สวัสดีค่ะ

พึ่งนึกได้ว่าไม่ได้เข้ามาขีดๆเขียนๆ(เคาะแป้นคีย์บอร์ดต่างหาก J) ร่วม 3 เดือน ช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา ชีวิตช่างวุ่นวายและมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมายในส่วนของการงาน : เปลี่ยนแปลงหัวหน้าใหญ่(GM) ซึ่งย่อมกระเทือนมาถึงพนักงานStaff อย่างเรา ๆ ในการปรับเปลี่ยนReportและการทำงานให้สอดคล้องกับการทำงานของนายใหญ่ ย่อมต้องเหนื่อยและหัวฟูไปตามระเบียบ

และเหตุบ้าน : อยู่ ๆ ก็มีภัยพิบัติน้ำท่วม เราไม่ค่อยได้อัพเดทกับข่าวตามสื่อต่าง ๆ เท่าไหร่ไม่ใช่ไม่สนใจ แต่ซึ้งในหัวใจเลยทีเดียว เราไม่ได้เป็นคนที่อยู่ท่ามกลางกระแสน้ำท่วม แต่ว่าคนใกล้ตัว เพื่อนร่วมงานได้รับผลกระทบอย่างหนัก เนื่องจากอยู่บริเวณอ.ท่าหลวง,ท่าเรือ อยุธยาโซนน้ำท่วม จากการที่พี่ๆน้องๆเพื่อนร่วมงานเล่าให้ฟัง(เราไม่สามารถเข้าไปดูได้เพราะว่ามีรถเก๋งลุยน้ำเข้าไปไม่ได้ ส่วนที่พักและที่ทำงานเราอยู่อ.หนองแค จ.สระบุรี รอดอย่างเฉียดฉิว)ขนของหนีน้ำกันวุ่นวาย รวมทั้งพ่อแม่ต้องอยู่เฝ้าบ้านเรือนกลัวโจรโขมย ส่วนตัวพวกเขาต้องลุยน้ำออกมาทำงาน เฮ้อ...เป็นกำลังใจและภาวนาให้แม่คงคาลดระดับกลับมาสู่สภาวะเดิมก็พวกเราเล่น ตัดต้นไม้ซะเหี้ยนเต้ ก็เรา เห็นมากับตา ทุกปีต้องขึ้นภูเขา ต้องเห็นภูเขา จากภาคกลางไปสู่ภาคเหนือตอนบนเท่าที่เห็นจากสายตา ต้นไม้ต้นใหญ่หายไปหมด ไม่มีใครช่วยซับน้ำได้เลย ส่งผลให้น้ำจากภูเขานี่แหละที่ซัดลงมา พร้อมกับดินโคลน  ยังไม่รวมกับเมื่อต้นปีเราไปวังน้ำเขียวมา  โอ้ แม่เจ้า ทำไมมีแต่ภูเขาหัวโล้นและรีสอร์ทอีกเพียบก่อนที่จะมามีข่าวช่วงหลังเรื่องรุกล้ำเขตแดนป่า ช่วยกันปลูกต้นไม้กันเยอะ ๆ นะคะ บ้านเราที่บ้านนอก รอบบ้านพ่อปลูกต้นไม้เพียบทั้งได้กินและได้ร่มรื่นด้วย เอาใจช่วยทุกคน

           อะมาว่ากันต่อ หลังจากอัพเดททุกข์สุขกันไปแล้ว ตามจั่วหัวไว้ ช่วงนี้จึงเอาแต่อ่านหนังสือ เคล้าเสียงฝนตกและพายุ  เมื่อวานเราไปซื้อหนังสือมา และก็อ่าน ๆๆๆ และก็วางไม่ลง "คลุกข้าวซาวเกลือ" “คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต” ต้องบอกว่าอินมาก เราเป็นคนนึงที่ชอบทำกับข้าวมากๆ และต้องเป็นเมนูบ้านเกิดด้วยนะ อาหารเหนือ เมนูประจำสำรับของเราต้อง “ขนมจีนน้ำเงี๊ยว” ทำกินบ่อยจนคู่ชีวิตหนุ่มปากน้ำ สมุทรปราการ ผู้ทานปลาทะเลเป็นหลัก(พลอยให้ฉันได้อานิสงฆ์ได้กินปลาทะเล , ปลาหมึกสด ๆ ไปด้วย ของหายากของผู้คนเมืองเหนือ J ) ค่อนขอดบอกว่า จะหา “กาแล” (ส่วนประดับหัวเรือนของบ้านทางเหนือ) มาให้ติดหน้าบ้านแล้ว แต่ท่านก็เล่นรับประทานได้ทุกมื้อพอกันกับเรานั่นแหละ ร่วมด้วยพี่สาวข้างบ้านชาวลำพูน น้องบัญชี ชาวลำปางและชาวเชียงใหม่ (นี่จะตั้งเป็นสมาคมศิษย์เก่าบัญชี ม.เชียงใหม่กันอยู่แล้ว) ทุกคนจะตาเป็นประกายเสมอ เวลาฉันเบื่อ ๆ งานในออฟฟิศและเดินไปหาแก๊งพี่น้องชาวมอชอ พร้อมกับประกาศว่า “วันนี้จะไปตลาดนัด ซื้อกระดูกอ่อนหมูมาทำขนมจีนน้ำเงี๊ยว ผู้ใดสนใจบ้าง” พวกหล่อนจะหันขวับจากหน้าจอคอมพ์ มาทันทีพร้อมทำท่ากลืนน้ำลายกันใหญ่ เสมือนหนึงว่าได้กลิ่นหอมหวลของน้ำเงี๊ยวลอยมาทีเดียว สมใจฉันได้เพื่อนร่วมอุดมการณ์และร่วมโต๊ะโดยทันที คิดถึงบ้านรวมทั้งเบื่อชีวิตที่เร่งรีบในการทำงานทีไร เมนูนี้จะลอยมาก่อนเพื่อน ฉันจะใส่อารมณ์กับการโขลกน้ำพริก,สับหมูสามชั้น,คลุกน้ำพริกกับหมูสามชั้นสับ,หั่นมะเขือเทศลงไปโขลกด้วย แล้วก็ตั้งกะทะใส่น้ำมันพอร้อน โยน หมู+มะเขือเทศคลุกน้ำพริกลงไป(อันนี้ระวังน้ำมันกระเด็นค่ะ ใส่อารมณ์แต่พองาม) ผัดให้เพื่อนบ้านจามกันไปสามบ้านสี่บ้าน ให้หอมฉันจัด ๆ แล้วตักลงหม้อซุปกระดูกอ่อน ตั้งไปไว้ให้น้ำแกงหอมกรุ่น เติมดอกงิ้ว(ดอกเงี๊ยว)แห้งลงไป เลือดไก่ หรือเลือดหมูก็ได้ อยากให้ข้นอีก็ใส่น้ำมะขามเปียก  เท่านี้อารมณ์เบื่อเซ็งจากที่ทำงานจะหายไปพร้อมกับบอกตัวเองว่าพรุ่งนี้สู้ใหม่ล่ะกัน และห้ามใส่น้ำตาลโดยเด็ดขาด ฉันยกมือพร้อมทั้งกระโดดเห็นด้วยกับคุณ“คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต” อาหารเหนือออริจินัล ต้องไม่ใส่น้ำตาลนะเจ้า เพราะว่าต้องกินกับข้าวเหนียวร้อน ๆ อันนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่หลายคนเห็นฉันปั้นข้าวเหนียวจิ้มลงไปในน้ำเงี๊ยวแล้วพวกเขาจะขำ ประมาณว่าไม่เห็นมีใครเขาเอาข้าวเหนียวลงไปจิ้มกับน้ำเงี๊ยวก็มันอร่อยนี่นา ข้าวเหนียวร้อน ๆ จิ้มน้ำเงี๊ยวให้ชุ่มฉ่ำ ยัดข้าวปาก ตักตามด้วยกระดูกอ่อน เลือดไก่/หมูในน้ำแกง คิดถึงแม่สุด ๆ จนบางครั้งนึกคิดทำไมต้องนำพาตัวเองมาไกลพ่อแม่ถึงเพียงนี้ กลับบ้านปีละเพียงสองสามครั้ง ฉันเป็นคนนึงที่มีภาระหน้าที่ ขอเป็นตอนหน้าที่จะเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง และขออย่าให้เกิดเรื่องนี้กับใครเลย มันเศร้าและเจ็บ

                นี่เป็นเพียงหนึ่งในเมนูที่หนังสือเล่มนี้กล่าวถึง “คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต” เขียนหนังสือได้สนุกมาก เป็นผลงานเล่มแรกของคุณ ที่ดิฉันได้อ่าน เป็นการอ่านหนังสือที่ได้กลิ่นอาหาร บรรยากาศของบ้าน,ชีวิตของคนเมือง(เมืองเหนือ)ลอยมา มีอยู่ครั้งนึงที่ ฉันและชายหนุ่มกลับบ้านที่พะเยา บนโต๊ะอาหารของแม่ มีปลาทูเค็มหมกใบตอง ฉันน้ำลายสอพร้อมกับกระโดดเข้าใส่ก่อนเลย ส่วนชายหนุ่มข้างกาย ผู้ที่ตลอดชิวิตร่วม 30 กว่าปีของเขากินกุ้ง,หอย,ปู,ปลาทะเลสดมาโดยตลอด ไม่เข้าใจว่าทำไมปลาทุเค็มถึงวิเศษมาก จริง ๆ ฉันก็อธิบายไม่ได้เช่นกัน แต่ใจตรงกับ “คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต”  เราช่างอยู่ไกลทะเลร่วมเกือบ 800  กม. ดังนั้นการได้กินอาหารทะเลมันช่างวิเศษและแปลกมาก วิธีการทำ แม่จะตัดใบตองจากต้นกล้วยที่หลังบ้าน และชำระล้างปลาทูเค็มจากตลาด พอได้ที่ จะหุ้มห่อปลาทูด้วยใบตอง แล้วนำไปซุกยังช่องด้านล่างของเตาถ่าน เพื่อให้ระอุได้ความร้อนและความหอมของใบตองที่ซึมซาบเข้าไป ด้านบนของเตาถ่าน แม่จะตั้งหม้อแกงทำแกงต่าง ๆ ไปด้วย เช่น แกงแค, แกงอ่อม (แกงอ่อมทางเหนือจะไม่เหมือนแกงอ่อมของอีสานนะคะ เราจะเป็นแกงเนื้อหมู/เนื้อวัว รวมทั้งเครื่องใน โดยจะโขลกเครื่องแกงตามสูตรแล้วนำเนื้อหมู ,เครื่องในลงไปผัดให้หอมฉุนจามกันไปสามบ้าน แล้วเทลงหม้อแกง ถ้าจะให้คลาสสิคต้องเป็นหม้อดิน เนื่องจากเราจะต้ม ตั้งทิ้งไว้ให้เนื้อเข้าเข้าพริกเข้าเครื่องแกงกันบนเตาถ่าน รวมทั้งถ้าเรามีคนแก่พ่ออุ้ยแม่อุ้ยอยู่ด้วย เนื้อจะต้องเปื่อยไม่งั้น ฟันปลอม(เขี้ยวฟัก) เป็นอันหลุดติด เนื้อออกมาแน่นอน แกงจะไม่กลิ่นเหม็นคาวก็แม่เล่นล้างซะหลายน้ำ รวมทั้งต้มเครื่องในแล้วเอาน้ำทิ้งไปหนึ่งน้ำก่อน)

การได้อ่านหนังสือของคุณ ทำให้ฉันคิดถึงการอ่านคอลัมน์ประจำในขวัญเรือน “ครัวสีแดง”ของคุณอุรุดา  โควินท์  คุณทั้งสองคนมีความเหมือนกันในการช่างทำอาหาร ถ้าจะบังอาจนับตัวเองรวมเข้าไปด้วยอีกคน ฉันก็เป็นคนที่รักการทำอาหารอย่างสุดจิตสุดใจ รวมทั้งทำใจได้ยากที่จะให้ฉันจำกัดพื้นที่ตัวเองให้อยู่ในห้อง ๆ หนึ่ง ซึ่งไม่มีห้องครัว เคยใช้ชีวิตแบบนั้นมาช่วงหนึ่ง อึดอัดมาก ยังอุตส่าห์หากะทะไฟฟ้ามานั่งทำ จนสุดท้ายเราต้องออกมาเช่าบ้านเพื่อมีพื้นที่สำหรับเตาแก๊ส Lucky Flame รวมทั้งกะทะหม้อไหประดามีของฉัน ตอนนี้ก็รอให้บ้านเสร็จ ถึง วันนั้นฉันจะโชว์ห้องครัวและอาหารประดามีที่ฉันทำ โชว์ให้เพื่อน ๆได้น้ำลายสอ ถ้าถ่ายทอดกลิ่นได้ด้วยจะเยี่ยมมาก อาหารไทยไม่ว่าจะเหนือ ใต้ ออก ตก นอกจากรสชาติแล้วกลิ่นอาหารของเรานี่แหละ อโรมาเธอราพี จริง ๆ สดชื่นกระตุ้นต่อมหิวดีนักแล กลิ่นผัดน้ำพริกน้ำเงี๊ยว,กลิ่นน้ำพริกอ่อง,กลิ่นแกงแค,กลิ่นคั่วกลิ้งปลาทู,กลิ่นต้มยำทะเล,กลิ่นทะเลรวมเผา(กุ้ง,หอย,ปลาหมึก) อืม หลับตา พร้อมกับนึก โอ๊ย น้ำลายฟูมปาก จนคนในบ้านคิดว่าฉันกินอะไรเข้าไปผิดแน่ ๆ ต้องขออภัยที่ตอนนี้การเขียนบล็อคของฉัน มันช่างแห้งแล้ง รุปเริบอะไรก็ไม่มี

สัญญาว่าคราวหน้า อาหารมื้อต่อไป รับรองมีรูปอาหารและ เตาแก๊ส Lucky Flame มาโชว์แน่นอนค่ะในชีวิตของคนทำอาหารต้องประกอบด้วยคนกินร่วมด้วย หลายครั้งที่อ่านแต่ละบทของ“คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต” พบเจอกับความเหงา อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของฉันเอง และฉันก็เกลียดความเหงา และอยู่กับความเหงามานานทีเดียว เคยมีพี่คนนึงเคยถามฉันว่า ทำไมต้องเหงา อะไรคือความเหงา หาอะไรทำสิ อ่านหนังสือ ออกไปเที่ยว ฉันบอกเขาไปเพียงว่าบางครั้งความเหงามันก็เป็นเหมือนเงา สลัดไม่หลุด “คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต” คุณทำให้ฉันได้เข้าใจชีวิต ยอมรับตัวเองในการเปิดเผยตนมากขึ้น พร้อมกับที่ฉันต้องยอมรับว่า หลังจากอ่านหนังสือของคุณแล้ว ความคิดของฉันก็ไม่เหมือนเดิมสำหรับแนวทางการดำเนินชิวิตของตัวเอง การเลือกในการจะทำในสิ่งที่เราจะทำ  และอย่างน้อย ฉันก็เข้าใจในตัวเองมากขึ้นว่าทำไมถึงหลงใหลในการทำกับข้าว    บางครั้งชิวิตง่าย ๆ : คนเราต้องกิน,ทำงานหาเงิน,ความรัก,ความสัมพันธ์,เพื่อน,ครอบครัว,คนรัก และเรื่องเพศ ล้วนวนเวียนอยู่รอบตัวเรา ในหลาย ๆ รูปแบบ เพียงแต่เราเปิดใจ และคิดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ล้วนสัมพันธ์กัน... ความรักทำให้เรามีชีวิตอยู่ ก็เรารักตัวเองนี่นา...

    วันนี้ฉันนั่งรถผ่านตึกสูงของกรุงเทพ พร้อมกับในมือที่กางหนังสือ"คลุกข้าวซาวเกลือ" ของ“คุณฮิมิโตะ ณ เกียวโต” และ นึกถึงบทความในคอลัมน์ ของขวัญเรือน “ครัวสีแดง”ของคุณอุรุดา  โควินท์  ที่พึ่งอ่านจบไป พร้อมกับคิดว่า ตึกอพาร์ทเมนท์สูง ๆ เหล่านี้จะมีเพื่อนเราชาวเมือง(เมืองเหนือ)อีกมากมายเท่าไหร่ที่พักอยู่ พวกเขายังนึกถวิลหา บรรยากาศและรสชาติอาหารเหนือที่แม่,ปู่,ย่า ทำให้กินอยู่หรือเปล่านะ หลายครั้งในหน้าFacebook เพื่อนชาวเหนือของฉันหลายคนที่พร่ำบ่นอยากกลับบ้าน แต่เราก็ยังคงอยู่ที่เดิม เพื อนสนิทของฉันที่ไม่ได้โทรหานานแสนนานมีอาชีพใหญ่โตที่เมืองกรุง ไปเที่ยวต่างประเทศทุกปี ประโยคแรกที่เราคุยกัน “แกฉันไม่มีเงินเก็บ” อืม ฉันยังคงเป็นคนต่างจังหวัดที่ ณ วันนี้จะมีบ้านเป็นของตัวเอง และหลีกหนีความวุ่นวาย เมื่อไหร่ที่บ้านฉันเสร็จ ฉันจะปลูกต้นตะไคร้,กะเพรา,มะกรูด และผักต่าง ๆ ให้ฉ่ำปอด และจะโพสต์รูปอาหารหน้าตาประหลาด(คนชิม-แฟนฉันเอง มักจะบอกว่าอาหารที่ฉันทำอร่อยแต่หน้าตามันแปลกไปหน่อย ) ให้เพื่อน ๆ ได้ชมกัน

และแล้วก็ได้กลับมาเขียนบล็อคของตัวเองอีกครั้ง สัญญากับตัวเองว่าจะขยันมากกว่านี้ ที่จะเข้ามาเขียน โดยจะไม่อ้างว่าไม่มีเวลาอีกเลย

Create Date : 02 ตุลาคม 2554
Last Update : 2 ตุลาคม 2554 19:07:53 น.		1 comments
Counter : 1034 Pageviews.
Share Tweet