The Omen , ซาตานอยู่รอบตัวเรา

ข้อมูล:หนังมีความยาว 110 นาที / หนังได้รับเรท R / กำกับโดย John Moore จากผลงาน Flight of the Phoenix , Behind Enemy Lines ฯลฯ / นำแสดงโดย Liev Schreiber , Julia Stiles , Seamus Davey-Fitzpatrick , Mia Farrow ฯลฯ/ ใน IMDB.com ให้คะแนนเรื่องนี้ 5.7/10 ส่วนใน //www.rottentomatoes.com ให้เรื่องนี้ Rotten ด้วยคะแนน 30% / เด็ก Damien ในเวอร์ชั่นต้นฉบับ รับเชิญมาเล่นบทสมทบเป็น นักข่าวแทบล็อยด์คนหนึ่ง


...หนังผีเก่าๆที่เขาว่าคลาสสิค อย่าง The Exorcist เมื่อผมได้มีโอกาสดูตอนโตไม่กี่ปีก่อน ด้วยความเก่าของหนัง และ ด้วยประสบการณ์บวกวิวัฒนาการของผีมาหลายชั่วอายุขัย การมาดูผี The Exorcist ในยุคนี้ มันไม่ทำให้ผมขนหัวลุกตกใจปิดตา ผมสามารถนั่งดูหน้าตาเฉยได้จนจบ แม้ฉากเด็กผี(สิง)หมุนรอบคอติ้วๆอ๊วกแหวะๆแหย่ไม้กางเขนก็ยังเฉยๆ แต่ The Omen ที่เป็นหนังเก่าเก็บไม่แพ้กัน ผมหยิบมาดูช่วงเวลาใกล้เคียงกัน แม้มีฉากชวนตกใจแค่ไม่กี่ฉาก แต่เมื่อหนังจบลง มันสร้างความรู้สึกสิ้นหวังสลดหดหู่และเสียวสยอง ในความพ่ายแพ้ของมนุษย์ และ ทำให้ขนลุกได้มากกว่า

... การคิดจะ Remake ใหม่ในปีนี้ นับว่าน่าสนใจมากก็ตรงที่ มันสามารถเปิดตัวหนังได้อย่างเหมาะเจาะในวันที่ 6 / 06/ 2006 เลข 666 อันหมายถึง Beast , ความชั่วร้าย หรือ Anti-Christ และในที่นี้คือ เด็กน้อยที่มีนามว่า Damien

... เรื่องราวของ Robert Thorn (Liev Schreiber) นักการฑูตที่สูญเสียลูกทันทีหลังคลอด ภรรยาของเขายังไม่รู้ความจริง เขาตัดสินใจยอมหลอกภรรยาและรับเด็กมาเลี้ยงตามคำแนะนำของพระในโรงพยาบาล ผลลัพธ์ของการเอาเด็กเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม ส่งผลให้ครอบครัวแสนอบอุ่นต้องผจญกับหายนะที่ทยอยเข้ามาคร่าทุกชีวิตในครอบครัวและผู้เกี่ยวข้อง เพียงเพื่อกรุยทางให้เด็กคนนี้ได้มีโอกาสเติบโตและก้าวขึ้นมาทำลายล้างโลก ในฐานะ ซาตานที่กลับมาเกิดใหม่อีกครั้งหนึ่ง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทั้งที่ซาตาน เป็นคาแรคเตอร์ที่น่าจะขายได้ เพราะเป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย เป็น ผู้ร้ายในจอที่ดี แต่ ซาตานบนจอเซลลูลอยด์มักไม่ค่อยมีโอกาสแจ้งเกิด หนังหลายเรื่องที่พยายามเอาซาตานมาเป็นตัวละครหลักมักต้องอกหักไม่ประสบความสำเร็จ ทั้งที่ เขาอยู่รอบตัวเราในโลกของความจริง

...ไม่จำเป็นว่า ต้องรอ วันที่ 6 เดือน 6 ปี 2006 เพราะ ซาตานหรือความชั่วร้ายถือกำเนิดอยู่ทุกวี่วัน และ มันไม่ได้ถือกำเนิดมาเป็นแค่ตัวคน บางครั้งมันก็ถือกำเนิดอยู่ในใจเรา

ซาตานอาจไม่ได้ปรากฏตัวออกมาให้เห็นเป็นตัวเป็นๆ แต่ ความชั่วร้ายที่ถูกส่งมากับมนุษย์ทำให้สาวกของซาตานยังมีชีวิตอยู่ทุกยุคสมัย เขาอาจอาศัยอยู่ในคราบของหญิงสาวหน้าตาดี , ชายหนุ่มใส่สูท,คนชราท่าทางอ่อนโยน ฯลฯ มันไม่ได้เป็นภาพลักษณ์ภายนอกแต่มันอยู่ภายในจิตใจ และ มนุษย์เราก็มักจะตกเป็นเหยื่อของพวกมันอยู่ร่ำไป พวกมันจะจู่โจมเข้าที่ ความอ่อนแอในใจของมนุษย์

...สำหรับมนุษย์ที่มองชีวิตตัวเองยังไม่สมบูรณ์พร้อม ไม่รู้จักพอ ยังมี ความต้องการ กิเลสตัณหาราคะ ความทะยานอยาก ฯลฯ สิ่งเหล่านี้คือความอ่อนแอในใจที่ง่ายต่อการโจมตี ตัวอย่างเช่น ตัวละคร Kevin Lomax (Keanu Reeves) ทนายหนุ่มไฟแรงจากหนังเรื่อง The Devil's Advocate เมื่อได้รับข้อเสนอที่เย้ายวนของ ชายวัยกลางคนเสื้อสูทผู้ยื่นข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธได้ การที่จะพาตัวเองไปพบความสำเร็จ ลาภยศ เงินตรา มันทำให้เขายอมแลกกับการทำผิดเล็กน้อยจนถลำลึกเข้าไปทุกที กว่าจะรู้ว่าตัวเองตกเป็นเหยื่อของซาตาน มันก็สายเกินการณ์ เมื่อความสูญเสียมันใหญ่หลวงเกินคาดคิด เพราะ ในใจเขาปล่อยให้ซาตานเข้ามาครอบงำ และ เขาก็กำลังจะก้าวเป็น ซาตานในเสื้อสูท อีกคนหนึ่งในไม่ช้า

...สำหรับมนุษย์ที่เราเห็นว่า มีเงินมีทองมากมาย มีชีวิตการงานมีครอบครัวสมบูรณ์แบบ ก็ใช่ว่า มันจะเป็นภูมิคุ้มกันต่อการถูกจู่โจมจากซาตาน คนรวยเป็นพันล้านไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะไม่โกง เพราะ อีกกิเลสหนึ่งของมนุษย์คือ ความกลัว เพราะ กลัวการสูญเสียบางครั้งเราจึงยอมทำอะไรผิดๆเพียงเพื่อประคองสิ่งที่มีอยู่ให้อยู่กับเราไปตลอด Robert Thorn ใน The Omen กลัวภรรยาจะเสียใจและไม่อาจทำใจได้ เขาจึงปล่อยให้ความรักที่มีต่อภรรยาเป็นเหมือนเรือนำพาซาตานเข้ามาสู่ในครอบครัว

... ดังนั้น ภูมิคุ้มกันซาตานจะเกิดขึ้นได้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า เรามี หรือ เราขาด วัตถุปัจจัยภายนอก แต่ ขึ้นอยู่กับว่า เราเคยสร้างภูมิคุ้มกันภายในจิตวิญญาณเรามากหรือไม่ หากเพียงเรารู้จักพอ เรารู้จักยอมรับความผิดหวัง เรารู้จักยอมรับการสูญเสีย เราไม่ยึดมั่นถือมั่นกับปัจจัยรอบตัว เรามีคำสอนของศาสนาที่เรานับถือศรัทธาอยู่ในใจ มันก็จะเป็นภูมิคุ้มกันชั้นดีที่ไม่ถูกจู่โจมจากซาตานรอบตัว


... ธรรมชาติของหนัง Remake คือ การต้องถูกจับไปเปรียบเทียบกับหนังต้นฉบับอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมเองไม่นิยมหนัง Remake แบบซ้ำรอยเดิม ชนิด ช็อตต่อช็อต ฉากต่อฉาก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลคิดอะไรไม่ออกหรือเคารพต้นฉบับ ส่วนตัวแล้ว ผมชอบ การ Remake ที่ผู้กำกับสามารถแสดงให้เห็นมุมมองและวิสัยทัศน์ของตัวเอง ยิ่งหนังยิ่งเก่า ถูกนำมาสร้างใหม่ยิ่งน่าจะมีประเด็นอะไรที่สามารถสร้างความแปลกใหม่ตามกาลเวลาที่ล่วงเลย

การ Remake มาทำใหม่สามารถสร้างความแตกต่างได้โดยจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงทั้งหมด เพราะถ้าเอามาทำใหม่แล้วไม่ต่างอะไรเลย ก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเสียเวลาทำใหม่ คนที่ดูเวอร์ชั่นต้นฉบับก็ไม่มีความจำเป็นต้องเสียเงินไปดู เวอร์ชั่นใหม่เช่นเดียวกัน

ตัวอย่างหนังสยองขวัญรีเมคที่คิดออกที่ได้ดูในช่วงหลายปีนี้ แล้วรู้สึกชอบในในการดัดแปลงคือ Ringu ที่ต้นฉบับญี่ปุ่นสยองขวัญแบบหนังจบแต่อารมณ์คนดูยังหลอนอยู่(จนผมนำมาตั้งชื่อเป็นล็อคอินหลอกคนอ่าน) พอมาเปลี่ยนแปลงเป็น The Ring ฉบับฮอลลีวูด แม้หนังจะคงโครงเรื่องเดิมหลายๆอย่าง แต่หนังมีรายละเอียดปลีกย่อยมากมาย ที่ทำให้มันเหมือน เป็น หนังใหม่ของผู้กำกับคนใหม่ ได้โดยไม่ต้องลอกของเก่าแต่อย่างใด

... The Omen ฉบับ 2006 กับ ฉบับ 1976 มีความแตกต่างกันน้อยมาก มีเพียงแค่การตายบางฉาก และ คาแรกเตอร์ตัวละครเท่านั้นที่เปลี่ยนไป ส่วนการดำเนินเรื่องที่เหลือลอกต้นฉบับมาแทบจะทั้งกระบิ ชนิดที่ว่าใครดูนานแล้วอย่างผมก็คงแทบจะจำไม่ได้ว่ามันต่างกันอย่างไรเสียด้วยซ้ำ เราเดาได้ว่าตัวละครที่เห็นจะตายในฉากใด ด้วยวิธีการเช่นใด และ หนังจะดำเนินเรื่องไปถึงจุดจบอย่างไร เรียกได้ว่า ใครได้ดูต้นฉบับมาก่อน เกิดอาการดูไปได้แค่เรื่อยๆว่ามันจะเป็นอย่างไร แต่ไม่ชวนให้ติดตามเนื้อหาเลย เพราะเดาได้แทบทั้งสิ้น ซึ่งยิ่งนี่เป็นหนังสยอง การรู้ก่อน เป็นจุดอ่อนอันร้ายกาจ

...ความแตกต่างที่มีอยู่บ้างและน่าสนใจของเวอร์ชั่นใหม่คือ ฉากเปิดเรื่องที่โยงที่มาของดาวหางกับการถือกำเนิดบุตรซาตานไปกับ มหันตภัยธรรมชาติของจริง เช่น สึนามิ , 9/11 ฯลฯ เพื่ออธิบายให้เข้ากับคำทำนายที่ว่าซาตานกำลังจะถือกำเนิดใหม่ เป็นการบรรยายได้อย่างชวนเชื่อชวนติดตาม ชวนทำให้คนดูรู้สึกมีส่วนร่วมในหนังเพราะตัวอย่างที่ยกมาเป็นเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงใกล้ตัว นอกจากนี้ข้อดีของเวอร์ชั่นใหม่คือ การพยายามอธิบายเหตุผลหลายต่อหลายตอน ให้ดูมีที่มาที่ไปของการกระทำไม่ว่าจะเป็นของซาตานหรือมนุษย์ ไม่ต้องให้เราไปเดาเอาเอง

...หนังต้นฉบับ เล่าเรื่องได้สยองแบบเสียวสันหลัง บรรยากาศความชั่วร้ายที่อบอวลอยู่ตลอดเวลาทำให้คนดูอดไว้ใจไม่ได้ ยิ่งเด็ก Damien เติบโตมากขึ้น มีคนตายมากขึ้น ยิ่งทำให้เราเดาไม่ได้ว่า ธรรมะจะเอาชนะซาตานได้อย่างไร และ ใครจะอยู่รอดเพราะตัวละครสำคัญๆถูกฆ่าตายอย่างไม่มีเยื่อใย จนไปถึงฉากจบที่ปิดเรื่องราวของหนังได้ชวนหดหู่สิ้นหวังยิ่งนัก ในฉบับรีเมค 2006 นี้ การสร้างบรรยากาศและฉากเสียวสันหลังถือว่าทำได้ดี สำหรับคนที่ยังไม่ได้ดูต้นฉบับมาก่อน น่าจะตกใจและขนลุกได้ในหลายฉาก (เสียดายที่ฉากเด็ดๆไปโผล่ในหนังตัวอย่างเสียเยอะแล้ว ) มีหนึ่งฉากสำคัญที่ใครได้ดูต้นฉบับมาแล้วมาเห็นในภาคนี้ต้องรู้สึกผิดหวัง เพราะมันเป็นฉากที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวและช็อกคนดูได้แน่นิ่ง คือ ฉากตัดคอตอนท้าย ที่ต้นฉบับทำได้ชวนช็อคมาก แต่เวอร์ชั่นนี้กลับใจไม่ถึงเท่าไหร่

...นอกจากบรรยากาศและพล็อตเรื่องแล้ว นักแสดงสองคนที่ผมติดตามาจากต้นฉบับ คือ Damien เด็กชายซาตานกลับชาติมาเกิดรับบทโดย Harvey Stephens ที่ผมประทับใจมากกว่า เวอร์ชั่นใหม่ที่ได้ Seamus Davey-Fitzpatrick มารับบทนี้ เขาดูพยายามทำสีหน้าชั่วร้ายมากไปหน่อยตรงข้ามกับต้นฉบับ ที่ดูเฉยๆนิ่งๆธรรมดาเหมือนเด็กทั่วไป แต่พอต้องแสดงสีหน้าแสยะยิ้มหรือแสดงแววตาชั่วร้าย มันสะกดคนดูได้มากกว่า ยิ่งฉากสุดท้ายตอนหนูน้อยหันมาหาคนดูยิ่งชวนขนลุก และ อีกหนึ่งนักแสดงคือ Gregory Peck ที่รับบท Robert Thorn เวอร์ชั่นใหม่นี้ได้ Liev Schreiber ก็ใช่ว่าเขาจะเล่นได้แย่ แต่การแสดงแบบหน้าตายของเขามันดูไม่ทำให้เห็นพัฒนาการการเปลี่ยนแปลงของตัวละครนี้ได้มากนัก เขาแสดงอารมณ์ผ่านสีหน้ารักห่วงใยหรือเจ็บปวด(ตอนรู้ความจริงเรื่องลูก+ความรู้สึกต่อเมีย)ได้ดี แต่มันเป็นการแสดงออกแค่ช่วงสั้นๆแค่นั้น พอหมดจากช่วงนั้นเขาก็มาอยู่ในโหมด"หน้าตาย"เหมือนเดิม ฉากการตัดสินใจตอนท้ายของเขาจึงไม่แรงพอเหมือนต้นฉบับ เขาไม่สามารถคุมหนังได้อย่างมีพลังเหมือนกับที่ Gregory Peck ทำได้

นักแสดงที่ดูเด่นกว่าต้นฉบับคือ บท Katherine Thorn ภรรยาที่ได้ Julia Stiles เธอทำให้เราได้เห็นหญิงสาวที่ดีใจกับการเป็นแม่ ก่อนจะค่อยๆหวาดกลัวลูกตัวเอง หวาดระแวง และ รังเกียจ ได้อย่างน่าชื่นชม คงต้องชมตัวบทในเวอร์ชั่นใหม่นี้ด้วยที่ช่วยให้เธอได้มีมิติมากกว่าเดิม


สิ่งที่ชอบ

1.Julia Stiles … ชอบอยู่แล้ว มาดูเรื่องนี้ก็ยังคงชอบอยู่ เธอเล่นได้ดีฝีมือไม่มีตกแม้นี่จะเป็นหนังสยองขวัญเรื่องแรกของเธอ เธอก็ทำได้ดีกว่า ร้องกรี๊ดๆตกใจแต่ดันวิ่งไปหาผีหรือฆาตกร เหมือนนักแสดงหญิงในหนังสยองขวัญทั่วไป

2.ความน่ากลัว ... ผมในฐานะคนเคยดูต้นฉบับแล้ว มาดูเวอร์ชั่นนี้สิ่งที่ผิดหวังคือหนังแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ ผู้กำกับยังมีความสามารถในการที่จะทำฉากที่เราก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นให้น่ากลัวและสะดุ้งตกใจได้อยู่ บางฉากก็ให้บรรยากาศสยองแบบเสียวสันหลังได้ดีเช่น ฉากเด็กปีศาจหายไปจากชิงช้า , ฉากการฆ่าเลือดเย็นที่รพ. เรียกได้ว่า ใครไม่เคยดูต้นฉบับมาก่อน หนังเรื่องนี้น่าจะตอบโจทย์ความต้องการหนังน่ากลัวให้กับคนดูได้


สิ่งที่ไม่ชอบ

1.การรีเมคแบบ "รัก(จึง)ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง" ... ส่วนตัวแล้ว ไม่ชอบหนังที่ดัดแปลงจากหนังสือแล้วไม่มีการดัดแปลงเลยจนเหมือนดูหนังสือในโรงภาพยนตร์ เช่นเดียวกับ หนังรีเมค ที่สร้างใหม่แบบไม่มีอะไรแตกต่างจากต้นฉบับเลย มันดูเป็นการโชว์ความสามารถในหลายๆด้าน เช่น การกำกับ , การออกแบบงานสร้างฯลฯ แต่มันขาด ความคิดสร้างสรรค์ และ มันทำให้คนที่เคยดูมาก่อนแล้วไม่ได้อะไรจากการดูของใหม่


สรุป ... ใครเคยดูต้นฉบับมาแล้ว เวอร์ชั่น 2006 จะดูก็ได้มันไม่ได้เลวร้ายอะไร เพียงแต่มันไม่มีอะไรให้แปลกแตกต่างกว่าเดิม จนสำหรับผมให้อารมณ์แบบเฉยๆไปจนจบ แต่ ใครไม่เคยรู้ไม่เคยดูมาก่อน The Omen รุ่นนี้ก็ถือเป็นหนังสยองระทึกขวัญที่ดี มันไม่ใช่หนังผีแลบลิ้นหลอกแบร่ๆ แต่เป็นหนังสยองที่เล่าเรื่องการถือกำเนิดของซาตานและความตายอันโหดร้าย หนังมีครบองค์ประกอบชั้นยอด ไม่ว่าจะเป็นนักแสดงมีฝีมือ จังหวะล่อหลอกคนดูให้ตกใจ พล็อตและเนื้อหาที่หลอนชวนให้ขนลุก (ความจริงที่หลุมฝังศพช่วงท้าย ชวนสยองไม่น้อย) จนทำให้คนดูดูจบโดยไม่รู้สึกเสียดายตังค์


ป.ล. ตอนแรกจะตั้งชื่อหัวข้อบล็อกนี้ว่า The Omen , โกหกภรรยาพาให้โลกแตก เพราะบทสรุปของนิทานเรื่อง The Omen สอนให้รู้ว่า คำผู้ใหญ่ที่สั่งสอนมาว่า การโกหกภรรยาทำให้โลกแตกได้ เป็นความจริง เพราะจะว่าไปความผิดเดียวที่ Robert Thorn ทำคือ การโกหกภรรยา ว่าเด็กที่เธอเห็นคือลูกของเธอ จนพาลพาไปให้โลกต้องพบวิบัติภัยในท้ายที่สุด

ป.ล.2 ... ยังอาสาเป็นหน้าม้ามาเชียร์ต่อ หนังยังไม่ออกจากโรง ตอนนี้ย้ายกลับไปอยู่โรงสยามเหมือนเดิมแล้ว >> Always: Sunset on Third Street , บางสิ่งที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยใจ


คนอ่าน Blog นี้ ช่วยรายงานตัวด้วยคร้าบ (คลิกที่ตัววิ่งนี้ได้เลย)


ติดตามบทความใหม่ๆ หรือ เริ่มต้นอ่าน Blog นี้มีข้อสงสัย + แวะเวียนมาพูดคุยถาม-ตอบ คลิกไปคุยกันที่ --> หน้าแรก


รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง