เขาใหญ่,,,ของในหลวง

เสาร์อาทิตย์ที่แล้วไปเดินป่ามา (อีกล่ะ)
ช่วงนี้ขยันเกิ๊น เดินป่าทุกเดือน

แต่ที่ไปนี่ไม่ได้ไปเที่ยวนะ
เห็นหน้าตาอย่างนี้ก็มีสาระกับเขาเหมือนกัน

ความตั้งใจเดิมคือจะไปช่วยรุ่นพี่ปีสี่เก็บข้อมูลเรื่องสัตว์ที่โดนรถชนตายในเขาใหญ่ (ส่วนมากก็ งู นก เทือกเนี้ย ไม่ค่อยเจอสัตว์ใหญ่เท่าไร)แต่พอไปถึงปรากฏว่าพี่เก็บเสร็จแล้ว
และกำลังจะย้ายแหล่งพำนักไปเขาแหลม ซึ่งหนาวมากกกกกกกกกกกก

ความซวยบังเกิดเลยตะนี้ เอาเสื้อฟิลด์ไปตัวเดียว
หนาวตั้ง 12 องศา ช่วยอะไรได้มั้ย (ไม่ได้เลย...)
แต่นับว่าเคราะห์ดีที่พี่แพท (ตามรูป)

พี่แพทอ่ะ เอาเสื้อหนาวไปหลายตัว จากประสบการณ์การออกเที่ยวที่ชำนาญกว่า (น้ำหนาวก็ไปมาแล้วนี่...ภูกระดึงก็ไปมาแล้วนี่...) เพี้ยซเลยได้อานิสงฆ์เสื้อหนาวไปด้วย โชคดีไป

เขาแหลมเป็นแหล่งพำนักของพี่ๆเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าซึ่งเขาใหญ่มันก็ใหญ่จริงๆ
ต้องใช้เจ้าหน้าที่เยอะ แล้วก็ต้องแบ่งเขตการดูแลหลายๆเขต เขาแหลมนี่ก็เช่นกัน
ไม่รู้จะไปทำไมนะ สรุปง่ายๆเลยคือ "ไปเที่ยว"

เอ้า ไปก็ไป

จากกรุงเทพ โดยการขึ้นรถตู้ปราจีน ไปลงสี่แยกเนรศวร แล้วก็โบกรถขึ้นไปต่ออีกจนถึงเขาใหญ่
ใช้เวลาเดินทางราวๆสี่ชั่วโมง (รวมเวลายิบย่อยเช่นซื้อของกินเสบียงพวกเนี้ย)
จากน้ำตกผากล้วยไม้ เดินลัดเลาะเข้าไปในป่าอีกสองชั่วโมง เราก็มาถึงจนได้...

ทุ่งหญ้าเทเลทับบี้ส์...

555+

แต่มันสวยนะ สวยชนิดที่ไม่คิดว่าในเขาใหญ่จะมี
เป็นป่าแบบ grassland น่ะ พวกนี้สัตว์ไม่ค่อยชอบกินแต่ต้องกิน เพราะมันขม ไม่อร่อยเท่าไร

กับที่พักที่เราเห็นแล้วแบบ พี้ยูนนนนนนนนนนนนนนนนนน (จนท.พิทักษ์ป่า) อยู่เข้าไปได้ยังไง

ระบบน้ำบาดาล ต้องอาศัยคันโยก เด็กบ้านนอกอย่างหนูเลยสนุกไปเลย

โต๊ะกินข้าวเล็กๆกับเด็กเก้าคน พอเรากลับพี่เขาก็บอกว่าเหงาเหมือนกัน

ระหว่างรอ ไปถ่ายรูปกับทุ่งหญ้าเทเลทับบี้ส์ ฉับพลันทันใดนั้น
เราก็ได้ยินเสียงเห่าอันดังลั่น
"ชัดเลย...หมาไนแน่" (ในรูปก็ยืนดูกเ้ก้งอยู่นั่นแหละ)

แต่ที่ไหนได้ มันคือเก้งค่าาาาาาาา เก้งสามสี่ตัว พอเราโดดๆโบกมือให้มัน
มันร้องใหญ่เลย เสียงร้องของเก้งจะเหมือนเสียงเห่าของหมาอ่ะ
ฉะนั้นมันเลยได้ชื่อว่า barking deer หรือ "กวางเห่า" นั่นแหละ

มาที่ีนี่เจอนกเยอะนะ พญาปากกว้าง นกเงือกกรามช้าง (สาธุ๊...บุญตาจริงๆแม่เอ๊ยยยยย)

ที่เราขึ้นหัวข้อว่า เขาใหญ่ของในหลวง...ก็เพราะตกดึก
พอทานข้าวเย็นเสร็จ ก็นั่งล้อมกองไฟ จิบเครื่องดื่มอุ่นๆกัน (ยังกะในหนัง แต่นี่แหละชีวิตจริง)
เราถามพี่เขาว่า "พี่เคยเจอปัญหาที่ท้อจนอยากลาออกไหม"

พี่นัยทำงานที่นี่มาห้าปีแล้ว ก่อนหน้านี้เป็นช่างไฟฟ้ามาก่อน ไม่รู้อะไรเีกี่ยวกับป่าไม้เลย
แต่ถึงแม้เค้าจะไม่ได้จบป่าไม้ แต่เพี้ยซเอาหัวเป็นประกันเลยว่า "ความรู้เขาเยอะกว่าเพี้ยซแน่นอน"

พี่นัยมองหน้าเพี้ยซแบบยิ้มๆ แล้วบอกว่า "เคยสิ...แต่แค่คิดว่าป่านี้เป็นของในหลวง เราได้ทำงาน ได้ดูแลป่า ก็เหมือนได้รับใช้ในหลวง เท่านั้นก็หายเหนื่อยได้"

ที่นี่อ่ะ ไม่ใช่แค่เจอปัญหาล่าสัตว์ หรือตัดไม้ แต่มีนายทุนบางคนที่มันจ้องจะฮุบถึง "ที่ดิน"
พอไปหือกับมันหน่อย มันก็จะเล่นงานเอา นายก็ด่า คนใหญ่คนโตก็ด่า คนตัวเล็กๆที่มีแต่ปืนแต่ไม่มีอำนาจในมือเลย...จึงทำอะไรไม่ได้นอกจากร่ำร้องในใจอย่างเจ็บปวด...

เช้าวันต่อมาหลังจากนอนเบียดกันในถุงนอนใครถุงนอนมันกับความหนาวสิบสององศา
ตีห้าสี่สิบเราก็เดินกลับขึ้นไปบนเนิน เพื่อไปเจอทะเลหมอกในเขาใหญ่...ที่เพี้ยซเองก็ไม่คิดว่าจะมีเหมือนกัน

ผีเสื้อ...อะไรฟ้าๆสักอย่าง เหยยยยมั่วจริง

p*s ความรักมันไม่เคยทำร้ายใครนะ...อยู่ที่เรานั่นแหละเป็นคนเลือกว่าจะให้มันทำร้ายเราหรือไม่

Create Date : 15 ธันวาคม 2552
Last Update : 15 ธันวาคม 2552 22:25:32 น.		19 comments
Counter : 23106 Pageviews.
Share Tweet