น่าสนุกดีคะ ^_^

อ่ะนะ....ขึ้นชื่อจริงๆเรื่องกลิ่นคนจีน อิๆๆๆๆ

เห็นด้วยเป็นที่สุดค่ะงานนี้ หนูก็เคยเจอนะ ช่วงที่คนเยอะมากๆ อัดกันเข้าไปในรถไฟ แต่ตรงช่วงกลางรถไม่ค่อยมีคน ไอ้เราก็คิดว่าเดินเข้าข้างในหน่อยคงไม่เสียหายอาไร แต่ว่า..... ตรงกลางนั่นแหล่ะที่กลิ่นอภิมหาอลังการมารวมกันไว้ตรงนั้น มิน่าหล่ะ คนจีนถึงไม่เดินเข้าข้างในกัน ออกันอยู่แถวตรงประตู หนูเคยคิดนะว่าจะเอาสเปร์ปรับอากาศติดตัวขึ้นรถไฟไปด้วย ฮ่าๆๆๆๆ

5555 ตั้งแต่ปีที่แล้วรัชชี่ก็เป็นขาประจำ BTS บ้านเราค่ะ เพราะ office มีอีกที่หนึ่งซึ่งไกลบ้านมากขึ้น ถ้าขับรถจะเหนื่อย ออกจากบ้านแต่เช้า เจอรถติดอีก เลยเปลี่ยนวิถีชีวิตเป็นขับออกจากบ้านเพื่อความสะดวกมาหน่อยนึง แล้วเอารถมาจอดตรง BTS

คือเอาตังค์น้ำมันและทางด่วนมาจ่ายเป็นที่จอดรถและตั่วเดือน BTS แทน แต่มันสะดวกขึ้นเยอะค่ะ เพราะว่าต่อให้รถติดยังไง เราก็ถึงตามเวลา

สิ่งที่รู้สึกและเซ็งก็ตอนที่เวลาเรายืนรอรถ สมมติปกติเขายืนต่อคิวกัน 2-3 แถว แต่สักพักจะมีคนมายืนเข้าคิวแถวพิเศษข้าง ๆ แบบเนียน ๆ ค่ะ

หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็ดี ก็แปลก ๆ นะ

ฮ่าฮ่า ลุกให้ขอทานนั่ง ประเดี๋ยวมีเคือง..ฮ่าฮ่า

พูดถึงเรื่องกลิ่นเนี่ย นึกถึงสมัยตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ
รถที่เราต้องขึ้นไปเรียนทุกวัน เป็นรถเมล์ไม่มีแอร์ ปกติก็ค่อนข้างแน่นอยู่แล้ว

วันหนึ่ง ตอนเย็น ผู้คนเลิกงานได้เวลากลับบ้านกันแล้ว แต่ละคนก็เยินกันทั้งนั้น เย็นนั้นฝนดันตก

เมื่อฝนตกก็ต้องปิดหน้าต่างหมด แล้วนึกถึงคนจำนวนมาก อาบเหงื่อมาทั้งวัน มากระจุกรวมตัวกันในที่แคบๆ ไม่มีอากาศระบาย และร้อนอีกต่างหาก...

555 มาอมยิ้มด้วยคน

ต้องยอมรับค่ะเรื่องมารยาทของคนจีนนี่ แม่ไปเที่ยวเมืองจีนเซ็งมากๆค่ะ แต่ที่ดีก็มี ส่วนน้อยค่ะ

โห....พลเอ้ย.....วันหลังหนีบสเปรย์ดับกลิ่นติดมือไปด้วย

ตรงใหนเหม็นก็จัดหนักไป

เมื่อวันก่อนเข้าไปชมตำลึงคุณแม่ซองขาว เห็นพลด้วย เลยแอบดูห่างๆๆ

คิดถึงพลมากมายเลยล่ะ เอาไว้ให้พี่ตัดทรงสวยๆๆแล้วจะเอามาอวดฝีมือจ๊ะ แต่ตอนนี้ต้องการหุ่นค่ะ

เรื่องที่คุณพลเล่านี่คล้ายๆกับพี่อิ๊บเจอที่เกาหลีเลยค่ะ แต่เปลี่ยนจากกลิ่นตัวเป็นกลิ่นกิมจิ ส่วนเรื่องผู้ชายแย่งที่นั่งผู้หญิงนี่มีบ่อย แม๊น แมนนนน

กร๊ากๆๆ พลเล่าซะกล่่ินโชย เจ้จินตนาการออกเลยเร่ืองกล่ินพ่ีจีนเน่ีย เห็นหน้าหล่อๆ สวยๆ อย่าได้เส่ียงตายเข้าไปใกล้เชียวเดี๋ยวไซนัสกำเริบ ว่าแต่ท่ีคาวอ่ะสงลัยน้ำคาวปลานังหมวย อิอิ

เจ้ดีใจท่ีลูกมีผมเพราะพ่อกะแม่มันล้านสองไง กร๊ากๆๆๆ พ่อเค้าช่วยอุ้มช่วยทำงานทุกอย่างเลย ใช้ง่ายกว่าเก่าก่อน 555 เออมีอาต๋ีน่ีก็ดีไปอย่างเนอะ

คริคริ "ห่าจิก" นีคงแก่ดีกรีกว่า "ห่าราก" ชิมิอ้าย 555

ตอนนี้ได้ไดร์ตัวใหม่แล้วครับ
พี่ชายเค้าคงทนผมบ่นไม่ได้เลยลากตัวไปเลือกซื้อ
แกว่าให้เป็นของขวัญวันเกิด


ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดนะครับอ้าย

อ่านไปหัวเราะไปนะคะเนี่ย เเต่เรื่องกลิ่นมันเป็นอะไรที่ไม่ไหวจะเคลียร์เลยเนาะคะ ที่ทำงานเนี่ยมีกลิ่นเเขกให้เวียนหัวได้ทู๊กวันเลยค่ะ ไม่กลิ่นตัวก็กลิ่นเหล้า กลิ่นเเกงกะหรี่รสเด็ดที่เเบบว่าทำไมมันเหม็นกว่ากลิ่นกะปิผสมปลาร้าของเราได้เนี่ย......

ขอบคุณพี่พลมากนะคะ....ที่กรุณาแวะไปเยี่ยมบล็อคของออน........ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ตามมาอมยิ้มด้วยคนจ๊ะพล

เรื่องกลิ่นเหม็นตุๆ มาเนี่ยไม่ไหวเนอะ ส่วนใหญ่ในรถไฟคนก็แน่นอยู่แล้ว แถมมีกลิ่นมาเสริมเข้าไปอีก ก็ยิ่งอยากจะให้ถึงสถานีของเราไวขึ้นเนอะ ดีนะพี่พลพกวาเป๊กซ์ ช่วยชีวิตได้ อิอิอิ

ปอลิง....เราไม่ได้เล่นอะไรเลยจ๊ะที่ Mall Sport อาศัยไปดูเค้าอย่างเดียวเล่นไม่เป็น แต่วันหลังก็กะจะไปปีนหน้าผากันอยู่นะ ถ้าไปเมือไหร่จะเก็บภาพมาฝากจ้า

พลสบายดีนะ รักษาสุขภาพนะจ๊ะ

ผมพลาดเองแระอ้าย...อิอิ

ปีนี้มีคนอวยพรเป็นภาษาจีนด้วยอ่ะดีใจจัง

ชั้นขำที่เธอลุกให้ขอทานนั่งอ่ะ ขอทานคงโกรธที่เธอไม่ให้เงิน แต่ให้ที่นั่งแทนเนอะ ฮ่าๆๆๆๆ เค้าคงอยากได้อย่างแรกมากกว่า

แหมเป็นคนดีจริงๆน้องเรา อย่างนี้ขอทานน่าจะขอบคุณนะ แต่อย่างว่า..เค้าตั้งใจมาขอทานน่อ เลยไม่อยากนั่ง ^-^

แต่เรื่องกลิ่นนี่จริงๆ..มีนักมวยจากมาเก๊ามาเข้าแคมป์ที่บ้าน..ตอนแม่พี่ยังอยู่ต้องไล่ให้อาบน้ำทุ๊กวัน..ก็ซ้อมมวยเสร็จ..พี่แกจะกินข้าวแล้วจะเข้านอนเลย..เง้อออ..น้ำท่าไม่อาบ

อีกรายเพื่อนพี่เอ๊ง..เป็นฝาหรั่งสาวสวย..มาค้างที่ห้อง..พี่ก็เอาผ้าเช็ดตัวให้ใช้..พอวันเพื่อนจะกลับเลยเอาผ้าเช็ดตัวยกให้ไปเลย..บอกว่าเอาไปเถอะจ๊ะเพราะชั้นห้องเล็กไม่มีที่จะเก็บ..แต่จริงๆ....เหอเหอ..อย่าเม้าท์เพื่อนเลยนะ มันจะบาป ก๊ากกกกกกกกกกก