"ที่ว่าง ... (ไว้ฟุ้ง) ข้างข้างใจ"
 
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
27 สิงหาคม 2550

กว่าจะรัก เท่าวันนี้ (2)

ตอนที่แล้ว ได้เปิดตัวเผาเพื่อนสาวชาวกรุงไปแล้ว เกรียมน้อยๆ กำลังพอดี

เหตุเกิดตอนนั้นก็หลายปีดีดัก (ก็ตั้งแต่คอมพิวเตอร์ยังไม่มีจอสี และฟลอปปี้ดิสค์ที่ต้องใช้อันใหญ่กว่าฝ่ามือนู่นแน่ะ)
แต่ปีอะไรไม่บอกย่ะ

สถานที่ในท้องเรื่องก็คือ มหาลัยตจว. แห่งภาคอีสาน ที่ฉันเชื่อว่าต้องเป็นมหาลัยที่มีพื้นที่มากที่สุดในประเทศไทย และมากกว่า 80% เป็นพื้นที่ทางการเกษตรของคณะเกษตร คณะคู่รักคู่แค้นกับคณะของฉานนนน

จึงไม่แปลกใจ ที่ความเดิมตอนที่แล้ว ยายเพื่อนของฉันจะได้เจอควายหลวง

อ้าว รถคณะก็เป็นรถหลวง โต๊ะเรียนก็ของหลวง ก็ควายของคณะเกษตร ก็ต้องจัดเป็นพวกควายหลวงด้วยสิ


เพื่อนฉันมีชื่อเรียกอันน่ารักเป็นผลไม้ อันไม่สมตัวเธออย่างแรง
เธอเหมาะกับชื่อ ยายมะนาว มะดัน ส้มโอเปรี้ยว หรือ มะม่วงดองมากกว่า
เพราะพฤติกรรมหลังจากชินสถานที่แล้ว จากคุณหนูชาวกรุงขี้แยพลิกกลับตาลปัตร หน้ามือเป็นหลังท้ายทอย

เป็นยายสุดซ่าปลากระดี่ยังอาย

แต่หากฉันเรียกเธอตามนั้น คงโดนมันตื้บเอาแถวนี้

เอาเป็นว่า ขอเรียกเธอว่า ยายโซวฯ ก็แล้วกัน คริ คริ

ฉันสนิทกะยายโซวมาก เพราะคนหน้าตาดีย่อมสนิทกับคนหน้าตาดีด้วยกัน ประดุจน้ำย่อมไหลไปรวมกับน้ำ น้ำมันย่อมไหลไปรวมกับน้ำมัน

เอิ๊ก เปลี่ยนๆ ... เอาเป็นว่าสนิทกับมันมากเพราะต้องเทคแคร์เพื่อนตามคำสั่งพี่คณะ

ทั้งๆ ที่ตอนแรกๆ เจอมัน ... นอกจากมันจะขี้แยแล้ว ยังหยิ่งอีกแน่ะ ประเภทถามคำตอบคำ แล้วยังมีหน้ามาตัวดำกว่าฉันอี๊กกกก (เกี่ยวตรงไหนฟะ)

แต่ฉันคบคนง่าย เลยทนมันได้ ... (หรือจริงๆ แล้วมันทนฉันได้ไม่รู้สิ)

มาทนเกือบไม่ได้ก็ตอนที่ได้ไปเที่ยวภูกระดึงด้วยกันนี่แหละ

เป็นการไปเที่ยวแบบ outdoor ครั้งแรกในชีวิตของฉันและนังโซว

เรียกว่าจากคุณหนูน้อยๆ ก็กลายเป็นซำเหมาไปเลย เพราะภูกระดึงนี่โหดดดดดด

เราทั้งสองไม่เคยรู้มาก่อนว่า ต้องเอาอะไรไปมั่ง รู้แต่กลัวหนาวที่ซู้ด ก็เลยพากันขนเสื้อหนาวไปเสียเต็มอัตราศึก

เพื่อที่จะไม่ได้ใช้ เพราะหนาวมาก เลยไม่อาบน้ำ เลยไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อบ่อย

ฉันจึงได้รู้ว่า เพื่อนฉันเป็นประเภทรักสวยรักงาม

เพราะแม้น้ำไม่อาบ ขนเสื้อผ้ามามากมาย แล้วไม่ได้เปลี่ยน แต่เธอเอาต่างหูหรูหราขึ้นมาเปลี่ยนใส่ทุกวัน
(จะใส่ให้เก้งกวางที่ไหนดูฟะ)

นั่นยังไม่เท่าไหร่

หลังจากที่ตะกายไต่ขึ้นไปถึงภูกระดึง ขาแข็งแทบจะไม่เป็นชิ้นส่วนของร่างกาย ยามนอนจึงสลบเหมือดดดด

เช้าวันแรกบนภูกระดึงนั้น ฉันจึงนอนขดในเต้นท์หนาวเฮือกเยือกเย็น ไม่ยอมลุกออกมาจากโปงผ้า เพราะขายังไม่คืนชีพ แต่นังโซวลากคอฉันออกมาจากเต้นท์ แล้วถามฉันเป็นคำถามแรกของวันว่า
"นี่แก ฉันสวยมั้ย"

กรี๊ดดดดดดดด ... อยากเตะเพื่อนตกภู นี่แกปลุกฉันขึ้นมาถามแค่นี้เรอะ
"ลืมเอากระจกมานี่ยะ ตกลงฉันสวยม้ายยยย"

เออ สวย

ว่าแล้วก็คลานกลับเข้าไปนอนต่อ พลางสวดภาวนา
เอ็งอย่ามาปลุกตูอีกนะเฟ้ย

นี่แหละ ยายโซวของฉัน



Create Date : 27 สิงหาคม 2550
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2554 19:56:50 น. 18 comments
Counter : 413 Pageviews.  

 
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อ่านบล็อกพี่ด้าทีไร ขำกลิ้งทุกที เอิ๊กๆๆ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:17:47:45 น.  

 
ขำเพื่อนคุณด้าจัง
แต่เข้าใจนะ เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้แหละ
ขอสวยไว้ก่อน แต่ไม่ถึงขนาดนี้นะคะ

ภูกระดึงไปมาแล้วเหมือนกันสมัยเรียนมหาลัย
ขาเดี้ยงทั้งสองข้าง
มีผลทำให้ขาไม่แข็งแรงจนถึงทุกวันนี้
ตอนเป็นแอร์ก็เลย ยืนระยะไม่ได้เหมือนคนอื่น
(ยืนระยะช็อบปิ้งนะคะ)

มาอ่านเรื่องน่ารักๆ แล้วสบายใจดีจัง
ชอบอ่านที่คุณด้าเขียน
เขียนบ่อยๆ นะคะ


โดย: นวลกนก วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:23:34:53 น.  

 


ฝากความคิดถึงมาให้ค่ะ


โดย: นวลกนก วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:15:51:29 น.  

 
น้องครูแพนด้า - นี่ mode ซึ้งน๊า

คุณนัน - ต้องเผาต่อเนื่องค่ะ นังโซวเนี่ย ..
มารับความคิดถึงค่ะ


โดย: ดวงลดา วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:16:52:11 น.  

 
ขำอ่ะ อ่านไปยิ้มไป ถ้าเดาไม่ผิดพอจะนึกออกเหมือนกันว่าคุณโซวนี่เป็นใคร


โดย: Aorora วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:21:05:25 น.  

 
เมื่อไหร่หนูด้าเขียนถึงตัวเอง รับรองจะฮากว่านี้นะคะท่านผู้ชม

คริ คริ คิดถึงอีกแล้ว


โดย: SevenDaffodils IP: 65.203.0.242 วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:3:35:48 น.  

 
อ้อ - คริ คริ ช่ายแย้วจ้า ... คริ คริ

พี่แป๋วแป๋วจ๋า - แหม แหม ... คนมีของ เลยต้องค่อยๆ ปล่อยของค่ะ ... คิดถึงมั่กๆ เหมือนกันค่ะ


โดย: ดวงลดา วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:8:22:20 น.  

 
คริคริ คุณโซวจะเป็นใครก็ตามแต่ ไม่ใช่ป๋องแป้งแน่นอนค่ะพี่อ้อขา.....คริคริ


โดย: ป๋องแป้ง IP: 58.9.123.15 วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:9:00:49 น.  

 
อิอิ ไปขึ้นมาเหมือนกัน

เพื่อนนิดก็เป็น แต่เป็นน้อยกว่า
มันเพิ่งเริ่มใช้คอนแทคเลนส์ เราก็บอกว่าไม่ต้องเอาไปหรอก
ทำความสะอาดยาก ให้ใส่แว่นอันเดิมไปก่อน
ก็ยังเอาไป ทุลักทุเลมากตอนใส่ เพราะเจ้าตัวก็ยังใส่ไม่คล่อง
ไฟก็ไม่มี ฝุ่นก็เยอะ ที่ก็แคบ

ส่วนเสื้อกันหนาวเอาไปตัวเดียว แต่เราเช่าผ้านวมมาเพียบ
เพื่อทำเป็นที่นอน ผ้าห่ม แล้วมีผ้าใบกันน้ำค้างด้วย


โดย: เสือเตี้ย IP: 202.47.237.156 วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:10:54:28 น.  

 
ไม่ซึ้งค่ะพี่ดา แต่ว่าสงสัยว่า เพื่อนคนนี้เอาเครื่องสำอางไรขึ้นไปแต่งหน้าด้วยหรือเปล่าคะ 55


โดย: Second impact วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:16:20:44 น.  

 


โดย: filmgus วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:22:43:06 น.  

 
ป๋องแป้ง - พี่อ้อเข้าใจไม่ผิดหรอก อ้อกับคุณโซวเธอรู้จักกันดีก่ะ

นิด - เนอะ นอนอยู่บ้านดีๆ หาเรื่องไปลำบากทำไมก็ไม่รู้

น้องแอน- สมัยนั้น นศ.เขายังไม่แต่งหน้าไปเรียนกันทุกวันเหมือนสม้ยนี้หรอกค่ะ (แต่แต่งหน้าตอนไปเริงราตรีมีบ้าง) แล้วหญิงคณะพี่ สมัยนั้นยิ่งห้าว ลุย มั่น และมันส์ หารักสวยรักงามยากกกส์ แถมบ้าแบกต่างหูไปถึงภูกระดึง (แม้จะเบา) ก็นับว่าหายากกกกส์เข้าไปอีก คริ คริ

เจ้าออ - มายิ้มแบบคนร่วมสมัย เข้าใจสถานการณ์ใช่ป่ะ


โดย: ดวงลดา วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:9:27:17 น.  

 
พี่ด้าโหลด PDF มาจากลิงค์เว็บวิมุตติ แม่นบ่?
แจกพี่นันต่อได้เลยเด้อ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:11:23:31 น.  

 
ไม่ได้โหลดมาจ้า แต่ว่าได้จาก e-mail เพื่อนส่งต่อมาให้จ้า น้องเหล่าซือแพนด้าฯ


โดย: ดวงลดา วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:14:18:07 น.  

 
555 ยุคฟลอปปี้ดิสก์ แผ่นเท่าฝ่ามือเลยเหรอพี่

เพื่อนพี่ ขำ อะ เห็นพี่เป็นกระจกวิเศษไปได้



โดย: ck_naka วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:19:58:07 น.  

 
เพื่อนเจ้มันบ้าค่ะซี


โดย: ดวงลดา วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:20:06:02 น.  

 
หลังจากขึ้นภูกระดึงแล้ว รักกันเพิ่มมากขึ้น หรือว่า
เกลียดกันเพิ่มคะ.
ไม่เคยขึ้นภูกระดึงเลย. อยากไปบ้าง


โดย: ing IP: 182.53.212.113 วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:8:31:18 น.  

 
คบกันถึงทุกวันนี้แหละค่ะ ... กลายเป็นเพื่อนที่น่ารักต่อกัน ... ลูกสองแล้วล่ะ ยายโซว (ลูกหล่อด้วยค่ะ หน้าเหมือนแม่)

รีบไปนะคะ คุณ ing ก่อนที่จะขึ้นไม่ไหว เพราะตอนนี้ ให้ไปรอบ 11 ยังต้องคิดอยู่เลย ไม่อยากโดนหามลง


โดย: ดวงลดา วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:8:35:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดวงลดา
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




" I simply know where my heart is "



=================================
ข้อความและภาพถ่ายในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด ได้รับการสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ผู้ฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
=================================

[Add ดวงลดา's blog to your web]