Group Blog
 
 
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
16 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 

Goddamn Wet & Cold City.

5 เดือนผ่านไปในอังกฤษ
ไม่น่าเชื่อว่าผมจะสามารถดำรงชีวิต
อยู่ในลอนดอนได้จนถึงวันนี้

เมืองที่มีแต่ความหนาวเย็น
เปียกชื้น ฟ้ามืดครึ้ม ผู้คนเย็นชา
ซึ่งจะมากขึ้นเป็นทวีคูณในความรู้สึกของผม
คนที่มาจากเมืองร้อน อบอุ่น ฟ้าใส ผู้คนเป็นมิตร

......................................

จะว่าไปแล้วประเทศอังกฤษ ก็เป็นเกาะแห่งหนึ่ง
ในมหาสมุทรแอทแลนติค มีเมืองหลวงที่ชื่อว่า
มหานครลอนดอน ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนหลากหลาย
เชื้อชาติ มาอยู่ร่วมกัน บางเชื้อชาติก็เคยเป็นเมืองขึ้น
ของอาณาจักร ที่พระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน ในยุคสมัย
ที่มีการล่าอาณานิคมมาก่อน

ไม่แปลก ที่ประเทศแห่งนี้จะเต็มไปด้วย
คนเชื้อสายอินเดีย คนเชื้อสายแอฟริกัน
มาตั้งรกราก ทำมาหากิน ในงานที่หาคนอังกฤษ
ทำได้น้อยมาก อย่างเช่นร้านสะดวกซื้อ
ซึ่งพวกเราหมู่คนไทยจะเรียกว่า "ร้านแขก" เป็นต้น

นอกจากนี้ ยังมีคนโปแลนด์ เช็คโกสโลวาเกีย โรมาเนีย ฯลฯ
ที่เป็นประเทศยากจนในยุโรป มาทำมาหากิน
ด้วยหวังว่าค่าเงินที่มากกว่า จะทำให้สามารถกลับไปดำรงชีวิต
ในประเทศบ้านเกิดได้อย่างสุขสบาย.....

แต่หลายๆคน อาจลืมไปว่า ค่าครองชีพที่นี่
ติดอันดับสูงสุดหนึ่งในห้าของโลก

........................................

ไม่รู้ว่าเพื่อนๆ เคยดูหนังเรื่อง Cast Away ไหม
ที่ Willson(ทอม แฮงค์)
เครื่องบินตก ไปติดเกาะอยู่สี่ปี
เขาดำรงชีวิตอยู่ด้วยแรงบันดาลใจ
ที่จะกลับไปหาผู้หญิงที่เขารัก
แต่ในที่สุดพอเขากลับมา
คนรักของเขา ก็มีคนใหม่ไปเสียแล้ว
เพราะคิดว่าเขา ตายไปเสียแล้ว

คำถามของเขาที่ทำให้คนดูต้องอึ้งก็คือ
"ผมไม่รู้ว่า ผมกลับจากเกาะมาที่นี่ทำไม"

เพราะสี่ปีที่เขาสามารถดำรงชีวิต
อยู่ได้ เป็นเพราะคนรักของเขา
และเขาก็อยากเจอคนรักเขาอีกสักครั้ง
ความรู้สึกนี้แหละ ที่ทำให้เขา
ดำรงชีวิตอยู่ได้

.......................................

วันนี้ฝนตกแต่เช้า ความหนาวเย็น
แทรกซึมไปทุกขุมขนของร่างกาย
ยิ่งเวลาที่ลมพัดผ่าน ทำให้ผมสั่นสะท้าน
ไปทั้งร่างกาย ขนาดที่ใส่ชุดกันหนาว
เต็มอัตราศึกแล้วก็ตาม

"ฉันมาทำอะไรที่นี่ฟ่ะ"
เป็นสิ่งที่แวบเข้ามาในหัวของผม

ผมต้องขายเวลาว่างหลังเลิกเรียน
ให้กับร้านอาหารที่ผมทำงานอยู่
จนแทบไม่มีเวลา
ที่เป็นส่วนตัวเหลืออยู่เลย
แต่ก็ต้องทำ เพื่อให้สามารถ
ดำรงชีวิตในเมืองแห่งนี้ได้
โดยการใช้เงินบาทให้น้อยที่สุด

ผมยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์
รอรถประจำทาง
ที่จะนำพาผม ไปยังที่ทำงาน

มีผู้คนหลากหลายเชื้อชาติ
รอคอยรถสายเดียวกับผม
เพื่อจะไปทำงานเช่นกัน

พวกเราเหมือนๆกับคนติดเกาะ
ที่ดำรงชีวิตอยู่ด้วย ความฝัน
ต่างกับ Willson ตรงที่ว่า

ที่แห่งนี้
"ผมไม่ได้ติดเกาะ อยู่คนเดียว........"




 

Create Date : 16 สิงหาคม 2549
2 comments
Last Update : 16 สิงหาคม 2549 11:33:06 น.
Counter : 264 Pageviews.

 

I like what you wrote.

 

โดย: Rive Gauche 17 สิงหาคม 2549 20:18:11 น.  

 

มีทู

แต่เท่าที่เราคิด เราไม่คิดว่า วิลสัน (บอกตรงๆ ขี้เกียจเปลี่ยน) พยามมีชีวิตอยู่ หรือหาทางกลับ เพียงเพื่อเธอหรอก ถ้าเป็นเราบอกตรงๆ ทำทุกวิธีที่จะให้ชัวิตอยู่รอด เพียวแต่วิล หาอะไรสักอย่างที่จะเป็นแรงจูงใจให้เค้าได้ หาทางอยู่รอด ไปวันๆ เป็นเรา แม้ว่าเราจะเสียใจที่คนรักของเราไปเป้นของคนอื่น หรือเปลี่นยใจ แต่เรายังดีใจว่าคนที่เรารัก มีความสุข และเราจะขอบคุณเค้าที่ทำให้เรามีชีวิตรอดกลับมา

 

โดย: ปราง (มะปรางเปรี้ยว ) 14 กันยายน 2549 7:24:08 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Anykey
Location :
London United Kingdom

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




On the keyboard of life, always keep one finger on the escape key.
Friends' blogs
[Add Anykey's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.