| |
สามปีในเตรียม"มันสั้น" เมื่อวาน วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2554 วันสุดท้ายของการเรียนปกติในโรงเรียนที่ผมรักมากที่สุดโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา หลายครั้งที่รุ่นพี่พูดว่า"น้อง สามปีในเตรียม มันสั้น" ผมก็เพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่ามันสั้นมากจริงๆ เวลาแห่งความสุขมันมักผ่านไปไวเสมอ นับแต่วันแรกที่ผมก้าวเท้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ พร้อมกับคำว่า "โรงเรียนใหญ่โคตร" ความรู้สึกเหล่านี้เปลี่ยนไปตามวันเวลา พื้นที่ 80 ไร่ ที่เราเดินอยู่ทุกวัน มันช่างเล็กและอบอุ่นเหมือนบ้านที่ต้อนรับเรากลับมาทุกวัน ณ ที่แห่งนี้ มิตรภาพ รอยยิ้ม น้ำตา ทุกอย่างอยู่ในที่แห่งนี้ เหลือเวลาอีกแทบจะนับวันได้ กับสถานภาพความเป็น"นักเรียน ม ปลาย" มันกำลังจะหมดลง แต่ความทรงจำ ยังคงอยู่ตราบชั่วนิรันดร์ "แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนยังเวียนวน คือความรักศักดิ์ตน ทุกสมัย ได้ชื่อว่า ต.อ. ย่อมพอใจ พระเกี้ยวน้อยยิ่งใหญ่ ตลอดกาล" คงไม่มีคำใดที่สามารถเปรียบเปรยความรู้สึกของผมได้ เพราะความรู้สึกเหล่านี้มันลึกซึ้งเกินกว่าคำบรรยาย สามปีที่ผ่าน ผมสวดมนต์ผิดอย่างไร ก็ยังผิดเช่นเดิม มาโรงเรียนสายอย่างไร ก็สายอย่างเดิม และที่สำคัญผมก็ยังรักโรงเรียนนี้เช่นเดิม สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องระลึกไว้เสมอคือ "เวลา ยิ่งเหลือ น้อย มัน ยิ่ง มีค่ามาก" ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนี้แล้ว แต่น่าเศร้าใจ ที่เราต้องจำใจจากลา โรงเรียนที่รักยิ่ง แต่เวลาที่เหลือผมจะใช้อย่างมีค่าที่สุด ณ ที่แห่งนี้ "โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา"
|
Friends Blog
Link |
||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [