ความยึดมั่นถือมั่น คือ บ่อเกิดแห่งทุกข์
Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
14 กันยายน 2550
 
All Blogs
 

เรื่องของเธอ

ผมเดินก้มหน้าเหมือนกำลังจะหาเศษสตางค์ แต่จริงๆแล้ว ไม่อยากให้ใครเห็นคราบน้ำตา

เดินไปเดินมาดันไปเหยียบขาของหมาเจ้าถิ่น วิ่งจนแทบเอาชีวิตไม่รอด ถ้ามองกันจริงๆแล้วเราก็แค่ ก้อนเนื้อเดินได้นั่นเอง และบางทีก็วิ่งเร็วซะด้วย...!

เมื่อเวลาคนเราพบกันครั้งแรก เราควรจะมองกันที่ไหนน้อ...?

สังคมทุกวันนี้ต่างคนต่างไม่ไว้ใจกันและกัน...!

คืนวันหนึ่งมีสาวน้อยหน้าตาน่ารักมากถึงมากที่สุด กำลังเดินเข้าซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง (ซอยบ้านผมเอง) ซึ่งมีผมเดินติดตามแบบกระชั้นชิด

เธอมองมาด้านหลัง และมองมาที่หน้าผมถึงกับตกใจ เหมือนได้เจอะเจอฆาตกรฆ่าข่มขืนก็ไม่ปาน

เธอเดินอย่างเร็วพร้อมกับ เอื้อมมือมากุมกระเป๋าสะพายอย่างแน่น ผมก็เร่งเดินอย่างเร็วไม่แพ้เธอเหมือนกัน

ต่างคนต่างเดินด้วยความเร็วเหมือนกับว่า กำลังแข่งเดินเร็วก็ไม่ปาน จนในที่สุดผมก็สามารถเดินแซงเธอได้ (ฟังแล้วช่างน่าภาคภูมิใจซะจริงๆเลย)

ผมหันมามองหน้าเธอแล้วยิ้มให้ เธอทำหน้าตกใจแล้วหันไปข้างหลัง มันมีผู้ชายอีกคนเดินตามมาติดๆ ผู้ชายคนนี้หน้าตาหน้ากลัวจริงๆ ผมยังกลัวเลย

สักแปบแค่หายใจ 2 ฟอด เธอก็แซงหน้าผมขึ้นมาอีกครั้งจนได้ เท่านั้นไม่พอ ผู้ชายที่เดินตามผมมาติดๆ ก็ใช้ความพยายามอย่างสูงสามารถแซงหน้าผมและ สาวน้อยน่ารักไปจนสำเร็จ

ผมเริ่มเดินช้าลงและ เริ่มคิดในใจว่า จะเดินแข่งกันไปทำไมน้อ...!

เธอก็เริ่มเดินช้าลง และแล้วผู้ชายที่หน้าตาน่ากลัวที่สุดถึงบ้านก่อนใครเพื่อน...
และแล้ว สาวน้อยก็หันมาถามผมว่า “ต้องการอะไร...?”

ผมก็บอกไปว่า “ผมไม่ต้องการอะไร แล้วน้องกลัวอะไรครับ”

เธอตอบกลับมาอย่างเร็วว่า “ก็กลัวพี่นั่นแหละ”

“พี่เดินตามหนูมาทำไมค่ะ”

“พี่ไม่ได้เดินตามน้องพี่ปวดท้อง จะรีบไปเข้าส้วม”

จริงๆแล้ว ผมเดินเป็นคนที่ 3 ผู้ชายหน้าตาน่ากลัวเดินเป็นคนที่ 2 น้องหน้าตาน่ารักเดินคนแรกมาตั้งแต่ปากซอยแล้ว ผมสามารถแซง นายน่ากลัวมาได้ แต่ไม่สามารถแซงน้องน่ารักได้

จนนายน่ากลัวใช้แรงฮึดสุดท้ายของชีวิต พุ่งพรวดแซงไปได้และ ได้กระโจนเข้าไปใน บ้านรังหนูสำเร็จ

หลังจากสนทนากันสักพัก ผมก็เดินไปส่งเธอที่บ้าน เธอก็ขอโทษที่คิดไม่ดีกับผม แล้วผมก็รีบวิ่งไปบ้านผมอย่างด่วนเพราะ ข้าศึกมันกำลังจะตีเมืองด่านสุดท้ายของผมสำเร็จแล้ว

เรื่องไม่จบเท่านี้นะครับ หลังจากคืนนั้น อีก 5 วันน่าจะได้ ผมก็เจอเธออีก

แล้วเธอก็เดินเร็วเหมือนเดิม แล้วก็กุมกระเป๋าเหมือนเดิม แล้วผมก็เดินตามเธอเหมือนเดิม จนมาถึงกลางซอยผมวิ่งเลยครับ เพราะเธอเดินยังกับจรวด ผมหันมาถามว่า

“จำไม่ได้เหรอครับ ผมคนที่เคยไปส่งน้องที่หน้าบ้านไง”

“จำได้ค่ะ”

“แล้วจะเดินหนีทำไมน้อ”

“ก็ กลัวไงค่ะ”

“จะกลัวทำไมอีกหละ”

“กลัววันนี้พี่ไม่เดินไปส่งหน้าบ้านอีกไงค่ะ”

แฮ แฮ อิจฉาใช่ไหมหละ แต่เรื่องมันไม่สวยหรูอย่างที่คิดหรอกครับ....ผมจะมาอัพทุกๆ 3 วันนะครับ

เพราะช่วงนี้งานน้อย ต้องหาลูกค้าเพิ่มอย่างด่วน แต่ถ้าใครสนใจก็ติดต่อได้นะครับ รับออกแบบและพิมพ์สิ่งพิมพ์ทุกชนิดบนโลกนี้...




 

Create Date : 14 กันยายน 2550
2 comments
Last Update : 15 กันยายน 2550 0:00:28 น.
Counter : 605 Pageviews.

 


ค่ะ แล้วไงต่อคะ ...

 

โดย: ทิวาจรดราตรี 15 กันยายน 2550 20:44:34 น.  

 

แวะมาบล็อกผมบ้าง ของคุณแต่งได้ดี สามดาว ครับ

 

โดย: เจษ (jesdath ) 29 ตุลาคม 2552 3:48:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ผัสสะ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สิ่งที่รู้ รู้อะไร รู้ในสิ่งจริง หรือ สิ่งลวง หรือ ลวงในสิ่งจริง

คิด คิด ...คิด แล้ว จะ รู้ หรือ รู้ เพราะ ไม่คิด

".. ผัสสะ
Friends' blogs
[Add ผัสสะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.