เมื่อซัก 8-9 ปีก่อน เราเคยได้ดำดิ่งลงไปสัมผัสกับโลกใต้ทะเลลึกมาแล้ว ด้วยความกล้าหาญชาญชัย 555++

ต้องบอกว่ากล้าหาญจริงๆ เพราะคนที่ดำน้ำลึก การมีโรคประจำตัวเป็นโรคไซนัส หรือโรคที่เกี่ยวกับระบบหายใจ มิสมควรลงไป หรือถ้าจะลงไป ก็ควรปรึกษาแพทย์ซะให้เรียบร้อย แต่...ไม่ใช่ข้าพเจ้าแน่นอน เพราะใครก้อบังคับให้ข้าพเจ้าทำอะไรไม่ได้ นอกจากท่านทั้งหลาย จะมาลบล้างความขี้เกียจในตัวของข้าพเจ้าออกไปเสียให้หมด

ครั้งนั้น ที่กล้าลงไปเพราะมีเพื่อน และยังมีความซ่าในตัวอยู่มาก ประกอบกับความอยากที่มีอยู่มากโข กับความต้องการที่จะได้ลงไปเห็นโลกใต้น้ำอย่างเป็นจริงเป็นจัง และที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด คือ ค่าที่พักโรงแรม เราไม่ต้องเสีย เนื่องจากมีเพื่อนหนุ่มใจดีจ่ายให้ แถมด้วยบัตรดูภูเก็ตแฟนตาซีอีก 2 ใบ ตามด้วยน้ำใจในการพาไปเลี้ยงอาารมื้อญ่ายยย เป็นของแถมท้ายให้ ทริปแบบนี้ใครเล่าจะไม่สน

แม้ในใจจะไม่อยากเบียดเบียนเพื่อนก้อเถอะ แต่ไหนๆ ก้อไหนๆ นะ ในเมื่อเพื่อนมีเยอะ และเพื่อนเต็มใจ จะขัดศรัทธากันไปใยให้เสียน้ำใจเล่า อิอิ

และนั่นแหละ คือ สาเหตุที่ทำให้เราและสหายสนิทรุ่นน้องอีกคน ได้ทั้งเที่ยวภูเก็ตและดำดิ่งสู่ใต้ผืนน้ำสีฟ้าครามของเกาะสิมิลันด้วยความสนุกสนาน ปนระทึกใจ...!!

ก่อนการท่องทะเลลึกครั้งนั้น แน่นอนว่าต้องมีการเรียนการสอน ซึ่งจำได้แม่นยำเลยว่า ครูฝึกเป็นชาวอังกฤษ ผมยาว ตัวโต เมียสวย คริคริ...ครูชื่อเดวิด ใจดี ใจเย็น วันแรกเดวิดสอนทฤษฎีผ่านการนั่งดูวิดีโอการสอนดำน้ำ พร้อมสาธิตวิธีการใช้อุปกรณ์กันแบบคร่าวๆ ชื่อคอร์สที่เรียนก็คือ Open Water Diving ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ที่จำได้แม่นติดหูเลยคือ อย่า Panic เป็นอันขาด จำไว้ๆ !!

....แต่ โอ้ววว!! มีรึ จะไม่ Panic ??

จริงๆ การฝึกดำน้ำ เขาบอกว่า ที่ถูกต้อง และปลอดภัย ต้องฝึกทุกอย่างในสระว่ายน้ำก่อน เพราะนักดำน้ำลึก ต้องรู้วิธีการใช้อุปกรณ์ในน้ำจริงๆ หลังจากเรียนทฤษฎีมาแล้ว เพื่อป้องกันความผิดพลาด ซึ่งอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้

อ่ะ!!...ไม่ได้โม้ เพราะอันตรายจริงๆ อย่างสมมุติเราตกใจ ดำลงน้ำไปแล้ว คิดจะทะลึ่งพรวดขึ้นเหนือน้ำ มีสิทธิปลิดชีวิตตัวเองได้ง่ายๆ แล้วก็มีคนที่ตายเพราะเรื่องแบบนี้มาแล้ว แต่...สำหรับตรงนี้ขี้เกียจอธิบาย เนื่องจากเกรงว่าจะอธิบายผิดพลาด คนที่สนใจอยากดำน้ำจริงๆ ไปหาข้อมูลเบื้องต้นได้จากเวปดำน้ำทั้งหลาย มีเยอะ...ลองดูแล้วกัน

ก็อย่างที่บอกว่ามันอันตราย แต่... ครูเดวิด ก้อพานักดำน้ำมือใหม่กิ๊ก 3 คนลงทะเลอันดามัน หมู่เกาะสิมิลัน ด้วยความลึกประมาณ 5 เมตร ฝึกการดำน้ำ ใต้น้ำทะเลจริงๆ 555++

อืม...แต่ต้องบอกก่อนนะ ว่าครูเดวิดเขาระมัดระวัง ดูแลลูกศิษย์ของเาเต็มที่ เพราะนอกจากเดวิดแล้ว ยังมีผู้ช่วยซึ่งเป็น Instructor คนไทยอีก 2-3 คน และนักดำน้ำที่มี skill การดำน้ำมากโขอีก 5-6 คน ทั้งไทย ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส ดำน้ำอยู่ด้วยกัน

เหล่านักดำน้ำมากประสบการณ์ กับไม่มีประสบการณ์เลย พร้อมด้วยทีมครูฝึก และลูกเรือ รวมๆ น่าจะประมาณ 13-14 คนได้มั๊งจำไม่ได้แระ ออกเดินทางสู่หมู่เกาะสิมิลัน ในช่วงหัวค่ำ แล้วคืนนั้นก้อนอนกันบนเรือนั่นแหละ เพราะเช้าวันรุ่ง จะเป็นวันลงท่องท้องน้ำของจริง...ย้ำ!! ลงจริงๆ บรื๋ยย....

เช้าวันใหม่ ทุกคนตื่นแต่เช้า เช้าจริงๆ นะ 7-8 โมงอ่ะ เป็นเรื่องลำบากอย่างยิ่งสำหรับคนอย่างเรา แต่ใครๆ เขาก็ตื่น ไอ้...จะมานอนก้นโด่งอยู่คงไม่ใช่ที่ หลังจากกินข้าวเสร็จซักพัก ดาวิดก็เรียกนักเรียนแต่งองค์ทรงเครื่อง ลอง mask ลอง fin ใส่ wet suit และคาดเข็มขัดตะกั่ว กระบวนการขั้นสุดท้ายคือการแบกแท็งออกซิเจน ที่โครตหนักขึ้นหลัง เฮ้อ...ถึงแม้ครูฝึกจะช่วยก็เถอะ แต่กว่าจะประกอบร่างเสร็จ หุหุ เล่นเอาเหนื่อยอ่ะ

แต่ในที่สุด มนุษย์กบก็พร้อมลงน้ำ

เดวิด บอกวิธีการกระโดดลงน้ำจากเรือกับนักดำน้ำมือใหม่ พร้อมทำให้ดูเป็นตัวอย่าง โดยบรรดานักดำน้ำมือเก๋า ที่ทะยอยกันโดดตูม...ตูม ลงน้ำดำน้ำไปก่อน อิอิ เห็นแล้วน่าหนุก พอถึงคิวเราเหรอ ตูม!!... ลงไปเลยคับ ตูมแรกที่ลงไป ด้วยอุปกรณ์ที่เพิ่งประกอบร่างอยู่เมื่อครู่ ทำให้เราดำดิ่งลงใต้ผืนน้ำพอสมควร หลังจากนั้น ตัวก็ทะลึ่งพรวดเด้งกลับสู่ผิวน้ำ เพื่อนที่ไปด้วยกัน และฝาหรั่งที่มาเรียนด้วยอีกคน ก็โดดตูมเหมือนกัน

หลังจากนั้น ก็มีครูฝึกที่ลงไปก่อน และเดวิดที่ตามลงมา ก็ทำสัญญาณมืดบอกว่าให้นักเรียนเติมลมเข้า BCD (Buoyancy Compensator) เพื่อการดำดิ่งลงสู่ใต้ผืนน้ำ โห...เติมลมเข้า BCD ครั้งแรก มันรัดหน้าอกจนหายใจแทบไม่ออก อึดอัดไปหมด อยากจะเลิกซะตั้งแต่ขั้นตอนแรกนี้เลยแหละ ความรู้สึกตื่นๆ กลัวๆ ที่มีอยู่ตอนแรก เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว ไอ้อุปกรณ์แปลงร่างที่ห้วยอยู่ทั้งซ้ายทั้งขวา แถมด้วยข้างหลัง ทั้งแท็งค์ออกซิเจน Mask Snorkle ทำพาลเกะกะน่ารำคาญไปหมด

แหม...แต่จะให้ยอมแพ้ตอนนี้ มันก้อเสียฟอร์มอย่างมากนะ กล้าๆ กลัวๆ ยังไง มาถึงตรงนี้แล้ว ถอยไม่ได้ สู้ตายค่ะ!!...แล้วก้อเกือบตายจริงๆ อ่ะ

และแล้วก้อถึงเวลา บุ๋งๆๆๆ...ลงสู่ใต้ท้องทะเลสิมิลัน โดยครูเดวิดและผู้ช่วยประกบติด 3 นักเรียน Mask ที่ปิดจมูก และการหายใจด้วยปาก สร้างความอึดอัดขัดใจแบบสุดๆ ในความรู้สึก อย่างทะลึ่งขึ้นเหนือน้ำจริงๆ แต่เดวิดก็นำพาลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้นทะเล ความลึกประมาณ 5 เมตรอย่างที่ว่าจนได้

ไอ้ที่ว่าอึดอัดตอนแรกน่ะ ยังน้อย มาถึงตอนที่ต้องฝึกเคลียร์น้ำออกจากหน้ากาก การดึง Regulator ออกจากปาก เอา Regulator ของเพื่อนมาใช้แทนก้อมี โอ้ววว...มายก๊อด อยากตายๆ เล่นเอาสำลักไปหลายรอบ แล้วมันก้อมีรอบทีเด็ด แง.....

เรื่องมันมีอยู่ว่า ไอ้เราน่ะคุกเข่ากะเขาไม่ติดพื้นซักที ครูฝึกเลยต้องคอยดึงไว้ พอมาถึงตอนที่เดวิดให้ฝึกเอา Regulator ออกจากปาก แล้วไปเอา Reg ของเพื่อนมาใช้ มือข้างหนึ่งครูฝึกก้อจับไว้ เพื่อให้นั่งติดพื้นได้ แต่อีกมือหนึ่ง ที่จะต้องหยิบ Reg มาใส่ปากซี ไอ้เพื่อนตัวดี ทะลึ่งจับไว้ แล้วทีนี้จะเอามือไหนหยิบ Reg ล่ะ โอ๊ย!! สลัดยังไงก็ไม่หลุด มือเหนียวกันอย่างกะตุ๊กแก ทั้งฝรั่งทั้งลาว

ตอนนั้นคิดว่าตายแน่วุ้ยถ้าอยู่ต่อไป เพราะฉะนั้นเป็นไงเป็นกัน ขอขึ้นข้างบนก่อนล่ะ ไม่สนแล้วตัวจะระเบิด ไนโตรเจนจะทะลักยังไงก็เถอะ แต่...ก้อดิ้นทีแรกก้อไม่หลุดอยู่แล้ว ดิ้นขึ้นข้างบน ครูฝึกยิ่งไม่ยอมปล่อย แล้วครูตัวเท่ายักษ์ขนาดนั้น จะดิ้นหลุดได้ยังไง ผลก็คือ ตาเหลือกค่ะ สำลักอย่างแรง กว่าจะใส่ Reg เข้าปาก กว่าจะเคลียร์ตัวเองให้หายตกใจได้ (จริงๆ ไม่ได้หายหรอก แค่ทุเลาลงมากกว่า) เล่นเอาแทบตายจริงๆ เฮ้อ...

ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าไอ้ช่วงเวลานั้นมันนานแค่ไหน แต่เวลานั้น หรือเวลานี้ที่กำลังนึกอยู่ รู้สึกวันมันนานโครตๆ อ่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ากลั้นหายใจ แถมยังต้องทนกับการสำลักน้ำอยู่ได้ยังไง แถมไอ้เพื่อนรุ่นน้องตัวดี มันยงเอามาเล่าเป็นเรื่องขำขันตอนหลังด้วยว่า กะฆ่าให้ตาย มันดันไม่ตาย ดันรอดมาได้อีกแน่ะ

หลังจากรอดตายมาอย่างหวุดหวิด คุณอ้วนก้อไม่อยากลงน้ำต่อแล้วล่ะค้า เครียดมาก พอครูฝึกพาขึ้นเหนือน้ำ ไอ้ที่นึกสนุกตอนแรก ก็ไม่สนุกแล้ว ไม่อยากกลับลงไปแล้วจริงๆ

โธ่!! เกือบขาดใจตายใต้น้ำ มันจะไปหนุกอะไรล่ะ

แต่มันก็มีไดร์ฟที่ 2 ในเวลาถัดมาจนได้

ก้อนะ...มาแล้ว เพื่อนรึจะปล่อยให้เลิกง่ายๆ ครูฝึกก้อบอกว่าไม่เป็นไร เรื่องธรรมดา ลงได้ๆ เพราะฉะนั้น ก้อเลยได้ลงอีก ในที่สุด...ความกลัว ความตระหนกที่มีมาตั้งแต่แรก ตอนนี้มันเยอะขึ้นเป็นทวีคูณ ไอ้ความรู้สึกตอนที่สำลักไปรอบแรก มันกวนอยู่ในจิตใจตลอด ทันทีที่ลงน้ำครั้งที่ 2 ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งกดดันหนักขึ้นไปอีก ความรู้สึกอึดอัดจากการบีบรัดของ BCD ความรู้สึกรำคาญว่าหายใจทางจมูกแบบปกติไม่ได้ ทำให้การลงน้ำรอบ 2 ทุลักทุเล สำลักอีกจนได้ ครูจะฝึกอะไรจะสอนอะไร ก็ทำไปอย่างอึดอัด ไม่สนุกเลยซักนิด

ด้วยความที่ยังตื่นกลัวไม่เลิก แล้วครูก้อต้องฝึกลูกศิษย์อีก 2 คน ข้าพเจ้าก้อเลยถูกน้ำตัวส่งผู้ช่วยคนไทย เพื่อจะพาไปผ่อนคลายให้หายตึงเครียด

วิธีผ่อนคลายของ Instructor คนไทยก็คือ พาไปว่ายน้ำเล่น คือ ดำน้ำนี่แหละ แต่ไม่ต้องฝึกแระ ไปว่ายน้ำชมความสวยงามของโลกใต้ทะเลกันดีกว่า แม้จะรู้สึกว่าเขาเหมือนหลอกเด็ก แต่ก้อชอบอ่ะ เพราะ Instructor คนไทย พาไปดูปลาการ์ตูน ปลาอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ หอยเม่น ก้อมี กุ้ง (ไม่รู้ว่าล็อบสเตอร์หรือเปล่า) สีสวยมาก ปะการังก้อสวย ทุกอย่างสวยไปหมด อาการกลัวและตกใจค่อยๆ หายไป ความรู้สึกสนุก และมีความสุข เข้ามาแทนที่

อิอิ... อิจฉากันมั๊ยล่ะ

Create Date : 03 พฤษภาคม 2551
Last Update : 2 พฤษภาคม 2559 18:01:52 น.		0 comments
Counter : 182 Pageviews.
Share Tweet