|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ฟ้าจรดทราย ที่อินเนอร์ มองโกลเลีย
ทริปนี้เริ่มออกเดินทางตั้งแต่เย็นของวันศุกร์ที่ 4 มิถุนายนที่ผ่านมา โดยได้รับการชักชวน และความช่วยเหลือในการจองตั๋วรถ (รถนอน นอนแบบนอนจริง ๆ เลยนะ) จากเพื่อนคนจีน นามกรว่า 先生龙 (xian sheng Long คุณชายหลง หรือ คุณชายมังกรนั่นเอง  ) แล้วก็มีเพื่อนคุณชายหลงด้วยอีกคน ชื่อคุณชายจาง สรุปไปกันสามคน (ต่อไปจะเรียกแค่ หลง กับ จาง) คุณคำรณไม่ได้ไปด้วย เพราะติดงาน รูปแรกมาดูกันก่อนว่าใครเป็นใคร คนใส่แว่นนะ หลง อีกคนก็จาง หลงเนี่ย จริง ๆ แล้วเริ่มแรกเป็นเพื่อนกับคุณคำรณ แต่พอได้เจอกัน ก็ถูกใจถูกคอกันดี เธอเป็นคนนิสัยสุภาพ ขี้เกรงใจ และเอาใจมากกกกกกกกกกก มากจนบางครั้งเกินไป 
เหตุที่ไปอินเนอร์มองโกลเลียครั้งนี้เนี่ย ก็เพราะว่าหลงอยากจะไปดูที่ทางทำกิจการร้านค้าที่เมือง Ordos (鄂尔多斯) ที่ตั้งอยู่ในอินเนอร์มองโกลเลีย และอีกอย่างก็อยากจะให้พลไปทำอาหารไทยให้ญาติ และเพื่อนฝูงแถวนั้นได้กินด้วย เธอว่าคนแถวนั้นไม่เคยกินอาหารไทยมาก่อน แต่เธอมั่นใจว่าเค้าต้องชอบกันแน่ ๆ เพราะหลงชอบอาหารไทยมาก ๆ อะว่าไงว่าตามกัน พลเตรียมน้ำพริกแกงเขียวหวาน กะทิ กับผงทำแกงเลียง เอาแต่สองอย่างพอ มากกว่านี้ เดี๋ยวอาหารไทยจะเสียชื่อเพราะพลสะเปล่า ๆ 
วันออกเดินทางเนี่ย พลก็ว่าพลจะไปเจอหลงที่สถานีรถบัสละกัน ไม่ต้องมารับนะ เพราะเกรงใจเธอ คือเธอต้องเลิกงานก่อนถึงจะมารับพลได้ เลิกงานก็ 5 โมงเย็นไปแล้ว กว่าจะมารับพลอีก แต่เธอก็ยังยืนยันนอนยันว่าจะมารับ (กลัวพลหลงทางหรือไงไม่รู้ตาคนนี้ ) ตามเวลาเนี่ย รถต้องออกเดินทางเวลา หกโมงครึ่ง คือจะไปเช้าที่ปลายทางเมือง Ordos พอดี แต่ด้วยว่าเมือง ออร์โดส นี้อยู่ห่างจากปักกิ่งประมาณ 800 ร้อยกิโลเมตร ผู้คนจากออร์โดสเนี่ยก็จะชอบมาซื้อของใช้เสื้อผ้าที่ปักกิ่งเพื่อกลับไปจำหน่ายต่อที่โอโดส เพราะฉะนั้น จากเวลารถออกหกโมงครึ่งที่ควรจะเป็น รอกันไปรอกันมา กว่าจะมาครบก็โน่นแหละ สองทุ่มครึ่งได้ออกเดินทางพอดี และความที่รถมันออกเลยเวลาจริง มันก็จอดในสถานีขนส่งไม่ได้ ต้องออกมาจอดข้างนอกสถานี เหมือนแอบ ๆ ลักลอบขนคนเข้าประเทศแบบผิดกฏหมายเลยอะ อีกอย่างรถคันนี้นะ พลว่าคนไม่ค่อยเยอะเท่าไรหรอก สักสามสิบกว่าคนได้มั้ง แต่ข้าวของที่เค้าซื้อกลับไปโอโดสเนี่ย เยอะมากกกกกกกก ส่วนในรถ ก็อย่างที่บอกว่าเป็นรถนอนนะ เพราะฉะนั้นที่เบาะนั่งจะไม่มี มีแต่เป็นที่นอนแบบนี้ นอนสบายดีเหมือนกันแหละ
ไปถึงโอโดสตอนหกโมงเช้ากว่า ๆ หลับสบายตลอดคืน รู้สึกตัวอยู่ครั้ง ตอนที่คนขับรถจอดให้ผู้โดยสารลงไปเข้าห้องน้ำ แต่พลไม่ได้ลงไปกะเค้า เลยยังไม่รู้ว่าห้องน้ำที่เค้าจอดให้ลงนะ หน้าตาเป็นยังไง นึก ๆ อยู่ในใจว่าเค้าคงจอดตามปั๊มน้ำมันเหมือนบ้านเรา เมืองนี้แท็กซี่ราคาถูกกว่าปักกิ่งเยอะ เริ่มต้นแค่ 5 หยวน แถมวิ่ง ๆ ไป มิเตอร์ก็ไม่ค่อยแพง ถูกใจให้กิ๊บกันเลยทีเดียว  ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นออร์โดส เมืองจีนที่ไหน ๆ ก็คล้าย ๆ กันไปหมด คนเยอะแยะ ตึกรามบ้านช่องก็ดูคล้าย ๆ กัน ตอนแรกด้วยคิดว่ามามองโกลเลียแล้วจะเจออะไรที่มันมองโก๊ลมองโกลไง แต่ไหงกลายเป็นงี้ไปได้อะ
ออร์โดสเทียบกับปักกิ่งแล้วหลงว่าเล็กมาก ๆ แต่เท่าที่พลเห็น ก็ไม่เล็กนะ เพียงแต่ความเจริญหูเจริญตาอาจจะเทียบกับปักกิ่งไม่ได้ อีกอย่าง ต้นไม้ต้นไร่ไม่ค่อยมี (ดินเค้าอาจจจะไม่เอื้อต่อการปลูกปะ มันอยู่ใกล้ทะเลทรายอะน้อ อีกอย่างคงมีปัญหาเรื่องน้ำด้วยแหละ) จุดหมายแรก ก็ไปเยี่ยมเพื่อนหลงที่อยู่ที่นี่กันก่อน เพื่อนคนนี้เป็นผู้จัดการร้านอาหาร มีอพาตเม้นต์อยู่ร่วมกับลูกน้อง อพาตเม้นต์คนเยอะจริง ๆ นะ ประมาณสิบสองคน แต่ความสะอาด หาไม่มี ห้องน้ำเป็นไคลแมกซ์มาก ๆ แล้วธรรมดาทุกเช้าเนี่ย ท้องพลจะทำงานดีมาก ต้องเข้าห้องน้ำทุกเช้า แต่พอเห็นห้องน้ำ แทบจะขี้หดตดหายกันเลยทีเดียว  สกปรกมากกกกกกก ไม่ได้เม้าท์เลยนะให้ตายเหอะ 
หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ออกไปกินอาหารเช้ากัน (เดี๋ยวเขียนเล่าให้ฟังอีกทีว่ากินอะไรบ้างที่อินเนอร์มองโกลเลีย) หลังจากนั้น หลงก็ว่า เราจะนั่นรถทัวร์ต่อไปอีกเมืองนึงชื่อเมือง 杭锦旗 (หางจิ่นฉี) นั่งรถไปสองชั่วโมง ข้างทางไม่มีไรน่าสนใจนัก แต่พอไปถึงในเมือง ก็เจอเด็กแวนซ์เยอะแยะไปหมด อย่างที่เห็นในรูปข้างบนนะแหละ ที่นี่หลงมีคนรู้จักอยู่ ก็คนที่หลงอยากให้ทำอาหารไทยให้กินนะแหละ เป็นพี่สาวของเพื่อนในปักกิ่ง หลงเรียกซิ้มว่า ต้าเจี่ย ต้อนรับขับสู้กันอย่างดี มีอะไรขนมาให้กินสะ กินกันไม่หวาดไม่ไหว พาไปกินข้าวกลางวัน สั่งอาหารมาให้กินเยอะมาก แต่พลมีน้อยอย่างมาก ที่กินได้ ไม่ได้เรื่องมากจริง ๆ นะ แต่มันกินไม่ได้จริง ๆ
เค้าก็อยากกินอาหารไทยเรา เราก็อยากดูทะเลทรายบ้านเค้า อย่างนี้มันต้องแลกกันอะน้อ พอกินอาหารกลางวันเสร็จ ลูกของต้าเจี่ย ชื่อ ลี่โป พร้อมกับเพื่อนอีกสามสี่คน ก็ขับรถพาพล หลง แล้วก็จาง ไปดูทะเลทรายกัน ลี่โปเป็นข้าราชการทำงานให้รัฐบาล คอยดูแลรับผิดชอบเรื่อง การปลูกต้นไม้ กันทะเลทราย ที่นับวันจะเริ่มกินเนื้อที่เข้ามาในเมืองมากขึ้นทุกที ๆ รัฐบาลเลยป้องกันโดยการปลูกต้นไม้ป้องกันทะเลทราย เข้าท่ามากมาย ขอยกนิ้วโป้งให้สองนิ้วเลยค๊าบบบ
ระยะทางขับรถจากตัวเมือง หางจิ่นฉี ไปถึงทะเลทราย ขอบอกว่าไกลมาก พอใกล้ ๆ ถึงทะเลทราย ก็เห็นสีขาว ๆ แวบ ๆ อยู่ข้างทาง เกลือทั้งนั้นเลยนะนั่น แถวนี้มีโรงงานเกลือตั้งอยู่ด้วยจ้า
ขับไป ๆ อะ ๆ เห็นแล้ว ๆ ทะเลทราย
และแล้วเราก็มาถึงทะเลทราย จุดที่เค้าให้นักท่องเที่ยวลงไปเดินเล่นในทะเลทรายกัน แต่ช่วงนี้เนี่ย ไม่ใช่ช่วงไฮซีซั่น ผีจะหลอกตาย ไม่มีนักท่องเที่ยวสักคน มีแต่กลุ่มเรา เห็นอ็อฟฟิสขายตั๋ว แต่ไม่มีพนักงานขายตั๋วสักคน เลยถือโอกาสเดินไปทะเลทรายกันเลย
เดินไป ๆ เห็นแมลงตัวเล็ก ๆ เนี่ย มุดทราย เดินเล่นในทรายกันเต็มไปหมด
ที่เห็นอยู่ข้างล่างเนี่ย มันก็คล้าย ๆ โบสถ์ของคนไทย คือคนมองโกล เค้าจะมีการจุดธูปจุดเทียนแล้วก็ไหว้อธิฐาน แล้วก็ปักธูป หลังจากนั้นก็จะเดินวนรอบสามรอบ แถมมีการ ตอนเดิน ๆ นะ เค้าก็จะโยนก้อนหินเข้าไปในสิ่งก่อสร้างนี้อีก เพื่อให้มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
อันนี้รูปหมู่กับหนุ่มมองโกล (คนมองโกลส่วนมากที่สังเกต นัยน์ตาจะสีน้ำตาลอ่อนเด่นมาก สวยอะ แต่เรื่องความหล่อ เอ่อ มันไม่เกี่ยวกะสีนัยน์ตาเน้อ  )
รูปนี้พลกับหลง
หลังจากนั้น ไปลุยทะเลทรายกันดีกว่า
รูปนี้กลัวเค้าไม่รู้ว่ามาทะเลทราย ขอหน่อยเหอะ
เล่นสไลเดอร์ด้วยเด้อ แต่ของพลนะ ต้องเล่นตั้งสองรอบ เพราะรอบแรก หลงจับพลใส่สไลเดอร์ผิดด้าน มันเลยไม่ค่อยจะไหล ต้องปีนกลับไปบนเนินอีกรอบ เหนื่อยอย่างห่า แต่สนุกดี
เล่นสไลเดอร์กันอยู่ ก็มีหนุ่มน้อยจากอ็อฟฟิสขายตั๋วขี่มอไซต์วิบากมาบอกว่าต้องซื้อตั๋ว ต้องเสียค่าเล่นสไลเดอร์กันด้วยนะ สไลเดอร์สามคน พร้อมกับพลนั่งซ้อนมอไซต์กลับไปแม่ม จะเก็บ ร้อยแปดสิบหยวน (ประมาณ เก้าร้อยบาท) ทุกคนก็แบบเฮ่ยแพงจัง แต่ก็มีแต่คนจะแย่งกันออกเงิน พลก็เตรียมออกในส่วนของพลแล้วละ แต่หลงไม่ยอมท่าเดียว สรุปไม่ได้จ่ายกะเค้าเลย แล้วขอบอกนะ ว่าอีมอไซต์วิบากเนี่ย คนขี่ขี่ได้น่ากลัวมาก เวลาขึ้นเนินลงเนินนะ แม่มเอ๊ย ในใจได้แต่นึก คว่ำแน่มึง คว่ำแน่ ๆ  แต่ดันไม่คว่ำ เนี่ย ๆ อีมอไซต์คันนี้แหละ
แต่ต้องขอบอกเลยนะ ว่าทะเลทรายครั้งแรกในชีวิตเนี่ย ประทับใจสุด ๆ ความรู้สึกที่ได้เดินย่ำไปบนทราย ได้ปีนขึ้นภูเขาทราย มองไปไกล ๆ ก็เห็นแต่ทราย เป็นฟ้าจรดทรายที่ประทับใจจริง ๆ  แต่ให้อยู่แถวนั้นก็ไม่เอาหรอกเด้อ อีกอย่างทำให้นึกถึงหนังเรื่อง Lawrence of Arabia สะอีกแนะ เสียดายไม่มีม้าไม่มีอูฐให้ขี่ (อูฐนะอยู่อีกฝั่งนึงของทะเลทราย มีถนนกั้นกลางอยู่ แหม เสียดายจริง ๆ)
หลังจากนั้น คณะหนุ่มมองโกลก็พาไปกินอาหารเย็นที่หมู่บ้านใกล้ ๆ ทะเลทราย หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ สภาพเป็นยังไงก็ดูเอาเองละกันจ้า
กินข้าวกับหนุ่มมองโกลเนี่ย ต้องทำใจกันหน่อย พวกนี้ดื่มจัดมาก เหล้าขาว 白酒 ดื่มได้ดื่มดีกันแท้ ๆ ดื่มคนเดียวไม่พอ ต้องชนแก้ว ต้องให้แขกดื่มด้วย พลจะบ้าตาย แถมสูบบุหรี่กันขโมงโฉงเฉง แล้วมารยาทดีนะ สูบคนเดียวจะดูไม่ดี ต้องมีการเชิญทุกคนในวงสูบด้วย  ไม่ไหวจะเคลียจริง ๆ
สรุปว่าคืนนั้นกว่าจะได้กลับบ้าน กว่าจะได้นอน โน่นเลยตีสอง  พอตอนเช้า ต้าเจี่ย ก็พาไปกินข้าวเช้า แล้วก็ไปตลาด หาซื้อวัตถุดิบมาทำแกงเขียวหวานกับ แกงเลียงกัน ตอนไปเดินตลาดสด นึกถึงบ้านเราสุด ๆ อะ มองไป ๆ มันช่างเหมือนบ้านเราแท้ ๆ ที่ติดใจก็ตราชั่งนี่แหละ ไปซื้อเนื้อหมู เจอตราชั่งรุ่นนี้อะ บ้านเรายังมีแถวไหนใช้อย่างนี้บ้างไหมอะ พลไม่เคยเห็น
ส่วนรูปต่อไปนี้ เป็นสภาพทั่วไปในตัวเมือง หางจิ่นฉี ที่ถ่ายมานะ เป็นช็อปปิ้งเซนเตอร์ในเมืองที่ใหญ่ที่สุดเน้อ
ทำกับข้าวเสร็จ ก็รีบไปขึ้นรถกลับเมืองออร์โดส ต้าเจี่ย หลังจากเจอสเน่ห์ปลายจวักพลเข้าไป ถึงกับเพ้อ ว่ากลับมาอีกนะ มาเปิดร้านอาหารไทยกัน ว่าเข้าไปนั่นเลย สงสัยแกจะไม่ได้กินข้าวกินปลามาหลายวัน ถึงได้ว่าอาหารพลอร่อยปานนั้น 
อันนี้เป็นหน้าร้านอาหารที่เพื่อนหลงทำงานอยู่ มีสองชั้น ตัวหนังสือด้านบนเป็นตัวหนังสือมองโกล
กลับมาออร์โดส ก็ทำอาหารให้เพื่อนหลง น้องสาว น้องเขยกินกันอีกสามอย่าง เมนูเหมือนที่หางจิ่นฉี เพิ่มแกงแพนงไปด้วยอีกอย่าง กินกันเรียบ แต่พลว่าไม่อร่อยเท่าไรอะ (คนเสื้อขาวนะเพื่อนหลง)
น้องสางหลง ตอนที่กินกันเม้าท์กันอยู่ดี ๆ ก็พาลูกออกไปข้างนอกสะเฉย พลก็เลยถือโอกาสเดินออกไปถ่ายรูปข้างนอกสะหน่อย ดันเจอภาพนี้ไปสะได้ ทำไมไม่ไปห้องน้ำกันละเนี่ย เล่นกันข้างถนนเลย
ก่อนขึ้นแท็กซี่ไปสถานีขนส่งเจอหนุ่มน้อยสองคนทะเลาะกันเรื่องแย่งกันขี่รถ เห็นทรงผมน้องสองคนนี้แล้ว แบบอดใจไม่อยู่ เดินเข้าไปขอถ่ายรูป สองคนนี้ทะเลาะกันอยู่ดี ๆ แต่พอไปขอถ่ายรูป ดันกอดคอถ่ายรูปกันสะเฉย เด็กหนอเด็ก มันน่ารักจริง ๆ
ขากลับรถออกจากเมืองออร์โดสตอนหกโมงครึ่ง ระหว่างทางมีการจอดให้ผู้โดยสารเข้าห้องน้ำ 厕所 เช่อสั่ว หลงถามว่าพลอยากไปไหม พลก็ว่าเข้าท่าดี เผื่อปวดฉี่กลางคืนจะลำบาก พอลงรถ ความจริงเรื่องห้องน้ำจึงได้ปรากฎ ห้องน้ำในความหมายของคนขับรถ ก็คือข้างทางดี ๆ นี่เอง ผู้ชายนะไม่เท่าไร ยืนแอ่นเอาได้ แต่ผู้หญิงนะสิ พลเห็นวิ่งเข้ากอหญ้ากันเป็นแถว 
ทริปนี้ ถ้าตัดเรื่องอาหารการกิน กับเรื่องห้องน้ำไปได้ ขอบอกว่าประทับใจมาก ทะเลทรายสวย แต่ถ้ามีโอกาสอีกที เลี่ยงได้ก็เลี่ยงจ้า ครั้งเดียวก็พอแล้วมั้ง ขณะที่เขียนอยู่เนี่ย คุณคำรณกับหลง ก็กำลังอยู่ที่เมือง หางจิ่นฉีอยู่ ชวนพลไปด้วยกัน แต่พลพอแล้วจ้า ขอเก็บไว้ในความทรงจำดีกว่า ว่าครั้งนึงได้ไปย่ำทะเลทรายที่ หางจิ่นฉี พลจะไม่มีวันลืมเลยจริง ๆ
| Create Date : 17 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 19 มิถุนายน 2553 22:41:10 น. |
|
30 comments
|
| Counter : 2183 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: anchesa IP: 203.155.123.99 วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:17:18:08 น. |
|
|
|
| โดย: anchesa IP: 203.155.123.99 วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:17:33:05 น. |
|
|
|
โดย: ป้าโซ  วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:23:52:43 น. |
|
|
|
| โดย: คุณนายก้อ วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:2:59:55 น. |
|
|
|
| โดย: ohhkame IP: 183.88.49.142 วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:17:01:51 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปุ้มปุ้ย วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:20:06:32 น. |
|
|
|
| โดย: Thairabian วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:20:30:26 น. |
|
|
|
| โดย: หญิงอวบ IP: 89.9.87.103 วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:20:33:28 น. |
|
|
|
| โดย: Bananarumba วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:2:49:20 น. |
|
|
|
| โดย: รัชชี (รัชชี่ ) วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:18:42:43 น. |
|
|
|
| โดย: เพื่อนสาวสุดสวย IP: 203.209.103.110 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:16:01:08 น. |
|
|
|
| โดย: 八层人 IP: 123.119.72.92 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:16:33:17 น. |
|
|
|
| โดย: Thairabian วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:16:56:42 น. |
|
|
|
| โดย: Thairabian วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:17:29:20 น. |
|
|
|
| โดย: phavinee_p IP: 61.7.183.202 วันที่: 23 มิถุนายน 2553 เวลา:23:14:52 น. |
|
|
|
| โดย: มดน้อย IP: 221.221.27.94 วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:8:43:01 น. |
|
|
|
โดย: JewNid  วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:11:55:56 น. |
|
|
|
| โดย: anchesa วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:9:22:27 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าโซ วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:9:49:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
) แล้วก็มีเพื่อนคุณชายหลงด้วยอีกคน ชื่อคุณชายจาง สรุปไปกันสามคน (ต่อไปจะเรียกแค่ หลง กับ จาง) คุณคำรณไม่ได้ไปด้วย เพราะติดงาน รูปแรกมาดูกันก่อนว่าใครเป็นใคร คนใส่แว่นนะ หลง อีกคนก็จาง หลงเนี่ย จริง ๆ แล้วเริ่มแรกเป็นเพื่อนกับคุณคำรณ แต่พอได้เจอกัน ก็ถูกใจถูกคอกันดี เธอเป็นคนนิสัยสุภาพ ขี้เกรงใจ และเอาใจมากกกกกกกกกกก มากจนบางครั้งเกินไป 
ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นออร์โดส 
สกปรกมากกกกกกก ไม่ได้เม้าท์เลยนะให้ตายเหอะ 
) 
แต่ดันไม่คว่ำ เนี่ย ๆ อีมอไซต์คันนี้แหละ 
แต่ให้อยู่แถวนั้นก็ไม่เอาหรอกเด้อ 
ไม่ไหวจะเคลียจริง ๆ 
พอตอนเช้า ต้าเจี่ย ก็พาไปกินข้าวเช้า แล้วก็ไปตลาด หาซื้อวัตถุดิบมาทำแกงเขียวหวานกับ แกงเลียงกัน ตอนไปเดินตลาดสด นึกถึงบ้านเราสุด ๆ อะ มองไป ๆ มันช่างเหมือนบ้านเราแท้ ๆ ที่ติดใจก็ตราชั่งนี่แหละ ไปซื้อเนื้อหมู เจอตราชั่งรุ่นนี้อะ บ้านเรายังมีแถวไหนใช้อย่างนี้บ้างไหมอะ พลไม่เคยเห็น 
ว๊ายยทำไมไม่มีหมามารอเก็บล่ะ 
เดี๋ยวมาอ่านนะพล เห็นภาพแล้วอิจฉา 
ขอบเจยนะที่ไม่ได้หวังดีขนาดตามไปซูมมาให้เห็นกันจะๆกว่านี้
ขี้เกียจสั่งให้คุณนายแม่เธอหอบหิ้วมาให้มันกินน้ำหนักอาหารอย่างอื่น จะสั่งทางเน็ตก็ไม่ได้กินเป็นหลัก กินน้ำหนักอาหารอื่นที่จะสั่งมาอีกเหมือนกัน.. สรุปคืองกน่ะแหละ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อ่ะ อ่ะ เจิมก่อน เดี๋ยวค่อยเม้าท์ต่อ