มิถุนายน 2551

1
3
5
6
7
8
9
10
11
13
16
17
19
20
21
22
23
24
27
28
29
30
 
 
26 มิถุนายน 2551
All Blog
บันทึกความรัก (draft-3)
"0" โทรมาแต่เช้าเลย...
มีข่าวร้ายจะบอก...
จริงดิ ทำไมเหรอ

ไอ้เราก็นึกว่าที่จะไปจอร์เจียเค้ายกเลิกซะอีก ปรากฏว่า...
เค้าจองตั๋วไว้วันพรุ่งนี้ ตอนห้าทุ่ม...
แป่ว... ดีใจที่เค้ายืนยันให้ไปแล้ว

ได้แต่ เฮ้อ... แผนการที่กะว่าจะไปเดินซื้อของฝากที่จตุจักรเสาร์นี้ก็เป็นอันล้มเลิก

เวลาที่จะได้รู้สึกว่าเค้าอยู่ใกล้ๆ ก็จะหมดแล้วสินะ อีกเพียง 36 ชั่วโมง โดยประมาณ เค้าก็จะจรลีจากไปอยู่ไกลคนละฟากฟ้าแล้ว

ต้องเตรียมปรับตัว ปรับใจ อีกรอบแล้วสินะเรา

ไปอยู่โน้น ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นไง ...
จะมีเวลามานั่งคุยกะเรารึเปล่าเนี่ย ... ออกแนวเห็นแก่ตัว

ต้องท่องไว้ว่า ... เพื่ออนาคตที่ดีกว่า
ส่วนเรื่องความรัก ก็ถือซะว่า ระยะทาง กะเวลามันจะพิสูจน์ให้เราสองคนรู้จักมันมากขึ้น ว่าความรู้สึกระหว่างคนสองคนเนี่ย แท้จริงมันคืออะไรกันแน่

แค่ 6 เดือน เดี๋ยวเค้าก็กลับมาแล้ว

เค้าบอกว่า... ให้เวลาเราเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบ
ถ้าเค้ากลับมาตอน 3 เดือน เราก็ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือกันพอดี
แล้วถ้าได้กลับมาตอน 3 เดือนหน้า เราอาจจะไม่ได้ไปเรียนต่อแล้ว
เพราะเค้าจะ "ชวนกันมาแต่งงาน" จะไม่ปล่อยให้ไปเรียนแล้ว...
ควรดีใจหรือเสียใจกันดีเนี่ย...
ทีเค้ายังไปทำงานตั้งนานได้เลย
เราไปเรียนแค่ 5-6 ปี ทำเป็นรอไม่ได้...
ใจเราก็ไม่อยากจะรอหรอก แต่เพื่อความสมบูรณ์ของความฝันก็ต้องอดทนรอไปก่อน
อุตสาห์ฝันไว้ตั้งแต่เด็กๆ ความคาดหวังของที่บ้านก็ท่วมท้น คงปล่อยให้มันหลุดลอยไปไม่ได้แน่ๆ


ไปหากาแฟซด ก่อนทำงานดีกว่านะคะ ต้องตื่นจากฝันล่ะ



Create Date : 26 มิถุนายน 2551
Last Update : 26 มิถุนายน 2551 8:16:20 น.
Counter : 803 Pageviews.

4 comments
  
ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวัง..เค้าของคุณก้อคงเหงาไม่น้อย..และคงกลัวการเปลี่ยนแปลงเหมือนกัน..ถึงกับพูดเรื่องแต่งงานไว้ก่อนเลย..แต่คิดว่าเอาเข้าจริงเค้าคงรอคุณเรียนจบก่อนได้แหละนะ..เลือกเรียนไว้ก่อนก้อดีนะคะ..บางทีชีวิตหลังแต่งงานก้อเปลี่ยนอะไรไปมากมายเหลือเกิน
โดย: AB_PAE วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:8:58:54 น.
  
ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคของความรัก ถ้าเค้าคือคนที่ใช่ของคุณ

ขอให้สมหวังนะคะ เอาใจช่วยค่ะ
โดย: กิ่งลีลาวดี วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:13:45:02 น.
  
สวัสดีคับ จากคนในที่ทำงานใหม่ของคุณ

อุตสาห์ได้เห็นรอยยิ้มพิมใจ ของคุณ ที่ช่วยสร้างแรงบีบอัดกระทบใจอย่างแรง
จนแทบอดใจไม่ไหวที่จะอยากเข้าไปคุยด้วย แต่พอได้อ่านบันทึกรักของคุณตอนนี้ก็ ตัดใจดีกว่า รีบเศร้ารีบหาย กลับมาเฉาเป็นปกติเหมือนเดิม
ส่วนเรื่อง งานของคุณ ผมบอกได้เลยว่าเป็นตำแหน่งที่หนักมาก ยิ่งถ้าต้องคอย support เรื่องต่างๆให้คนในทีมมากเกินไป คุณจะแย่ ควรจะบอกกล่าว คนในทีมให้เข้าใจนะครับ ว่า
อย่ามาโยนงานให้เลขามาก เพราะบางเรื่องไม่ใช่หน้าที่ ขอเลขาที่ต้องมาทำให้ คนในทีม ไม่อย่างงั้นต่อไปเค้าจะชินกับการเอางานลักษณะที่ เคยให้คุณช่วยทำ มาให้คุณทำตลอด กลายเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบไปโดยปริยาย
ซึ่งช่วงแรก อาจมีบางคนไม่พอใจ แต่
นานไป เค้าจะชินเอง แต่คุณอย่าไปเชิดใส่เค้าล่ะ เดี๋ยวจะเหินห่าง
วันนี้ ผมอดใจไม่ได้ที่ได้สืบประวัติเรื่องต่างๆของคุณ ทาง google
และ home page นี้ก็คิดว่าพอเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ถึงจะไม่เคยได้คุยด้วย
และก็ขอเก็บตัวไม่เปิดเผยต่อไปแล้วกัน
นะครับ แค่คุณรู้ไว้พอว่ามีสเน่ห์พอที่ไปทำงานได้ไม่กี่วัน ก็มีคนตกหลุมรัก

ปล. ขอเอาใจช่วย ห่างๆ
ไม่ว่าคุณจะยังอยู่ที่นี่ต่อไป หรือก้าวต่อไปแสวงหาความฝันของตัวเอง

โดย: gs528 IP: 58.137.117.134 วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:23:22:32 น.
  
wow wow อิจฉาเจ้าของ blog จริงๆ มีคนแอบห่วงอยู่ ตอนนี้รู้รึยังว่าใคร..
โดย: ณลันดา (cha-Aerng ) วันที่: 4 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:07:46 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

aom_mY67
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



โลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ ทำให้เราได้เจอคนที่ไม่คาดฝันเสมอ