Prince of Persia – ความสนุกพอไปได้สไตล์ดีสนีย์ ของ เจ้าหญิงวุ่นวายและเจ้าชายชอบกระโดด

... ที่ผ่านมา ส่วนใหญ่หนังสร้างจากเกมส์แอคชั่น ไม่ค่อยเวิร์ค เพราะเนื้อเรื่องในเกมส์แอคชั่นรุ่นเก่าๆเช่น Tekken , Street fighter , Mortal kombat ฯลฯ ไม่ได้มีเนื้อหา มีน้ำมีเนื้อมากพอจะทำเป็นหนังแบบเดียวกับ เกมส์แอคชั่นที่ออกแนว adventure , สยองขวัญ (RE , Silent hill) หรือ ประเภท RPG ทำให้ หนังสร้างจากเกมส์แอคชั่นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยประสบความสำเร็จ

หนังแอคชั่นจากเกมส์ใหม่ๆที่พอมีเรื่องราวดีอยู่บ้าง พอจะกวักมือคนไม่ใช่ คอเกมส์ให้เข้าไปสนุกกับเรื่องราว เช่น Tomb raider , Hitman ไปได้ไกลระดับหนึ่ง เพราะ อย่างน้อย มันก็ไม่ใช่หนังประเภทมีแต่การตะลุยด่าน แต่ก็ต้องยอมรับว่า ฝันร้ายของคนดูจากหนังจากเกมส์อย่าง Street fighter ยังตามหลอกหลอนเป็นระยะๆ

ตอนรู้ว่า Prince of Persia จะทำเป็นหนัง ความรู้สึกของผมจึงอยู่ก้ำกึ่งระหว่างลุ้นว่าจะออกมาอย่างกลุ่ม Street fighter หรือ กลุ่ม Tomb raider แต่ ตัวชี้วัดหนึ่งที่พอจะบอกล่วงหน้าได้ว่าหนังน่าจะสนุกและทำให้ผมตัดสินใจตีตั๋ว คือชื่อค่ายอย่าง ดีสนีย์ และการเลือก ไมค์ นีเวลล์ เป็นผู้กำกับ

ถึงจะผิดหวังสุดๆกับงานชิ้นล่าสุดที่ดัดแปลงจากวรรณกรรมชื่อดัง Love in the Time of Cholera แต่ก็ยังหวังกับ ไมค์ นีเวลล์ อยู่ เพราะผลงาน Harry Potter and the Goblet of Fire เป็น แฮรี่ ภาคที่สนุกสนานแฟนตาซีเป็นที่ยิ่ง (รวมถึง Mona Lisa Smile กับ Donnie Brasco สองหนังดราม่า สาวๆ , แมนๆ ที่แม้ไม่ดังมาก แต่ก็ชอบค่อนข้างมากเป็นการส่วนตัว)

ซึ่งใน Prince of Persia: The Sands of Time เขาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ผลลัพธ์ที่ออกมา อาจไม่ได้ดีมาก ไม่ได้ดีเทียบเท่าหนังแอคชั่นแฟนตาซีอย่าง Pirates of caribbian แต่ก็จัดได้ว่า เจ้าชายเปอร์เซ๊ย เป็นหนังที่ดูสนุกคุ้มค่าตั๋ว ดีกว่าที่คาด (เพราะคาดหวังหนังจากเกมส์ไว้ไม่เยอะ) และ ดีกว่า มีรสชาติมากกว่า Clash of the titans หนังแอคชั่นแฟนตาซีปีเดียวกัน ที่ดูจบยังนึกว่า เป็น หนังสร้างจากเกมส์เสียยิ่งกว่า เพราะ เนื้อหาแทบจับต้องไม่ได้เท่าการตะลุยผ่านด่านทีละฉาก

การออกแบบฉากแอคชั่นหลายฉากก็ทำได้ดี มีมุมมองใหม่ๆที่น่าสนใจ ราวกับว่า ไมค์ นีเวลล์ เป็นเจ้าพ่อหนังแอคชั่นมาก่อน



ข้อดีคือ หนังไม่ได้สร้างแค่ การตามล่า กริช แล้วให้พระเอก มุดๆลอดๆหมอบๆคลานๆ ปีนๆกระโดดฟัน อย่างเดียว แต่ หนังยังทำให้คนดูกลุ่มที่ชอบคิด ได้พอสนุกอยู่บ้างกับเนื้อหาที่ไม่ได้เดาง่ายจนเกินไป ถึงพอจะเดาได้คร่าวๆว่าใครคือตัวร้ายแต่ก็เดาได้ไม่หมดว่าใครเกี่ยวข้องบ้าง แล้ว พระเอกจะแก้ต่างโดยใช้พลังย้อนเวลาได้อย่างไร

บวกกับการสอดแทรก แง่คิด คำพูดดีๆ เป็นพักๆ ทั้งในการเป็น คนที่ยิ่งใหญ่ หรือ ความสำคัญของสายสัมพันธ์ ก็ช่วยทำให้หนังดูมี ของ มากกว่า โชว์แอคชั่นกันพร่ำเพรื่อ

ที่สำคัญคือ นอกจาก ความสัมพันธ์ของ สามพี่น้อง จะปูไว้ในระดับใช้ได้ มีความลึกประมาณหนึ่ง มีความขัดแย้งที่น่าสนใจในส่วน ความสัมพันธ์ของเจ้าชายกับเจ้าหญิง ก็ดูมีกิ๊กๆกั๊กๆสร้างสีสันได้มาก



ต้องให้เครดิต น้องเจมม่า ที่เปลี่ยนจาก ขาวโอโม่ใน Clash of the titans มาเป็น ผิวแทน ในเรื่องนี้ น้องเจมม่าได้มามากกว่าสีผิว เธอมีโอกาสโปรยเสน่ห์มากกว่า คราวรับบท เทพหุ่นยนต์ หน้าตายไร้อารมณ์ เพราะงวดนี้มีเชิดมีงอนมีกระเง้ากระงอด

นอกจากจะทำให้คนดูหนุ่มๆยิ้มในความน่ารัก (ส่วนสาวๆก็ยิ้มในหุ่นกับหน้าของเจค) ยังทำให้รู้สึกน่าเจ็บใจมากขึ้น ที่ ผกก.ไมค์ นีเวลล์ ให้เวลาในส่วนของความสัมพันธ์คู่พระนางน้อยไปหน่อย



... ข้อเสียใหญ่ที่ทำให้ ความสนุกยังไม่ได้ดีถึงขนาดอิ่มเอม มาจาก การดำเนินเรื่องมันขาดๆตอนๆ คือ บางช่วงก็ออกแนวราบเรียบ เรื่อยๆเรียงๆ ดูหน้าตาพระ-นาง แก้เบื่อคั่นเวลา ก่อนที่ซักพักจึงจะมีเนื้อหาเข้มข้นสลับกันไป ตัวหนังไม่ได้เกลี่ย ความน่าติดตามและความเข้มข้นได้เท่ากันตลอดทั้งเรื่อง ทั้งที่ ปมตัวละครแต่ละตัวที่วางไว้ ถือว่า มีมิติน่าสนใจ ถ้าขยายความดีๆ เหมือนที่ Pirates of caribbian ทำได้

และที่ผิดหวังอีกส่วน คือ ตอนกระชากหน้ากากตัวร้ายตอนจบ ผิดหวังกับการตัดสินใจของตัวละคร พอๆกับในหนัง The Ghost writer เพราะ การตัดสินใจในหนังทั้งสองเรื่องออกแนว พระเอกคิดน้อย คิดง่าย ถ้าจะตายก็ไม่แปลกใจ เพียงแค่ โชคดี Prince of Persia เป็นหนังดีสนีย์จึงมีบทสรุปที่แฮปปี้ภาคบังคับ แต่ เอาเข้าจริงๆแล้ว มันไม่น่าเชื่อว่า การตัดสินใจแค่นั้น จะทำให้คนอื่นเปลี่ยนมาเชื่อได้ หนังน่าจะโชว์กึ๋นพระเอกในการ แฉวายร้าย ได้ดีกว่าที่ทำอยู่


สรุป ... ในแง่ ความสนุก หนังตอบโจทย์ได้ดีพอสมควร คือ ดูแล้วไม่เสียดายตังค์ นั่งดูในโรงไม่ผิดหวังกับฉากอลังๆทั้งหลายแหล่ (แต่กับ CG หลายฉากยังรู้สึกหลอกตา) มันแค่รู้สึกว่า หนังมีโอกาสทำได้ดีมากกว่านี้ จากเนื้อหาและคาแรคเตอร์ที่มีอยู่

ป.ล ประโยคเปิดกับปิด ที่พูดถึง destiny ดีมาก และ ซับก็แปลออกมาได้ซึ้งอีกต่างหาก



บทความที่อ้างอิงถึง

The Ghost writer - ยวน 'เคนโนบี' VS. เพียซ 'บอนด์'แน่น by โปลันสกี้
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=06-2010&date=09&group=14&gblog=216

Hitman , ไม่ได้ถึงกับแย่ แต่ก็ไม่น่าจะ ฮิต
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=aorta&month=15-01-2008&group=14&gblog=62

Silent Hill , ของดีที่อยู่ในมือพ่อครัวขาดฝีมือ
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=06-2006&date=27&group=1&blog=1

ตำรวจชั่ว (Street kings) + รักอหิวาต์ (Love in the Time of Cholera) + ความสุขของเฮอจินโฮ(Happiness)
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=aorta&month=13-04-2008&group=14&gblog=88

Harry Potter and the Goblet of Fire , กีฬาสีสามสถาบันกับเวอร์ชั่นภาพยนตร์ที่ดีที่สุด
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=11-2005&date=23&group=1&gblog=70

Pirates of the Caribbean: At World's End , มากคน ก็ มากความ
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=05-2007&group=14&date=29&gblog=3

ไขปริศนารัก Pirates of the Caribbean , ฉันคนหนึ่ง เธอคนหนึ่ง เราสามคน
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=14&month=05-2007&date=29&gblog=2




ขอฝาก หนังสือเล่ม 5 ของ "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" จ้า
(วางอยู่ตามร้านหนังสือทั่วไทยแล้ว)









อ่านจบแล้ว ชวนมาคุยกันที่นี่ครับ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=18

และ

ความเห็นของ เพื่อนผู้อ่านที่อ่านจบแล้ว และสละเวลาเขียนถึง

//blogs.lumamagic.com/?p=1957



หนังสือ 4 เล่มก่อนหน้าที่ว่าด้วย 'ภาพยนตร์ - จิตวิทยา - พัฒนาตัวเอง(self - development)' ของ "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"








สำหรับเพื่อนๆที่เล่น FaceBook หรือ Twitter ณ.บัดนาว "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ขยายสาขาเรียบร้อยแล้วจ้า

Create Date : 15 มิถุนายน 2553		9 comments
Last Update : 15 มิถุนายน 2553 1:41:30 น.
Counter : 5789 Pageviews.
Share Tweet