อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเหมือนประเทศไทยเรา...ขอโทษด้วยนะคะที่เจ้าบ้านไม่ค่อยได้อัพเดทเลย อย่าเพิ่งโกรธกันนะคะ ไม่มีเน็ตเล่นหง่า... :( “Just being alive is such a lovely and wonderful thing”. - Aya (1 litre of tears)

Group Blog
 
 
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
5 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
Bruney Island (ไปดูเพนกวินกัน)

หลังจากซ่อมรถเจ้ากรรมก็ได้ไปเที่ยว trip แรก นับตั้งแต่มาเหยียบ Tasmania นั่นคือ..........Bruney Island







ตั้งใจว่าจะไปดูเพนกวิน (นกเพนกวิน เขาว่าน่ารัก..ฉันนี่ชักชักอยากจะเห็น

อยากจะเห็นเพนกวินเป็นๆ กะลังเดินเล่นอยู่บนหาดทราย... 555 เอิ๊ก)


ทริปนี้ไปกัน 4 คน (พ่วงป้าๆ แถวนี้ไปด้วย) แบกเต๊นท์สะพายเป้พ่วงกระติ๊บตุนกันไป

นอนค้าง 1 คืนที่เกาะบรูนีย์ค่ะ ระยะทางก็ไม่ไกลเท่าไรนัก

ขับน้อง Ford คู่ใจไปที่ท่าเรือข้ามฟาก (catering) ประมาณ 40 นาที







หน้าตาท่าเรือเป็นงี้ค่ะ (ขอโทษค่ะ รูปมืดไปหน่อย)..ตอนนี้เรือยังไม่มาซักที ยังขับรถขึ้นไปไม่ได้นะ

เดี๋ยวตกน้ำตายยยย แต่เสียดาย ไม่ได้ถ่ายรูปบรรยากาศรถที่จอดรอ

ต่อคิวจะขึ้นเรือ Ferry จอดเรียงกันทั้งหน้ากระดานและแถวตอนลึก

เกาะนี้เค้าคงดีจริงๆ แหละ คนถึงได้ไปกันเยอะ








เรือ Ferry จะมารับเป็นเวลาค่ะ แต่ตอนนี้ไม่รู้หายไปหนาย สงสัยติดเกาะ!!

ค่าโดยสารไปกลับ (รวมคนและยานพาหนะ) ทั้งหมด $25 น้า..




เดินๆ นั่งๆ กันซักพัก เรือก็มาค่ะ แล้วเราก็ขับน้อง Ford น้อยขึ้นไปประทับบนเรือ

บรรยากาศบนเรือดีมากๆ มองเห็นแม่น้ำทะเลในมุมกว้าง (เสียดาย ไม่มีภาพให้ดูอีกแล้ว)

แต่เราก็ไม่ได้เดินขึ้นไปชมวิวบนดาดฟ้าหรอก เพราะมันหนาวววววววววววววว

นั่งอยู่บนรถกันซักพัก ป้าๆที่เราแบกมา.. แกเกิดหิวค่ะ ก็เลยต้องควักสบงเสบียง

ที่เตรียมมา (บะหมี่ผัด) ส่งไปให้ป้าแกไปกินกันยกใหญ่

15 นาทีคล้อยหลัง ก็ถึงที่หมายค่ะ เราก็ขับน้อง Ford น้อยแสน smooth (ซะไม่มี)

ไปตามทางอันขรุขระ ตอนแรกก็ขับนำคนอื่นมาดีๆ ไหงคนอื่นแซงว้า??

หันไปดูหน้าปัดความเร็ว โอวววว แม่เจ้า...ตอนนั้นขับได้ 20 km/hr ค่ะ (หรือไม่ถึงหว่า..)

เรียกได้ว่า เดินยังเร็วกว่าน้า กว่าจะขับไปหาถนนลาดยางได้

โอย..นั่งกันจนเจ็บก้นไปโม้ดดด 555



และแล้วก็ถึงเขตที่พักจ้า...แต่ว่า เรามากันแบบลุยๆ ไม่มีหรอก จองที่พ้งที่พักน่ะ

ก็เดินดุ่ยๆ ไปเลยค่ะ ถามหาที่กางเต๊นท์ตามที่พักแต่ละที่

ไม่อยากจะเชื่อใบหูตัวเองเลยว่า เกาะนี้จะมีที่สำหรับให้กางเต๊นท์แค่ 2 ที่เท่านั้น

ที่แรกเป็นที่สาธารณะ ส่วนมากเค้าจะให้กางเต๊นท์ แล้วใช้ facilities จำพวกพวก

ห้องน้ำ (ส้วมหลุม) และน้ำตอนกลางวัน จริงๆ กลางคืนก็น่าจะใช้ห้องน้ำได้ล่ะน้า

แต่ว่าเค้าไม่ให้ก่อกองไฟใดๆ เลยค่ะ แล้วจะอยู่ยังไงล่ะนั่น หนาวตายสิพับผ่า..

มองอะไรก็ไม่เห็นอีกต่างหาก เดี๋ยวก็ได้เหยียบเพนกวินตายกันพอดี



ก็เลยเปลี่ยน location >> ที่ที่สอง เป็นที่พักขนาดใหญ่ รองรับคนได้มากมายมหาศาล

มีรถ Caravan จอดกันสลอนไปหมด คนที่ขับหรือพ่วงรถพวกนี้มา จะจ่าย

ค่าพักคนละ rate กับบ้านพัก (unit) นะ เพราะเค้าจะเช่าแค่ power supply เท่านั้น

ส่วนพวกเราเรอะ..หุหุ พักกันแบบนอนกลางดินกินกลางทรายดีก่า หนุกหนานนนนนน

ค่าที่พักสำหรับเต๊นท์ เต๊นท์ละ 8 เหรียญค่า ถือว่าถูกนะ แล้วก็จ่ายเงินมัดจำ

ค่ากุญแจที่ใช้ไขเข้าห้องครัวและห้องน้ำ (เค้าล็อคห้องน้ำทุกครั้งค่ะ คงกลัวคน

นอกเข้าไปขโมยฝักบัว...เอ้ย ไม่ช่ายยยยยย)

ไม่น่าเชื่อเลย.. 8 เหรียญ!!! แต่ได้ลานกว้างๆ สำหรับกางเต๊นท์แบบเป็นส่วนตัว

และมีห้องครัวย้ายหย่ายยย เตาไฟฟ้า ไมโครเวฟ เครื่องใช้ไม้สอยพร้อม

ฮั่นแน่..เห็นครัวและอุปกรณ์อย่างนี้ ป้า (หนึ่งในจำนวนผู้โดยสารที่แบกมา)

ก็ยิ้มสิคะ...แกพกวัตถุดิบในการทำสุกี้มาค่า!!! ไม่ใช่เล่นๆ นะเนี่ย

ตอนแรกกะว่า กินกันแค่มาม่าน่ะแหละ เพราะบนเกาะไม่น่าจะมีน้ำร้อนหรือไมโครเวฟให้

ที่ไหนได้ อย่าดูถูกเกาะบรูนีย์นะ เค้ามีพร้อมจ้า..



ต่อมาก็อาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวไปดูเพนกวินกันค่ะ ขับรถออกจากที่พักนิดเดียวก็ถึงแล้ว

แต่รู้สึกว่า จะเดินทางกันเร็วไปนิด เพราะตอนไปถึงจุดชมเพนกวิน ยังไม่มีผู้ใดมาเลยซักคน

จะมาเก้อมั้ยเนี่ย?? เราก็เลยนั่งรอในรถกัน ซักพักก็มีเสียงสวรรค์เสียงนึงแล่นผ่านเข้าหู

"ปู ปู...มาดูปูกันเร้ววววววว" เสียงนั้นเป็นของใคร?? ป้าอีกคนนึงกะลังตะโกนเรียกให้

พวกเราออกจากรถไปดูปู เดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง ลงไปยังชายหาดที่มี

รูปูเกลื่อนไปหมด ตอนแรกก็ไม่เห็นปูหรอกค่ะ มองดีๆ โอ้โห...ปูเหรอนั่น น่ากลัวทีเดียวเชียว

เดินกันให้ฮึ่ม... แต่ว่า ทำไมปูมันแดงแจ๋น่ากัวอย่างงั้นอ่ะ หรือว่า...จะเป็น...

"ปูพิษ"!! ก็เลยเดินกลับขึ้นฝั่งกันมาที่รถเหมือนเดิม



นี่คือภาพทางเดินลงจากจุดชมวิวที่ดูเพนกวินค่ะ ตอนนี้กะลังส่องหาเพนกวินอยู่ก๊า





ทันใดนั้น ก็มีอีกเสียงนึงร้องครวญครางอยู่ข้างๆ ว่า "หิว..หิว..หิว...มีไรกินมั่ง"

เหอเหอ..ปูพิษเข้าสิงซะแร้วล่ะป้าเรา (ป้าอีกคนค่ะ ไม่ใช่ป้าที่เรียกไปดูปู)

แอบมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วบอกป้าไปว่า "กินอีกแล้วเหรอ" 5555

ป้าแกอยู่ในวัยกะลังเจริญเติบโตค่ะ ต้องกินเยอะหน่อย แกใช้พลังงานมากมาย

แต่กินยังไงก็ไม่อ้วน..เฮ้อ เอาไปเก็บไว้ที่ไหนโม้ดดดด ป้าเอ๊ย..

ก็เลยคว้าน่องไก่อบกับข้าว 1 กล่องไปให้ป้าแกกินพอหายหิว


และแล้ว ก็ได้เวลาของการแสดงเพนกวิน เอ้ย..ไม่ช่าย ไปดูนกเพนกวิน

แบบธรรมชาติๆ น่ะ อยากเห็นจัง เวลามันเดินดุ๊กดิ๊ก จะน่ารักเพียงใด


ฝรั่งเริ่มมากันเยอะแยะไปหมด เค้ามีไฟฉายสีแดงกันด้วยอ่ะ (เอากระดาษแก้วมาแปะ)

ของเราสีเหลืองเหมือนไฟฉายทั่วๆ ไป ก็เลยไม่กล้าส่องหาเพนกวิน

เพราะเค้าห้ามนะ แสงสว่างเกินไปอาจจะรบกวนเพนกวินและทำลายบรรยากาศ

ธรรมชาติได้ ก็เลยอดค่ะ..อดส่องไฟฉาย


ก็ได้แต่อาศัยบุญบารมีของบรรดาคุณตาคุณยายฝรั่งใจดีทั้งหลาย แกเดินไปทางไหน

เราก็เกาะแกไปด้วยเนอะ อิอิ ดีจัง...มีคนฉายไฟให้ด้วย...



นี่เป็นภาพที่พวกเรายืนเกาะรั้วดูเพนกวิน ซึ่งเค้าล้อมให้เป็นที่นั่ง สามารถชมกันได้ใกล้ๆ

(เราคิดกันว่า ถ้าป้าแกเห็นเพนกวิน เดี๋ยวแกก็ต้องหิวอีกแน่ๆ เลย 55555)









แต่ทว่า...เพนกวินมันเดินขึ้นฝั่งเข้ารังกันตอนไหนหว่า มารู้ตัวอีกที ก็ได้ยิน

เสียงมันร้องหาคู่ของมันอยู่ใกล้ๆ ทางขึ้นไปยังที่จอดรถ (โถ่..อุตส่าห์เดินลงมาดู)


สรุปก็เลยไม่เห็นตอนมันเดินบนชายหาดซ้ากกะตัว เฮ้อ เซ็ง!


มะเป็นไร..มาดูแค่นี้ก็คุ้มและ อย่างน้อย ก็ได้ให้ป้าแกเปลี่ยนบรรยากาศกินเนาะๆๆๆ









..แอบเม้าท์ป้าต่อ.. กลับถึงเต็นท์ปุ๊บ ก็คิดเมนูปั๊บ วงสุกี้(ไม่ใช่วงเหล้า)จึงเริ่มขึ้น

แกเตรียมผัก (หั่นมาแล้วอย่างดี) วุ้นเส้น พร้อมน้ำปลาและน้ำตาล (สุดยอด

แห่งความรอบคอบ) แต่ว่า..พอตอนจะทำ soup base

ก็นึกเสียดายกันขึ้นมาว่า "ทำไมไม่เอาคนอร์มาฟระ" เหอเหอ ไม่ทันแล้วป้า...


นั่งกินกันไป เพลินกันไป อยู่กันแต่ในครัวจนถึงเที่ยงคืนน่ะแหละ ชาวบ้านเค้าหลับ

กันหมดแล้ว คนที่นี่นอนเร็วจิง แต่ว่าเค้าก็มีกฎด้วยล่ะค่ะว่า หลัง 5 ทุ่ม

งดส่งเสียงดัง แต่เราก็ยังกินกันอยู่จนหยดสุดท้าย เหอเหอ

มา(กิน)กันคุ้มจริงๆ









หมดแล้ว...ไม่มีไรดูและ จริงๆ ที่เกาะนี้ เค้าดังในเรื่อง oyster ด้วยนะ

บางคนนึกครึ้ม ไม่มีไรทำก็ขับรถไปเก็บหอยกันมาแทะเล่นที่บ้าน

เก็บกันเป็นหลายสิบกิโล จะเอาให้หมดเกาะเลยซะงั้น

แต่เราไม่นิยมค่ะ กลัวบาปนะ อีกอย่าง เก็บหอยสดๆ มากินเลย

เหม็นคาวตายเลย ไม่นิยมของสดค่า (อ้าว...ซะงั้น)



ก่อนไปขอฝากภาพเพนกวินของ Tasmania ให้ชมเล่นๆ ก่อน blog หน้า

จะเอาภาพจริง ตัวจริง เสียงจิงของ Fairy penguins พันธุ์น่ารักๆ ในการ์ตูน

เรื่อง Happy Feet มาฝากนะจ๊ะ...โปรดติดตามตอนต่อไป








...เจอกันใหม่ trip หน้าจ้า...





ป.ล. ++ขอขอบคุณ host เก่า "John & Joanne" สำหรับถุงนอนและเต๊นท์ดีๆ

ที่พวกเราไม่มีปัญญาจะซื้อ 555++

++ขอขอบคุณและคารวะป้าๆ ที่(จำ)ยอมให้ได้รับการพาดพิงมา ณ ที่นี้++



Create Date : 05 เมษายน 2551
Last Update : 17 เมษายน 2551 10:22:01 น. 3 comments
Counter : 811 Pageviews.

 
อยากไปดูเพนกวินบ้างจัง


โดย: หอยหลอด IP: 210.10.240.169 วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:16:18:01 น.  

 
แอบเม้าส์เพื่อนร่วมทางลับหลัง..บาปกรรมนะเว่ย


โดย: พี่ปุ้ม IP: 125.25.99.238 วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:19:23:48 น.  

 
ผมเคยไปนั่งรอดูเพนกวินที่แทสมเนีย ตอนกลางคืนครับ หนาวมั่กๆๆ
ถ่ายรูปมาได้นิดหน่อยเพราะกลัวมันตกใจครับ


โดย: Takeaway วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:3:12:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

cadeau
Location :
Tasmania Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]




Friends' blogs
[Add cadeau's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.