เมื่อน้ำมา

สวัสดีเพื่อนร่วมทุกข์....หลังจากห่างหายไปนานแรมเดือน
เหตุ เพราะ วุ่นวายกับสถานการณ์ส่วนตัว ซะส่วนใหญ่ และ เวลานี้ก็ สถานการณ์ น้ำ...มากเกินจำเป็น

จากบทความก่อนหน้านี้ เรื่องนายหลง คงขอ หยุดไว้ก่อนนะครับ
เพราะ ณ เวลานี้ ขอพูดเรื่อง สถานการณ์ อุทกภัยกันก่อนดีกว่า ผมว่าหลายๆท่าน ณ เวลานี้ก็คงจะได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า ทีเดียวเชียว รวมถึงตัวผมเองด้วย

เหอ เหอ...น้ำไม่กลัว กลัวไอ้เข้ กะ งู แถม ไฟดูด และ เหล่าสัตว์ที่หนีน้ำเข้ามาหาเราโดย เฉพาะเจาะจง เหมือนกับว่า มันคิดถึงเรายังไง ยังงั้น

ขอเล่าให้ฟัง สำหรับที่บ้านผม ณ เวลาแรก ประมาณ ต้นเดือน ตุลาคม ไม่คิดจะป้องกันอะไรเลย เพราะ คิดบวกไงครับ แบบว่า

เฮ้อ...ไม่ท่วมหรอก ปลอดภัยแน่นอน กรุงเทพเอาอยู่ แต่พอเวลาผ่านไป ถึงช่วงกลางเดือน

เอ...มันชักจะเอาไม่อยู่แล้วหว่า แต่ยังบวกอยู่ เฮ้ย...อย่างมากสูงไม่น่าเกิน 10-20 เซ็น น่า กทม.เอาอยู่....

พอมาช่วง อาทิตย์นี้

เอ...ตูว่ามันไม่อยู่แล้วหละ มันมารอบๆ ไกล้บ้านเข้ามาทุกทีและ แล้วมันมาทีไม่มาแบบค่อยๆนะ มันมาแบบ ฮาดคอร์ เลยหวะ แต่ ปกติผมก็มักคิดบวกเสมอๆ ในใจยังคิดว่า ไม่น่าจะมาเยอะน่า(ยังหวังอีกตู)

เมื่อ 2 วันที่แล้วก็ยังไม่เตรียมอะไรทั้งสิ้น แต่ หลังจาก คิดบวก แถม ลบ คูณ หาร แล้ว

“ตูว่า จัดเลยดีกว่า“ คราวนี้ครับ สั่งกระสอบทรายด่วน...!
วิ่งหาซื้อแผ่นพลาสติก ซีล เลยครับ เครื่องใช้ไฟฟ้า และ สิ่งของที่คิดว่ามันมีค่า (ทั้งๆที่ดูยังไง มันก็ไม่ค่อยจะมีค่าเท่าไร แต่เอาน่า ความเสียดายของคนนี่ เยอะ จริงๆ เสียดายไปหมด ยึดไปเรื่อยเปื่อย เฮ้อ...)

เดินทางไปจัดหาอาหารแห้งทันทีเลยครับ แต่ มันไม่มีอะไรให้ซื้อ....
โอ้...ไม่เหลือให้คนรู้สึกช้าอย่างเราเลยเหรอนี่ แต่ ก็ยังคิดในใจว่า ยังไงก็ไม่น่าจะอดอาหารตายหรอก อย่างมากก็จับ ปลาในบ้านกินซะเลย

ช่วงนี้เลยติดตามสถานการณ์อย่าง กระชั้นชิด ฟังข่าว ฟังสื่อต่างๆ จน สมองมีแต่น้ำ และ น้ำ ขนาดนอนยังฝันเห็นแต่น้ำ เลยมานั่งคิดได้ว่า
เราจะคิดมากทำไมหนอ ...ก็แค่น้ำ

แต่มันมากเกินจำเป็นเท่านั้นเอง เมื่อเกิดเหตุการณ์ ที่เราไม่เคยชินกับมัน คือ ปกติ ในบ้านเรามันไม่เคยมีน้ำมากขนาดนี้ อยู่ๆ มันก็มาอยู่กับเรา ผมจึงคิดเองว่า ผมจะแบ่งระยะการอยู่ร่วมกับมันไว้ 3 ระยะครับ

ระยะที่ 1 ระยะมันมาแค่ทักทาย คือ ไม่สูงมาก แบบพออยู่ได้ ก็จะลองอยู่กับมันดู คิดซะว่ามาเที่ยว ทะเล แบบระยะประชิด

แต่ ระยะนี้ให้ระวังเรื่องไฟฟ้าด้วยนะครับ เครื่องใช้ไฟฟ้าผมจะยกสูง ปลั๊กไฟที่อยู่ต่ำ ผมจะลื้อสายไฟให้ขึ้นสูง และใช้ ปลั๊กต่อแทน

ส่วนเรื่อง งู ตะขาบ หรือ แม้นแต่ ไอ้เข้ ผมก็จะ พิจารณาเป็นกรณีๆไป กรณีไหน ประชิดตัวมาก ก็ หนีอย่างเดียวเลยครับ...กลัว แต่ถ้า ระยะห่างไกล ก็จะ ใช้วิธี ไล่ด้วยปากเปล่าก่อน(จะเรียกว่าเป็นการเจรจาต่อรองก็ว่าได้)

ถ้าเจรจากันไม่รู้เรื่อง ก็คงจะต้องใช้ไม้แข็ง ครับไม้แข็งจริงๆ ผมจะใช้ไม้ตีแบบขู่ๆ ไม่ตีจริง คาดว่าแค่นี้มันก็คงจะเกรงใจเราบ้างแหละ ไม่มากก็น้อย
แต่ ถ้ามันไม่เกรงใจเราเลย

ก็คงจะใช้มาตรการเด็ดขาด คือ หาตัวช่วยครับ ผมจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ อย่างโหยหวน เผื่อ จะมีใครมาช่วยผมได้บ้าง เฮ้อ...สมเพชตัวเองจริงๆเลย ระยะต่อไปเลยดีกว่าครับ เดี๋ยวจะไร้สาระมากไปกว่านี้

ระยะที่ 2 ระยะมันมาคุกคามเกินไปและ คือ สูง 1-1.50 เมตร ระยะนี้ต้องชั่งใจแล้วครับว่า จะอยู่ หรือ จะไปดี ระยะนี้ผมจะ คิดซะว่ามาเที่ยว เกาะประหลาด หาดนรก แต่ เป็นหาดระยะเผาขนเลยทีเดียวเชียว

ระยะนี้น่าจะไม่มี ไฟฟ้าใช้แล้วหละ กลับไปเป็นคนถ้ำซะแล้วตู น้ำประปาก็ไม่น่าจะมีใช้เช่นกัน แต่ไม่เป็นไรน้ำเรามีเหลือเฟือ แต่ อาหารแห้ง เช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และ ปลากระป๋อง นี่สิไม่มี เพราะ ไม่มีขาย

แต่โชคยังดีมีของเก่า ที่มักซื้อไว้กินเป็นประจำ ในช่วงต้องการประหยัด (แต่จริงๆคือ ไม่ตัง) ระยะนี้จะเป็นช่วงวัดใจแล้วหละครับว่า จะรอด หรือ ไม่รอด ไปต่อที่
ระยะที่ 3 เลยดีกว่าครับ

ระยะที่ 3 ระยะมันมากไปและ คือ มิดหัวผมและ ระยะนี้ มันไม่เกรงใจผมแลย ลามขึ้นหัวและ เพราะ ฉนั้นผมก็จะไม่เกรงใจมันเหมือนกัน มันกับผม คงถึงจุดแตกหักแล้วหละ

ผมจะเริ่มมองหา แหล่งอพยพที่ไกล้ที่สุด และจะไปอยู่รวมกับ พวกท่านๆที่อ่านบล๊อคผม....ช่วยด้วย....!

ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ คงจะไม่ได้สาระอะไรเลยเนอะ...ยังไงก็สู้ สู้นะครับ

ปล.สถานการณ์เช่นนี้ สติ สำคัญมาก สัมปชัญญะ จะตามมา...อย่ายึดสิ่งที่ไม่ควรยึด แต่ จงยึดสิ่งที่สมควร แล้วจะ ทุกข์น้อยลง

ขอให้ผ่านพ้นกับมหัตภัยครั้งนี้ไปได้ด้วยดีนะครับ ขอส่งกำลังใจถึงทุกท่าน โดย ผมเอง ผัสสะ

Create Date : 25 ตุลาคม 2554		6 comments
Last Update : 25 ตุลาคม 2554 1:09:23 น.
Counter : 646 Pageviews.
Share Tweet