หยุด...อยู่คนเดียว
หยุด...
มีเวลาให้หยุด....คิด
ระหว่างการลุ้นว่าจะได้ทุนหรือไม่
ก็มีตัวเลือกอีกหนึ่งอันว่า
ระหว่างการแต่งงาน กับ การเรียนต่อ อยากเลือกอันไหน
ณ เวลาที่อายุยี่สิบห้า
สำหรับหลายๆคน ก็ยังถือว่าเป็นช่วงที่ยังไฟแรง เหมาะแก่การเก็บเกี่ยวหาเงินสร้างเนื้อตัว
และก็เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมกับการเป็นแม่พันธุ์ที่ดี เพราะเป็นช่วงที่ร่างกายกำลังสมบูรณ์ที่สุด ผลผลิตที่ได้ก็จะมีคุณภาพดีโดยที่ไม่ต้องทุ่มทุนสร้างเหมือนหลายๆคนที่มีลูกตอนแก่ ในความหมายของเราคือสามสิบขึ้นไป ซึ่งต้องดูแลตัวเองให้ดี และเสี่ยงต่อความสมบูรณ์ของลูกที่เกิดมาด้วย
ในความคิดของเรา อยากจะมีลูกก่อนอายุ สามสิบ แต่ตามตารางชีวิต หากได้เรียนต่อต่างประเทศอย่างที่ฝัน ก็หมายความว่าหมดสิทธิ์ที่จะมีลูก หลายๆคนก็บอกว่าก็ดูแลตัวเองดีๆ ค่อยมีตอนเรียนจบก็ได้
แต่เราทำใจไม่ได้ อยากให้ลูกของเราเป็นคนที่สมบูรณ์ที่สุด ทั้งร่างกายและสมอง ไม่ต้องมานั่งรอลุ้นว่าเค้าจะเป็นอะไรรึเปล่า แต่ก็คงต้องพยายามเปลี่ยนความคิดตัวเอง ว่า ถ้าเค้าอยากมาอยู่กะเรา ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไง เค้าก็คือลูกของเรา ให้ได้ ไม่งั้นอดมีลูกแน่ๆเลย
แวบออกไปคุยกะเจ้าของคดี
แกให้คำมั่นสัญญาว่า กลับมาคราวหน้าจะพาแม่ไปขอ...ดีใจชะมัดเลย
แต่ว่าก็คงต้องรอให้แผนการชีวิตชัดเจนให้มากกว่านี้หน่อย ไม่ว่าจะเป็นการเรียนต่อของเรา และแผนการทำงานของเค้า
ยากจริงๆเลย การใช้ชีวิต คิดแล้วทำได้เลยก็ไม่ได้ต้องคิดสาระพัด 360 องศาก่อนถึงจะทำได้สักอย่างนึง
แต่จะรายงานผลให้ที่บ้านทราบล่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะตกใจกันใหญ่
ดูท่าแล้วคงไม่ค่อยมีใครเห็นด้วยแน่เลย ไม่ใช่เป็นเพราะตัวบุคคล แต่เป็นเพราะลักษณะความสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายเราและฝ่ายเค้า แถมยังไม่แน่นอนว่าจะใช้ชีวิตต่อไปกันยังไง
มีเวลาว่างๆ ให้คิดต่ออีกตั้งหลายวันแน่ะ เก็บไปคิดต่อเล่นๆก่อนดีกว่าเนอะ
คืนนี้ไปนอนฝันดีๆก่อนดีกว่าค่ะ
อย่าลืมสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนนะคะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [