่ต้องฝืนใจ ไม่ต้องยกเหตุผลอะไรทั้งนั้น แค่บอกมาว่าไม่รักกัน คนไม่รักกันแล้วจะทนฝืนอยู่ต่อไปทำไม หากว่าคุณมีใครก็ควรบอกมาตรงๆดีกว่า ฉันคงไม่ถามว่าคุณจะเลือกใคร เพราะคงรับไม่ได้ หากคนที่คุณเลือกไม่ใช่ฉัน ฉันขอเลือกที่จะไปจากกันดีกว่า และไม่ต้องมาอ้างหรอกว่าฉันดีเกินไป" นั่นคือประโยคสุดท้าย ก่อนที่ฉันจะหันหลังและเดินจากมา มายืนอยู่บนดาดฟ้านั่น .. “พลันพลังวิเศษ ที่ฉันร้องขอ ได้ปลุกฉันให้ตื่นจากความโง่เขลา แม้แต่ความตาย ฉันยังไม่เกรงกลัว ใยฉันจะต้องกลัว เมื่อต้องอยู่ต่อไปโดยไม่มีเธอ” เสียงกระซิบที่ดังมาจากหัวใจ สุดท้าย ฉันยังเหลือ ตัวเอง แอมอร ท้ายเรื่อง อยากให้เรื่องราวออกมาอารมณ์ดีกว่านี้ แต่คำในโจทย์ก็ทำให้ได้อารมณ์ประมาณนี้ หากเพื่อนๆคนใดสนใจ อยากมาร่วมเดินบนถนนสายตะพาบด้วยกัน อ่านธรรมนูญบล็อกที่บ้านคุณเป็ดสวรรค์ได้เลยค่ะ   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553 47 comments Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 6:59:30 น. Counter : 1685 Pageviews. Share Tweet

ตะพาบวันนี้เศร้าหน่อยนะคะ ...ร้องไห้ครั้งสุดท้าย... ใครเขา...รู้ใจเรามาก.... ไปกว่าตัวเรา... ความรักก็เหมือนสายลม บางเบา...และลอยหายไปในที่สุด   โดย: Calla Lily 6 พฤศจิกายน 2553 8:05:53 น.

พระธาตุเชิงชุมคู่บ้านพระตำหนักภูพานคู่เมือง งามเลื่องลือหนองหาร แลตระการปราสาทผึ้ง สวยสุดซึ้งสาวภูไท ถิ่นมั่นในพุทธธรรม วันนี้วันพระค่ะ.. แรม 14 ค่ำเดือน 11 ***ขอบคุณมากจริงๆๆค่ะมิตรน่ารักบล็อกแก๊งค์*** คุณแคทนำบุญกฐินพร้อมภาพน่ารักสดใสมาฝากค่ะ อนุโมทนาบุญมากมายค่ะ ยอดเงินบริจาคเป็นจำนวนเงิน 124,933.-บาท 1 แสน 2 หมื่น 4 พัน 9 ร้อย 3 สิบ 3 บาท รวมทั้งชาว BLOGGANG ชาวบางขุนเทียน และชาวบ้านค่ะ มีความสวยงาม ก็จะต้องมีความอัปลักษณ์เป็นของคู่กัน ถ้าเราไม่อวดว่าเราสวย ใครจะว่าเราอัปลักษณ์ มีความสะอาดก็จะต้องมีความสกปรกเป็นปรปักษ์ ถ้าเราไม่คุยโอ้ในความสะอาดบริสุทธิ์ ใครจะมาว่าเราสกปรก?? นิทัศน์อุทาหรณ์ ภาพประกอบสวยจังเลยค่ะพี่สาว ดูมีความรู้สึกตามทุกขั้นตอยของภาพและตัวอักษรเลยค่ะ อ่านที่ไรเพลินเรื่อยเลยค่ะ เหมือนเรามีส่วนร่วมกับตัวอักษรเลย ขอบคุณมากค่ะที่ไม่ลืมน้องคนนี้ ยังไง..**ฉันยังเหลือตัวเอง** ใช่เลยค่ะ คุณแคทเห็นใครมีความสุขก็สุขใจมากเลยค่ะ ดีใจมากค่ะที่เพื่อนๆๆไปร่วมแล้วไม่มีใครไร้ทุกข์เลย ดูแลตัวเองบ้างนะค่ะ พี่สาวคนเก่ง.. คิดถึงเสมอค่ะ แคทรียา   โดย: catt.&.cattleya.. 6 พฤศจิกายน 2553 8:18:57 น.

วันนี้สัญญากะตัวเองว่าจะยังไม่อ่านงานเขียน ของใคร เพราะอ่านแล้วควรอ่านของทุกท่าน แต่สายตาไม่อนุญาตน่ะครับ เลยบอกได้แค่ว่า บานบุรีหนึ่งดอกกับหนึ่งผึ้ง ตัวน้อยนั่น ได้อารมณ์หลากหลายเลยครับ สุขสันต์วันมีเสาให้เกาะเพราะยังไม่สร่างเมา   โดย: nulaw.m 6 พฤศจิกายน 2553 8:42:18 น.

สวัสดีค่ะพี่แอม อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย ทำไมมันเศร้าจังคะ หวังว่าพี่แอมคงไม่เศร้าเหมือนอย่างบทความที่เขียน และหวังอีกว่าพี่แอมจะมีความสุขมากมายในวันนี้และวันต่อๆไปนะคะ   โดย: สีฟ้าใส 6 พฤศจิกายน 2553 10:02:16 น.

คุณแอมครับ ผมเปิดประตูให้แล้ว คิดว่าคำนี้นะครับ "ยืน-ถะ-มรึง-ทึง-" เพราะมันมีคำว่า "มรึง" ซึ่งเขาอาจเห็นว่า ไม่เพราะ 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 6 พฤศจิกายน 2553 12:16:02 น.

แวะมาอ่านตะพาบค่ะพี่แอม ขวัญลองเขียนด้วย อาจไม่ดีนักเพราะมือใหม่ แต่ถ้าใจรัก ใครๆคงให้อภัยนะคะ อิอิ ทักทายยามบ่ายค่ะ   โดย: ในความอ่อนไหว 6 พฤศจิกายน 2553 13:12:32 น.

พิมพ์ผิดน่ะน้องเอ๋ย ขออภัยมณีปี่สก็อตต์ จำไม่ผิดหรอก แฮ่แฮ่ แล้วไปฟังเพลงที่บ้านนะครับ เอาใจวัยรุ่น ขนาดน้องแอมนี่แหละ 55   โดย: nulaw.m 6 พฤศจิกายน 2553 13:16:55 น.

มาจดที่อยู่ก่อนครับ   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 6 พฤศจิกายน 2553 13:36:20 น.

เศร้าจังเลยค่ะวันนี้ ยิ่งแอบเปิด blog ซ้อนๆ ๆ ๆ กัน พร้อม คุณในความอ่อนไหว ช่างเขากันจริงๆ ๆ ๆ เก็บแง ๆ ๆ ๆ เรื่องจริงป่ะเนี๊ยะ   โดย: Gunpung 6 พฤศจิกายน 2553 14:07:42 น.

วันนี้งานเศร้านะคุณแอม โบราณว่ารักใครอย่ารักจนหมดหัวใจ เผื่อไว้รักตัวเองบ้าง   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 6 พฤศจิกายน 2553 14:42:54 น.

ตะพาบครั้งนี้ไม่ออกแนวธรรมไปเลย ก็จะเป็นแบบเศร้าๆ ก็ช่วยไม่ได้โจทย์มาแบบนี้นี่ ผมไม่ชอบเลยคำว่า "ดีเกินไป" (เคยเจอมาแล้วน่ะ)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 พฤศจิกายน 2553 16:46:17 น.

เรื่องของความสุขและความเศร้า อยู่ไม่ไกลกันเลยนะพี่แอม แต่โจทย์วันนี้เหมือนให้เศร้างัยไม่รุ วันนี้ไปทำบุญมาค่ะ ไปเจอประดาญาติด้วย เมื่อยมือเชียว   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 6 พฤศจิกายน 2553 17:45:57 น.

ไปบ้านไหนก็เจอตะพาบ อิอิ ถึงฤดูตะพาบแล้วเหรอคะ แล้วคนแต่งเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม คนมาเยี่ยมเพิ่งเคลียร์ตัวเองได้ค่ะ แต่วันจันทร์ก็กลับไปเหมือนเดิมแหละ แหะๆๆ   โดย: biotech_girl 6 พฤศจิกายน 2553 18:49:50 น.

สุดท้ายเราต้องรักตัวเราเองสินะคะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 6 พฤศจิกายน 2553 19:29:45 น.

แม้แต่ความตาย ก้ต้องการปาฏิหาริย์นะครับ เศร้านิดนึง ขี้มูกไหลนิดหน่อย   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 6 พฤศจิกายน 2553 21:02:21 น.

เป็นอีกหนึ่งความสามาถที่คุณแอมอร เขียนขึ้นมาแล้วทำให้คนอ่านอย่างเราอิน ไปด้วยกับตัวหนังสืออบอุ่นนะค่ะ   โดย: JewNid 6 พฤศจิกายน 2553 21:32:35 น.

รักตัวเอง เห็นด้วยเลยครับ วันนี้มาดึกนิดนึงครับ กำลังจะหลับแล้ว ฝันดีนะครับผม   โดย: กลิ่นดอย 7 พฤศจิกายน 2553 0:44:23 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่แอม สุดท้ายฉันยังเหลือตัวเอง . . . ท้ายที่สุด ไม่อยากเหลือแม้แต่ตัวเองเลยครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 7 พฤศจิกายน 2553 7:47:17 น.

อ่านแล้วล้นว่าจะจบยังไง ยัวดีนะที่สุดท้ายแล้ว"เธอ"คนนั้นก็เลือกที่จะรักตัวเอง   โดย: is_ninja 7 พฤศจิกายน 2553 8:46:28 น.

หวัดดีตอนเช้า ยัยป้าแอม จริง ๆ ก็สาย ๆ แล้ว แต่อากาศเย็นอยู่เลย สามสี่เช้าแล้วที่อากาศเช้าเหลือสิบเจ็ดสิบแปดองศา อ่านแล้วได้อารมณ์มากเลยอ่ะ ชอบ .. ตามโจทย์แล้วถ้าแต่งคงได้ประมาณนี้แหล่ะ คิดแนวหวาน ๆ ไม่ออกเลยอ่ะ เลยเปลี่ยนแนวเลยชั้น เพิ่งว่างนี่แหล่ะ กำลังตามอ่านงานของเพื่อน ๆ เค้าอัพเสร็จก็หายไปเลย เพิ่งเห็นว่าฝากบ้านด้วย แย่เลย ..555 มีความสุขวันหยุดจ้า !! สองพี : ลูกเป็ดขี้เหร่ ตัวเดิม SongPee@The Ugly Duckling   โดย: SongPee 7 พฤศจิกายน 2553 9:41:33 น.

คนเราเหลือตัวเราเองเสมอเนอะ ^^ สวัสดียามเช้านะครับคุณแอมอร ^^   โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 7 พฤศจิกายน 2553 10:30:56 น.

น้ำตาซึม..   โดย: พธู 7 พฤศจิกายน 2553 10:34:33 น.

สวัสดียามเที่ยงครับคุณแอม เพิ่งได้จังหวะเข้ามาอ่านตอนนี้ละ เย็นวันนี้ผมอัพบล็อกใหม่นะ...   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 7 พฤศจิกายน 2553 11:20:14 น.

ทักทายยามเทียงวันที่ขวัญต้องมาเข้าเวรเฝ้าสถานที่ราชการค่ะพี่ สำหรับขวัญมีตอนเดียวค่ะพี่แอม เพราะ"เธอ"ไม่เคยรู้จักคำว่ารัก จวบจนมาพบคนที่เธอไม่เคยตามหา แต่เค้ามาในวันที่ใช่ ชีวิตของเธอนับจากนี้ไป จะไม่มีวันที่ใครจะได้ใจเธออีกเลย รักของเธอเริ่มและจบในตอนเดียว สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ   โดย: ในความอ่อนไหว 7 พฤศจิกายน 2553 11:42:29 น.

ผมเป็นคนนึงครับพี่แอม ที่ซื้อหนังสือคู่มือกล้องมา แต่ไม่เคยอ่านเลยครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 7 พฤศจิกายน 2553 13:06:50 น.

ผมหลบจากบล้อก ไปนั่งอ่านหนังสือจบไปสองเล่มแล้วครับพี่แอมในวันนี้ อิอิอิ งานก็ไม่มี ลูกค้าก็หาย ประเทศก็น้ำท่วม ลูกก็หลับกลางวัน โอ... 5555   โดย: กะว่าก๋า 7 พฤศจิกายน 2553 13:08:35 น.

ขอนุญาตเลียนแบบลุงหน่อหลูด้วยคนเด้อ ... ภาพดอกไม้ชุดนี้ ..สวยนุ่มๆ ดีจัง หันมาเอาดีทางนี้ก็น่าจะเวริ์คนะตะเอง   โดย: mutcha_nu 7 พฤศจิกายน 2553 13:11:18 น.

ว่าจะถามว่า พี่แอมอร ถ่ายรูปเองหรือเปล่าครับ ดีจังถ่ายใกล้ๆ ได้ด้วย กล้องดอยถ่ายไม่ได้ใกล้ขนาดนี้ครับ   โดย: กลิ่นดอย 7 พฤศจิกายน 2553 14:59:13 น.

โลกนี้มีความเศร้าเยอะแล้ว เว้นเป็ดไว้ซักคนนะ กาดึ๊บๆ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 7 พฤศจิกายน 2553 15:36:21 น.

สวัสดีวันอาทิตย์จ๊ะ...เจ๊แอม เขียนได้ซึ้งจนซึมเลย มีความสุขในวันหยุดนะคะ   โดย: nootikky 7 พฤศจิกายน 2553 15:41:30 น.

ที่นราฯ ไม่หนาว แค่เย็นๆเพราะฝนเท่านั้น ปีนี้ฝนชุกกว่าทุกปีน้ำก็มาก ค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 7 พฤศจิกายน 2553 16:26:13 น.

..ยัยแอม..อ่าน แย้วเศร้าอะ.. คิ ก คิ ก ..แล้วชั้นจารับ'ทานข้าวเย็นลงมั๊ยเนี่ยยย?.. .. โอ้ว่าอนิจจาความรัก.. ฮ่า ฮ่า ฮ่า .. Orkut Scraps   โดย: อ๋อซ่าส์ 7 พฤศจิกายน 2553 17:10:07 น.

ลูกชายคนเล็กอยากหล่อดีกว่าคนโต อยากหล่อเน้อ   โดย: nulaw.m 7 พฤศจิกายน 2553 18:31:26 น.

วันนี้ไปแอ่วมาแบบจำเป็น จำใจ 555 ขับรถไปส่งน้าสาวไปประชุมผู้ปกครองหลาน แบบไม่กล้าขับรถเข้าเมืองอ่ะ เลยขอรบกวนชั้นไปส่ง เข้าประชุมบ่ายโมงเลิกประมาณสี่โมงเย็น ชั้นเลยพาเจ้าตัวเล็กไปช้อปปิ้งหนังสือกัน สองแม่ลูกหมดไปพันกว่า ๆ ค่าหนังสือ ออกบ้านเป็นต้องเสียตังค์ จากนั้นเลยซื้อขนม กับน้ำ พาไปเล่นที่สวนสาธารณะในเมือง รอเจ้าค่ะ สนุกใหญ่เลย .. ก็แถวบ้านไม่มีนิ 555 ... ... ..... ว่าจะชม ลืมชมจนได้ว่าภาพสวย ถ่ายเองป่าว ชักเก่งแล้วนะเนี่ย ถ่ายมาอวดบ่อย ๆ นะจ๊ะ สองพี   โดย: SongPee 7 พฤศจิกายน 2553 18:34:47 น.

วันนี้อากาศน่าสบายมาก มันมีเมฆแล้วแดดก้อไม่ร้อนเลย ซ้ำยังไม่หนาวซะอีก หน้าหนาวมันไปไหนซะแล้วล่ะคะพี่แอม   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 7 พฤศจิกายน 2553 20:47:12 น.

ขอบคุณค่ะพี่แอม ^^ บางครั้งที่เราเศร้า เป็นเพราะเราไม่เข้าใจปัญหา แต่เมื่อใดที่เราเข้าใจปัญหา เราจะสามารถยอมรับ และอยู่สู้กับปัญหานั้นๆ ได้ค่ะ ส่วนงานรวมเล่มส่งสนง.พิมพ์ ชาลียังขาดคุณสมบัติของนักเขียนที่ดีอีกเยอะเลย คงอีกนานเลยค่ะกว่าจะได้เป็นนักเขียนกับเค้าบ้าง สุข สดชื่น สดใส นะคะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 7 พฤศจิกายน 2553 20:54:50 น.

หวัดดีครับ พี่แอม ตามมาอ่านตะพาบครับ ยังอ่านไม่ครับทุกคนเลยครับ ประโยคทั้ง 5 กลมกลืนกับเรื่องได้สวยงามมากครับ   โดย: เศษเสี้ยว 7 พฤศจิกายน 2553 23:42:37 น.

สวัสดีค๊าพี่แอม ตามพี่ซามาอ่านงานเวอร์ชั่นเศร้า ตามโจทย์ม่ายรุพี่เป็ดไมให้โจทย์ขัดกับไอดอล พี่ท่านเนอะพี่แอม...เรื่องราวคล้ายกันเรยอ่ะ พอเฉียดตายเราก็ต้องนึกถึงความเศร้า ฮือๆ กลับไปเอาทิชชูก่อนแระ ปล..พอดีเนตอืดดเป็นเพราะสายทูรอินเตอร์เนตมีปัญหาต้องเดินสายใหม่เรยเพราะเข้าบล็อก ไม่ได้..ซ่อมเส็จแระค่ะ..คิดถึงพี่แอมเสมอฝันดีนะค่ะจุ๊บบบ...   โดย: mastana 8 พฤศจิกายน 2553 0:39:13 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 8 พฤศจิกายน 2553 7:30:01 น.

สวัสดีครับยาย...สบายดีไหม....ชอบโจทย์ 5 ข้อเที่ยวนี้จริงๆเลย...และยายก็ตีโจทย์ออกมาได้แจ๋วแหว๋ว...รักษาสุขภาพนะครับ...   โดย: non lock 8 พฤศจิกายน 2553 8:29:35 น.

อ่านตะพาบบ้านนี้แล้วน้ำตาซึม เฮ้อ เกลียดจัง เวลาคนเราจะเลิกกัน แล้วชอบพูดว่า...คุณดีเกินไปนี่แระ โจทย์หน้าเขียนหวานๆกันดีกว่าค่ะ เศร้าๆอ่านแล้วหดหู่ เนอะ   โดย: คล้ายดาว 8 พฤศจิกายน 2553 9:10:28 น.

เรื่องเศร้าจังเลยค่ะ คุณแอมอร แต่ท้ายสุดก็ไม่เศร้าเนอะ...   โดย: นางฟ้าของชาลี 8 พฤศจิกายน 2553 10:02:49 น.

เศร้าจัง ดอกไม้สวยๆเนี่ยะ ชื่ออะไรน๊า คุ้นๆ อากาศเปลี่ยนแล้วนะคะ คุณแอม รักษาสุขภาพมากๆนะคะ   โดย: lastmoon 8 พฤศจิกายน 2553 16:32:06 น.

ขอบคุณมากค่ะมิตรน่ารัก..พี่สาวที่คิดถึง แวะมาด้วยความคิดถึงค่ะ สุดซาบซึ้งตรึงจิตให้คิดถึง ว่าหนึ่งหล้าโลกนี้มีมิตรดี ให้จดจำตรึงใจมิรู้ลืม..   โดย: catt.&.cattleya.. 8 พฤศจิกายน 2553 17:07:27 น.

สวัสดียามค่ำๆ ครับผม วันนี้หนีไปบล้อกอื่นไม่ได้ เนื่องจากเน็ตเป็นเต่ามาก อิอิ ขอเม้นท์ที่บล้อกหลักก็แล้วกันนะครับ   โดย: กลิ่นดอย 8 พฤศจิกายน 2553 22:13:06 น.

โอเคซึ้งเลยค่ะคุณแอมอร   โดย: อุ้มสี 8 พฤศจิกายน 2553 22:56:54 น.

อ่านเม้นท์ของคุณแอมอรที่ฝากไว้ที่บล็อกว่า "ต้องยอมแพ้สองหนุ่ม แต่ก็จะมาเดินดุ่มๆเป็นเพื่อนกันค่ะ" แบบนี้รู้สึกอุ่นใจค่ะว่ายังไงเราก็ ไม่ทิ้งกันนะค่ะ   โดย: JewNid 9 พฤศจิกายน 2553 5:26:14 น.